Eenzaamheid - Lotgenotenverhalen

Ja, kan je hierin goed volgen. Jammer dat het zo is gelopen. Interesse in elkaar is afgelopen decennia minder geworden. Meer individueel leven door de zgn welvaart maakt mensen ongelukkig. Aandacht en attentie is toch wat iedereen wil?

Hey, ik weet niet of je hier nog steeds nood aan hebt. Maar ik ben ook 21 en heb zin om nieuwe mensen te leren kennen. Van welke streek ben je?

Als iemand weg wil , laat maar mooi gaan .
Eerste periode heb je behoefte voor verklaring en gesprek .
Normaal .
Niet te snel in andere relatie stappen ,
Leven is niet voorbij .
Sluit mooi af en geef jezelf de tijd om verder te gaan .

Hoezo weet je het niet meer ?
Stekker uitrekken gaat niet zonder reden .
Denk rustig over na en niet alleen mooie momenten meetellen, niemand is perfect en weg kwijt is geen optie .
Succes !

Het is zoals is .
Blijkbaar heb je gelijk wat ‘ beste vriendin ‘ betreft .
Door moeilijke periode moet je toch doorheen .
Neem de kracht en doe het voor jezelf .
Verwacht niet dat anderen kunnen begrijpen , je man bijvoorbeeld .
Want iedereen beleefd deze wereld op eigen manier .
Wees dapper en werk aan jezelf en hoe moeilijk ook is zet vrienden en teleurstelling aan de. Kant .
We komen op deze wereld alleen en gaan we alleen dus om sterk te zijn heb je jezelf nodig en geen anderen .
Succes !

Geen actie ! Rust goed uit .
Fb mag je verwijderen .
Kijk rondom je heen of iets anders is om bezig te houden .
Probeer aan jezelf te werken .
Vaak is het zo dat je soms even stil mag staan om eigen waarde te vinden .

Succes !

Hoi,
Ik herken je verhaal.
Enigste verschil is dat ik een vrouwelijke partner had.
groetjes viv

Ben het ook zat roxy bel me

Beste Pp,

Natuurlijk is er altijd een kans dat Roxy je nog wil bellen… al is die kans ongeveer even groot als het winnen van de loterij zonder een lot te kopen. 😆 De advertentie is namelijk al meer dan twee jaar oud.

Zelf stuur ik ook weleens een bericht in een digitale fles en gooi die dan de digitale zee in, maar ik kijk toch altijd even naar de datum—je wilt tenslotte geen brief schrijven aan een spook. Toch gebeurt het zelfs bij recente berichten niet altijd dat er een gesprek ontstaat. Maar dat hoeft ook niet; sommige mensen voelen zich al geholpen door gewoon hun boodschap de wereld in te sturen en rustig de reacties af te wachten.

Mensen zijn nu eenmaal verschillend—waar mensen zijn, wordt gemenst. 😉

Ik wens je in ieder geval van harte de steun die je zoekt, PP!

Dat is het leven .
Maar je kan zelf beslissen hoe je het verder wil .
Daarvoor heb je niemand nodig .
De tijd nemen , anderen ook wegcijferen en geen verwachtingen tonen , ondernemen wat je graag wil en hoe je graag wil .
Het komt vanzelf goed als je je verlies hebt geaccepteerd en verwerkt .
Succes

