Grenzen aangeven tips

Liefde is blind. In een langdurige relatie accepteer je meer van elkaar dan eigenlijk gezond is. Natuurlijk is er altijd een geven en nemen. Maar als je in de loop van de tijd keer op keer je aanpast, je niet laat horen als je iets niet o.k. vindt, zwijgt of wegkijkt, dan ben je grenzeloos naar de ander. En dat brengt met zich mee dat de ander gewoon door kan gaan in zijn/haar grenzeloos gedrag. Soms is de ander zich niet eens bewust dat hij/zij over grenzen gaat. Dan ben je mede verantwoordelijk voor de neergang in je relatie. Het is dus gezond en noodzakelijk dat je met regelmaat je zelf afvraagt: geef ik mijn grenzen aan? of loop ik op eieren?

Je grenzen aangeven, het klinkt zo makkelijk. Maar is dat ook zo?
Sommige mensen zijn van nature zelfverzekerd en weten goed wat ze wel en niet willen. Andere mensen hebben daar meer moeite mee. Sommige mensen weten aan de andere kant goed wat hun grenzen zijn en voelen dat goed aan.... maar vinden het vervolgens lastig om uit te dragen. Angst voor conflict kan daar bijvoorbeeld onder liggen, of angst om niet meer aardig gevonden te worden. Niet zelden laten mensen dan over zich heen lopen en worden daar niet gelukkig van.

Belangrijk is te weten dat mensen het soms helemaal niet in de gaten hebben dat ze over je grens gaan. En als je het dan ook niet aangeeft, blijven zij gewoon doen, wat ze deden.

Als je wel je grenzen gaat aangeven, zal men er eerst even van op kijken, maar later hebben ze meer duidelijkheid over wat er wel niet bij je mogelijk is. Dan heb je daarna nog 2 varianten: Of men respecteert je (grens) en houdt daar rekening mee. Of ze weten tot hoe ver ze kunnen gaan en willen daar toch nog net over heen, om je uit te dagen. In dat laatste geval is het de vraag of je het contact met deze persoon wenst te behouden of dat je echt voor jezelf gaat kiezen.

Ook bij dat dilemma van keuzes maken, kan ik je goed helpen, want ik heb veel materiaal waar we mee kunnen werken en waarbij het steeds duidelijker wordt, waar JIJ gelukkiger van kan worden.

Hoe eng het ook kan voelen om een grens aan te geven, als je het een keer doet valt het vaak reuze mee; de wereld draait gewoon door en niemand kijkt ervan op. We zijn voor onszelf vaak veel strenger dan voor iemand anders. Vervang jezelf eens door een goede vriend of vriendin en kijk dan of je het nog steeds zo ongepast vindt om een grens te stellen. Meestal is dat niet zo.

Er is een relatie tussen angst en boosheid. Wat heeft dat met grenzen te maken? Nogal wat!

Gezonde boosheid wijst je namelijk op dat er iets gebeurt wat niet goed is voor je, niet fijn, iets wat je niet wil. En nodigt je dus uit om je ruimte in te nemen of een grens te stellen.

Je gezonde boosheid kanaliseer je dus ín het stellen van een grens, via een ik-boodschap. "Dit wil ik niet.", 'Dit voelt voor mij niet kloppend.' (En niet in het bevechten van een ander).

Als dit (nog) niet goed lukt om welke reden dan ook, (veel mensen staan zichzelf bijvoorbeeld hun boosheid niet toe) dan heb je veel om bang voor te zijn. Want er komt in het leven voortdurend van alles op je af waar je dan speelbal van wordt. Dat is onvoorspelbaar en onveilig.

Je wordt uitgedaagd jezélf belangrijk te maken! Yes!

Een geweldig boek om je communicatie assertief en helder te leren maken is het boek The Next Conversation van Jefferson Fisher. Hoe je o.a. omgaat met lastige collega's of familieleden. Je communiceert om te verbinden maar hoe je dat dan? Aanrader is dit boek, leest makkelijk en is heel erg praktisch en met voorbeelden.

Heb je moeite met 'nee' zeggen?
Voel je je rot als je iemand met een nee als antwoord moet teleurstellen?
Nee (leren) zeggen is nodig om goed in relatie te kunnen blijven, zowel met jezelf als met de ander.

Ja zeggen terwijl alles in jou nee roept, dat is niet oké. Zeker als dit een patroon wordt. Je relaties zijn dan niet (meer) gebaseerd op vrijheid, respect, eerlijkheid. Dit geeft stress en storing.

Nee leren zeggen vraagt om bewuste aandacht. Nee kent ook variatie. Een stevig ‘Nee' klinkt weer anders dan een 'Nee maar' of 'Nee want'. Het is helpend als je leert onderscheiden hoe je 'nee' kan verkopen of wanneer je bij twijfel achter een mogelijke 'ja' of 'ja want' of 'ja maar' kan leren staan.

Nee denken en twijfel voelen om dit kenbaar te maken, kan met hulp van een therapeut in evenwicht gebracht worden en jou helpen om beter op te komen voor jezelf in relaties.

Heb je moeite met 'nee' zeggen?
Voel je je rot als je iemand met een nee als antwoord moet teleurstellen?
Nee (leren) zeggen is nodig om goed in relatie te kunnen blijven, zowel met jezelf als met de ander.

Ja zeggen terwijl alles in jou nee roept, dat is niet oké. Zeker als dit een patroon wordt. Je relaties zijn dan niet (meer) gebaseerd op vrijheid, respect, eerlijkheid. Dit geeft stress en storing.

