Eenzaamheid - Lotgenotenverhalen

Reggie wat erg ik ken dit gevoel zo erg…
Ik heb dit ook. Ik ben alle dagen van het jaar alleen.

Ik heb dat ook. Mensen praten over koetjes en kalfjes. Maar een Interessant gesprek of wat diepgang ontbreekt soms. Droevig.

Zo herkenbaar! Ik heb zelf geen kinderen, maar het stukje waar ik mij in kan vinden is dat je keihard je best moet doen om ook maar iets te kunnen ondernemen met iemand. Maar uitgenodigd worden of dat ze je zelf eens een keer bij de hand pakken daar zijn ze tegenwoordig te druk voor... Net hoe het ze uitkomt eigenlijk. Zet mij maar op een eiland vol dieren en zou gelukkiger zijn als de egocentrische mensheid van tegenwoordig. Leef met je mee

Xxx

Dank je wel voor je lieve berichtje Jeta. En wat verdrietig dat je het herkent. Frusterend hé, niet weten hoe hé hiermee moet omgaan?

Liefs
Ingrid

Herkenbaar. Ik ben vaak jaren alleen met soms een date. Niet lelijk, niet antisociaal, en toch vaak jaren alleen thuis. Ondertussen richting de 50. Iedereen lijkt veel te druk en oogkleppen op te hebben. Alsof ik als relatiemateriaal niet besta. Anderen zijn soms al 20 jaar of langer samen. Ik heb de boot gemist. Geen kinderen, geen gesprekken thuis, geen liefde, ik mis straks 30 jaar gezinsgezelligheid t.o.v een ander.

Hoe is het nu met je? Zou graag willen weten. Ben zelf super eenzaam met mn 18 jaar. Geen ouders meer. Familie zie soms een keer. Ik ben elke dag 24uur alleen voor mijn gevoel. Ik jank elke dag liters weg. Groet Bryan 18

Komaan je niet laten gaan. Op ieder potje past een dekseltje.

Er zijn ook nog gewoon hele lieve mannen hoor WB. Niet iedereen is slecht.

Hai. Erg herkenbaar het eenzame gevoel qua vriendschap. Groetjes Rebecca

Weet wat je voelt ,ik mijn man plotseling verloren in 2020 ,je zou denken wordt makkelijker na drie jaar.
Maar dat is niet het geval,wel probeer ik mijn zegeningen te tellen als voorbeeld heb mijn kinderen en kleinkinderen en ik heb echte liefde gekend waar sommige hun hele leven naar zoeken. Wens je sterkte en ik hoop dat er nog vele zonne stralen je zal bereiken en alles wat minder zwaar zal aan voelen.
Vriendelijke groet,
Johanna

Fijn dat je je verhaal deelt. Het is zo mis met de menselijke connecties in de huidige tijd. En dan de digitalisering… iedereen achter een scherm elkaar en iedereen volgen en een appje maar mensen praten niet meer met elkaar. De nieuwe verbinding is digitaal ontworteld en koud. Ik zit hier ook achter het schermpje op mijn chat bordje. Ik las je verhaal en dacht ik zou je zo graag eens spreken toen ik je las. Een fijn gesprek, de aandacht voor elkaar en de verbinding. Hier op deze site, mensen die zoeken net als ik en jij. Eenzame diep eenzame mensen ronddwalende op internet die hier bijvoorbeeld een moment een verhaal schrijven of lezen. Gelijken zoeken. Zoeken zoeken zoeken. Ontzettend op zoek naar contact, verbinding, warmte en fijne mensen die er echt willen zijn. Op deze site zoveel mensen met gelijke behoeften, maar ook hier geen oplossingen want we kunnen elkaar niet bereiken. Heel appartement vind ik dat. Een website runnen en eenzame mensen heel dicht bij elkaar laten komen maar net niet genoeg. Zo dicht bij! Maar toch zo ver weg. Het is een enkele reis van een schrijver en een enkele reis van een lezer die hetzelfde zoeken. Helaas geen verbinding mogelijk. Zo jammer. Eenzaamheid is zo onmogelijk en echt dat is het overal. Zo onmogelijk om op te lossen. Ik ben ook eenzaam. Diep eenzaam. De bodem, en soms er onder. Stukje bij beetje de trap af gerold de eenzaamheid in. Het eet me helemaal op. Al zoveel jaren. Ondanks dat dat wat je schrijft geen verhaal is over iets leuks, je warmte straalt uit dat wat je schrijft.