Ik heb 5 jaar geleden dezelfde problemen met mijn gehoor gekregen. Ik weet niet hoe erg het bij jou is. Bij mij begon het met slechter gaan horen. Gelukkig in het lage tonen bereik waardoor ik nog wel redelijk kan verstaan. Ik kreeg last van gonzen en ook gevoelig voor geluiden. Vooral achtergrond lawaai prikkelt heel erg. Ik ben een poos radeloos geweest, ik hield erg van muziek en van leuke dingen doen. Van de hoorspecialist en kno werd ik niets wijzer.
Wat mij hielp was een sessie in Rotterdam waar ik eindelijk begreep dat het in mijn hoofd zit en hoe het werkt. Ik moet eerlijk zeggen dat ik de rust en regelmaat niet echt gevolgd heb, maar mijn focus is er wel vanaf. Ik ben de laatste om jou tips te geven. Ook ik was radeloos en heb serieus nagedacht om er een einde aan te maken.
Probeer het te accepteren hoe moeilijk soms ook. Ga leuke dingen niet uit de weg. Gebruik oordopjes bij concerten. Hoe meer je dingen uit de weg gaat, hoe groter het probleem wordt.
Prikkels zullen er altijd zijn, maar ze worden ook minder. Ik heb een tijdje met meditatie muziek aan geslapen. Gewoon om maar niet steeds te luisteren. Ik heb het ook opgegeven het uit te leggen of nog verder hulp te zoeken in de vorm van medicijnen ed. Te confronterend en helpt niet. Enige wat imo echt helpt is stoppen met nadenken erover en aandacht geven aan je probleem en wat je hoort of voelt in je oren. Laat los hoe je leven was, en het vergelijken en piekeren. Dit is niet gemakkelijk, maar wel de enige weg om er voor een deel vanaf te komen.
Ik wilde wel dat ik destijds een psycholoog had gevonden die mij begreep. Dat was dus niet zo. Misschien kan jij ergens wel die hulp vinden. Er zijn mensen die jou begrijpen.

Ik herken me volledig in jouw verhaal. Óók last van 24/7 tinnitus in hevige vorm plus chronische slapeloosheid, waardoor ik hele nachten 'op' ben. Maar het lichaam geeft aan dat de limit bereikt is. Daarbij komt nog een hooggevoeligheid voor licht- en geluid prikkels. Een tv die te luid staat, kan al teveel zijn. Artsen kunnen niets betekenen.

Hai Barbara,
Een groot gedeelte van je verhaal is zo herkenbaar. Ik had ook een geweldige vriendenkring, elke gelegenheid pakten we aan om er een feestje van te maken, een terras hier en daar, bioscoop, borrelen en socializen. Tot ik 2 jaar terug diep zat zowel privé als werkgerelateerde. Ik heb nagenoeg op 1 hand app berichten kunnen tellen en daarna verdwenen ze uit mijn leven. Heel confronterend om erachter te komen dat vriendschap voor hun een andere betekenis had.

Mijn leven is zo drachtisch veranderd van een dynamische baan tot geen baan meer. Van een leuk gezellig sociaal leven tot bijna niets meer. Ik heb een lieve partner maar soms wil ik gewoonweg mijn Phone kunnen pakken en iemand bellen en zeggen " wandeling doen en daarna iets drinken of lunchen doen?".

Jammer dat we hier geen email mogen vermelden.

Laat je de kop niet gek maken wat anderen over jullie relatie zeggen, of hoe ze er over denken, dat is hun tekortkoming en niet van jou!

Groetjes,

Hallo Barbara, Een triest verhaal maar in bepaalde opzichten wel heel herkenbaar. Ik ben in mijn 2e huwelijk en ik leef met haar en haar 2 inmiddels jong volwassen kinderen samen, So far, so good. Sinds ruim een jaar hoef ik niet meer te werken. Dit als gevolg van een val op mijn hoofd met de fiets. Ik ben veel alleen en ik verlang naar 'ander' contact dan alleen mijn huislijke omgeving en mensen. Je verhaal spreekt mij aan en pakt me. Ik zou graag in contact met jou treden. Mijn e-mail adres is andrevanbussum en ik heb een mail adres van de grootste zoekmachine die er is. Ik schrijf het zo maar neer, dan wordt het misschien niet verwijderd. Ik hoop van je te lezen! André

Beste Alysa, Het feit dat je hier schrijft, betekent dat er ergens een deel van je is dat verlangt naar verbinding, naar een sprankje vreugde. En dat is mooi, want dat deel verdient aandacht. Je bent niet alleen in deze gevoelens, en je hoeft dit niet in je eentje te dragen.

Als ik al jouw uitgesproken gevoelens even door me heen laat gaan en er stil bij sta… Somberheid? Check. Angst? Dubbele check. Isolatie? Oh jazeker, triple check.

Het enige verschil is dat ik in een andere situatie zit. In een langeafstandsrelatie wil je natuurlijk dat je partner zo dicht mogelijk bij je is. Op korte termijn is dat onmogelijk, en op lange termijn… tja, daar is het universum ook nog niet helemaal duidelijk over.

