Eenzaamheid - Lotgenotenverhalen

Heel herkenbaar, ben er mensen mee kwijtgeraakt omdat ik altijd een luisterend oor was en nu ik een keer zelf gezegd heb dat diegene constant over zichzelf of haarzelf aan het praten was zonder echt te luisteren wat ikzelf graag wilde vertellen, zat ik als het ware naar een toneelstuk te kijken wat men opvoerde, zonder dat er iets bij de ander binnenkwam.

Hallo een luisterend oor vinden is niet zo gemakkelijk en weet je het kost niks en get kan zo goed voelen om gewoon u verhaal te doen bij deze ben ik wel iemand met een luisterend oor grtj

Heel herkenbaar, zit je bijvoorbeeld enthousiast over de vakantie te vertellen en een ander is daar ook geweest en heel het gesprek wordt overgenomen met hoe geweldig hun hen daar niet hadden. Of als je ziek bent, ja had ik laatst ook en voelde me zo ziek en pijn bla bla, zonder dat ze nu werkelijk interesse tonen in bv je vakantie of hoe je je voelt.. Ze trekken alles naar hun toe..heel vervelend. En zeer vermoeiend.

Je moet Tinder niet als maatstaf gebruiken. Ga eens uit, neem een nieuwe hobby, ga eens op speeddate, ga bij een vereniging... Ook leuke manieren om nieuwe mensen te leren kennen. Het belangrijkste is tevreden zijn met jezelf en zelf goed in het leven staan en weten wat je wil. Dan krijg je zelfvertrouwen en dat straalt je naar je omgeving en kom je vanzelf interessante personen tegen :-)

Voor sommige mensen is een relatie gewoon niet weggelegd. Bij jouw is het je uiterlijk, bij mij is het mijn persoonlijkheid. Je kan je ertegen verzetten. Maar zodra je dat accepteert, wordt je echt gelukkiger.
Of leg je eisen echt heel laag. Misschien lukt dat.

Zoek je een relatie? Ga dan eens mee met een busreis naar een pretpark of een vakantiebestemming. Echt, relaties onstaan dan vaak vrij snel.

Hoi Dries,

Welkom bij de club! Op Tinder en soortgelijke platforms is een zeer ongelijke verdeling tussen mannelijke en vrouwelijke gebruikers. Het aantal mannelijke profielen zweeft ergens tussen de 60%-tot-75% en het aantal vrouwelijke profielen zweeft ergens tussen de 25%-tot-40%.

Wat mij daardoor opgevallen is, is dat door het aanbod/de keuze voor vrouwen vele malen groter is dan voor een man. Door dat grotere aanbod/meer keuze kunnen vrouwen meer contacten aangaan en hebben en daarmee hebben zij potentieel meer kans op dates. Mede door het grotere aanbod/meer keuze kunnen vrouwen tevens kieskeuriger zijn en daarbij kiezen zij (logischerwijze) het beste wat ze kunnen vinden, al neigt dat naar mijn mening meestal naar het oppervlakkige (denk aan: knap, lang, volle haardos, vermogend, enz.). Dit zal voor de begeerde man die ook veel keuze heeft ongetwijfeld hetzelfde zijn.

Als gemiddelde (of mindere) man heb je gewoonweg niets te zoeken op een datingapp/site, daarbij is het offline naar mijn eigen ervaring (bijv. via speeddating) net zo min een probleem.

Ik zit zelf in hetzelfde schuitje en ik ben er heel open/eerlijk over dat ik het opgegeven heb. Voor mij geen datingprofielen op apps/sites meer, ik doe ook niet meer aan speeddaten en een praatje aanknopen met een vrouw waar ik me toe aangetrokken voel laat ik ook zitten (sinds 1 juli 2024 al helemaal).

Mijn zelfbeeld is inmiddels niet bestaand, deze is weg en ik geloof niet meer dat ik een vrouw ook nog maar iets te bieden heb al weet ik diep van binnen dat ik heel ambitieus, ondernemend en zorgzaam ben. Hetgeen mij rest is zorgen voor mijn zoon, in de weekenden dat ik hem zie, en wachten op het moment dat hij op eigen benen kan staan. Gelukkig duurt nog wel even, maar daar zet ik mij vol overgave voor in (verder voor niets anders meer) en ik probeer met hem de mooiste herinneringen op te bouwen zodat hij trots terug kan kijken naar zijn jeugd met mij. Na voorgaande verwacht ik langzaam aan en zo goed als alléén weg te rotten en ach, wellicht heb ik dat allemaal verdiend...geen idee.

Hopelijk buigt het voor jou om en zo niet, weet dat je niet de enige bent.

Groetjes,

Lieve Dorien.

Alles loopt door elkaar heen. Je man is je werkgever, je woont samen, hebt kinderen. Dus hoe dan verder?

Maar iemand met een Narcistische persoonlijkheidsstoornis zal echt nooit naar een therapeut gaan. Dat is de hele kern van Narcisme.

Hopen dat hij verandert is de kern van jouw problemen.
Mensen doen er soms een half leven over om dit echt tot zich door te laten dringen.

Er is m.i. te weinig kennis over Narcistisch misbruik bij de GGZ. En pas ajb op voor coaches; die verdienen geld over jouw rug.

Ik vond zelf de youtube-filmpjes van een Engelstalige specialist erg behulpzaam. Leerde er meer van dan jaren lang therapie: DoctorRamani.
Misschien de moeite waard om daar eens naar te kijken?

De lelijke waarheid recht in de bek kijken. Radicale acceptatie. En dat terwijl je je al verzwakt voelt. Je moet kracht verzamelen om die enorme impasse te doorbreken. Ander werk, ander huis, scheiding, gedoe na de scheiding.

Want er is geen oplossing in hopen dat hij verandert.
Als het echt zo erg is als je zegt....dan is het echt zo erg!
En het wordt niet beter, maar erger met de jaren.

Verdiep je ajb in Narcisme en Narcistisch misbruik.

Dat geeft je hopelijk kracht. In herkenning (ja, heel veel mensen zitten in een vergelijkbare situatie als waarin jij je begeeft). En de confrontatie met de realiteit. Heel hard, ik weet het. Het spijt me. Maar zachte heelmeesters maken stinkende wonden.

