Tips bij kinderproblemen

De Ik fabriek van Carla Wensen geeft heel veel bruikbare tips om kinderen tussen 8-12 jaar uit te leggen hoe bepaalde stressklachten lichamelijke gevolgen hebben (bijv buikpijn). Zij legt uit hoe je Ik -kracht kan toenemen. Het zijn heel leuke oefeningen; bijv als een kind zich niet veilig voelt in zijn lijf(welke massage dan helpt) of als het kind niet zoveel durft. Zij legt veel uit over gevoelens en wat ze kunnen betekenen voor het kind. Hele leuke praktische tips

t
Vaak hoor ik dat ouders het lastig vinden om de sfeer bij te draaien of daar invloed op te hebben, op de sfeer in huis. Mijn tip, doe het complimentenspel, dit kan door middel van woorden maar ook met kaartjes.
Je kunt er een complimenten boom van maken waar iedereen iets leuks of moois zegt over de ander, hang het kaartje bij je eigen foto.
Op deze manier kan je invloed hebben op de sfeer thuis, Het draagt bij, dat er minder irritaties zijn en hierdoor meer ruimte en rust ontstaat.
Daarnaast vergroot je het zelfbeeld en zelfvertrouwen van het kind maar ook jezelf.

Herken je het dat je je geduld verliest en je je gedraagt naar je kind zoals je niet zou willen? Maar je hebt jezelf even niet in de hand. Dit zijn de momenten dat het gedrag van jouw kind een oud gevoel in jou oproept. Je oerbrein neemt het even over, en jij bent niet in staat om nog creatief of pedagogisch te reageren. Het beste wat je op dat moment kan doen, is even een time out (voor jezelf) te nemen: weg te lopen uit de situatie en weer kalmeren. En daarna kun je gaan onderzoeken (bijv bij een therapeut) wat het is in het gedrag van jouw kind, dat je zo raakt. Het is een mooie richtingaanwijzer naar ongeuit verdriet of boosheid uit je kindertijd.

Opvoeden kan een hele uitdaging zijn.
We krijgen spiegeltjes voorgehouden en krijgen soms met situaties te maken waar we als ouders misschien niet altijd goed op reageren of juist anders op zouden willen reageren.
Merk jij als ouder dat je hier tegen aan loopt en dat je graag ander gedrag zou willen laten zien van jezelf. Neem dan contact op voor een vrijblijvend kennismakings gesprek.

Beelden en Symbolen zijn een even natuurlijk manier voor het uiten van gedachten en gevoelens als woorden. Lang voordat een mens woorden heeft, slaat hij zijn ervaringen op in betekenisvolle beelden. Via beelden of metaforen wordt men zich vaak beter bewust van allerlei gedachten en gevoelens die daarvoor halfbewust waren. De vaak onbewuste stemmingen en gevoelens worden bij Symbooldrama, gesymboliseerd. Bovendien is er sprake van een wisselwerking: Beelden leiden tot woorden die op hun beurt weer een andere betekenis kunnen geven. Beelden blijven ook langer in onze gedachten hangen en hebben een breder effect.
Symbooldrama is geschikt voor kinderen, tieners en volwassenen.

Speltherapie is een vorm van psychotherapie die speciaal voor kinderen is ontwikkeld. Waarom spel als therapie? Spel is voor kinderen dé manier om de wereld te ontdekken, om gevoelens te (leren) uiten en deze te verwerken. Spelen hoort bij het kind.
Spel is de taal van het kind en heeft een krachtige communicatieve waarde. Speltherapie biedt uitkomst aan een kind dat vastgelopen is.
In het spel kan het kind zijn opgedane ervaringen me de bijbehorende gevoelens uitspelen, verwerken en nieuwe ervaringen opdoen. Ook kan het experimenteren met nieuw gedrag. Speltherapie is geschikt voor kinderen tussen de 3 en 12 jaar.

Kinderen doen wat je doet.
Oftewel, wees consequent en geef het goede voorbeeld.

Het is niet altijd makkelijk maar als je van jouw kind graag een bepaald gedrag wilt zien, is het belangrijk dat je als ouder precies dit gedrag ook zelf vertoond. Alleen dan ben je geloofwaardig en is het makkelijk voor jouw kind om je als rolmodel/voorbeeld te accepteren.

Vaak willen we onze kinderen iets leren of uitleggen en dan zijn wij degene die praten. Dat is zeker belangrijk maar net zo belangrijk is het om naar je kind te luisteren en vragen te gaan stellen, die jouw kind helpen iets te vertellen.
Als je er regelmatig de tijd voor neemt naar je kind en haar/zijn ervaringen te luisteren, zal je kind meer vertellen en als ouder weet je beter wat in jouw kind omgaat.