Maar ik begrijp je situatie ook heel goed, want ik heb zelf ooit in een relatie gezeten waarin ik dacht: "Eigenlijk zou ik liever zonder deze partner willen." Alleen voelde die relatie voor mij meer als een broer-zus-dynamiek binnen één huis dan als een echte liefdesrelatie. En ja, zelfs binnen een relatie kun je je ontzettend eenzaam voelen. Daar kunnen natuurlijk nog veel meer redenen voor zijn, maar dat is er zeker één van.

Voor alle duidelijkheid: ik heb niets tegen broer-zus-relaties, vriendschappelijke banden en platonische connecties—integendeel! Maar een vriendschap die je bewust kiest, is toch echt iets anders dan een relatie die langzaam verandert in een broer-zus-verhouding. Althans, in mijn beleving.

Maar goed, genoeg "ik, ik, ik"—terug naar jou. 😊

Wat jou betreft: Misschien voelt zelfs een gesprek aangaan als een enorme stap, maar zelfs kleine momenten van contact—een grapje, een glimlach, een korte babbel met iemand die je vertrouwt—kunnen al een haarscheurtje in die eenzaamheid brengen. En mocht je ooit een moment hebben waarop je denkt: "Ik weet niet of het beter wordt," weet dan dat je nu al iets hebt gedaan wat hoop uitstraalt: je hebt het uitgesproken. Dat is geen klein iets.

En voor wat luchtigheid: je zegt dat je na je werk het liefst zonder je partner thuis bent. Misschien is dat in jouw geval geen teken van diepe duisternis, maar gewoon een roep om een avondje me-time met je favoriete serie en snacks? Of in mijn geval: dadels, lekker fruit, en kaas met een goed glas wijn. (ieder zijn meug natuurlijk 😉)

Ik hoop dat je ergens een plek vindt waar je je minder alleen voelt. En zo niet, weet dan dat er altijd mensen zijn die willen luisteren. Zoals ik internetvreemde, met een tikje te veel empathie en een onbedwingbare drang om slechte humor in serieuze gesprekken te smokkelen. Ik ken inmiddels iemand die daar moeiteloos tegen bestand is. Maar bij jou? Geen flauw idee! Misschien tot ziens, of anders... vaar met volle zeilen de horizon tegemoet!

Het zit hem in toelaten van emoties en tegelijkertijd toch afleiding zoeken door dingen te doen waar je gelukkig van werd vroeger. Geluk nastreven gaat vanzelf als je er niet teveel bij stil staat. Je angsten niet te veel serieus nemen, het is vaak een slechte raadgever. En verbintenis zoeken bij mensen waar je een waardevolle relatie mee kan opbouwen. Vrijwiligers werk kan ik ook aanraden als afleiding en om fijne mensen tegen te komen

Cabaret helpt mij altijd tegen somberheid, op YouTube kan ik morgan jay aanraden, jay Francis en Pieter derks en Daniël Arends

Ohja en muziek fleurt mij ook vaak op

Blijf focussen op je kwaliteiten, en op oplossingen en mogelijkheden zodat je minder last hebt van je depressie, adhd en verslaving.
Misschien kan je iemand vinden die bekend is ermee en je daardoor beter begrijpt

En werk aan je zelfvertrouwen. Je mag er zijn! Maar je kan een partner niet altijd te veel belasten dus het is ook een noodzaak dat je werkt aan jezelf, als jij stabieler in het leven staat en meer van je zelf gaat houden dan is een fijne relatie 100% mogelijk waarin je je dus niet meer hoeft te schamen

Ik denk dat ik mezelf wel enigzins depressief kan noemen en ik eet mijn verdriet/eenzaamheid weg.

De reden? Alles is naar de gallemiezen. Ik ben 38 en nu al ruim 5 jaar single en de 6 jaar ga ik ook zeker nog wel aantikken. Het enige waar ik voor ga is mijn zoon, alléén zie ik hem in de weekenden en dat duurt me elke keer weer veel te lang.

Ik heb geen uitzicht op verbetering en een partner vinden is een onmogelijke opgave. Zelf denk ik tegenwoordig enkel nog maar: wie wil er nou zo'n loser als ik?