De silverlining? Je bent nog middenin je leven (qua leeftijd, je kunt werk nog aan, je hebt kinderen). Meeste mensen die het niet tijdig echt aangaan, kijken -zoals ik- terug op hun leven. En echt waar, ik zou willen dat ik nu was waar jij bent.
Terug kan niet meer. Vooruit wel, hoe moeilijk ook.

Heel veel sterkte,

H.

Je bent een goed persoon Dennis…. Echt mooi om te lezen. Als ik ooit open sta voor een relatie en weer beter ben, hoop ik zo iemand tegen te komen die in het leven staat als jij. Ik kom vaak de verkeerde mannen tegen. Maar goed eerst maar werken aan mijn herstel voordat ik een ander iets kan geven… Als ik een relatie nog aandurf….

Hoi Anoniem,

Jij zegt het, ik kan enkel hopen dat anderen vinden dat ik een goed persoon ben. Het is één van de weinige dingen welke mij dan nog zouden resteren.

Ik wens je heel veel succes/sterkte met jouw 'herstel' (zoals je het noemt) en ik kan me het helemaal voorstellen dat het 'eng lijkt/is' om zoiets als een relatie aan te durven gaan, zelf durf ik er niet meer in te geloven/op te hopen maar goed dat deert niet, mijn tijd (met 38 jaar oud) is denk ik wel geweest/voorbij.

Groetjes,

Dennis, Ik ken veel mensen die op hoge leeftijd nog een partner vonden. En 38 jaar is nog jong.

Hoi Joep,

Dat is ongetwijfeld zo, ik zie het ook om me heen alléén zie ik het voor mezelf niet meer gebeuren.

Inmiddels kijk en zoek ik niet actief meer (zowel offline als online) door wat ik heb ervaren/meegemaakt. Ik heb mezelf voorgenomen om met 45 jaar oud de deur helemaal dicht te gooien en niet meer open te staan al zou iemand zich dan aandienen.

Voor mij is het een beetje 'genoeg, is wel genoeg', mij is een (rijk) gezinsleven volgens mij niet gegund. Ja, ik heb mijn zoon en hij is mijn alles maar dat is dan ook gelijk het enige/het laatste tot hij op eigen benen staat.

Eigenlijk kan je gewoon stellen dat ik heb opgegeven en ik durf er niet meer in te geloven. Dit is ook gelijk de meest veilige keuze zodat ik niet weer onnodig pijn/verdriet hoef te lijden al legt het 'eenzaam/alleen' zijn mij ook geen windeieren.

Groetjes,

Lief van je Dennis! Bedankt!

Het gaat er niet alleen om wat ik vind, maar ook wat je van je zelf vind

Weinig dingen? Wat je schreef vond ik juist meer dan voldoende. Kunnen andere mannen voorbeeld aan nemen

38 jaar….. dat is super super super jong!

Zelfs mensen die 90 zijn vinden nog een nieuwe liefde.
Je hebt nog een heel leven voor je. Maar ik begrijp je heel goed, je kan ook vrienden zijn met vrouwen, en wie weet waar het naar toe leidt

En geloof me maar, een rijk leven met veel kinderen is ook niet altijd alles….

Laat je verwachtingen maar gewoon even los, wie weet wat er op je pad komt. En zorg dat je fijne mensen om je heen hebt, bijv op je werk. Je kan niet alles plannen in het leven, maar als je iets wilt dan moet je er hard voor werken heb ik geleerd

En aan Dries: blijf doorzetten tot je je soulmate hebt gevonden, ik ben ervan overtuigd dat het gaat lukken, maar niet verwachten dat je direct een leuke partner hebt gevonden. Parels zijn zeldzaam

Zowel online als offline zoeken en niet alleen op tinder kijken

*Kunnen “sommige” andere mannen wat van leren, bedoelde ik :-) over 1 kam scheren is niet eerlijk

Kan geen reactie plaatsen moet ik eerst inloggen?

Even kijken of een reactie plaatsen nu wel lukt. Ik probeer het iedere keer maar het mislukt telkens.

Een advies
Ga niet op tinder
Of enige andere datingsite
Ga dingen ondernemen waar je mensen ontmoet in het echt
Zo leer je ook verder te kijken als alleen het uiterlijk van iemand
Innerlijk en het karakter van iemand is zeker het allerbelangrijkste!
Dan komt de rest vanzelf
Ook voor jou is er iemand
En dat vindt je niet op een datingsite
Ik wens je veel geluk en liefde voor de toekomst

Hallo Elise,

Datingapps of 'offline' maakt allemaal geen verschil. Mensen in het echt ontmoeten is makkelijker gezegd dan gedaan (het leven is druk met werk, huishouden en dergelijke) en als het al gebeurd komt het erop neer dat in de meeste gevallen de man op de vrouw af dient te stappen, iets dat in de hedendaagse hegemonie een 'gevaarlijke' bedoening kan zijn (zie o.a. de vernieuwde wetgeving per juli dit jaar).

Wat betreft jouw visie op uiterlijk versus innerlijk.., ja daar ben ik het mee eens (ik hecht zelf veel minder waarde aan uiterlijk dan aan het innerlijk) alléén is het mijns inziens dat vele vrouwen in het hedendaagse vooral voor uiterlijk + macho gedrag lijken te gaan (dat is een observering van hetgeen ik hoor en zie) en voor mannen zou dat dan uiterlijk + zachtaardig gedrag. Laat ik er wel bij aangeven dat wat ik aangeef niet geldt voor alle vrouwen en/of mannen!

Verder, hetgeen je typt over 'het komt vanzelf'; nee niets komt vanzelf! Dat geldt al helemaal voor een rustige(re), teruggetrokken/introverte, gemiddelde of beneden gemiddelde man en ik spreek uit ervaring.

Maar goed, lief dat je de originele poster veel geluk en liefde wenst en ik hoop dat hij dat leest. Voor mezelf kan ik enkel zeggen dat het klaar is, ik heb definitief opgegeven en ben er enkel nog zolang mijn zoon mij nodig heeft (andere doelen heb ik niet meer, de droom/wens voor een gezinsleven/een leuk en lief maatje/etc. is voor mij vervlogen).