Nee leren zeggen vraagt om bewuste aandacht. Nee kent ook variatie. Een stevig 'Nee' klinkt weer anders dan een 'Nee maar' of 'Nee want'. Het is helpend als je leert onderscheiden hoe je 'nee' kan verkopen of wanneer je bij twijfel achter een mogelijke 'ja' of 'ja want' of 'ja maar' kan leren staan.

Nee denken en twijfel voelen om dit kenbaar te maken, kan met hulp van een therapeut in evenwicht gebracht worden en jou helpen om beter op te komen voor jezelf in relaties.

Grenzen aangeven heeft alles te maken met je eigen behoeftes kunnen voelen. Als je al heel vroeg hebt moeten aanpassen aan de behoeftes van je ouders dan heb je ook al jong geleerd om je eigen behoeftes opzij te schuiven. Hoe kun je grenzen voelen als je weinig contact hebt met wat jouw werkelijke behoefte is. Maak contact met iets in jouw die iets heel graag zou willen. Is het iets wat je van een ander wil of is het iets wat je jezelf kan geven? Soms helpt het om de behoefte die je hebt met een ander te delen en er achteraan te noemen 'of ik het nou krijg of niet', zodat je de ander vrijheid geeft om aan je behoefte tegemoet te komen of niet.

In een volle dag is het makkelijk om jezelf voorbij te lopen. Maar wat jij nodig hebt, doet ertoe. Door deze zin hardop uit te spreken – bijvoorbeeld in de ochtend of voordat je ergens ‘ja’ op zegt – geef je jezelf toestemming om stil te staan bij je eigen behoefte.

Het helpt je herinneren dat je niet alles hóeft te doen en dat het oké is om te kiezen voor rust, ruimte of een ‘nee’.

De ene persoon is eerder grenzeloos (voelt de grenzen van een ander of van zichzelf niet) en komt daardoor in de problemen. De ander heeft misschien hele rigide grenzen waardoor een grens eerder een muurtje is geworden. Ook daardoor kunnen problemen ontstaan, bijvoorbeeld eenzaamheid. Belangrijker is of je heel bewust met je grenzen kunt omgaan: deze persoon mag wat dichterbij. De andere persoon houd ik meer op afstand. Of...vandaag, in deze situatie, voelt het wel goed, maar morgen misschien niet. Hoe flexibel of rigide ga jij om met grenzen?

Neem iedere dag de tijd voor een check-in-moment. Stel jezelf de vraag: "Wat voel ik nu? Heb ik ergens ‘ja’ gezegd waar ik eigenlijk ‘nee’ wilde zeggen?" Dit vergroot het bewustzijn en helpt om sneller in te grijpen voordat frustratie oploopt.

Veel mensen durven geen grenzen te stellen omdat ze bang zijn de ander te kwetsen. Door in de ik-vorm te communiceren voorkom je dat je de ander kwetst. Bijvoorbeeld:
“Ik merk dat ik moe word als ik ’s avonds nog lang doorga met appen. Ik wil vanaf nu na 21:00 mijn telefoon wegleggen.”
Deze manier van communiceren maakt duidelijk wat je nodig hebt, zonder de ander aan te vallen.

Mijn supervisor gaf me ooit een inzicht wat voor mij een belangrijk gegeven is geworden in mijn leven. Ze zei: 'Een grens is niet wat je bedenkt dat die zou moeten zijn. Je grens ligt IN JOU. Het gaat erom dat je hem opmerkt en serieus neemt.

Dat is mijn tip; merk op welke signalen je lichaam je geeft. Als je iets doet en je onderbuik geeft je informatie (bv 'Ik word hier niet blij van') dan klopt dat. Het is een ontzettend zinvolle raadgever.

1. Het stellen van grenzen is onmisbaar in relaties
Je denkt misschien dat je partner je meer waardeert als je geen grenzen stelt, of als je altijd met zijn/haar mening meegaat.
Maar het tegenovergestelde is waar.
Als je standaarden durft te hebben, zullen mensen je anders gaan behandelen.
Als jij geen standaarden hebt voor je partner, ben je altijd overgelaten aan de standaarden die hij/zij heeft voor zijn/haar eigen gedrag richting jou. En die standaarden kunnen heel laag zijn…Als iemand ons slecht blijft behandelen is dat vaak zo omdat wij het toestaan.

2. Onderzoek waarom jij het gedrag van de ander toestaat
Als je geen respect krijgt van een partner in een relatie, dan is er meteen een belangrijke vraag.
Waarom sta je toe dat je partner zich zo opstelt?
Een reden is misschien omdat je hem/haar oprecht heel leuk vindt. Als we iemand leuk vinden, dan gaan we hun gedrag rationaliseren. We denken dan “Ah, zo erg is het ook allemaal niet” of “Ja maar, hij/zij heeft ook hele leuke kanten” en op die manier schuiven we het gedrag waar we niet tevreden over zijn onder de tafel.
Maar er is nog een diepere reden, en je moet voor jezelf bepalen of dat zo is…
Als je eigenwaarde zo laag is dat je gelooft dat je ook niks beters verdient, zal je nooit jouw grenzen stellen, omdat je te bang bent dat je hem/haar kwijtraakt. Je weet niet of je iets beters kan krijgen.
Dit betekent dat een partner bijvoorbeeld gedrag gaat vertonen wat je niet getolereerd zou hebben als hij/zij dit bij een vriendin of vriend had gedaan.
Maar omdat het nu om jou gaat, neem je niet hetzelfde advies aan van jezelf. Je denkt dat jouw situatie anders is. Het is de uitzondering op de regel.