Een puber nodigt je de hele dag uit om opmerkingen te leveren. Hij/zij laat alles slingeren, vergeet belangrijke zaken, heeft andere prioriteiten dan hoe leef ik prettig samen met mijn ouders en andere broers zussen.
Probeer als ouders je op 3 topics te richten. Bijv telefoon gedrag, huiswerk en op tijd naar bed. De overige dingen zoals jas op hangen, normaal zitten, douchen te laten. Geen opmerkingen. Hierdoor hou je het gezellig, je levert niet alleen maar commentaar maar je komt wel terug op de topics die jij als ouder belangrijk vindt zodat je zelf ook een fijn gesprek kan hebben met je puber. En je puber heeft niet het idee dat hij/zij niets goed doet.

Jouw tiener groeit op in een andere belevingswereld dan jij bent opgegroeid. Hoe ga jij het gesprek met jouw tiener aan? Met een open houding of houd jij je het liefst vast aan jouw eigen referentiekaders?\

Een open houding geeft verbinding, luister naar het verhaal van jouw tiener, hij of zij heeft een goed en boeiend verhaal te vertellen, over zijn/haar dagelijks leven als jij oprechte interesse hebt. Het is de moeite waard om naar te luisteren.

Als je dit met een open hart ontvangt en je verwondert over hem/haar dan vind er echte ontmoeting plaats.

Als je kind iets zegt, zeggen we nogal snel 'nee, dat is niet waar' of 'je moet het zo bekijken', of 'ja, maar ...'.
Een kind of jongere in ontwikkeling is zoekende. Dus hij of zij zal inderdaad veel vragen stellen of opmerkingen geven, waar je bovenstaande antwoorden terecht op kan geven.

Toch is dit op dat moment niet wat het kind nodig heeft. Op dat moment is het belangrijk dat het kind het gevoel krijgt gehoord en gezien te worden. Door een 'nee' of een 'ja maar' gebeurt dit niet. Je kan dus beter even op je tanden bijten en zeggen 'Dat begrijp ik', of 'Oh leuk dat ja dat zo ziet. Leg het me eens uit.'

Succes ermee!

Leer je tiener vliegen. Leer ze uitvliegen maar blijf ze geïnteresseerd volgen. Wij moeten onze kinderen ruimte leren geven. Als ze klein zijn, bepaal je alles, maar later kom je in een rol als adviseur. Positieve interesse tonen in waar ze mee bezig zijn is essentieel. Focus op het positieve en bemoedig je kinderen ermee. Als ze tiener zijn, zit het nog allemaal niet in de juiste verhouding. Maar het zijn ook zulke leukerdjes!!

Vanaf een jaar of 12 accepteert je tiener het niet meer om iemand blindelings te gehoorzamen, ook jou als ouder niet. Wat er gebeurt is dat je kind zelf gaat nadenken over wat het beste of het eerlijkste is. Het hangt dus niet meer alleen af van gedragsregels, beloningen of jouw oordeel.
Iemand van 14 jaar of ouder redeneert vaak zo: iets is goed omdat het goed is voor de groep. Of groter: omdat het goed is voor de maatschappij. Een voorbeeld: we hebben met elkaar afgesproken dat je betaalt voor goederen van een ander, dus Stelen mag niet/nooit.
Die tiener van jou vindt jou echt wel de beste vader of moeder van de wereld. Alleen ontdekt hij/zij dat de wereld groter is dan dat hij altijd dacht. En hij heeft tijd nodig om zich in deze wereld staande te leren houden.
BLIJF ALTIJD IN CONTACT MET JE TIENER. Spreek met elkaar, discussier met elkaar. Doe dat meer en meer op basis van gelijkwaardigheid en geeft je tiener de ruimte om zijn eigen ideeën te verwoorden. Hoe gek je ze misschien ook vindt. Misschien zul je verrast worden, want tieners zijn bovengemiddeld creatief.

Wil je dat je kind zich door jou gezien voelt, gehoord en begrepen voelt? Als dat zo is, dan is de cursus "Ik ben benieuwd naar jou!" wellicht iets voor jou.
Deze cursus verstrekt een goed band tussen jou en je kind. Dit vormt tevens de basis voor een gezonde en positieve ontwikkeling.
Persoonlijke doelen kunnen zijn: * het vergroten van het zelfvertrouwen van je kind * het voorkomen van conflicten * meer plezier hebben met elkaar * uiten van gevoelens op een 'helpende' manier * meer zelfvertrouwen ontwikkelen bij het opvoeden van je kind.
De cursus bestaat uit vier avonden of dagdelen. Je leert vier praktische stappen die je thuis direct toe kunt passen.

Tekeningen, beeldtaal van het onderbewuste - Gregg Furth

dit boek helpt je om de taal van tekeningen te leren lezen.

Pubers vragen zich vaker af wat nou eigenlijk normaal is voor hun leeftijd en hebben heel wat vragen over die leeftijd. Het is dan leuk om een soort van interview met ze te maken. Onderverdeeld in thema's bv vrienden, seksualiteit, ouders etc, met vragen die best pittig mogen zijn. Het interview wordt anoniem afgenomen dus er hoeft geen schaamte te zijn bij de geïnterviewde.