Groeten,

Hoi Dennis

Ik bedoel met de rest komt vanzelf dat je eerst iemand echt moet leren kennen.
Als je dan een relatie krijgt kies je echt voor elkaar. En komt de rest vanzelf.
Dan is het jullie 2 wat belangrijk is. En je zoontje uiteraard.
Je lijkt me een fantastische vader en man.
En ik hoop echt dat je wat meer zelfvertrouwen gaat krijgen.
Neem zelf ook initiatief
Praten kan altijd
Ik was ook altijd heel introvert.
Nu niet meer. Door uit je comfortzone te stappen groeit je zelfvertrouwen.
Niet makkelijk. Maar het kan. Ik ben het bewijs.
Zo te lezen heb je veel mooie kanten.
En zeker dat daar een vrouw op valt.
En vaak als je niet zoekt overkomt het je ineens.
Geef het echt niet op!
Blijf geloven in jezelf en het moois wat je nog kan gaan overkomen.
En als het moment daar is pak die kans dan met beide handen aan.
Vertrouw op jezelf dan.
Echt ik voel dat er echt iemand op jouw pad gaat komen.
En ik wens je dat ook zeker toe!
Blijf geloven in geluk
En dat wens ik jou ook toe
Alle liefde en geluk!

Hoi Elise,

Dank voor jouw lieve woorden, alléén stop ik er echt geen moeite meer in. Tot mijn 45ste ben ik benaderbaar, maar daar blijft het bij, ik onderneem ik geen actie meer (klinkt tegenstrijdig, ik weet het).

Ik voel me serieus ongewenst bij/door het vrouwelijke geslacht. Het brengt me eigenlijk weer terug in mijn lagere/middelbare school tijd waar ik als jochie ook niet bepaald gewenst was.

Hetgeen waarin ik geloofde bleken sprookjes te zijn en sprookjes bestaan niet. Ik kan beter voor comfort en veiligheid kiezen dan mezelf blootstellen aan gevaar/kwetsbaarheid.

Leuk is anders, maar het is wat het is denk ik? Ergens heb ik wel genoeg van het alléén en eenzaam zijn, maar ik moet realistisch blijven en mezelf voorbereiden op een lange weg alléén tot aan mijn eind (zodra mijn zoon zijn eigen weg kan gaan/gaat).

Groetjes,

Hoi Dennis

Moeilijk om te lezen hoe je
er in blijft staan.
Hopelijk komt daar nog verandering in
Soms moet je risico's nemen in het leven
En soms wordt je dan ook teleurgesteld
En dat doet zeker pijn
En je vertrouwen loopt dan ook weer een deuk op.
Ik begrijp het
Ik heb het tegenovergestelde.
Er "leuk" uitzien heeft ook niet altijd zijn  voordelen bij mannen. In combinatie met een te zacht karakter
Te vaak fout gegaan. Vertrouwen daarin is ook weg. Maar toch loopt hij ergens rond
Een man die verder kijkt en wel 100 procent voor mij gaat.
En dan ga ik het zeker weer een kans geven
Ondanks alle ellende en verdriet wat ik heb mee gemaakt
Liever samen dan alleen toch?
Niet alle vrouwen zijn hetzelfde
Ook niet alle mannen
Ik blijf geloven in de liefde
Een maatje forever voor de rest van mijn leven
En vergeet niet jouw zoon zal jou altijd nodig hebben. Ook als hij ouder is en op eigen benen staat.
Ik wens je veel kracht en geluk voor de toekomst
En een hele dikke knuffel
Hou vol!

Hoi Joanne

Draai het om ,doordat dit nu gebeurt krijg jij ineens onwijs veel tijd ,tijd voor jezelf,
Zo kun je dingen gaan ondernemen,en genieten van bijvoorbeeld je gezondheid,
Doordat je verder gaat met je leven , zul je openstaan voor nieuwe ontwikkelingen,
Mischien niet meteen natuurlijk,want je mag ook rouwen,sta dat toe lieve Joanne ,
Je hebt veel gedeeld samen dus dat is dan ook normaal dat je even nergens zin in hebt,maar stel he, dat je jezelf hierin toestaat om los te laten,... je zult zien je gaat er echt heel veel van genieten, ik zie iets met fotografie,is dat iets wat jij leuk vindt ik zie verschillende afbeeldingen,teken jij? Of is dat iets wat nog op je pad gaat komen,...het lot roept je, he mag los laten , loslaten uit liefde ❤️stuur mij gerust een berichtje je bent niet alleen!,🙏!!

Zo herkenbaar, alsof ik mijn eigen verhaal lees.

Wil je erover praten? Ik wel, voel me ook erg eenzaam. Hoor graag van je 🙏

Ja, ik snap het. Herkenbaar, daarom ben ik nu ook veel mensen kwijt. Maar gelukkig weet ik ook dat alleen ik dat kan veranderen en heb nu als beginnetje een coach online.

Wat vervelend, en heel herkenbaar.
Alleen ik ben alleenstaand en heb het ook dat ik afgevlakt ben niet veel voel en onafhankelijk opgesteld.

In mijn tienerjaren vond ik het zelfs vreemd als iemand vrienden met me wilden worden en zag ik het als iets negatief. Ik ben ook onveilig gehecht en ben een kopp-kind.

Wat ik heb geleerd en het korte advies wat ik je kan geven. Elke dag is nieuw en je bent de regisseur van je eigen leven, je hoeft niet te zijn wat je hebt meegemaakt want dat is voorbij. Nu is wat je bent en gelukkig heb je een gezin dat is ook van jou. Los van je verleden kan je elke dag werken om je bijdrage te leveren aan je gezin en aan jezelf.

En het gevaar van vroeger is voorbij. Je bent een nieuwe ik. Dus probeer los te laten. Een heel goed boek wat ik heb gelezen over hechtingsproblemen problematiek is: De herontdekking van het ware zelf. het is heel leerzaam en gaat over overlevingsmechanismen die we onszelf aanleren om te overleven. Maar je hoeft niet meer te overleven.