En omdat je voelt dat het eigenlijk niet goed zit tussen jou en hem/haar, praat je het goed voor jezelf door met redenen te komen zoals:
“Ja, hij/zij is gewoon heel druk met zijn/haar werk.”
Of:
“Ja, hij/zij komt net uit een relatie, daarom is het nu even moeilijk"
Of
“Ja, ik ben nu eenmaal heel lief, ik kan mensen makkelijker vergeven en ik zit er ook niet heel erg mee hoor.”
Terwijl je gevoel eigenlijk iets anders zegt…

3. Praat het gedrag van de ander niet zomaar goed
Je hebt vast allerlei manieren om jouw situatie en het gedrag van je partner goed te praten.
Je wil niet geloven dat je partner jou respectloos behandelt.
Voer een eerlijk gesprek over JOUW grenzen en hoe jij wilt dat iemand met jou omgaat. Dan communiceer je jouw standaarden duidelijk.
Want als jij niet helder naar je partner communiceert dat je niet alleen mooie woorden wilt MAAR ook daden wilt zien, dan voelt hij/zij geen noodzaak om echt te veranderen.
Dus dan blijft hij/zij hetzelfde gedrag vertonen, of het wordt zelfs erger omdat hij/zij wil zien tot hoever hij/zij kan gaan.

- "What am I feeling or needing at this moment?"
- "Am I agreeing to this out of obligation or fear of upsetting someone?"
- "How would I feel if I said no or set a boundary here?"
- "What would it look like to take care of myself in this situation?"

Als je je te veel aan anderen aanpast, kun je daar flink last van krijgen. Veel mensen die hier gevoelig voor zijn, doen dit vaak automatisch. Het is daarom belangrijk om je bewust te worden van hoe jij je aanpast. Dit kan bijvoorbeeld al zichtbaar zijn in de kleding die je aantrekt (vind je het zelf mooi, of denk je dat anderen het mooi vinden?) en in de activiteiten die je onderneemt. Vraag jezelf steeds af waar jij zin in hebt, wat jouw werkelijke behoeften zijn. Je hoeft nog niets te veranderen, alleen maar bewust te worden. Op een gegeven moment zul je steeds beter herkennen wanneer je 'ja' zegt, terwijl je eigenlijk 'nee' bedoelt, wanneer je eten klaarmaakt dat iemand anders lekker vindt (maar jij niet), of wanneer je moe bent, maar toch met iemand afspreekt omdat diegene dat graag wil. Het kan helpen om elke avond even op te schrijven hoe je die dag met je eigen behoeften bent omgegaan. Probeer een paar weken lang niets anders te doen, dan alleen jezelf te observeren. Zodra je je bewust wordt van wat jij eigenlijk wilt en hoe vaak je wel of niet naar jezelf luistert, kun je bewustere keuzes maken.

Neem de tijd om na te denken over wat je wel en niet prettig vindt.
Let op situaties waarin je stress of irritatie voelt – dat kan een teken zijn dat je grens wordt overschreden.
2. Communiceer duidelijk en direct
Zeg wat je bedoelt zonder te verzachten of excuses te maken. Bijvoorbeeld: "Ik heb vandaag geen ruimte om dit op te pakken."
Gebruik "ik-boodschappen" om het persoonlijk te houden, zoals: "Ik voel me overweldigd als er onverwacht extra werk bijkomt."
3. Oefen nee zeggen
Nee zeggen is niet onbeleefd! Een simpele "Nee, dat gaat nu niet lukken" is genoeg.
Wil je vriendelijk blijven? Zeg: "Ik waardeer dat je het vraagt, maar ik kan het nu niet doen."
4. Stel alternatieven voor (als je dat wilt)
Als je toch iets wilt helpen maar binnen je eigen grenzen, zeg dan:
"Ik kan je hier niet bij helpen, maar misschien helpt het om [andere optie] te proberen."
5. Luister naar je gevoel en wees consequent
Als iets niet goed voelt, sta er dan achter en houd je eraan.
Mensen testen soms je grenzen, maar hoe consequenter je bent, hoe beter ze worden gerespecteerd.
6. Oefen met kleine stapjes
Begin in makkelijke situaties, zoals in een winkel of bij een bekende, en werk toe naar lastiger situaties.

Therapie met familieopstellingen op tafel is een krachtige methode om onbewuste patronen te herkennen en te doorbreken. Veel gedragspatronen, zoals te veel verantwoordelijkheid nemen of geen grenzen stellen, ontstaan in de dynamiek van je gezin van herkomst. Soms neem je onbewust een rol aan die niet bij jou hoort, bijvoorbeeld als ‘verzorger’ of ‘bemiddelaar’, wat later in het leven kan leiden tot overbelasting en moeite met grenzen.

Bij een tafelopstelling gebruik je kleine poppetjes, stenen of andere objecten om jouw familiesysteem visueel neer te zetten. Dit maakt inzichtelijk hoe jij je verhoudt tot anderen en welke onbewuste dynamieken spelen. Door verschuivingen te maken en verschillende perspectieven te verkennen, kun je voelen welke positie beter bij je past. Dit helpt om oude overtuigingen los te laten en gezondere patronen te ontwikkelen, zoals meer ruimte innemen en verantwoordelijkheid terugleggen waar die hoort.

Start met zelfreflectie
Schrijf op in welke situaties je merkt dat je te veel verantwoordelijkheid neemt of geen grenzen stelt. Vraag jezelf vervolgens af: “Van wie heb ik dit patroon mogelijk overgenomen?” en “Wat zou er gebeuren als ik een stap terug doe?” Dit bewustzijn is de eerste stap naar verandering.