Hoe ik hier allemaal mee omga? Niet, ik onderga het gewoon en niemand geeft er ook maar iets om. Mijn motto is tegenwoordig: ik krijg wat ik verdien; dus alle ellende waar ik nu tegenaan loop verdien ik.

Groetjes,

En ik vind het onterecht dat je je zelf zo naar beneden haalt. Dat verdien je niet! Volgens mij heb ik je vaker hier gesproken.
Je hebt genoeg kwaliteiten! Je bent er oa voor je zoon! Hoeveel mannen hun kinderen wel niet in de steek laten…… Zij kunnen een voorbeeld nemen aan jou.
Het is niet (altijd) zo dat je krijgt wat je verdient, pech hebben op (sommige) vlakken is gewoon nu eenmaal de natuur. Het is niet logisch dat je jezelf overal de schuld van geeft!

Blijf focussen op de dingen waar je wel wat aan kunt veranderen. En richt je op je kwaliteiten! Er zijn er vast meer dan alleen goede vader zijn voor je zoon.

Hallo anoniem,

Het kan kloppen dat jij mij vaker gesproken hebt. Mijn mening, evenals zelfbeeld, is in de tussentijd niets veranderd en ik verwacht ook niet dat dit ooit nog zal veranderen.

Ik ben mij bewust wat betreft mijn (kern)kwaliteiten en ik loop daar voor de buitenwereld niet mee te koop. Je zou zeggen "daar zou iemand zelf achter moeten komen" maar dan moet iemand mij wel willen leren kennen en laat daar nu net de schoen wringen. Dat ik voor mijn zoon ga is voor mij niet meer dan normaal en wat betreft andere vaders die dat bewust niet doen kan ik enkel zeggen dat ik dat heel naar vind.

Over mijn motto "ik krijg wat ik verdien" ben ik intussen standvastig. Ik omschrijf hetgeen ik ontzettend mis (onder andere een maatje/partner) niet langer als pech, er is gewoon teveel (fysiek?) mis met mij waardoor ik mezelf bewust afzijdig hou en het mooiste van alles is dan om, om me heen horen en lezen dat er geen leuke/goede mannen zijn (ik zal mezelf niet als leuk/goed bestempelen, dat is aan anderen, maar mijn God wat word ik er moedeloos van).

Hetgeen ik aan mezelf kan veranderen is vooral gericht op mijn gezondheid. Een helse klus en dat zal mijn hele leven tijd en aandacht van mij vragen. Inzake mijn (kern)kwaliteiten, welke ik al weleens eerder benoemd heb, kan ik zeggen dat ik deze vooral inzet voor mijn zoon evenals mijn ouders, broer, nichtje en in beperkte mate mijn overige familie.

Maar goed, ik blijf erbij, voor mij is het mijn enige/hoofdtaak om mijn zoon, totdat hij volwassen is, zo goed mogelijk op beide benen te laten staan en dan zit het er voor mij op (nee, ik sla niet de hand aan mezelf). Daarna kan het rustige wachten tot het einde beginnen met mij, mezelf en ik...iets wat mij maar al te bekend aanvoelt als ik terugkijk naar mijn jeugd.

Groetjes,

Sterkte iemandzondertoekomst,
Toch wens ik je een betere toekomst toe dan de toekomst die jij voor ogen hebt. En ook wens ik dat er maatje op je pad komt. Ik weet alleen dat sommige dingen niet vanzelf gaan, omdat je toch zelf de slingers moet ophangen om een feestje te maken van het leven.
Ik hoop dat je er toch iets van gaat maken nog van je leven, iets om voor te leven, of het nu een zoon is, je toekomstige partner misschien, je familie leden, of misschien wel een trouwe huisdier
Hopelijk spreken we elkaar in de toekomst hier. Over een tijd kom ik hier weer terug op het forum.
Ik vind dat je een mooi karakter hebt. En ik wens je alle goeds toe.