Geef je kind meer zelfvertrouwen door zijn kwaliteiten te leren kennen.
Laat je kind een collage maken over zichzelf. Dit is een oefening voor iets oudere kinderen, vanaf ongeveer 9 jaar. Geef je kind een groot vel papier, een stapel tijdschriften en vraag je kind een collage te maken. In de collage laat je kind zien waar hij goed in is en wat hij leuk vindt. Denk hierbij bijvoorbeeld aan interesses, hobby’s, favoriete muziek, familie en persoonskwaliteiten. Je kind kan de collage ook digitaal maken.

Geef je kind de tijd om de collage te maken, want sommige kinderen kunnen hier weken over doen. Wanneer de collage af is, vraag dan aan je kind om te vertellen wat hij/zij heeft opgeplakt en met welke reden. Vraag tot slot aan wie je kind de collage graag wil laten zien.

Heel wat jongeren hebben een negatief zelfbeeld en daardoor weinig zelfvertrouwen. Om hun identiteit breder te maken dan hun eigen beeld maak ik samen met hem/haar een bloem. Het hart van de bloem zijn zijzelf. Elk blaadje maak je er stuk voor stuk aan en is gevuld met stukjes van hunzelf. BV tot welke leeftijdsgroep ze horen, dat ze op school zitten (en welke vaardigheden daar voor nodig zijn), dat ze vrienden hebben of gamen (en welke eigenschappen daarvoor nodig zijn), dat ze bij een club horen etc tec. Belangrijk is om vooral door te vragen zodat eigenschappen en vaardigheden zichtbaarder worden.

Kinderen met Autisme. Vaak zijn we gericht op wat niet goed gaat, ook bij kinderen met autisme. Maar weet je dat kinderen met autisme goed zijn in feiten en details waarnemen? Ze een goed geheugen hebben en ook vaak goede puzzelaars zijn? Ze vaak harde werkers zijn, iets graag voor je doen, ze dingen goed willen doen en dat het vaak doorzetters zijn? Ze nemen verantwoordelijkheid, denken logisch en zijn niet makkelijk te beïnvloeden.
Het is zo belangrijk om ook te benoemen wat wel goed gaat en wat de sterke kanten zijn van een kind (en volwassene).

Een boekentip. Als je dit boek leest, denk je waarschijnlijk: "dat weet ik allemaal wel!" maar toch is het het beste boek dat ik gelezen heb over opvoeden. Het gaat over de basis en het belang van een warme relatie tussen ouder en kind. Hoe kan je je kind echt laten weten dat je het liefhebt.

De kunst van ouderliefde van Dr. Ross Campbell

De 5 talen van de liefde van kinderen

Dit boekje gaat over hoe iedereen een eigen liefdestaal heeft. Kan bijvoorbeeld zijn: aandacht, of complimentjes, of samen dingen doen, of cadeautjes/attenties, of dingen voor de ander doen. Jouw taal is de voorkeursmanier waarop je je liefde uit, en ook de manier waarin je de liefde van je kind het makkelijkst oppikt. Het helpt je in de communicatie met je kind als je je eigen taal kent en die van je kind. Als je die van je kind kent, kun je bewuster zijn/haar liefdesemmertje vullen en ook beter verstaan hoe zij/hij jou liefde geeft. Overigens is dit idee ook zeer goed toepasbaar in je relatie met je partner, daarover gaat een ander boek van deze schrijver (de 5 talen van de liefde).

Een grappig boek waarin allerlei opvoed-stijlen van ouders lekker overdreven worden en op de korrel genomen. Kinderen kunnen een test loslaten op hun ouders en per 'afwijking' opvoedtips lezen. Grappig om op een humoristische manier te horen hoe je kinderen tegen je aankijken en leuk om zo in gesprek te raken. De kunst is dan om zo veel mogelijk in de vragende modus te blijven (en niet te ontkennen/verdedigen), dan hoor je het meest en creëer je ook voor een volgend gesprek een basisgevoel bij je kinderen dat ze welkom zijn met hun ideeën/meningen. Boekentip: Hoe voed ik mijn ouders op?

Giel Vaessen- Communicare

Al heb je veel vragen aan je puber, probeer er geen verhoor van te maken.
In het algemeen krijg je daar vooral irritatie voor terug.
Bevestigend hmm-en en Hoe-vragen werken heel goed. Zoals: "Hmm, hoe was dat voor jou?"

Als je met een puber praat over gevoelige dingen, probeer dan belangstellend te luisteren en zo neutraal mogelijk te reageren. Een puber vraagt zich in de meeste gevallen echt wel af, wat jij ervan gaat vinden, als hij/zij alles verteld heeft. Als je neutraal reageert, voelt dit veiliger. Dit nodigt uit tot meer vertellen, over dat wat lastig is.