Familieopstellingen op tafel helpen je om deze inzichten niet alleen mentaal, maar ook op gevoelsniveau te ervaren, waardoor blijvende verandering mogelijk wordt.

Grenzen aangeven geeft conflict. Conflict naar buiten en van binnen. Je hebt wat te bewaken: je wilt niet dat de ander over jouw grenzen gaat, maar je loopt ook het "risico" dat de ander jou minder sympathiek vindt. Dat kan met name bij jou intern soms schuren. Heel, heel vroeger waren we als mensen afhankelijk van elkaar. Buiten de groep vallen was toen gevaarlijk, wanneer je uitgesloten werd werd je bloot gesteld aan de gevaren van de omgeving en gebrek aan voedsel.
In de huidige tijd is dat niet meer aan de orde, toch blijft het een primaire reactie.

Probeer eens om elke dag een “check-in” moment voor jezelf in te bouwen, bijvoorbeeld aan het begin of einde van de dag, of net voor een afspraak of sociale activiteit. Tijdens dit moment stel je jezelf drie vragen:

1. "Wat voel ik nu?" – Dit helpt je om stil te staan bij je emoties en lichamelijke signalen.
2. "Wat heb ik nu nodig?" – Hiermee word je je bewust van je eigen behoeften, zoals rust, steun, of ruimte om je mening te delen.
3. "Wat zou voor mij een prettige grens zijn?" – Deze vraag helpt je te bepalen welke grenzen je graag wilt bewaken in de komende activiteit of ontmoeting.

Door deze vragen regelmatig te beantwoorden, word je je steeds beter bewust van je eigen behoeften en grenzen, wat je kan helpen om die ook duidelijker naar anderen te communiceren.

Als je een grens niet durft aan te geven, kijk dan eens of dit met pleasing te maken heeft. Pleasing is een intelligent overlevingsmechanisme cq beschermingsmechanisme wat ooit goed voor ons heeft gewerkt.
Het helpt niet om dit mechanisme nu in onszelf te veroordelen. Als we er liefdevol ja tegen zeggen, kan het wegsmelten als we het niet meer nodig hebben.

Maak een lijstje van dingen die je wel zou willen doen als het je gevraagd werd, en een lijstje van dingen waartoe je niet bereid bent; schrijf het op of zeg het hardop voor jezelf. Waar trek je de grens en waarom?

Maak een lijstje van dingen die je prettig vindt en dingen die je onprettig vindt om, thuis of op je werk, voor anderen te doen; schrijf het op of zeg het hardop.
Hoeveel van die dingen doe je toch nog steeds, en waarom?

Als je iets voor een ander doet, je kinderen, echtgeno(o)t(e) of familieleden, klaag je daar dan over?
Voel je je verantwoordelijk voor het leven of de fouten van een andere volwassene?
Denk eens na over de aspecten van je leven waar je je overdreven verantwoordelijk voelt en waar je te veel helpt of je gefrustreerd ­terugtrekt. Als je je gebruikt of niet gewaardeerd voelt – een martelaar of een deurmat – wat zou je dan kunnen doen om een beter evenwicht te vinden?'

Als je al eenmaal de grenzen en beperkingen van je verantwoordelijkheid hebt vastgesteld, kun jij je plichten volledig op je nemen en loslaten wat niet jouw plicht is; op die manier beleef je meer vreugde aan het steunen van anderen omdat je relaties creërt die harmonieuzer en coöperatiever zijn.

Conflueren betekent dat we ons aanpassen aan onze omgeving, waarbij we onszelf soms wegcijferen. Dit uit zich in het vermijden van confrontaties, het niet durven opvallen, en het moeilijk vinden om anders te zijn dan de rest.
Om hieruit te stappen, is het nodig het tegenovergestelde te doen: ons voorbereiden op wat we steeds proberen te vermijden. Dit houdt in dat we minder inschikkelijk worden, duidelijk laten horen wat voor ons belangrijk is, en onze eigen grenzen helder aangeven.

Je kunt alleen weten wat jouw grenzen zijn als je in verbinding bent met jouw lichaam. Daar voel je jouw grenzen.

Ga zitten op een stoel en adem een paar keer diep in en uit. Laat je op de uitademing steeds meer zakken op de stoel. Ga na waar je de meeste druk voelt van de stoel op jouw lichaam.
Adem weer een paar keer in en uit en laat je verder in de stoel zakken op jouw uitademing. Voel weer waar jouw lichaam de meeste druk voelt van de stoel. Misschien voel je het nu op meer plekken of is het veranderd.

Nu ben je al meer in verbinding met jouw lichaam.

Een heel belangrijke stap om iemand niet over jouw grenzen te laten gaan, is dat je opmerkt wat er gebeurt. Je kunt het beste oefenen met situaties, die je van tevoren ziet aankomen, bijv. een gesprek met een 'lastige' collega op je werk. Let op wat er in je lichaam gebeurt, ben je gespannen, ga je zenuwachtig lachen, zachter praten ...? Je kunt je voorbereiden op zo'n situatie (een volgende keer): bedenk hoe je wil reageren, ga stevig staan, laat je ademhaling vanuit je buik komen en oefen met nee zeggen/jouw mening geven. Succes.

Lees het boek : Grenzen van Dr. Cloud
Zeer behulpzaam in het leren stellen van goede grenzen.

1) Geef niet veel uitleg, dat vertroebelt de boodschap. Helderheid is voor de andere partij het duidelijkst en vaak vinden ze dat ook fijner.

2) Haal de emotionele lading van de boodschap af: verontschuldig je bijvoorbeeld niet uitgebreid, wring je niet in allerlei meelevende bochten.