Sterkte

Ik denk niet dat iedereen je in de steek laat. Het is meer je eigen gevoel! Waarschijnlijk sta jij voor iedereen klaar , en ben je daadwerkelijk sterk genoeg ! Maar nu….ben je even aan het latijn van je eigen. En daar heb je het waarschijnlijk moeilijk mee! Volgens mij krabbel jij gewoon weer omhoog en laat jij je zelf weer zien, iemand die zich ontfermt over anderen. Kop op en ga ervoor

Heftig

Unschrijven bij hvo quirido, een soort leger des heils. Na een jaar op kamers een eigen wining. Plan B is een bruid halen uit indonesia, thailand, marokko of timboektoe importeren. Plan C kinderen maken en dan dood gaan na een familie leven vol liefde

Wat een ontzettend nare omstandigheden. Zijn er misschien nog andere famillie/vrienden waar je terecht kunt? Geef de hoop niet op; zou je graag willen helpen maar zit in hetzelfde schuitje. Sterkte gewenst.

Ik herken dit echt.
Mijn vader stierf ook als ik 1,5 jaar was en mijn mama is nu 5 jaar overleden. Daarna gescheiden van mijn ex die narciste is en me constant bedroog. Ik heb wel 2 kinderen maar die zie ik zeer weinig. Ik ben zelf 54 jaar.
Soms is het eenzaam maar ik geloof er in dat er ook voor mij een toekomst is die mooier is.

Je zal het niet geloven, maar ook ik ben heel veel eenzaam..en dat is bijna ondraaglijk

ik doe al 30 jaar alles alleen ik ga overal alleen naar toe ik ga tegenwoordig zo snel mogelijk de stad uit de natuur in om maar van de opmerkingen van andere mensen af te zijn ik vind het hier pas leuk tussen 4 en 6 uur s'nachts als de meeste mensen slapen dat zijn de beste tijden van mijn leven geweest of ik ga vroeg naar bed en sta vroeg op zo'n 2 uur of ik zorg ervoor dat ik om 6 uur ga slapen net als de meesten wakker worden en dan sta ik smiddags zo' n 12 uur op alles om de mens zoveel mogelijk te ontlopen

Héél dapper van jou. Positief blijven. Je bent wel in staat om toch ergens alleen heen te gaan. En ja , iedereen kijkt je aan. Maar niet omdat je er bent en alleen! Want dat voel jij! En je bent alleen. Toppie toch ,je durft en hebt het gedaan. Maak contact en ga ervoor. 🤗👍👍

Bij mij hetzelfde. 5 jaar een relatie gehad met een vrouw met een zoontje, waarvan 3 jaar erbij gewoond te hebben. Na 5 jaar Bijna 6 maand was ze niet meer gelukkig en moest ik een appartementje gaan huren amper 5 km van haar. Geen schaterlach meer, geen warme knuffels meer, geen klankbord meer. Geen uitstapjes meer ook naar het bos of de zee en die mooie reizen. Nu zit ik hier iedere dag opgesloten in dat horror appartement, in die enge stilte. Haar zoontje en ik hadden zo'n goeie klik. Het was precies m'n eigen zoon en mag hem nooit meer horen of zien. Een echte marteling. En zit al een paar maanden zonder job en inkomen ook. Iedere seconde van de dag denk ik, waarom nog???

Hi S.

Wat naar te horen dat dit jaar zo tegenzit. Ik wil je wel een compliment geven voor je doorzettingsvermogen. Dat en jezelf pushen zijn zeer waardevolle eigenschappen die niet iedereen bezit. Sommige mensen kan je niet vertrouwen terwijl je vooraf denkt van wel. Zo zijn sommige mensen en het is altijd vervelend wanneer vertrouwen wordt geschaad.

Ga zo door l!!!💪

Op de een of andere manier wil ik je graag bemoedigen,ook al ken ik je niet maar ik denk dat we van tijd tot tijd allemaal een zetje nodig hebben.Zelf heb ik enorm veel meegemaakt in het leven.Mijn vader is voor mijn ogen gestorven toen ik jong was,mijn broer heeft zelfmoord gepleegd, Mijn moeder is in 2017 ook voor mijn ogen gestorven dus in 1x mijn hele famille weg en soms voelt dat eng.Daar komt nog bij dat ik op de middelbare school altijd gepest en buitengesloten ben geweest maar toch is het mij gelukt om mijn Havo diploma te behalen en tantes en nichten hebben mij gewoon als een baksteen laten vallen.Ook vriendinnen die ik had bleken niet echt te zijn.Ze gingen alleen met me om vanwege geld.Toen ik stopte om een pinapparaat te zijn waren ze weg.Uiteraard heb heb ik vaal gedacht om er een eind aan te maken maar gisteren keek ik op Netflix naar een film (L'Ascension)en op een gegeven moment moest ik keihard huilen omdat de hoofdpersoon een berg moest beklimmen (de Mount Evesrest)en ondanks tegenslag bereikte hij de top en dat was voor mij een bemoediging om nooit op te geven. Wie weet vind ik ook een echte vriendin.Tegen jou zeg ik,volhard!!!!Ik geloof in je komt goed.Liefs van mij xxxx

That's the spirit, gelukkig is het maar een zo een slechre jaar en heb je je gezondheid nog. Vanaf daar kan je verder bouwen naar boven ruchting de goeie jaren

Heb nog een man die nog niets gedàan heeft nog op die 4 jaar geen seks w0nen apart o0k slapen apart zit Gansevoort Dagen Allen man naam is Rita 62 jaar

Hoi Rita,

Bizar om te horen dat jullie apart slapen als jullie ook apart van elkaar wonen.

Hey, dat is een vreselijke periode die je nu doormaakt, je zit in een rouwproces en dat is helemaal te begrijpen dat je u zo rot voelt.. Hopelijk blijf je niet te lang hangen in dat depressieve gevoel en kan je hulp zoeken. Alvast veel sterkte en veel goede moed..