Geschreven door Judith Viorst
Een boek dat je tijdens het rouwen helpt. In het boek gaat men opzoek naar leuke dingen over de gestorven kat. Dit kan je na het lezen van dit boek samen met het verdrietige kind ook doen, zo samen een eigen boek vol herinneringen maken! Boekentip: Dat is heel wat voor een kat

Soms vinden pubers het niet makkelijk om tegenover elkaar over minder fijne gebeurtenissen te praten.

 

Om actief bezig te zijn maak ik samen met hun een levenslijn met aan de ene kant positieve gebeurtenissen en aan de andere kant de minder mooie gebeurtenissen.

 

Ze mogen dan zowel aan de positieve als a de negatieve kant 3 of 4 gebeurtenissen uitkiezen waar ze dieper op in willen gaan.

 

Dat zorgt ervoor dat ze breder gaan kijken en dat ze het beter aankunnen om over de minder fijne ervaring te praten.

Boekentip: Het hooggevoelige kind met een sterke wil

Dit is een goed boek als je een kind hebt wat zeer gevoelig is maar bij overprikkeling juist 'moeilijk' gedrag laat zien. Door dit gedrag denk je zelf (en niet in het minst ook vaak je omgeving) niet zo snel aan de enorme gevoeligheid die achter dit gedrag schuilt/ daar de oorzaak van is. Dit boek geeft veel herkenning en erkenning van dit gedrag en de gevoeligheid van het kind. Daarnaast geeft het inzicht in dit gedrag en handvatten hoe er anders mee om te gaan. Hierdoor kan een hoop frustratie, strijd en overprikkeling voorkomen worden.

Het boek geeft niet alleen tips hoe je anders met je kind kan omgaan, het geeft ook inzicht in welk gevoel en reactie dit gedrag bij jou als ouder oproept. Dit geeft erkenning voor jezelf als ouder. En doordat je je eigen reacties beter gaat begrijpen is het ook gemakkelijker om anders op je kind te reageren.

Een onhandige interactie komt vaak voort doordat je onbewust en impulsief reageert: de automatische piloot. Ga eens op onderzoek naar de automatische piloot, wat zijn die reactie (bijv. boos worden, terugtrekken, paniek raken bemoeien) en waardoor blijf je vast zitten in de automatische piloot. Deel deze info met elkaar en bekijk de overeenkomsten en verschillen. Geef aan aan welke neiging (automatische piloot) jij zou willen werken.

Ook in heftige conflictsituaties is het belangrijk relatiegebaren te blijven maken, dus bijvoorbeeld kook iets wat je kind lekker vindt zonder hier iets voor terug te verlangen, zo blijf jij uitstralen dat je van je kind houdt hoe moeilijk het soms is.

Het boek 'Het einde van de opvoeding' confronteert ouders met het fatale mechanisme om hun eigen jeugdproblemen te corrigeren in de opvoeding van hun kinderen, waarmee ze op een dieper niveau hun blokkades juist aan de volgende generatie overdragen.

Jan Geurtz laat met veel praktijkvoorbeelden en humor zien dat er een totaal andere manier van omgaan met kinderen mogelijk is, bevrijd van de drang tot opvoeden en controleren, en met veel meer ruimte voor liefde en openheid.

Boekentip: Er was eens een zieltje - Marie-Claire van der Bruggen

Dit bijzondere kinderboek gaat over een Zieltje dat voor de allereerste keer de reis naar de aarde gaat maken. Wat gaat daar allemaal aan vooraf en hoe is het voor een ziel om in een mensenlichaam geboren te worden en op aarde te leven.

En hoe ervaart een ziel het sterven oftewel de terugkeer naar Huis. Je wordt door het Zieltje meegenomen op haar grote avontuur en het is een wonderbaarlijke reis vol verrassingen

Boekentip: Draakje Vurig van Josina Intrabartolo en Janneke van Olphen.

Een prentenboek om in gesprek te gaan met (hoog)gevoelige kinderen met een sterke wil die door hun enthousiasme overprikkeld raken en hun spanning door middel van driftbuien uiten.

Als je kind boosheid of frustratie laat zien als hij of zij 'de zin niet krijgt,' denken veel ouders dat we 'duidelijke grenzen moeten stellen en vooral niet toe moeten geven.'

Er bestaat nog een andere insteek. Je kind heeft altijd behoefte aan 3 dingen:
- informatie (uitleg)
- autonomie (iets mogen kiezen)
- het uiten van gevoel.

Dus in plaats van 'NEE zei ik toch' kun je nagaan of je info hebt gegeven, of je ze een keuze kunt aanbieden en of ze mogelijk iets moeten verwerken.

Dat laatste, het verwerken van gevoel, kan het beste bij jou als ouder. Dat is het veiligst. Dus dat betekent rustig blijven aankijken, luisteren, en compassie tonen tot het intense gevoel verdwijnt... het zal je verbazen hoeveel vreugde, coöperatie en rust er daarna naar boven komt.