3) Hou het kort en neutraal. Dan hoeft de ontvanger ook niet in te gaan op jouw emoties en dat is vaak veel overzichtelijker en eenvoudiger voor die ander.

Herken je dat? Dat je het moeilijk vindt om je grenzen aan te geven?
Iemand schoffeert je - en je laat dat maar.
Iemand pakt jouw ruimte - en je laat het maar.
Je kind neemt jouw regie - en je laat het maar om ruzie te voorkomen.
Je baas kritiseert je, onterecht - en je laat het maar, want "het is toch je baas"
Oefen in het steeds weer kleur bekennen; als je dat laat, word je een kleurloos figuur.

Dr. Nicole LePera post op Instagram waardevolle inzichten
over uiteenlopende onderwerpen zoals grenzen aangeven, dysfunctionele famieie patronen, ptss, copingsstijlen, gezonde relaties, verslaving, veerkracht na het helen van ontwikkeltrauma en lichaamsgerichte aanpak bij trauma. Ze schreef meerdere boeken (o.a. How to do the work, how to meet your self) en post ook filmpjes waarbij de kind-ouder dynamiek heel helder in beeld word gebracht.

Je grenzen aangeven is gemakkelijker gezegd dan gedaan.
Je kunt je grens visualiseren door je deze mentaal voor te stellen: Stel je een beschermende bubble/ bel voor rondom jezelf. Met een beschermend membraan/ laag eromheen. Alles wat jij wil uiten en uitstralen kan erdoor naar buiten. Naar binnen toe is er een selectie van wat voor jou oké is om toe te laten. Dit kan helpen om te bepalen of je iets binnen of buiten je comfortzone toelaat. Zodat je meer regie kunt pakken over wat jouw past en goed voor je is om binnen te laten. en wat je bij de ander mag laten.

Je grenzen aangeven is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Je kunt jezelf de volgende vragen stellen:
- Is Dit Oké Voor Mij? Is wat er gebeurt of wat er van je gevraagd wordt, oké voor jou.
- Wat Heb Ik Nodig?: Bedenk en voel wat je nodig hebt in deze situatie om je comfortabeler en veiliger te voelen.

Grenzen aangeven, een bekende kreet maar voor velen best lastig in de uitvoering. Ik vind het ook wat kil, star en afstandelijk klinken 'een grens'. Liever heb ik het over 'ruimte innemen' of 'je ruimte behouden'. Daar zit beweging in, wellicht zelfs speelsheid, in ieder geval experimenteer ruimte om voldoende bewegingsruimte en vrijheid voor mezelf te creëren. En dat maakt 'grenzen aangeven' al een stuk luchtiger.

En als die ruimte innemen of behouden niet gelukt is, voel ik 'm ook. Dan word ik boos, onrustig, verdrietig of laat ik de ander in de steek en daarmee soms ook mezelf. Dat is niet fijn. Ruimte innemen of behouden doe je namelijk in contact me een ander.
De vraag of de ander jou ruimte laat innemen of niet, zijn eigen ruimte belangrijker vindt dan die van jou of je totaal negeert heeft allemaal invloed op het proces.
Mijn neiging is om snel af te haken als ik voel dat ik geen ruimte krijg. Mijn leerproces is, dat als ik de eerste stap gezet heb er nog wat stappen mogen volgen en ik niet gelijk mezelf terugtrek, maar realiseer dat ik nog maar net begonnen ben (met ruimte innemen). Wie weet neem jij heel veel ruimte in en heb je te leren om andermans ruimte te respecteren, anders kom je ook alleen te staan.

Ruimte innemen of behouden kan ook een eureka gevoel geven. Dit zijn positieve ervaringen die je vertrouwen geven om het vaker te doen.

Wil je dit bij jezelf onderzoeken? Wil je ervaren hoe je beter je eigen ruimte kan behouden of juist vergroten? Neem contact met me op en we gaan samen aan de slag!

Grenzen aangeven is heel belangrijk! En als je ze nog niet kent, dan mag je er over nadenken. Hoe ver mag iemand komen me teen gedrag wat eigenlijk niet echt acceptabel is?
Maar wat nog belangrijker is: als je je grenzen gevonden/bepaald hebt, bewaak ze dan ook! Als iemand er overheen gaat, zeg er wat van en laat je niet in een hoek duwen maar zeg gewoon duidelijk 'wat jij gedaan/gezegd hebt, vind ik niet fijn'. En houd je daar aan.
Succes!
Valeria

Grenzen aangeven kan heel lastig zijn. Vaak zijn we bang voor de reactie van de ander of vind je het moeilijk om de confrontatie aan te gaan.
Brainspotting kan je erbij helpen, ook als je niet weet waar je moeite om grenzen aan te geven vandaan komt. Je brein weet dat wel. Tijdens Brainspotting worden met name die gebieden bereikt waar je niet bewust bij kunt komen. Wil je meer weten, neem dan gerust contact op.

Gebruik ik-boodschappen om je grenzen te bewaken

Het bewaken van je grenzen is essentieel voor persoonlijke groei. Ik-boodschappen helpen je om je gevoelens en behoeften duidelijk te communiceren zonder de ander aan te vallen.

Waarom ik-boodschappen werken.

Ik-boodschappen:
- Voorkomen verdediging
- Creëren duidelijkheid
- Nemen verantwoordelijkheid

Hoe je ik-boodschappen gebruikt:

Formuleer ik-boodschappen in drie stappen:

Beschrijf gedrag: "Wanneer je tijdens ons gesprek op je telefoon kijkt..."
Uiten gevoel: "...voel ik me niet gehoord."
Aangeven behoefte: "Ik zou het fijn vinden als we ongestoord kunnen door kunnen praten"

Afspraak annuleren: "Als je last-minute annuleert, voel ik me in de steek gelaten. Laat het minstens een dag uur van tevoren weten."