Bedankt voor je verhaal,

Lost

Hoi Christine,
Ik ben ongeveer even oud als jij en heb ook last van eenzaamheid. Heel recent nog een heftige periode gehad met daarin het gevoel "waarom ben ik hier nog?"

Je zegt dat het leven zinloos is voor je. Dat is echt enorm zwaar om te voelen, ik vind het vervelend dat je dat met je meedraagt. Tegelijk: het leven is voor iedereen zinloos. We komen en gaan en wat maakt het uiteindelijk uit in het grotere geheel? De enige zin van het leven is de zin die we er zelf in stoppen. Vanuit daar kan die het leven weer zinvoller worden en gaan groeien.

Dus eigenlijk wil ik je vragen: wat zou voor jou het leven zinvoller maken? Houd je misschien van tekenen, schrijven, film kijken, sporten. Of misschien vind je de zin van het leven meer in de relaties met andere mensen? Of in het helpen van andere mensen? Wat vind je leuk om te doen?

Als je weet wat je leuk vind om te doen; ga het dan maar gewoon doen. Voor jezelf. Omdat je het leuk vind. Wees lief voor jezelf. De rest komt later wel. Als je daar mee bezig bent vind je misschien wel andere mensen die dezelfde dingen leuk vinden. Je moet eerst durven iets te ondernemen voor jezelf, omdat je er zelf blij van wordt. En soms is het 'niet durven, maar toch doen' 'gewoon' doen. Zorg er maar voor dat je dat potje 'zinvol leven' vult met leuke dingen, activiteiten en mensen die je op de weg ontmoet.

Ik worstel zelf ook erg met eenzaamheid en ik weet hoe verdomde zwaar het is. Maar we moeten echt blijven vechten, blijven worstelen. We hebben nog zoveel tijd om dit te fixen! Er is echt tijd genoeg waarin dit allemaal nog goed kan komen. Wat mij soms ook helpt is om een dankbaarheidsoefening te doen. Ik heb geleerd dat ik vanuit me zelf lastig dankbaarheid kan voelen dus moet ik daar echt momenten voor nemen, juist wanneer het even slecht is. Een aantal dingen opschrijven waar je dankbaar voor bent. Een lekkere maaltijd, een fijn tv-programma, een mooi liedje, dat de zon schijnt, dat iemand je een lief berichtje heeft gestuurd of dat jij de stap hebt durven zetten naar een ander. En even vijf minuten voelen, voelen hoe fijn het is dat deze dingen er zijn voor jou.

Veel succes Christine! Ik hoop dat het snel beter met je gaat.

Wil je met mij chatten ben een vrouw 63 Aalsmeer

Dag Eline, In wat ben je zoal geinteresseerd ?

Hey ik begrijp je. Ik ben een meisje en kom ook uit een streng gezin en helaas geen contact meer met me familie. Ik was 18 als ik daar was gaan lopen en ben net 27 geworden. Ik heb niemand en voel me vaak eenzaam.

Misschien heb je je altijd anders voorgedaan in je werk? Dat nu je hoofd tegenstribbeld. Ik werk zelf in de zorg, ik ben soms doodop na een dag continue praten, vrolijk zijn, dat ik thuis niet te genieten ben. Misschien wil ik wel niet altijd vrolijk zijn, of praten ..maar ik vind mijn werk wel erg leuk...

Heel herkebaar

Er is nog hoop! Je gaat vast nog iemand tegenkomen en daarmee zul je ook kinderen krijgen. Positief proberen te denken, ook al is het moeilijk. Ik spreek uit ervaring

Ik ervaar precies hetzelfde. Probeer positief en dankbaar te zijn ongeacht hoe het zwaar het soms is.

Zon en druiven in me afgrond klinkt als licht in me zwarte tunnel

Hey. Ik ben een meid van 23 jaar en herken delen van je verhaal, zelf heb ik gelukkig wel een goeie thuisbasis. Waar ik nog steeds woon.

Maar ik voel me ook al lang eenzaam. Ik heb een sociaal contact, en dat nekt me enorm. Ik probeer het natuurlijk wel, om nieuwe contacten te maken, maar dat is enorm lastig.