Wil je meer weten? Zoek dan ook eens 'bewust ouderschap' op. Of luister naar 'the aware barenting podcast.'

Kinder hypnose speelt geheel in op de wereld van kinderen en helpt vanuit daar! Prettig voor het kind

Bij onverklaarbare buikpijn, angsten, slecht slapen, broekplassen, een kind wat gepest is wil je helpen. Kinderhypnose is dan aangename manier, zonder dat het kind het voelt als een aanklacht van een groot "probleem"

Hoe ga je om met een kind wat spontaan onzinnelijk wordt.

1. Sluit een medisch probleem zoals obstipatie uit.
2. Leg juist geen aandacht op de vieze broek (wordt vooral niet boos)
3. Leg het kind rusig uit dat een vieze broek maken voor babies is en dat hij/zij nu groot is.
4. Laat het kind zelf de vieze kleding in de wasmachine gooien.
5. Waarschijnlijk is het een fase, vaaak naar aanleiding van een nieuwe gebeurtenis (zoals naar de basisschool gaan)
6. Houden de vise broeken langer dan een maand aan, neem contact op met een huisarts en vraag een doorverwijzing naar de poeppolie.

Een speelse oefening om met kinderen (maar ook zéker leuk voor jongeren en volwassenen!) te doen, is het `Japans worstelen'. Het wordt o.a. ook gebruikt binnen de Rots en Water (weerbaarheids)training. Het doel van de oefening is om kinderen te leren om stevig te blijven staan, jezelf te gronden zonder jezelf op slot te zetten.

Hoe gaat de oefening:
Ga tegenover elkaar staan met de voeten op heupbreedte, knieën licht gebogen. Je voeten blijven daar stevig staan, alsof ze wortels hebben. Strek allebei je armen en handen uit naar voren en houd de handen nét niet tegen elkaar.

Je gaat nu proberen om de ander `uit zijn lood' te duwen door af en toe duwtjes te geven tegen de handen van de ander. De ander doet dat ook bij jou. Je probeert je voeten niet te verplaatsen, maar stevig te blijven staan.

Lukt het één van jullie om de ander toch van zijn plaats te krijgen (ook al is het maar een klein stapje met je voet) dan heb je een punt verdiend. Wie heeft het eerste vijf (of tien) punten? Dan heb je gewonnen en sta jij dus het stevigst.

Veel plezier!

De taal van huilen.

Wanneer een baby huilt hebben we als volwassene vaak de neiging om een kind te troosten zodat het zo snel mogelijk stopt met huilen. Het is een hele logische reactie want we zien huilen vaak als teken dat het niet goed gaat met het kind en of dat je als verzorger iets niet goed doet.

Huilen is echter de manier van communiceren voor een baby. Door te huilen vertelt het wat het kind wat het nodig heeft en het is ook de manier om zijn verhaal te vertellen.
De overgang van de baarmoeder naar de 'gewone wereld' is voor een kind vaak heel groot. Het kind krijgt veel nieuwe indrukken dit kan spanning met zich meebrengen. Het huilen kan helpen om de indrukken te verwerken en de spanning los te laten.

Dus mocht je baby huilen, kijk eerst of het iets is in de zin van honger, vermoeidheid, ongemak/pijn, schone luier, boertje etc. Mocht dit allemaal niet zo zijn en je de ruimte hebt om te luisteren, ga dan zitten hou je kind in je armen kijk naar je kind en luister zijn/haar verhaal.

In het boek “De taal van huilen” van Aletha Solter staat veel informatie die heel behulpzaam kan zijn om meer inzicht te krijgen in waarom kinderen huilen en tips hoe je hiermee om kunt gaan.

In gesprek willen met je puber:
Voor een puber is een 1 op 1 gesprek naast of tegenover elkaar vaak ongemakkelijk/confronterend. Een puber praat makkelijker met je als je wat aan het doen bent bv afwassen, autorijden.

Vertoond jouw kind ander gedrag?
Kinderen zijn een spiegel voor ons als ouder, hun gedrag laat zien hoe het met jou is.

Ben je boos en slik je dit steeds weg? Grote kans dat jouw kind boos gedrag gaat vertonen. Door verantwoordelijkheid te nemen voor je eigen gevoel/emoties stopt dit (onbewuste) gedrag van je kind.

Tips om het zo leuk mogelijk te houden met je puberende kind:

- Probeer altijd in gesprek te blijven met je puber, zodat je weet wat er in het koppie om gaat.
- Bedenk dat de discussie om wie er gelijk heeft een eindeloze strijd is. Dus 'choose your battles' en veer zo nu en dan mee om de rust te bewaren.
- Haal vrienden van jouw puberende kind in huis/tuin, zodat je weet met wie ze omgaan en schuif af en toe erbij aan om mee te kletsen en hun wereld te leren kennen.
- Vergeet niet hoe je zelf was als puber en bekijk het niet te serieus.
- Bedenk dat het een fase is en het dus weer verandert.
- Houd je puber goed in de gaten maar laat ze zelf ook hun eigen wereld hebben en heb vertrouwen.