Ik begrijp je volledig.Het punt is dat veel mensen online cheating niet echt serieus nemen. Er is toch geen contact geweest toch? Wel het is gewoon de voorbode. Ik weet dat dit een kleine troost is . Maar dan weet je dit echt beter nu! In plaats van meer dan 20 jaar later.zoals ikzelf nu deze avond van mijn echtgenoot voor 35 jaar gehuwd dit te weten kwam. Aanvankelijk was ik gestoord gek ziekelijk. Het zat in mijn hoofd....ja natuurlijk. Uiteindelijk nu toegegeven. Webcam toestanden. Hij wordt bedankt. Het is vernederend en je voelt je afgedankt. Ik begrijp het volledig. Maar jouw leven begint nog. Zorg dat je dit verwerkt voor je aan nieuwe relatie begint.

Lieve Richard,

Ik lees met tranen in mijn ogen je verhaal..
Wat moet het vreselijk moeilijk zijn geweest, het gepest en ook thuis met je moeder:(

Je hebt echt traumatische dingen meegemaakt en ik snap heel goed dat je daar nog last van hebt en onzeker bent over jezelf en jezelf niet goed genoeg vind.

Heb je het ooit overwogen om in therapie te gaan? Zoals emdr therapie? Of naar een cursus voor zelf vertrouwen.

Als dat niets voor jou is, kan je eraan denken om bijvoorbeeld een maand te reizen? Als dat financieel niet lukt, misschien dan vrijwilligers werk doen met kost en inwoning, en dan genieten van het mooie weer en andere omgeving, andere cultuur andere mensen. Dit kan je als persoon veranderen! En je kan mensen ontmoeten die veel beter bij je passen dan misschien in Nederland.

Het scheelt dat je een man bent en je niet voor je 40ste aan kinderen hoeft te beginnen, al snap ik je gevoel wel natuurlijk dat je ook graag een vaste relatie wil of een gezin.

Maar misschien moet je eerst aan jezelf werken, je zelfvertrouwen ♥️
Vrouwen houden van een zelf verzekerde man, en ook al voel je je totaaaal niet zo, miss kan je het proberen te verbergen in de datings fase:)

Mijn partner kwam over als een flirter die zich nergens van aan trok, leefde in het nu.
Nou bleek totaaaal niet zo te zijn, hij is mega onzeker, gestresst om alles etc.
Maar ik werd verliefd op hem omdat hij zo’n zelf verzekerde houding had en hij kon zo goed luisteren en gesprekken voeren. Als hij zichzelf vanaf het begin liet zien als onzeker of teveel interesse zou tonen, denk ik dat ik het niet zo interessant zou vinden, maar nu ik hem echt ken vind ik het heel lief dat hij zo onzeker etc.

In short: ook al voel je je onzeker en voel jij je niet waardig, laat dat niet zien!! (Ik heb dat nog steeds trouwens na 5 jaar samen te zijn en probeer dat nog steeds te verbergen)

Zoek evt hulp om je trauma’s te verwerken, dmv erover te praten met iemand dichtbij (je zus bijv) of echte therapie zoals EMDR

Ga op reis!! Zoek avontuur!!

Ik wens je alle liefde en geluk🍀

Geniet er van zolang het duurt

Hallo Lisje,

Wat vleiend, deze man. Maar helaas niet zo serieus. Ik denk dat deze man het leuk vindt om een beetje te flirten, en jou daarmee op het verkeerde been zet. Als hij echt serieus was geweest dan was hij wel wat meer respectvol tegenover jou, en zijn vrouw geweest . Geen aandacht aan besteden dus. Ik denk wel dat het een signaal is, dat jij behoefte hebt aan een lief.
Ik zou als ik jou was lekker op zoek gaan naar leuke vriend, die jou alle aandacht geeft die jij verdient. Zonder dat jij hem hoeft te delen en zonder dat jij hoeft te twijfelen.
Go for it en vergeet deze man, meteen. Je kunt hem hooguit bedanken voor het leuke compliment. Succes 🌷

Eenzaamheid is een taboe. Er zijn maar weinig mensen die hardop durven te zeggen dat ze eenzaam zijn. Het komt helaas veel voor, ook onder jongeren.
Het belangrijk om je gevoelens te uiten, al schrijf je ze maar op of bespreek je het met een therapeut. Mijn advies is om "te blijven gaan". Oftewel, heb geen medelijden met jezelf en zoek activiteiten/mensen op. Bedenk altijd dat er mensen zijn die in hetzelfde schuitje zitten of voor nog hetere vuren staan.

Mag ik vragen wat je leeftijd is en waar je woont?

He Wil, ik weet niet waar je op uit bent, maar ik voel negatieve vibes bij jouw vragen naar leeftijd en woonplaats.
Ik denk dat je dat soort dingen hier niet moet gaan vragen en hetgeen waar jij naar zoekt ergens anders moet zoeken.

Al eens gedacht je aan te melden op een datingsite?

Zo herkenbaar!

Heel herkenbaar

ken het verhaal. voel mij ook niet thuis in deze drukke wereld. wat doe je eraan, denk gewoon door gaan tot het eind.

Herkenbaar hier. Alleen dan mijn mentale gezondheid. En ik ben 22 bijna 23

Moet zeggen dat het door de problemen mentaal ook zwaar is. Naar dat jij je zo voelt en nog zo jong . Veel sterkte voor jou♥️

hey anoniem,
ik voel volledig met u mee ! ooit ook 17 jaar getrouwd geweest en nooit thuis voor de kinderen ( werkte 36 jaar als vrachtwagen chauffeur ) toen mijn ex me verliet stond ik ook half op straat en de kinderen zag ik soms omdat ik buitenland reed. ik was net 40 jaar en zag het ook niet zitten, maar ik heb iemand leren kennen in een frituur waar ik zondag voor ik vertrok iets ging eten ! je komt ze niet altijd tegen in een café of dancing dus die hoop zou ik al niet opgeven ! dat je de verkeerde tegen komt is mogelijk want de perfecte bestaat niet. ook ik heb dit ondervonden zelfs na 22 jaar huwelijk !
even stil staan en doorgaan is makkelijk gezegd maar het doen hé ? ik ben niet opzoek naar iemand maar het zou mss makkelijk zijn, ik leef in mijn wereld die ik zeker niet kan vergelijken met de uwe ! voor mij is het net iets anders, ik ben 62 jaar en heb al wat levens ervaring die niet altijd positief is hé . zijn er geen collega's die even willen luisteren ? of durf je zelf er niet over praten ? ik had altijd wel iemand om eens te ventileren omdat ik ook een prater ben en niet verlegen om fouten toe te geven ! niemand is perfect. ik snap ook dat het met u dochtertje niet altijd makkelijk zal zijn, de papa doet soms moeilijk of er zijn spanningen over stomme dingen die ik los laat. liefde is er zijn voor iemand als die het moeilijk heeft.
kan ook u ex partner zijn die u toch kent ? meestal lukt dit niet maar zou kunnen hé ?
was ik maar jonger ik zou het anders aanpakken ( denk ik ? )
beste anoniem ik hoop dat je er uit komt en zo niet mag je altijd bellen om eens te ventileren !
ik praat zeer graag maar kan ook luisteren ! groeten michel