Vanwege mijn gezondheid ben ik voorlopig afwezig op het forum. Inderdaad deel ik je mening, een helse klus……

Echt heel lief van je mjm.
Hopelijk is het bij niemand nodig.
Blijf praten met mensen om je heen.
En zoek zeker hulp.
Ook ik ben door een hel gegaan. Als kind. Als puber. Als volwassene. Al meerdere pogingen achter de rug. Nooit meer. Ik leef. En ik ben blij dat ik er nog ben. Ik laat ze niet winnen. Nooit!

och,wat ben jij lief, Anoniem. fijn ook dat je je kwetsbaar op durft te stellen
liefs, MJM

och,wat ben jij dapper Anoniem.Fijn ook dat je jezelf kwetsbaar op durft te stellen.
Liefs, MJM

sorry Anoniem, ik dacht dat ik een reactie kwijt was toen heb ik een nieuwe geschreven.
liefs MJM

Lief dat je dat zegt. Eigenlijk ben ik pas sinds kort echt gaan leven. Door inderdaad eindelijk hulp te accepteren en het niet meer alleen te doen. En het heeft me nu al zoveel opgeleverd. Het kan nu alleen nog maar beter worden. En wat er allemaal gebeurd is in mijn leven gaat nooit meer gebeuren. Dat is iets wat ik zeker weet. Zeker blijft alles een deel van mij. En dat gaat nooit meer weg. Maar de scherpe randjes zijn er vanaf om het zo maar te noemen. Het is iets meer op de achtergrond als voorheen. En op moeilijke momenten kan ik terecht bij anderen. En dat gun ik ook iedereen. Doordat ik erover ben gaan praten weten anderen ook hoe ze dan het beste met mij moeten omgaan. Ik heb al veel overwonnen. En iedereen is ook trots op mij. Maar het belangrijkste is dat ik trots op mezelf ben en ook eindelijk van mezelf kan houden. Om de persoon die ik nu ben. Niet wie ik was.
Ook liefs van mij

Hoi Anoniem, dat vind ik fijn voor je, dat het nu beter met je gaat. mooi je openheid.
Zeker mag je trots zijn op jezelf. heb je ook spirituele interesses?
Hoop dat ik nog wat van je verneem.
liefs MJM

Nooit gehad spirituele interesses. Sinds kort iets meer. Dit komt door een persoon die heel dicht bij mij staat en daar wel veel mee bezig is. Ik ben op dit moment mezelf meer aan het verdiepen in vooral spirituele astrologie. Ik heb gemerkt dat het mij mede heeft geholpen om meer naar mezelf toe te komen. Om hier meer rust in te ervaren. Maar ook wat ik nu echt in het leven wil. Waar ik nu sta. Ben ik echt gelukkig? Wat heb ik nodig van mezelf en van anderen op moeilijke momenten. Ik weet dat ik anderen kan helpen. Echt hierin het verschil kan maken. Dit is al vaker gebleken. Misschien is dat mijn zielsmissie. Wie weet. Ik veroordeel nooit iemand. Iedereen mag helemaal zichzelf zijn bij mij. Ik respecteer altijd iedereen zoals hij/zij is. Volledig. Ik kan ook echt met alle soorten mensen overweg. En zet mezelf altijd op de tweede plaats. Niet goed misschien. Maar dat kan ik niet veranderen. Zo ben ik. En zo zal ik blijven. Dus ja misschien wordt ik ook wel een spirituele chick haha. Alles kan tegenwoordig en niets is onmogelijk.

Hoi Anoniem, ik schrijf je morgen weer. ik ga zo meteen slapen, ik moet vroeg op.
Liefs MJM

Ik zit met een warm gevoel van binnen alles te lezen.
Wat een positiviteit straal jij uit anoniem.
Ik heb zelf niet veel met spiritualiteit als ik het mag zeggen.
Maar alles komt wel flink binnen bij mij.
Ik voel dat je een warme persoonlijkheid hebt.
Ik denk dat iedereen die hier komt een zogenaamde rugzak heeft. Ik ook.
Maar hoe jij daar mee omgaat is denk ik een voorbeeld voor velen.
Een positief duwtje in de juiste richting is wat we nodig hebben. Dit geld in ieder geval voor mij.
Mag ik vragen waar je vandaan komt en hoe jong je bent?
Vragen aan een vrouw hoe oud ze is vind ik nooit zo gepast.
Ik kom zelf uit Utrecht en ben 47 jaar.