Contact na werktijd: "Wanneer je na werktijd belt, voel ik me overweldigd. Kun je tijdens kantooruren bellen?"

Tips voor gebruik

- Blijf kalm en duidelijk
- Wees specifiek
- Luister ook naar de ander

Ik-boodschappen helpen je om je eigen verlangens te volgen en een veilige omgeving te creëren voor persoonlijke groei.

Het aanvoelen van je grenzen in een bepaalde situatie vereist zelfbewustzijn en het leren herkennen van je lichaamssignalen en emoties. Een praktische stap om je grenzen in een bepaalde situatie te voelen kun je ervaren door
een Pauze te nemen:
- Afstand Nemen: als je merkt dat je je ongemakkelijk voelt, neem dan een pauze. Stap even uit de situatie om helder na te denken.
- Ademhalingsoefening: Gebruik een diepe buikademhaling om jezelf te kalmeren en je gedachten te ordenen.

Het aanvoelen van je grenzen in een bepaalde situatie vereist zelfbewustzijn en het leren herkennen van je lichaamssignalen en emoties. Enkele praktische stappen om je grenzen in een bepaalde situatie te voelen:, zijn het letten op Je Lichamelijke Reacties:
- **Spanning:** Voel je spanning in je nek, schouders of andere delen van je lichaam? Dit kan een teken zijn dat je grens wordt overschreden.
- **Hartslag:** Een versnelde hartslag kan aangeven dat je je ongemakkelijk of gestrest voelt.
- **Ademhaling:** Let op je ademhaling. Als deze oppervlakkig of snel is, kan dit een teken zijn van stress.

Wanneer je grenzen stelt, wees specifiek en assertief. Gebruik 'ik'-boodschappen om je gevoelens en behoeften duidelijk te maken, zoals: 'Ik voel me overweldigd als ik geen tijd voor mezelf heb. Ik heb een uur per dag nodig voor rust.' Dit helpt om verantwoordelijkheid te nemen voor je gevoelens en zorgt voor helderheid bij de ander. Herhaal indien nodig en blijf consequent om je grenzen te handhaven

Yoga is een goede manier om beter te leren omgaan met grenzen. Bij yoga leer je je bewust te zijn van je fysieke grenzen en je mentale grenzen. Je lichaam is elke dag anders. Soms heb je bijvoorbeeld meer gevoel voor evenwicht dan een andere keer. Je leert om te voelen waar de grens ligt door te voelen wat er in je lichaam gebeurt. Ook de adem is een belangrijke graadmeter. Stokt je adem, ga je sneller ademen of houd je je adem vast? Als je hierop let, heb je steeds een keuze. Ga ik door, doe ik het wat rustiger aan of stop ik helemaal? Wat is nu het beste voor mij?

Wanneer het nodig is om een grens te stellen, doe het dan duidelijk, kalm, respectvol en met zo weinig mogelijk woorden. Probeer niet boos te worden of je juist te verontschuldigen voor de grens die je stelt. Laat je gedrag overeenkomen met de grenzen die je stelt.

Klinkt gek hé. De titel. Want het is o zo belangrijk om je grenzen te bewaken.
Maar wat nu als je niet weet waar je grenzen liggen?
Dan is het belangrijk dat je dit gaat onderzoeken, uitzoeken en in gaat experimenteren. En daarin is het vaak, een kwestie van ervaren.
Je weet waarschijnlijk pas wat je grens is, als hij is overschreden.
Dat is in principe 'normaal'. Want net zoals dat je ook niet in 1 keer kon lopen, fietsen of wat dan ook in je leven - is dit ook met je grenzen aangeven.
Omdat je grens ook vaak niet solide is. Afhankelijk van de relatie die je met de ander hebt, de situatie op dat moment en hoe jij in je vel zit.
Daarin is mijn tip ook om; als je hierin gaat experimenteren, onderzoeken en uitzoeken - doe dit met iemand waarbij jij je nu het veiligst voelt.
Dit maakt de kans op positieve succeservaringen groter, wat je (zelf)vertrouwen vergroot om het daarna in wat meer 'spannende' relaties/omgevingen aan te gaan.
Stap voor stap.

Herinner jezelf eraan dat je niets verkeerd doet. Je respecteert jezelf en je respecteert de relatie. Die relatie is belangrijk voor je en daarom wil je die zuiver houden. Jouw grenzen aangeven helpt daarbij.

Wat voor de een grensoverschrijdend is, is dat voor een ander niet per se. Daarom is het belangrijk onze grenzen duidelijk te communiceren en niet een beroep te doen op het empathisch of telepathisch vermogen van de ander.
Te vaak nog hoor ik in mijn praktijk; dat moet ie toch wel snappen.......nou nee, dus.

Twee geliefden ervaren een intimiteit op verschillende niveaus nl. t.a.v. erotiek en jezelf kwetsbaar durven opstellen naar elkaar toe.
Dit kan het gevoel van verbondenheid en vertrouwen in elkaar juist doen versterken als daar open over gesproken kan worden.

Wat is voor jou intimiteit en wanneer voelt dit goed en wanneer juist niet.
Durf je dit ook aan te geven! En hoe doe je dit.

Intimiteit is een gevoel van vertrouwen en verbondenheid in contact met anderen mensen. Dit kan zijn een vriend, vriendin of partner.
Dit kan laagdrempelig zijn van een aai over je bol, tot een knuffel ontvangen of geven aan iemand anders. Zo ook een arm om je heen ontvangen, hand in hand wandelen en meer.
Wat is voor jou intimiteit en wanneer voelt dit goed en wanneer juist niet.
Durf je dit ook aan te geven! En hoe doe je dit.