Hallo,

Ik herken dit verhaal aangezien ik iets vergelijkbaars heb meegemaakt.
Ben een man van 37 en heb een relatie van 10 jaar achter de rug (4 jaar geleden inmiddels) en daar is een dochtertje van 8 uit gekomen.
Toen de relatie uit ging heeft mijn ex mijn vriendschappen die ik nog had kapot gemaakt door verhalen te vertellen die niet klopte waardoor ik werd afgestoten.
Ik heb ook geen omgang met mijn dochter op het moment.
Eenzaam en leeg blijf ik nu over en weet ook niet hoe dit op te lossen, het zou fijn zijn om zo in contact te komen met lotgenoten zodat je ook bij elkaar je hart kan luchten dat kan al enorm helpen!

Wat naar voor je! Ik weet niet of ik een tip heb maar gevoelsmatig zou ik zeggen probeer dingen te doen die je zelf echt leuk vindt, zonder teveel de focus erop te leggen om vrienden te maken. Mensen ruiken het namelijk (bij wijze van) als je ‘op zoek’ bent en dan stoot je het juist af. Probeer dingen te vinden die je in je eentje leuk vindt om te doen maar waar je toch mensen ontmoet (club, sport) en dan gewoon zelf genieten. Zonder die focus. Dan heb je meer kans dat mensen naar je toekomen.
Succes!

Ik herken dit ik ben zelf 24 en heb ook moeite om mensen te ontmoeten, ik heb ook ergens gelezen dat vrienden maken net zo moeilijk is als date, maar idd mensen met de zelfde hobby’s of levens situaties heb je een betere klik mee om vrienden mee te worden.

Ik herken mij wel wat in jou verhaal.
Soms echt machteloos wanneer je er alleen voor staat en niemand die je steunt of om te vragen hoe het met je gaat. Het ergste vind ik dat ik geen vertrouwen in mijzelf kan hebben omdat ik al het gevoel heb dat niemand mij goed genoeg vind. Ook veel vriendschappen verprutst maar ook is er van mij veel misbruik van gemaakt. Ben elke dag wel vedrietig zoals het nu gaat waar ik niemand heb om op te bouwen ik heb wel famillie, maar ik heb eerder het idee dat ze mij niet erbij willen hebben.

Kop op, ik wil je vriend wel zijn

Heey A ik zit echt in een soortgelijke situatie
Heb zelf ook veel fouten gemaakt met familie en vrienden dat laatste heb ik niet, en er is ook heel veel misbruik van mij gemaakt ook lijkt het alsof ik de boeman ben althans zo voelt het wel ik ontvang geen steun van mijn familie ik heb ook geen goede band met hun het liefst zou ik ook al het contact met hun willen verbreken ze doen wel alsof in mijn gezicht, maar voor de rest kan ik aan al hun acties en lichaamstaal zien dat ze mij liever niet willen zien en over de vloer willen hebben ze tonen ook geen vertrouwen in mij dat mij heel erg veel pijn doet en ik mij daardoor ook eenzaam bij voel werk wilt ook al niet lukken omdat je daar snel in negatieve geklaag mee word getrokken en er veranderd helema niks het is voor de rest een hele leuke bedrijf alleen de plek waar ik zit is gewoon het rotste plek om te zitten en dat maakt mij ook weer vedrietig want aan de ene kant wil ik er niet weg, maar het brengt mij te veel stress op om juist op de plek te zijn waar ik niet wil zijn

Hoi Pedro,

Vind je het misschien een goed idee om samen te praten over de problemen die we hebben? Ik ben geen dokter ofzo, maar misschien helpt het om gewoon contact te hebben?

Vriendelijke groet,

Jeremy

hey 321,
een einde er aan maken is zeker geen oplossing ! dat is pas laf zijn . je kent mensen die je niet kent en verhaald het op jezelf . leer eerst iemand kennen en geef niet zo snel toe om financieel te helpen. als je zo iemand helpt ben je verkeerd bezig ! in deze wereld is het ieder voor zich. enkel profiteurs willen met je bevriend zijn met een reden ! je kan ook zeer mooi zijn zonder geld te geven. ik vindt je alvast mooi omdat je het zelf beseft.
laat die rare gedachte achterwegen en denk aan u zelf, er zijn nog wel eerlijke mensen op de wereld.
je moet ze alleen vinden, en dat doe je niet door geld te geven.
hey 321 succes

Beste, ja die onzekerheid lijkt me erg. Ik kan niet uit ervaring praten, want woon al 30 jaar alleen (en ben 52). Je hebt in ieder geval wel wat mooie dingen, een relatie (ook al wil jij wat anders dan haar), twee zonen e.d. Zelf zou ik door laten schemeren (gewoon bewust) wat ik wil en dat ik anders misschien wel ermee stop, maar dan zal ik niet zeggen dat het zonder haar helemaal niets zou zijn). Misschien schrikt ze wel en heeft ze nooit stil gestaan bij jouw gevoelens, of vertel je er te weinig over. / Aan de andere kant (ik hoor het ook vaak) is er ook een deel van je leven dat je alleen zou "moeten" invullen. Voor mij geldt dat misschien meer dan voor jou, maar zelfliefde is ook belangrijk. Ik werk daaraan, maar dat is lastig. Verder zou ik het niet weten. Ik was wel ooit verliefd op iemand die voer op een schip (als beginneling) en dan 4-6 weken weg was en totaal niets wist van mijn verliefdheid (mijn geaardheid is anders dan jouwe). Ik was in die weken verdrietig en voelde gewoon het gemis, ondanks dat ik hem niet eens 'had'. Dat is nooit wat geworden hoor, maar het gevoel kan ik me een beetje voorstellen. Praten is het enige dat ik zou kunnen bedenken en ik hoop voor jou dat er reacties komen van mensen met ongeveer dezelfde ervaring. Ik reageer vooral omdat er nog niemand had gereageerd en wens je het allerbeste !