Weet dat het bij de meeste pubers prima in orde komt en je achteraf waarschijnlijk samen hard kunt lachen om de meeste situaties!

Voor alle ouders en verzorgers met jonge kinderen:

Zowel ouders als (jonge) kinderen maken zich zorgen over het Coronavirus. Nu hij/zij niet meer naar zijn of haar vertrouwde opvang of school kan, is de impact direct voelbaar. Hieronder wat praktische tips over hoe in gesprek te gaan met je kind over het Coronavirus.


1. Wees eerlijk en praat erover.

Kinderen voelen aan ons ouders en verzorgers aan dat er iets speelt. Wellicht hebben ze een deel opgevangen van het journaal dat aanstond of alleen onze emotie bij het bekijken van het nieuws. Je kunt bijvoorbeeld noemen: ‘Er is in Nederland, en in de wereld, een virus. Dat virus heet Corona. Een virus kun je niet zien, maar je kunt er wel ziek van worden. Je geeft het virus door met hoesten en niezen en aanraken. Als (oude) mensen ziek worden, worden ze bijna allemaal weer beter. De kans dat jij ziek wordt is heel klein. Scholen en de opvang zijn nu dicht om het virus te stoppen. Wij kunnen gewoon lekker blijven knuffelen met elkaar. Kijk goed naar hoe je kind op deze informatie reageert en geef je kind ruimte om vragen te stellen. Bij een angstige reactie probeer dan gerust te stellen en onwaarheden te ontkrachten. Als je kind over de regen buiten begint of dat hij nu wil knutselen, ga dan mee in deze afleiding. Je kunt er vanuit gaan dat je kind je gehoord heeft.

Indien kinderen van ouders en verzorgers willen weten wat de symptomen zijn, bespreek die dan (koorts, moeilijk ademhalen, hoesten). Ook hierbij van belang uit te leggen dat als je deze symptomen hebt, je ook gewoon verkouden kunt zijn. Mocht je kind meer vragen hebben, zoek deze dan samen informatie op het internet of geef aan dat je het niet weet en er later op terug komt. Zorg dan ook dat je er later op terug komt. Wees eerlijk over de risico’s als kinderen hier vragen over stellen, maar benadruk wat we allemaal kunnen doen om de risico’s te verkleinen.


2. Geef het goede voorbeeld.

Kinderen volgen ons voorbeeld en zijn gevoelig voor onze emoties. Wees bewust van je eigen emoties bij het brengen van het nieuws, maar ook daaromheen. Wissel informatie over het coronavirus dus af met praten over andere dingen.

Liefs,

Opvoeder zijn in tijden van Corona:

Door het Corona virus en alle maatregelen zit je als gezin meer op elkaars lip. Je kinderen zijn de hele dag thuis, je bent zelf thuis aan het werk of moet je juist in alle bochten wringen om opvang te regelen om zelf nog op je werk aan te komen. Voor je kinderen ben je opvoeder, leerkracht en speelmaatje tegelijk.

En dat terwijl je kinderen van slag zijn door de verandering en het ontbreken van structuur van school. Daar komt eventuele de bezorgdheid over het virus en hoe nu verder nog bij.
Genoeg ingrediënten om als opvoeder én kind behoorlijk gestrest te raken.

Hoe ga je daarmee om?

Stress en je brein:

Onder ideale omstandigheden zit je stress netjes binnen de lijntjes. Je hebt dan een ‘kalm brein’. Je kan nog goed nadenken, relativeren, van een afstandje naar je problemen kijken en je emoties kan je beheersen.

Wanneer de druk toeneemt en voor langere tijd aanhoudt, zoals nu gebeurt, is er kans dat je stress buiten het lijntje schiet. Je ‘stress-brein’ gaat aan. Je kan minder hebben, bent sneller geïrriteerd, boos, van slag, alert en kan niet altijd goed nadenken voor je reageert.

Het is van belang dat je bij jezelf leert herkennen wanneer je in je ‘stress brein’ schiet, maar ook dat je weet wat jou helpt om weer te zakken en in je ‘kalme brein’ te komen. Denk aan een time-out, een uitlaatklep zoeken, muziek luisteren, even met iemand erover praten, afleiding zoeken. Vaak weet je zelf het beste wat bij jou het beste werkt.

Kinderen en stress:

Bij kinderen werkt dit eigenlijk precies zo. Alleen, omdat kinderen zo afhankelijk zijn van hun opvoeders om de wereld om zich heen te begrijpen en te overzien, kijken zij bij stress als eerst naar hun opvoeders. Is mama of papa gestrest? Bang? Boos? Dan is er vast iets aan de hand! En dus.. is er vast een goede reden om zelf ook bang, boos of gestrest te zijn. Vervolgens volgt het kind eigenlijk automatisch de lijn van stress van de opvoeder. Met als gevolg: Een overstuur kind én een opvoeder die overstuur en gefrustreerd is.