Allereerst moet je leren voelen waar jouw grenzen liggen. Grenzen kun je niet in je hoofd bedenken die voel je d.m.v. lichamelijke sensaties.

Wanneer iemand wat van je vraagt kun je ten eerste antwoorden dat je er op een bepaald moment op terug komt. Dat geeft je de tijd om te voelen. Ga met je aandacht naar jouw adem, sluit je ogen en voel in jouw lichaam of het een JA of NEE is. Vindt je dat moeilijk? Een lichaamsgericht therapeut kan jij daarbij helpen.

De volgende oefening helpt je om steeds een stapje verder te gaan bij het aangeven van je grenzen als het gaat om 'nee' zeggen.

Bepaal voor jezelf op welke vragen je wel ‘nee’ durft te zeggen en op welke nog niet. Schrijf ze op.
Zeg eerst nee op een vraag of een verzoek dat niet zo belangrijk voor jou is. Doe dit twee of drie keer in één week. Zet jezelf ertoe om de volgende week één keer nee te zeggen op een moeilijkere of belangrijkere vraag.

Bouw dit verder uit. Door te starten met relatief eenvoudige situaties en iedere keer een stapje verder te gaan, zal je meren dat het je steeds beter lukt om nee te zeggen.

Geef duidelijk en direct aan wat je grenzen zijn en wat je wel en niet accepteert. Vermijd vage taal en zeg precies wat je bedoelt. Bijvoorbeeld, zeg "Ik heb nu tijd voor mezelf nodig en wil graag alleen zijn, kunnen we morgen verder praten?" in plaats van "Ik ben nu even druk, misschien later". Door specifiek te zijn, weet de ander precies wat je bedoelt en is de kans groter dat je grenzen gerespecteerd worden. Oefen dit door dagelijks in kleine situaties je wensen en behoeften direct te communiceren. Dit helpt je om steeds comfortabeler te worden met het aangeven van je grenzen.

Probeer bij het aangeven van je grenzen te beginnen met "Ik" in plaats van "Jij". Dit helpt om je gevoelens en behoeften op een niet-beschuldigende manier over te brengen. Bijvoorbeeld, zeg "Ik voel me ongemakkelijk als je onverwachts langskomt zonder te bellen" in plaats van "Jij maakt me ongemakkelijk door zomaar langs te komen". Het gebruik van 'Ik' boodschappen helpt om de focus op je eigen gevoelens te leggen en vermindert de kans dat de ander zich aangevallen voelt. Oefen dit door in verschillende situaties te benoemen wat je voelt en wat je nodig hebt, zodat het steeds natuurlijker aanvoelt.

Als er spanningen leven tussen mensen, komen we al gauw in een houding van vechten, vluchten, plooien en/of bevriezen. Als je je daar niet bewust van bent, blijf je mogelijk gevangen in die houding en kleurt die voortaan jullie relatie. Het kan een patroon, zelfs een identiteit worden. Dan meen jij, of je omgeving meent, dat je ‘een vechter’, ‘een herrieschopper’ , ‘een lastpak’, ‘een watje’, ‘een angsthaas’, ‘een vermijder’ bent. Zonde. Je bent dat niet . In jouw natuurlijke staat van zijn en in voor jou veilig voelende omstandigheden ben je spontaan, voel je je op het gemak, rustig. Hoor je je eigen stem. Geen bang of boos gedoe.

Ga eens bewust na wat je voelt als je spanningen voelt met of bij iemand. Kies er eens bewust voor om dan uit dit contact te gaan en de stilte op te zoeken in plaats van de strijd met deze persoon aan te gaan. Bewust weggaan….niet automatisch. Bewust ‘naar binnen kijken’, zwijgen, weglopen..... als die mogelijkheid er is. Niet happen, niet de strijd aan gaan, geen voer geven, geen bladibla, maar eens bewust de stilte opzoeken en in de stilte jezelf gaan kalmeren door jezelf te complimenteren dat je de moed hebt gehad om uit de bubbel met die ander te stappen.

In de stilte kan je nagaan wat je voelt en denkt en ook onderzoeken wat jouw aandeel is in het conflict is. Want dat is er. Misschien komt er voortschrijdend inzicht in wat een betere optie is dan verstrikt met elkaar te raken.

Wat ook helpt, is met een begripvol persoon, met iemand bij wie je je gezien en gehoord voelt, eens praten en zo aan je boze, verdrietige en/of bange ervaringen frisse lucht geven.

Als ouder is het belangrijk om duidelijke grenzen te stellen tussen werk en privé. Dit kan helpen om stress te verminderen en je emotioneel meer in balans te voelen.

Hoe doe je dat?
Probeer vaste werktijden aan te houden en geef jezelf toestemming om na werktijd echt vrij te zijn. Zet je werktelefoon uit, sluit je laptop en richt je op je gezin en jezelf. Plan daarnaast regelmatig momenten van rust in je agenda, ook al is het maar een kwartiertje voor een kop thee of een korte wandeling.

Waarom werkt dit?
Door duidelijke grenzen te stellen, creëer je een gezonde scheiding tussen je verschillende rollen. Dit geeft je de ruimte om op te laden en voorkomt dat werk je privéleven binnendringt.

Opnieuw zo'n schrijven wat zomaar de sleutel kan dragen naar jouw ontwikkeling. Pagina 14: Ouders (mensen) die zo'n klimaat als kind niet hebben gekend, zijn nood-lijdend, dat wil zeggen: ze zoeken hun hele leven naar wat ze op het juiste moment niet van hun ouders hebben kunnen krijgen: iemand die helemaal op hen ingaat, hen volledig begrijpt en serieus neemt.