Harold

Hoi Anoniem Ik heb net een reiki behandeling en een massage gehad.
heerlijk was het, lekker kunnen ontspannen. Ben er voor de eerste keer geweest.
en de eerste keer was gratis. Ik raad het iedereen aan. vooral mensen die naar aanraking
verlangen.
liefs MJM

Voor zelfmoord is heel wat nodig. Van iemand die heel dichtbij mij is geweest heeft een paar pogingen gedaan en die vertelde dat op het moment dat je de poging doet dat je dan ook blokkeert en niets je meer kan stoppen, ook al zijn er omstanders. Het geval van deze persoon stond op de rails en er waren kindjes die riepen dat ze van het spoor moest komen maar haar benen waren gewoon versteend. Iets in je neemt het helemaal over.
Ik zelf heb er ook geen zin meer in maar het lef ontbreekt, ben super bang om het te doen dus ik denk dat ik er zelf heel ver nog van weg ben.
Het is niet makkelijk om alleen door te moeten, en de overheid maakt het er ook niet makkelijker op. Alleenwonende zijn een doorn in het oog en schijnen blijkbaar voldoende te moeten hebben aan een hokje van 5 bij 5 ofzo ivm de woningnood. Het zijn momenteel niet alleen de ouderen die de gebeten hond zijn maar gewoon iedereen die alleen woont. En de samenleving is op ingericht dat je samen bent en liefst met gezin. Voldoe je daar niet aan dan lig je er buiten en je bent gewoon alleen alleen. Ik wil niet focussen om mijn leven in te richten op andere alleenstaande. Ik wil gewoon mee doen met de rest ondanks dat ik alleen ben. Als volwaardig worden gezien.

Hoi Harold

Dankjewel voor je mooie tekst. Ik weet alleen niet zo goed wat ik er verder op moet zeggen. Ik ben hier wel eens geweest. Toen een hele poos niet. Nu sinds kort weer wel. Soms wel fijn om even een extra uitlaatklep te hebben en dingen kwijt te kunnen zonder iedereen in mijn omgeving steeds lastig te vallen haha. Ik ben zeker positief ingesteld. Maar ben er ook nog zeker niet. Door een psychische diagnose heb ik op dit moment te dealen met een eetstoornis. Ik ben teveel afgevallen in een te korte tijd en dit gaat nu ten koste van mijn lichaam. Maar heb hier hulp bij/ wordt goed in de gaten gehouden. Bij mij gaat altijd alles in het extreme zeg maar. Geen grenzen soms. Impulsief gedrag.
Ook zit ik in een afsluitende relatie om het zo maar te noemen. Waarin ik op dit moment veel stress ervaar. En vanmorgen is een goede vriend van mij voor de 2e keer geopereerd na de diagnose kanker. Hierna gaan nog behandelingen volgen. Alles nog heel onzeker. Zelf heb ik 5 jaar geleden kanker overwonnen. Ook ben ik hartpatient. En nu ook een diagnose auto imuumziekte gekregen. Maar heb ik waarschijnlijk al jaren. Dus valt ook tot heden goed mee te leven. Dit maakt wel dat alles nu veel energie kost. En ik veel aan mijn hoofd heb. Er kan niet veel meer bij zeg maar.
Even genoeg nu aan mezelf. Soms denk ik wanneer houdt het een keer op. Waarom ik steeds. Verder denk ik dat het niet veel meerwaarde heeft om te zeggen hoe oud ik ben en waar ik vandaan kom. Je kunt via dit forum toch niet met elkaar in contact komen. En buiten dit forum daar heb ik zoiezo nu geen behoefte aan. Mocht je gewoon wat kwijt willen kan dit gewoon via hier altijd. Ik wil altijd naar iemand luisteren en proberen te helpen. Dat zeker!
Alleen zal ik nooit hier mijn trauma's gaan delen. Die heb ik dus ook nog. Dat is te persoonlijk, te gevoelig en te heftig. Dat blijft mijn stuk. Sorry voor mijn lange verhaal.

Groetjes

Hoi anoniempje

Heel erg rot hoe je je voelt
Ik herken er veel in.
Je bent zeker niet alleen hierin.
Ik heb zelf net mijn emdr therapie afgerond.
Voorlopig dan. De indicatie is wel verlengd mocht het nodig zijn. En ik heb nog wel gesprekken met de psycholoog omdat ze mij goed in de gaten wil houden. Het heeft mij veel opgeleverd en nog.
Het is heel belangrijk om proffesionele hulp te zoeken. Dit kun je echt niet alleen.