Moeilijk zeg. Gelukkig dat je het op je werk fijn hebt.

Sterkte ermee❤️

Moeilijk zeg. Gelukkig dat je het op je werk fijn hebt.

Sterkte ermee❤️

Hallo, ik ben ook getrouwd en voel mij eenzaam. Vooral emotioneel eenzaam. Van de ene kant ben ik wantrouwig naar mensen en van de andere kant heb ik echt behoefte aan diepgaande gesprekken Ik probeer contacten op te bouwen en vraag mij oprecht af wat ik fout doe, omdat ik er niet in slaag om diepe vriendschappen op te bouwen. Ik heb wel moeite om mensen te vertrouwen. Mijn kinderen zijn jongvolwassen en ik zie tegen de dag op, dat ze het huis uit gaan. Wat hebben mijn man en ik elkaar nog te vertellen? Hij vindt eigenlijk dat ik alles heb om gelukkig te zijn (en eigenlijk is dat ook, maar ik ben niet meer gelukkig en mijn leven voelt leeg aan...) Misschien zit ik gewoon in mijn midlifecrisis?

Maar ik denk dat je zeker niet alleen hierin staat. Ik heb al heel veel opzoekwerk rond vriendschappen gedaan en eigenlijk bestaat er heel weinig rond bv weinig boeken, weinig onderzoek.

groetjes, D

Misschien moet je proberen om nieuwe mensen te leren kennen? Zelf hanteer ik een regel als ik nieuwe mensen leer kennen... Als ik ze langer dan 6 maanden niet gehoord heb dan probeer ik ze te weren: Ik verwijder telefoonnummers etc.. Ik blokkeer ze niet, maar kan daarna zelf geen contact meer opnemen.

Een dikke knuffel voor jou! Sluit je misschien aan aan een wandelgroep of praatgroep

Wat knap dat je zo bij jezelf blijft! Inderdaad je kunt je persoonlijkheid niet veranderen. Toch denk ik dat je soms een stapje uit je comfort zou kunnen maken. Bijvoorbeeld een keer op een dating website staan? En als je dicht klapt van mooie vrouwen, er zijn ook genoeg ‘gewone’ vrouwen hoor. En als je uitlegt dat je wat introverter bent, dan kunnen mensen dat echt wel begrijpen.
Het zou zonde zijn om het nooit geprobeerd te hebben toch? En dat je aan het einde van je leven denkt: had ik maar.
Acceptatie is goed, maar teveel in je comfort blijven is ook zonde. Je bent de moeite waard! Ook voor een relatie.

Ik ben in mijn jonge jaren vaak gepest geweest. Het begon al in de kleuterklas.

Ik vind mezelf heel erg lelijk. Veel mensen, vooral vrouwen en meisjes, hebben het vaak gezegd of laten blijken.
Ik neem het ze niet kwalijk, ze hebben gelijk.

Ik begrijp je volledig; Ook ik vermijd gesprekken met mensen van wie ik vind dat ze knap/knapper zijn. Zowel mannen als vrouwen.

Ergens ben ik wel jaloers op je. Ik wou dat ik nooit een relatie gehad had. Dan was het niet fout gelopen en dan was ik nooit zo zwaar gekwetst geweest.

Anyway, veel sterkte gewenst. Je lijkt me in bepaalde opzichten veel sterker dan mij.

Hi Siep. Veel herkenning in wat je schrijft. Vriendschap is voor mij ook lief en leed delen, en rust, maar helaas nauwelijks mensen aan me kunnen binden in al die jaren. Als begin-dertiger lijkt het nóg moeilijker te zijn, ook op werk. En ja, autisme. Ik zal dat ook wel hebben, maar daar kan ik verder niks mee.
Als je eens wil kletsen erover, sta ik voor open.

Als jij kan uitleggen dat dit voor jou een grote opluchting is en je hier graag met iemand anders over wilde praten snap ik niet wat het probleem is. Jij mag toch ook je hart luchten. Het is logisch dat dit zo'n grote impact heeft op jullie relatie en op jou gevoelens en gedachten. Ik vind het juist knap van je dat geen problemen met de transitie zou hebben. Dat zou ik niet kunnen accepteren. Heel veel succes. Begrip en communicatie is belangrijk. Heel veel succes samen.

Het is gebeurd en ze is terecht boos. Dat mag best even. Je hebt een fout gemaakt. Dat kan. Jij bent ook maar een mens

Leuk, die reacties na 10 maanden. Niets. Alleen twee likes, eentje plaatste ik zelf volgens mij. Ik zie soms antwoorden bij mensen die al klagen dat ze twee jaar alleen zijn (en dan nog jong ook). Dat is niets. Nu woon ik al 30 jaar alleen en ben nog niet van alles af. Wel iets meer contacten gehad, maar ik was 'te oud' voor een bepaalde lhbti-groep. Mocht er af en toe komen op speciale avonden, maar verder nergens aan mee doen. Dat vind ik discriminatie. Wil, na een aanvaring, niets meer met ze te maken hebben.

Jammer dat hij opeens weggaat na 3 jaar. Zelf zou ik zoiets niet pikken, het is erg egoïstisch om zoiets te doen. Alleen bij buitengewone omstandigheden zou zoiets erbij kunnen horen, bijv. als de partner uit het buitenland komt en weer gaat werken in het land van herkomst. Zomaar vanuit het niets naar het buitenland gaan, om te werken, zou voor mij een reden zijn het voorgoed uit te maken. Uiteraard praat ik niet uit ervaring en zo te lezen denken jullie er anders over. Ik bedoel het goed en hoop dat je over deze man heenkomt en een leukere man vindt, die wel bij je blijft !

mijn reactie was niet te kort.
Dank je wel Els voor jouw verhaal. Misbruik is naar he.
Ook veel sterkte. lieve groetjes, Joke

Zoek aub professionele hulp. Je kan er alleen maar baat bij hebben toch?