Ik hoop dat je dit berichtje leest

Heey, dank je wel voor je berichtje!

Ik ben benieuwd waar jij tegen aan loopt mbt jouw probleem in het vinden van een vriendschapsrelatie en wat heb jij al geprobeerd?

Hey.

Nou vaak komt het maar van 1 kant, of mensen vinden je te aanhankelijk of te opdringerig zeg maar. Ze vinden jou interesse meer een verhoor.

En steeds als ik denk dat ik een sociaal contact hebt gevonden, hoor ik op een gegeven moment niks meer. En dat gaat al jaren zo bij mij. Vandaar dat ik me heel eenzaam voel.

En jij?

Ik herken dat wel, alsof je op een gegeven moment niet meer bestaat ofzo super vervelend.

But what do i know, ik heb immers ook issues haha.

Maar dit gaat best aardig dus zal wel niet aan jouw liggen ;).

Het zou fijn zijn gewoon het gevoel terug te krijgen dat je er toe doet en de warmte van iemand voelen die er voor je is, dat heb ik een beetje.

Ja precies. Denk dat het ook met de leeftijd te maken heeft. Ik ben nog jong, 23.

Heb jij vrienden op dit moment of sociale contacten als ik mag vragen?

Niet heel veel en bezoek of omgang is weinig, Ik heb nu al meer contact met jouw als met hun haha.

Ik zou willen dat dit wat meer was maar helaas, een jaar in isolatie wie ad dat gedacht...

Je kunt er eigenlijk alleen maar een grap over maken dat is zo frustrerend.

Doe je werken of volg je een opleiding?

Persoonlijk werk ik voor een tech gigant met veel plezier en dat houd me ook wel een beetje bezig en zorgt ook voor afleiding dus dat is een mee pakker.

Jij?

Oh dat ken ik niet. Wat is dat?

Ik werk zelf in een bloemenwinkel.

ja dat had je eerder mogen doen, maar je hebt het gelukkig gedaan, en jullie relatie wordt hier alleen maar sterker door.

Ik heb ook een langdurige relatie met een verborgen narcist achter de rug.
Er valt heel moeilijk over te praten omdat het zo moeilijk te begrijpen valt wat er nou precies gebeurt.
Ik heb veel gehad aan de sites: de narcist ontmaskerd van Mjon van Oers en Het Verdwenen Zelf van Iris Koops.

Je doet niets fout ?je neemt zijn probleem over en dat is dat je,jezelf verliest.

wat een kut streek . ik hoop dat het inmiddels beter met je gaat

Ook al lijkt u vast te zitten in de situatie, dit is niet goed zo. Zoek hulp, desnoods via uw huisarts, misschien dat u daar uw verhaal kunt doen en dat hij/zij kan vertellen waar u met uw problemen terecht kan. U moet de financiele schade zien te beperken en daarna uw weg banen naar een eigen leven. Blijven omdat u het niet weet is geen oplossing, want dit veranderd nooit en u gaat hieraan onderdoor. Later als u los bent en vrij zult u gelukkig zijn en u afvragen waarom u dit niet eerder heeft gedaan.

Ik hoop dat je jouw verhaal deelt. Of iemand er naar luistert of niet. Het gaat erom dat jij deelt en naar je eigen hart luistert.

Ik ben ook blij als de kerst weer voorbij zijn.
Gelukkig duurt het nog even voordat de volgende voor de deur staat.

Mogelijk staat in uw samenlevings-contract dat ieder verantwoordelijk is voor zijn eigen schulden.
Als dit zo is hoef jij die schulden niet te betalen.
Mocht dit niet in het samenlevings-contract staan ga dan naar de notaris om dit alsnog te regelen. De schulden die tot die tijd zijn opgebouwd blijven gezamenlijke schulden maar daarna is het gesplitst. Mocht hij dit niet willen en niet willen tekenen hem per direct op straat zetten en een advocaat inschakelen zodat meteen duidelijk gemaakt wordt dat jij vanaf die datum niet meer aansprakelijk bent voor zijn schulden.