Groetjes anoniem

Hoi mjm

Voor mij is sporten en muziek en andere bezigheden ontspanning. Ik heb dat zeker genoeg. Ook echt nodig in mijn geval. Moet soms echt mijn hoofd kunnen leeg maken. Reiki/massage ik kan me voorstellen dat dit ontspannend kan werken. Voor mij zal dit nu nog niet zo zijn. Maar dat heeft met mijn verleden te maken. Ooit zal dat stuk ook beter gaan. Maar daar is het nu nog te vroeg voor.

Groetjes

voor anoniem

Jezus wat een verhaal zeg!
Ik heb het echt met ongeloof en tranen gelezen.
Wat kan een mens dan veel mee maken.
En ik maar denken dat het bij mij al erg was. Ongelofelijk dat je dan nog steeds zo positief blijft. Wat een bewondering heb ik voor jou.
Echt goed dat je hulp hebt. Dat zonder meer.
Ik had inderdaad misschien een keer met je willen praten.
Maar dat is inderdaad moeilijk op deze site. En ik snap ook dat je het nu al heel zwaar hebt met alles.
Alleen maar bewondering voor jou.
Je bent zo open. Mooi om te lezen.
Misschien spreken we elkaar toch nog eens in de toekomst.
Al is het moeilijk op deze manier, maar als ik je ergens mee kan helpen laat het me dan vooral weten.
Ik hoop dat het goed gaat komen met je.
Heel veel sterkte voor jou!

Harold

Hoi Harold

Moest wel even lachen dat je Jezus zegt haha. Hij kan er niks aan doen hoor. En mijn geloof heb ik al lang geleden opgegeven. (Grapje). Maar zeker een lief bericht. Ik heb genoeg mensen die mij kunnen/willen helpen als dat nodig is. Maar zeker een mooi gebaar. Het gaat vast wel goed komen. En voor mij ook beter om dit forum weer een beetje los te gaan laten. Maar ja loslaten is ook niet mijn sterkste punt helaas. Voor jou ook veel sterkte met alles.

Groetjes anoniem

Ik wens je een fijn nieuwjaar
En een nog fijnere en betere toekomst
Hou vol!
En mijn aanbod blijft zeker staan

Groeten Harold

Dankjewel en voor jou ook alvast een fijne jaarwisseling

Groetjes

Dankjewel.
Ik hoop het.

Groeten Harold

voor iedereen een fijne jaarwisseling. liefs MJM

☺️🙏🏼✨ fijne jaarwisseling allen

voor jou ook Anoniem

Love you all

Hallo anoniem
We hebben hier eerder contact gehad.
Sinds een paar dagen hier weer rond gekeken.
Ben jij ook lovely misschien?
Ik herken namelijk veel wat je hebt geschreven.
Het kan bijna niet missen.

Groeten Harold

Hoi
Wat vervelend voor jou hoe alles gelopen is.
Ik kan je geen antwoord geven op of je echt zo raar/slecht/verschrikkelijk bent. Ik wilde eerst zeggen dat niemand dit is. Maar dan zou ik liegen. Want deze mensen bestaan zeker helaas wel. Ook al heeft het dan vaak een onderliggend probleem.Ik ken het verhaal verder niet. Ik vraag me wel af wat er dan gebeurdt is? Ik heb ook veel fijne mensen om mij heen. Waar ik zeker niet altijd aardig tegen ben geweest. Maar eerlijk gezegd is er niemand die mij heeft laten vallen. Dus ik kan me ook niet voorstellen dat het geen reden heeft. Er zal toch iets gebeurdt moeten zijn dan lijkt me. En dat jij het zelf niet weet is dan wel bijzonder. Misschien ook ergens een communicatie probleem tussen jullie? Heb je al geprobeerd om erover te praten? Het lijkt me niet dat je dit gewoon langs je neer legt zonder antwoorden te hebben.

Oh sorry ik dacht dat je een dame was hahah, maar hopelijk zat er toch iets voor jou tussen ook

En misschien hebben andere mensen ook tips waar je kunt chatten of appen met andere voor vriendschappen of relaties
De enige opties die ik ken zijn bumble en tinder.
X Rodha

Moooi gedicht MJM

Van mij mag je meer van dit soort gedichten hier plaatsen, je brengt het licht naar diegene die het hardst nodig hebben, omdat je zelf de zon uitstraald, maar volgens mij heb je dat zelf nist in de gaten? Maar ga zo door

Dank je wel Anoniem voor je lieve reactie.