Hetgeen je hebt meegemaakt zal nooit meer weggaan, maar met hulp kan je de toekomst iets mooier maken?

Ikzelf ben zwaar depressief. De voorbije jaren dacht ik: Snel eraan werken, dan is het voorbij. Maar zo werkt het niet. De aanvaarding dat ik mijn probleem mijn hele verdere leven mogelijk zal meenemen was een openbaring..

In ieder geval, veel sterkte!

Update, ik weet dat dit zo niet de bedoeling is maar voor mij gevoel moet ik dit kwijt

Afgelopen donderdag een gesprek aan gegaan met een ggz arts omdat ik er zelf niet uit kom constant in 2 strijd met mezelf en heb voor het eerst in mijn leven het complete verhaal verteld hoe het voor mij voelde als kind en wat ik heb gedaan om aandacht te krijgen die je van je ouders niet kreeg (het faken van flauw vallen) en het niet zien van hulp verleners dat ik letterlijk om hulp schreeuwde. Er zit nog zoveel oud zeer. Wel fijn dat nu alles op tafel licht en het gevoel kreeg van herkenning van mijn klachten

Lieve Mike,
Ik heb veel bewondering voor je. Je doet het toch. Heel goed van je dat je naar het ggz bent gegaan. Super dat je je daar je verhaal kwijt kon. Eenzaamheid is verschrikkelijk. Ik ben ook eenzaam ondanks dat ik een gezin heb. Wat ikzelf een beetje aan het doen ben is in mijn gedachte mijn eigen beste vriendin te woeden zeg maar. In mijn gedachte benoemen wat ik.goed gedaan heb enzo. Wat misschien iets voor je zo zijn is een buddy of zoiets . Maar Mike je bent een goed mens en je bent al goed bezig vindt ik. Laatst heb ik ergens gelezen dat buurthuizen wel eens iets organiseren zoals op bepaalde data s en tijden koffie drinken of met elkaar buurten. Er zijn op het moment heel veel eenzame mensen heb ik in de gaten. Maar ik wens je heel veel liefde en kracht toe. En ga asjb door met voor jezelf opkomen en het lukt jou daar ben ik van overtuigd..
Lieve groet Diana

Hoi Mike
Ik wilde nog even kwijt dat je je niks van de vervelende reacties aan moet trekken. Dat is makelijk gezegd als gedaan. Doe oortjes in en zet muziek op bv. IK hoop dat je zelf ook gaat inzien dat je enorm veel waard bent.
Ik heb heel veel respect voor je.
Liefs Diana

Ik zou graag zo'n buddy willen, had me er ook voor aangemeld, maar naar 4 jaar nog niks. Ik heb al bij vele Instanties aangeklopt de 1 heeft nog mooier verhaal dan de ander. Maar daar blijft het altijd bij. Ben het vechten een keer zo spuug zat

Dag Stef
Ik snap dat je niet teveel wil drinken, gamen of blowen.
Ik herken uw verhaal ...
Mijn zoon van 26 doet dit alles wel maar met mate...
Met vrienden wat diepere gesprekken hebben is wat hij wil...
Hij heeft enkele vrienden maar ziet ze te weinig...
Samenhangen in groepjes en enkel oppervlakkig babbelen en gamen is niet genoeg voor hem...Ook hij zoekt al een tijd iemand om samen naar een festival te gaan...Hij heeft al een hele tijd last van depressie en werkt momenteel ook niet...
Naast een goede band met mij heeft hij weinig contact met familie.
Groeten vanuit Gent

ben 46, door b12 deficiency is de gezondheid naar de kl.te. klein hoop dat ik helemaal herstel. na 2 jaar injectie, klein beetje vooruit gegaan. maar niet afgekeurd, maar werkgevers staan niet op je te wachten. met al die klachten, geen werk voel ik mij zelf ook geen relatie materiaal en dat houd mij weer tegen om er op uit te gaan.

Ik ben nu 4 jaar weduwnaar en voel me behoorlijk eenzaam. Aangezien ik behoorlijk onzeker ben en nooit geleerd heb om vrienden te maken weet ik dit niet te doorbreken.
Ik ben best leuk en sportief om te zien maar voel dat zelf niet zo. Zijn er mensen die ook wat verlegen of moeilijk contact mailen maar dat wel graag willen misschien eens kennis maken?
Man, 53 jaar

Ik voel me ook heel eenzaam ,door ziekte ben ik wat anders en kom ik afwezig over , mensen oordelen dan en ben steeds alleen geweest nu ben ik wat nors geworden , ik heb geen dieren geen vrienden geen houvast , mss moet ik overwegen om een dier te nemen , maar dan denk ik , kan ik dit wel aan , ik denk ook soms om ermee te stoppen maar ben ook laf want dan denk ik hoelang ga ik hier liggen voor ze me vinden ,

Je moet niet zeggen van jezelf dat je laf bent, want je
leven beeindigen is een wanhoopsdaad en zou ik
absoluut niet als laf omschrijven.
Het leven is niet altijd leuk maar als een dier je kan helpen
zou ik dat zeker doen,

Sterkte

Hallo Thomas
Hopelijk gaat het momenteel al beter met je...
Uw verhaal is herkenbaar voor mij...
Mijn zoon van 26 heeft enkele vrienden maar ziet ze weinig.
Hij is, zoals jij, omdat hij geen kandidaat vond, al een paar keer alleen een balletje gaan trappen. Hij heeft als kind nog in een club gevoetbald.
Hij is eveneens al alleen gaan feesten om te kunnen dansen op zijn geliefde elektronische muziek...Hij maakt ook zelf muziek. Naast een goede band met mij, heeft hij weinig contact met andere familie...
Hij is ook van nature erg positief ingesteld maar voelt zich toch al een hele tijd depressief en alleen. Hij zoekt net zoals jij meer verbinding...
Groeten vanuit Gent