Veel succes want dit is een stressvolle situatie.

hallo anoniem,

Ja dat kan idd soms lasig zijn zelf heb ik daar ook wel wat problemen mee...toch zegt een eerste ontmoeting vaak wel veel over een persoon teminste dat heb ik ervaren,nare karakter trekjes komen meestal snel aan het licht zo mheb ik het ervaren.

Vragen stellen lijkt mij een manier om erachter te komen of er goede bedoelingen zijn. Een goed naar je gevoel luisteren.

Belangrijk is ook om een soort basisvertrouwen te hebben dat de bedoelingen (grotendeels) goed zijn. Als je zoekt naar bevestiging van vertrouwen zul je die mi. meestal krijgen. Het omgekeerde geldt eveneens: als je zoekt naar redenen voor wantrouwen krijg je die ook.

Ik worstel er ook mee, ben ook gepest. Je moet het in dit leven zelf doen, daar kan niemand je echt mee helpen. Het goed doen voor anderen kan je beter eens op jezelf richten. Je moet zelf je beste vriend zijn en dat is soms moeilijk met een verleden.

Oei. Wat kan een mens toch veel pijn tegenkomen in het leven.
Zoveel dat het leven niet meer waardevol lijkt.
Dat is verdrietig wellicht dat De Luisterlijn of 113 je weer wat op weg kunnen helpen.

Heel veel sterkte.

Hoi, ik herken èn begrijp heel goed wat je hier schrijft.

Ben zelf 61 (M) en [nog] getrouwd, maar mijn relatie met m’n vrouw is compleet over. Omdat we al ruim 20 jaar een familiebedrijf hebben met onze kinderen kunnen we niet scheiden, maar in werkelijkheid hebben geen liefdesrelatie meer. Ik ben graag alleen en hou van stilte, maar ik heb geen vrienden om een mee te praten of te wandelen of eens samen te zijn. Facebook etc. vind ik helemaal niks. Ik heb Asperger en veel mensen vinden mij te direct of vreemd. Heb een hoge IQ en ben zeer creatief. Ik mis de gezelligheid van een leuke vriendin. Ik ga graag met kinderen en dieren om, dus dat is geen enkel bezwaar. Daarnaast heb ik al enkele jaren een spier- en zenuwzieke en ik ben daardoor in veel activiteiten beperkt geworden. Ik rijdt nog wel graag auto. De meeste mensen begrijpen mijn manier van communiceren niet goed. Ik zoek vrienden die eenzaam zijn of net als ik vooral behoefte hebben aan vriendschap. Ook met iemand die zelf ook Asperger heeft. Gek genoeg klikt dat vaak heel goed. Deze ervaring heb ik opgedaan bij een autisme groep, maar helaas is er geen contact gebleven. Alle mensen waren een stuk jonger en hadden totaal andere interesses.
Ik heb na jaren nu eindelijk een autisme coach, die mij helpt en stuurt om acties te nemen of contacten te zoeken, dit vind ik altijd heel lastig. Ik zoek contact, maar hoe doe je dat precies? Ik probeer het nu of dit misschien wel lukt via lotgenoten....
Wie weet krijg ik nog een leuke reactie.

groeten van Ton

Hoi, probeer rustig te zijn.
Accepteer je situatie en probeer er het beste van te maken.
Neem je rust, maak een plan.
Bid God om hulp daarbij, om leiding.
Lees de Bijbel voor troost en antwoorden mbt je leven.
Het best ermee.

Wat een ongelooflijk herkenbaar gelijkwaardig verhaal, alleen ben 10 jaartjes ouder🙈😋

Ook alleen, kids hebben hun eigen leven/werk ect nu...
kwam anderhalf jaar geleden achter dat ik niks meer heb en altijd maar ander mensen heb geholpen, blij te maken... op alle fronten

Nu 39 en nu zit ik...

Ik probeer alles wel nr het positieve te draaien en flinke portie humor...