Ziet het kind aan zijn opvoeder dat hij rustig is, zichzelf onder controle heeft en de situatie aan kan, dan stelt dit het kind gerust: waarschijnlijk is het allemaal oké. En daarmee daalt ook de stress bij het kind weer binnen het lijntje.

Een kind heeft ten opzichte van een volwassene nog veel minder goed geleerd hoe het zichzelf weer moet kalmeren. Daar heeft hij dus jou als opvoeder voor nodig. Zorg dus eerst dat jij jezelf als opvoeder kalmeert, dan kan je ook beter je kind kalmeren.

Tips voor opvoeders:

Om je eigen stress en die van je kind in de hand te houden:

• Zorg goed voor jezelf

o Neem een time-out indien nodig, kalmeer eerst zelf
o Zorg voor genoeg rust momentjes voor jezelf
o Zorg voor je relatie/ouderschap

• Zorg voor een duidelijke en afwisselende dagstructuur voor je kinderen en jezelf

o Wissel activiteiten met elkaar af
o Wissel momenten dat jij beschikbaar bent voor je kinderen af met
momenten dat zij zichzelf moeten vermaken
o Maak dagprogramma op papier

• Leg kinderen uit wat er aan de hand is

o Bied uitleg over Corona, wees duidelijk, eerlijk en stel gerust
o Weet wat je kind weet en denkt: vraag je kind zelf uit te leggen wat er
aan de hand is
o Geef uitleg en woorden aan emoties en gedrag die jij zelf of het kind
laat zien.
o Herstel het contact met je kind als je uit je slof bent geschoten

Succes en sterkte in deze bijzondere tijden!

Liefs,

Boekentip
"Het boek waarvan je wilde dat je ouders het hadden gelezen"
van de Britse psychotherapeut, Phillippa Perry.

Er staan geen opvoedtrucs in, ze vertelt hoe je een goede band met je kind opbouwt.

Ze zegt: 'niet de vergissingen zijn doorslaggevend, maar de manier waarop we ze herstellen'.

De relatie die we met onze kinderen hebben verandert met hun ontwikkeling.
Als we er af en toe bewust bij stil staan hoe ons kind zich in de afgelopen maanden heeft ontwikkelt en wat hij/zij misschien nodig heeft kan de relatie die we met onze kinderen hebben meegroeien.
Met name in de puberteit is het belangrijk om contact te houden. Pubers trekken zich in deze fase vaak meer terug en dit is een onderdeel van het proces zelfstandig en uiteindelijk volwassen te worden. Als we een weg vooruit vinden haar/hem zowel ruimte te geven als ook naar ons kind te blijven luisteren kunnen we goed contact houden.

Heb jij een huilbaby en zit je met je handen in je haar. Dan kan ik je daarbij verder helpen. Je stemt af op je baby zodat je begrijpt wat er mis is en wat hij/zij nodig heeft.

Kom met zijn allen!

Heb je zorgen over je kind, of over je kinderen? Heb je vragen over je eigen rol als opvoeder? Loopt het in je gezin niet zoals je wilt. Kom met je gezin langs!

In de praktijk merk ik dat dit veel voordelen heeft; een ieder wordt betrokken, niemand ‘heeft het gedaan’, iedereen wordt gehoord en iedereen kan meedenken, doen en praten over hoe het zou moeten worden.

Op die manier wordt het een mooi en zinvol traject, waarbij gezinsleden weer verbonden raken en goed samen verder kunnen.

In mijn werk als therapeut en gezinsbegeleider maak ik regelmatig gebruik van een familieopstelling. Op die manier kom ik achter veel (vaak) verborgen informatie over het systeem van herkomst van mijn cliënten.

Kinderen fungeren vaak als knipperende alarmlichtjes van het familiesysteem. Met hun problematisch gedrag of lichamelijke klachten geven de kinderen een signaal af dat er iets systemisch niet klopt en dat dat opgelost dient worden. Vaak is het ongewenst gedrag van een kind een gezonde reactie op een ongezond systeem waar dat kind opgroeit. Ouders weten vaak niet dat ze bijvoorbeeld last dragen van hun voorgaande generaties. Ongeuite en bevroren emoties, schuld- en schaamtegevoel. Onbewust geven ze die enorme last door aan de volgende generatie. Belangrijk voor het kind is dat de omgeving hier kennis van heeft, ouders en de hulpverleners in het bijzonder. De kinderen worden dan ontlast van een last die zij niet zelf hoeven te dragen, en de liefdevolle verbinding met de ouders wordt hersteld. Dit vraagt om een bewustzijn van de volwassen en een andere manier van kijken.