Zo waar

mooi!

Hoi anoniem, heb jij ook interesse in het spirituele?
zo ja zou jij willen chatten met mij?
niet alleen over spiritualiteit.
groetjes MJM

Als je tijd overhebt: probeer vrijwilligerswerk. Je kan online zoeken zoals bijv NLvoorelkaar

Ik heb hele fijne ervaringen met vrijwilligers, hebben hart op hun goede plek en wie weet maak je vrienden :-)

Ik ben niet vaak online, lees niet vaak reacties maar hopelijk heb je iets aan mijn korte tip

Of zoek een leuke hobby :-) zodat je andere mensen leert kennen, en durf te vragen of iemand, die je leert kennen bij je nieuwe hobby, het leuk vind om een keer af te spreken om iets leuks te doen

"Vroeger had ik vrienden, maar die zijn met de jaren weggevallen en deden niet hun best mij te behouden."

Wat hadden ze (meer) moeten doen vind je?

Sorry was nog niet klaar, en drukte dus perongeluk op verzenden, maar ik heb echt het gevoel nu dat ik het weer ga opgeven zoals altijd ik word er zo moe van, en ik weet het gewoon echt niet meer ik ben er echt zo klaar mee ik wil dit niet meer ik.wil niet meer alleen zijn ik mij goed voel, en het is nuet zo dat ik jaloers ben op andere stellen die het wel lukt, en uiteraard niet zonder slag of stoot, maar het maakt mij wel verdrietig dat het het mij dan weer niet lukt ik word er zo somber van! Ik kan dit gewoon meer ik wil gewoon rust hebben, maar op deze manier zal ik het gewoon niet hebben

Hoi Anoniem,

Vervelend dat jij je zo voelt. Ik herkend mij wel in je verhaal, ik zit zelf een beetje op het randje van wat nog leuk is en vol te houden is.
Misschien wil je contact even vrijblijvend chatten.
Als je dat wat lijkt laat dan hier een berichtje achter.

Groetjes

Anoniem.

Ach wat verdrietig….
Zou je niet eerlijker kunnen zijn naar anderen toe? In elk geval tegen je vriendinnen? Misschien horen zij juist graag hoe het Echt met je gaat….
Liefs en sterkte!!

Verschrikkelijk om te lezen.
Ik zou toch als proberen om je hart te luchten bij je vriendinnen zoals Leonie ook aangeeft.
Als je het zo opkropt heeft het alleenmaar negatieve gevolgen voor je.
Hoe moeilijk het ook voor je kan zijn toch proberen.

Eventueel kan je ook op een discord server komen en daar je hart luchten.
Veel mensen die er zitten zoeken een beetje connectie.

Dit is de uitnodiging: https://discord.gg/dhwc68zJ

Groetjes en sterkte

Dag Liesje,

Wat een verhaal…
Het spijt me dat je dat hebt moeten doormaken…
Ik wil je wel even zeggen dat ik die uitdrukking nog al vaak gehoord heb, maar een tijdje terug zei me iemand dat iedereen krijgt wat hij/zij aankan. En op zich vond ik dat wel een mooie boodschap. En ook al heb je er misschien niet veel aan, wil het toch zeggen dat je een ongelofelijk sterke vrouw bent!
Ik las dat je partner een narsist was. Ik vind het knap van je dat je zoveel jaren zo zorgzaam bent geweest voor jouw gezin, terwijl het voor jou waarschijnlijk helemaal niet makkelijk was? Misschien komt er na al die ellende die je hebt moeten meemaken, nu wel wat geluk op jouw pad?


Ik geef wel de eerdere reacties gelijk en zou toch een gesprek aangaan met jouw vriendinnen of met de kinderen. Ikzelf zou het graag weten mocht mijn moeder het moeilijk hebben. Ik weet dat je niemand tot last wilt zijn, maar ik denk echt dat een beetje steun vanuit jouw directe omgeving jou wel goed zou doen!

Ik wens jou het allerbeste!