Mr is pittig
Ik begrijp het..
Elke dag denk ik weer,.. dit is maar een fase en gaat over... wou dat ik meer voor je kon doen.. of dat we es keer met elkaar in contact konden komen, ik geloof wel dat praten met personen die het begrijpen oplucht

Heel veel liefs en sterkte yvon

Ho , je mag ook anders bekijken .
Grote groepen zogenaamde vriendinnen hebben ook grote problemen met elkaar .
Alles is anders dan je dat zelf ziet op het moment .
Beter is afwachten en gezonde vriendschap tegenkomen dan dat je denkt ‘ zielig leven ‘
Je komt wel zeker achter dat ‘ vriendinnen niet echt vriendinnen zijn ‘ vaak zijn dat alleen zogenaamde vriendinnen die niet echt oprecht zijn met elkaar .
Succes

Elk voordeel heeft zijn nadeel, ik ook erg vaak en lang eenzaam geweest. Ik kwam er naarmate ik ouder werd achter dat ik eenzaam was omdat ik dacht dat het zo hoorde om veel vriendinnen te hebben. Maar stiekem was ik best tevreden met hoe het was.. tuurlijk afentoe had ik behoefte aan een leuk cinract

ik voel met je mee

Hallo, onderschat jezelf niet!
Jij mag er ook zijn, er zijn best mensen die je aardig vinden, je moet ze nog ontmoeten.
Ga bij een sportclub, vereniging ve kerk, cursus en je komt in een kring waar je elkaar langzaamaan wat leert kennen.
Stel jezelf open op en vd belangstellend op.
Verzorg jezelf, kom fris vd dag.
Bid God om hulp, lees de Bijbel voor troost en antwoorden.
Don't give up buddy. 🙂

Ik ben een 29 jarige jongen en ik voel precies hetzelfde. Alsof je elke dag in de duisternis loopt. Opstaan, werken terug naar huis en slapen. Elke dag maar weer denken aan de eenzaamheid. Waarom ziet niemand me staan? Ik zou graag in contact met je willen komen. Hopelijk zie je mijn bericht.

Zo herkenbaar dit..

Ja ik heb het zelfds probleem ik weet hoe het voelt alsof je een alien van planeet mars bent en geen ene persoom die maar iets om je geven of juist geintresseerd lijken em dan doen of je niet bestaat

Ik heb precies hetzelfde! Ik kan van mezelf zeggen dat ik echt leuk en aardig ben maar niemand kan blijkbaar de moeite nemen om aan mij te denken ofzo? Ik val altijd overal buiten. Ik heb me daar op gegeven moment bij neergelegd want het ligt niet aan mij, maar aan de wereld waarin we op dit moment leven. Mensen zijn alleen maar met zichzelf bezig en lijken nul gevoel meer te hebben.

Als jij wil kletsen ofzo met mij. Super leuk!

Ik denk dat je es verder moet kijken.
Deze man gaat je niet gelukkig maken.
Het zal even pijn doen, maar is uiteindelijk het beste.

Dit is zooooooo herkenbaar. Volgens mij heeft hij net als mijn partner last van narcistisch gedrag. Ga dat woord maar es googlen bij mij vielen er daar door zoveel puzzel stukjes op zijn plaats. En een gelukkig nieuwjaar heb ik niet want wij gaan nu definitief uit elkaar. Met heeeeel veeel pijn in mn hart.

weg bij die gast!

Het zou handig zijn om te stoppen met iets zoeken bij je ouders ( begrip enzo) wat er niet is bij hun. Ze doen dat niet uit kwade opzet maar ze hebben gewoon niet het vermogen zich in een ander in te leven. Misschien zijn ze wel een beetje autistisch, zou zomaar kunnen.Zij kunnen jou nooit dat geven wat jij nodig hebt, dus zoek iets anders om op te leunen.
Doe zoveel als mogelijk in de buitenlucht. Stap savonds de deur uit en ga gewoon 2 uur wandelen Doe ik ook en het is echt lekker.
Zoek je geluk niet in anderen maar eerst bij jezelf want geluk zit niet in anderen, misschien verschijnt er dan zomaar onverwacht een ander in je leven als je ervoor zorgt het geluk eerst in jezelf te vinden.
Ik zocht geluk ook altijd in anderen, daar is ook wel wat afleiding maar ook altijd wel wat aan te merken op elkaar. Daar moet je ook tegen kunnen. Mensen zijn namelijk best complex, en iedereen heeft zn eigen rugzak, waar die vaak nzelf niet eens iets van begrijpt... Succes en neem het niet zo serieus het hele leven, het is maar een idiote grap allemaal, zo lijkt het (-;

Ik denk dat het goed is om met een psycholoog te gaan praten.
Een psycholoog kan je helpen, deze kent ook de sociale kaart van de omgeving waar jij woont.
Daarnaast kun je bij jouw gemeente vragen om beschermd te wonen en te werken. Loket WMO.
Zoals ik jouw verhaal ervaar is dat je moet gaan zorgen om op eigen benen te staan. Via beschermd wonen leer je te werken aan je vaardigheden. Meestal woon je dan met meerdere mensen in een huis. Je kunt op ieder moment van de dag hulp vragen bij de ondersteuner.
Bij je ouders blijven wonen lijkt me voor beide partijen niet goed.