Mocht je aan de slag willen met jezelf en of je gezin, geef ik je tip om een keer een opstelling te doen.

Laat kinderen kennismaken met Mindfulness (mindfulkids programma)

Mijn ervaring is dat heel veel kinderen het ontzettend leuk vinden om op een speelse manier te ontdekken dat "stil zijn "heel fijn kan zijn! Rust in jezelf kunnen vinden is heel waardevol!

Gebruik Deugdentaal en de andere vier strategieën uit het Deugdenproject.

Deugden zijn positieve eigenschappen die tegelijkertijd kernwaarden en drijfveren (kunnen) zijn. Door kinderen aan te spreken op die eigenschappen helpen we een goed karakter te ontwikkelen.

Eén voorbeeldje - en lees vooral verder op de site van het deugdenproject.nl

Je kind helpt met een klusje en je zegt: "wat ben jij behulpzaam, dank je wel", in plaats van bijvoorbeeld: "wat knap van jou".

Kinderen willen altijd erkenning van de ouders. In mijn praktijk bemerk ik vaak dat hier oude pijn zit.

Het niet gezien/erkend worden of onvoorwaardelijk liefde uit hun jeugd gemist hebben.

Deze oude pijn (vaak onbewust) kan nadelige effecten hebben op je relatie. Je reageert vanuit uit oude emoties die niet van je partner zijn en zo kan het zijn dat je relatie onder druk komt te staan.

Het kan helpen om daar eens naar te kijken, om zo vanuit zelfinzicht rust en stabilieit te krijgen in je relatie.

Kleine kinderen hebben geen taal, wel motoriek. Als kinderen het lijf gebruiken met slaan en schoppen wordt verteld dat ze driftig zijn.

Maar ze proberen gewoon wat te vertellen.

Je kunt jezelf vragen: is het een uiting van woede of van onmacht.

Een prachtig positief boek die met ontzettend veel voorbeelden, ideeën en opdrachten komt is Samen ACTief in je gezin, van Denise Mathijssen en Denise Bodden.

Het is gebaseerd op Acceptance en Commitment Therapy (ACT) en helpt je via een stappenplan met oefening samen met je gezin bepaalde vicieuze cirkels te doorbreken en weer met elkaar in gesprek te gaan en actief aan de onwikkeling van de kinderen te blijven werken.

Boekentip: Samen ACTief in je gezin

Zit jij als jongere(18+) niet goed in je vel?

Grote kans dat er een disbalans is in je behoefte aan autonomie en verbondenheid. Helemaal niet verwonderlijk in deze maatschappij waar individualisme en hoge eisen de maatstaf zijn.

Neem jezelf eens echt serieus en plan een paar gesprekken met een psychosociaal therapeut om meer zicht te krijgen hierop.

Een veilige plek waar jij in alle vrijheid kunt praten en stilstaan bij: Wie ben ik, wat wil ik en hoe stem ik mij af op de ander zonder mijzelf daarin kwijt te raken?

Net als een innerlijk kind heeft iedereen ook innerlijke ouders. Een psychologische symboliek voor de perfecte ouders voor jou.

Deze innerlijke ouders zijn precies in staat om jou datgene te geven wat je van ouders zo nodig hebt en veelal van je 'echte' ouders niet ontvangt.

Wanneer je merkt dat je issues hebt met je werkelijke ouders is het therapeutisch vaak heel goed om je innerlijke ouders goed voor je te laten zorgen.

Dat je innerlijke moeder 's morgens bij jou een sjaal omdoet en 's avonds een beker melk voor je maakt, dat je innerlijke vader je bevestigt bij wat je doet, en zegt dat je goed bezig bent.

Wat is het eerste dat jij denkt bij het woord "discipline"?

Grote kans dat het iets is als "doorzetten", "moeite doen", "volhouden".
Klopt allemaal. Dat het ook vooral leuk, interessant en zeer de moeite waard kan zijn is te zien op positivedisciplinenederland.nl
Aanrader!

Als ouder in incompetentie komt, is het makkelijk om te zeggen dat het kind lastig is. Maar; kind heeft het lastig. Als ouder niet ter beschikking heeft wat kind nodig heeft, zitten zowel ouder als kind in incompetentie.

Eerst verbinden/contact hebben met je kind daarna kun je pas beginnen met opvoeden.

Het is vaak heel moeilijk als de samenwerking/ het samenleven met kinderen/pubers stroef om in een positieve verbinding met het kind/puber te bljiven.

Toch is dat de eerste sleutel van de oplossingen, zorgen dat er momenten zijn van verbinding. Als je de verbinding weer hebt met je kind/puber kun je weer gaan opvoeden.

Dus probeer eerst contact te maken, interesse te tonen of gezamenlijke activiteiten te ondernemen zonder verborgen agenda. Wanneer een kind/puber de verbinding ervaart staat het open voor opvoeding.