Verward dit citaat je? Of pakt het je? Of doorgrond je het? Of maakt het je nieuwsgierig? Of verdrietig, of bang, of boos? Ga door... En ga de beweging die je van daaruit bent gaan maken ervaren, zodat je je kunt gaan ontwikkelen.

Een fenomeen in communicatieland is Marshall Rosenberg. Hij heeft het boek Non violent Communication geschreven. In deze theorie krijg je handvatten hoe je op een vriendelijke manier kan communiceren (voor jezelf en voor de ander). Want het is belangrijk terwijl je grenzen aangeeft, je trouw bent aan jezelf, zonder dat je continue in een conflictsituatie terecht komt. Dit zijn de 4 stappen, probeer het eens uit:

1. Omschrijf de feiten, je waarnemingen (zonder mening, gevoel of oordeel): Voorbeeld: "Weet je nog dat we gisteravond ruzie hadden over het huishouden?"

2. Omschrijf je gevoel (altijd met 'ik'): ik voelde mij....
Voorbeeld: " ik voelde me aangevallen en alsof ik het niet goed genoeg doe"

3. Omschrijf je behoefte: ik heb behoefte aan.. wat ik nodig heb is...
Voorbeeld: "ik heb behoefte aan erkenning, het gevoel dat ik gewaardeerd word"

4. Suggestie: kom met een idee. Nu mag je praten in 'we'
"Zullen we volgende keer proberen niet 's avonds over het huishouden te hebben maar dat 's ochtends te doen als we niet moe zijn?"

In therapie wordt wel eens inzichtelijk gemaakt dat je niks moet.
Ont-moeten is een mooi inzicht alhoewel dat niet altijd een helpend inzicht is.
Soms wel, soms niet.

Soms moet je wél iets, ook als je dat liever níet wilt.
Bij depressie moet (!) je in actie zien te komen terwijl alles in je roept: “Laat me met rust.”
Bij angst moet (!) je de confrontatie met je angsten aangaan terwijl alles in je roept:
“Nee, help, wegwezen! “

Moeten blijkt dan toch een must.

Grenzen aangeven wordt vaak als iets negatiefs gezien, het gaat hierbij echter niet om de ander, maar stel jezelf de vraag of jij van jezelf je eigen ruimte in mag nemen. Als je liefdevol je eigen ruimte inneemt doe je een ander hierbij niet tekort. Zorg dan dat je de ander ook de ruimte geeft die hij/zij nodig heeft.

“Toelaten van lastigheid is de mooiste uitnodiging tot verbinding.”
Dirk de Wachter.

Het citaat van Dirk is een mooi bruggetje om op een andere manier met elkaar in gesprek te komen. Durf jij? Je bent welkom!

start a war inside yourself.

Al betekent grenzen stellen, niet perse dat daar conflict van komt! Hoe eerder je je gezonde irritatie serieus neemt, hoe lang je vriendelijk kunt blijven.

Je eigen behoeften voortdurend opzij zetten om anderen tegemoet te komen is een recept voor stress in jezelf. Is het dat waard?

Plak een briefje op je spiegel, computer, plek waar je vaak komt met de volgende vragen in deze volgorde:
1. Waar heb ik …. behoefte aan?
2. Waar word ik …. blij van?
3. Wat wil ik …?
4. Wat wil ik …. niet?

Stel ze jezelf iedere dag.
Vul eventueel successievelijk in: Nu, vandaag, deze week, deze maand, dit kwartaal, dit jaar, in mijn leven.

Veel mensen hebben moeite met grenzen aangeven. Vaak ligt de kern hiervan in het verleden en is er sprake van jarenlang aanpassen. “Nee zeggen” levert vaak angst of schuldgevoelens op. Als je te veel en te vaak dingen tegen je zin doet, raak je steeds verder van jezelf verwijderd en negeer je je eigen behoeften. Dit kan leiden tot gevoelens van irritatie, opkroppen van boosheid, je ontevreden voelen over jezelf en op de lange duur zelfs tot verschijnselen van overspannenheid.

Hier alvast wat tips om mee aan de slag te gaan:
1. Zeg niet direct "ja" maar denk eerst na of je het echt wel wil. En als je het niet direct kunt beslissen kun je zeggen: “ik kom er later op terug”.
2. Wees duidelijk wanneer je iets niet wilt, zeg duidelijk: nee, het komt mij niet uit, ik heb andere plannen, ik maak even een pas op de plaats, etc. Je hoeft geen verdere uitleg te geven.
3. Als je besloten hebt iets niet te willen doen, begin dan met “nee” en niet met eerst een uitleg. Dat kan verwarrend of on duidelijk overkomen op de ander.
4. Let vooral ook op de toon hoe je iets zegt.
5. Als je wel graag iets wilt doen of wilt onderhandelen, kun je ook zeggen: het komt mij nu niet uit, maar het kan wel morgen/volgende week.
6. Je mag altijd terugkomen op een eerder gemaakte beslissing!

Stel iemand geeft jou een cadeautje en je neemt het niet aan, van wie is dan het cadeautje? Je zou kunnen zeggen van diegene die het geeft.

Hetzelfde geldt voor dingen als jaloezie, boosheid, en beledigingen. Als je het niet aanneemt, blijft het van degenen, die het met zichzelf meedraagt.

Bewaak jou grens en zorg ervoor dat je niet vervloeid met de ander, maar in verbinding blijft met jezelf.