Je zult het zelf moeten doen. Ga iets doen om mensen te ontmoeten. Sporten, dansen er is genoeg. Het is ook alleen jezelf waar je mee te dealen hebt. Dat heeft iedereen. Creëer je eigen leven, wacht niet op wat anderen je brengen. De start kan je zelf maken. Kijk niet naar wat anderen hebben en wat ze allemaal doen.

Beste Lisa,

Ik ben een alleenstaande vader van 2 prachtige kinderen. Ook ik voel mij elke dag alleen ondanks ik mijn 2 kinderen bij mij heb.

Ik zou ook graag iemand in mijn leven hebben om de eenzaamheid te doorbreken. Als het je leuk lijkt om elkaar beter te leren kennen hoor ik het graag van je.

dag Huub, goed dat je nog in je eigen ik zit.
Omarm het maar, met al z,n verdriet. In je zelf is er een rustige, stille, heldere, maar ook warme ruimte waar je dit een plaats kan geven. Bezie je eigen gecreeerde minpuntjes als wolkjes aan de hemel, waartussen heel veel licht en ruimte tussen is om nieuwe ontdekkingen over jezelf en het leven te ontdekken. Succes, Jan

Wat jammer Jan, je verdient een mooi leven. Triest niemand kijkt meer naar elkaar om.

Uiterlijk is niet belangrijk hoor. Zelfvertrouwen wel. Ga naar de bib, de markt, kermis, toneel , bingoavond, cinema, ga naar een sport club, fietsen , avondschool, , wandelen TREK JE STOUTE SCHOENEN AAN en ga buiten aub. Ik doe dit en het helpt. Goodluck 👍

Je hebt echt rotte appels op de wereld, en dan heb ik het dus niet over jou!
Wat ik vooral zie is dat sommige mensen het niet nodig vinden om hun kinderen op te voeden, met als gevolg dat ze zich zo gedragen binnen de maatschappij.
Echt verschrikkelijk hoe sommige mensen zijn. Ik zie ze ook wel eens van dat soort jongens bij supermarkten staan, iedereen maar uitschelden, waarschijnlijk gewoon vanuit verveling icm met slechte opvoeding.
We zijn hier in Nederland veeeeeel te soft, denk maar niet dat ze dit zouden durven in China of Japan waar respect voor ander of een ouder iemand veel hoger in het vaandel staat.
Ik kreeg soms ook wel eens te horen dat ik boos keek als ik in de kroeg stond vroeger, had ik totaal niet door, zei ik dan. Dan kan je makkelijker iemand op aanspreken dan wanneer iemand langs fietst snel.
Nee geloof me maar, je hebt gewoon asociale mensen er tussen zitten, heeft niks met jou te maken.
Wat kan je er aan doen: mensen aanspreken of het gewoon zo laten en je minder aantrekken van nare mensen. En ik weet natuurlijk niet of er nog dingen zijn wat je kan veranderen aan je uitstraling of uiterlijk, ik ben zelf ook vroeger gepest dus ik weet hoe je je voelt, en ja mensen kijken nu eenmaal eerst naar het uiterlijk, het is gewoon de natuur, het zit zo diep verankerd. En verder omring je met lieve mensen. Dat zijn mensen die vaak te vinden zijn in kerken of aan vrijwiligerswerk doen.

En blijf focussen op je kwaliteiten. En ik dingen die je vreugde geven.
En je komt heel netjes en vriendelijk over! Daar kunnen andere nog wat van leren
En misschien is een assertiviteitscursus iets voor je, of een lotgenoten groep iets voor je, ik bedoel dus offline.

Maar vergeet niet, er zijn gewoon rotte appels op de wereld…..

Ik hoop dat je mijn eerlijkheid kan waarderen. En ik hoop dat je er iets aan hebt.
Weet dat je niet alleen bent hierin!

Dank je wel, Anoniem. Ik weet niet beter dan dat ik dit van kinds af aan al meemaak.
Ik ben best gevoelig, het houdt mij bezig .
Zoals gezegd , ik heb altijd geleerd om mensen met respect te behandelen, of je nu dik,dun, Afrikaan ,Duitser bent, fotomodel.of niet.
Daarom is het zo ..."ergerlijk", " stekend " , om het maar zo te formuleren, dat iemand anders dat niet heeft, er plezier in heeft om hardop hoorbaar en zichtbaar gemene opmerkingen over mij te maken , terwijl de persoon mij totaal niet kent.
Mensen van wie je normen en waarden verwacht, en ook mensen die zich ongetwijfeld anders richting mij gedragen wanneer ze mij wel persoonlijk zouden kennen.
Daarom denk ik..." wat mankeert jou, jij kent me niet eens.".
Dat soort mensen is mijn energie niet waard..

Dank voor je goede woorden, Anoniem

Ja verwachten ja, maar ook deze mensen kunnen een empatisch onvermogen hebben en dat zie je niet direct aan de buitenkant of aan de baan die ze hebben. Het is een soort handicap wat ze hebben, een gebrek bij hen, zo zie ik het gewoon.

Graag gedaan Hans, ik vind het echt heel goed dat je eerlijk bent en je verhaal deelt, heel knap van je!

Als ik meer voor je kon doen had ik het zeker gedaan, ben weinig op het forum te vinden nog ivm een burn-out, maar ik zag je bericht, kon het niet over mijn hart verkrijgen om niks terug te schrijven!

Zet m op Hans! En ik wens je fijne mensen toe om je heen!

En Hopelijk zijn er meer mensen die tips voor je hebben, ik weet niet of er veel mensen actief zijn op deze forum-topic

Ohja en wees niet zo slecht als een ander maar zo goed als je zelf, ofwel verlaag je niet tot het slechte gedrag van een ander, blijf vriendelijk. Dat betekent dat je natuurlijk wel voor je zelf mag opkomen. Maar soms is negeren beter bij mensen waarvan je weet: die gaan toch niet veranderen of zij zijn niet de moeite waard om aandacht aan te besteden.
Je bent een mooi mens Hans! Onthoud dat!

Beste Hans,

Allereerst: wat een absurd en onnodig onaangename situatie! Sommige mensen lijken hun dag pas geslaagd te vinden als ze gratuit onbeleefd kunnen zijn. Het is bijna alsof ze denken dat het een Olympische sport is—maar dan zonder publiek dat hen zou belonen voor hun ‘prestaties’.

Wat moet je hiermee? Wel, ten eerste: besef dat het niets over jou zegt, maar alles over hen. Mensen die zonder enige aanleiding gemene opmerkingen maken, projecteren vaak hun eigen frustraties op de eerste de beste die voorbijfietst (letterlijk in dit geval). Een soort emotioneel afval dumpen, maar dan op een mens in plaats van in een vuilnisbak waar het thuishoort.

Ten tweede: je hebt recht op je eigen ruimte en waardigheid. Soms helpt het om een weerwoord klaar te hebben—niet om een discussie aan te gaan, maar gewoon om de situatie te kantelen. Iets luchtigs als: "Ah, je sollicitatie voor de jury van ‘Holland’s Got Attitude’ is goedgekeurd, zie ik!" kan zo’n moment net dat beetje absurdisme geven waardoor het minder vat op je krijgt.

Maar eerlijk gezegd? De allerbeste tactiek is vaak gewoon doorgaan met je dag, zoals je ook niet stopt om met een blaffende hond in discussie te gaan. Jouw waarde zit niet in wat een paar zuurpruimen in het voorbijgaan roepen, maar in hoe je zelf kiest om met mensen om te gaan—en dat lijk je goed te doen.

Dus Hans, blijf jij gewoon jezelf. Respectvol, vriendelijk, en vooral niet gedefinieerd door de zuurpruimen op bakfietsen.

Een glimlach,

Dans van schaduwen

Fluisterend donker
streelt het licht,
twijfelend dansen
ze samen een gedicht.

Golven van stilte,
zeeën van tijd,
liefde als kompas,
de horizon wijd.

Een lach die glinstert,
een hart dat spreekt,
licht en donker—
eeuwig verweven,
nooit alleen.

Liefs,

heel mooi Kyron. bedankt voor het mooie gedicht
Liefs, MJM

Helemaal mee eens

Ik gebruik de chatgpt mobiele app “ Poe “ te downloaden via je App Store. Deze app is gemaakt door Quora

Je kan dan inderdaad vragen stellen als:

Wat zijn de oorzaken van leeg voelen en eenzaam zijn terwijl je genoeg gezelschap hebt, en hoe op te lossen.

Je krijgt dan een hele opsomming van antwoorden. Ideaal

In stilte vecht je, zwaar van pijn,
Je voelt je vaak zo klein, alleen.
Maar weet, de zon komt altijd weer,
De duisternis is niet voor altijd, keer op keer.

Iedereen heeft zijn eigen strijd,
En niemand is volmaakt, geen tijd.
Samen kunnen we de lasten delen,
En nieuwe kracht uit vriendschap halen.

Het leven is kort, dus kijk om je heen,
Laten we elkaar niet laten staan, maar meen.
Want elke hand die helpt, iedere lach,
Bouwt een brug, maakt het leven zacht.

We zijn hier allemaal, jij en ik,
In een wereld die soms te groot lijkt, maar toch is het klik.
Jij hoort erbij, voel je niet klein,
Samen kunnen we de zon weer laten schijnen.

Heel mooi geschreven.
En ook zo waar💗

Groetjes lovely

Echt klaar dat ook weer niet
Dus ga erover nadenken

Je kan natuurlijk ook hier het eea delen Milou dan heeft iedereen er wat aan :-) Hoop en troost kunnen we allemaal (wel eens) gebruiken

De wereld kenne we nie verandere he. Hoe we erin leef wel. Bert

Misschien dat je hier vriendinnen kunt maken?

Als ik geen burn-out had gehad, had ik met je contact opgenomen! Heel goed dat je dit bericht heb geplaatst, heel moedig van je!
Hopelijk is er iemand anders die ook hier op deze post kan reageren, overigens zag ik ook meerdere zelfde soort posts/verhalen hieronder van andere, misschien dat je daar zelf ook een reactie onder kan plaatsen

Succes lieve Anoniem!

Ps: en ik vind je juist heel stoer!

PS2: misschien is stichting Brabant maatjes ook iets voor je of iets soortgelijks wat dichtbij jou in de buurt te vinden is.

Bedankt voor jullie lieve berichtjes en ideeën!

Graag gedaan! Ik hoop dat je er iets aan hebt 🙏🏼

Goedenavond !

Wat vervelend dat je je zo voelt ! Je mag altijd met mij contact op nemen

Aardig van je dani, ik hoop dat ze je berichtje leest!

Wat lief Dani! Bedankt

Ik gerijpt hoe jij je moet voelen. Mijn dochter wordt in februari 27. Na vorig jaar haar relatie af te springen. Terwijl ze een huis samen hadden gekocht en dit volledig nog miet gerenoveerd worden. Staat ze er nu alleen voor. Het is heel moeilijk om terug aansluiting te vinden. Ook zij vind moeilijk nieuwe vrienden.

Hoi,


Ik herken me volkomen in jou verhaal. Het is net of jij over mij schrijft zeg maar. Heel bizar maar ook fijn om te lezen dat ik idd niet de enigste ben.

Ga dan langs een kroeg voor een kop koffie.
Loop naar een park.
Ga vissen.
De wereld wacht op jou.

lief Pim!

Hey Sunny,

Gaat het een beetje?
Mag ik vragen waar ergens/in welke provincie je woont?

Hallo

Ik herken jouw verhaal over jou partner grotendeels. Ook ik hadcern narcist als partner. Je zegt dat je gescheiden bent maar ook dat je uit de relatie wil. Bedoel je dan dat je hem nog wel ziet? Met een narcist valt niet te leven. Hij zal altijd zichzelf voor ri op stellen. Zoek hulp jietbij. Om los te komen. Dat kun je niet alleen. Ik wens je sterkte.

Gr anja

Hoi
Ik denk dat je het beste terug kan gaan naar de dokter. En dit laten lezen als het vertellen moeilijk is. Je hebt duidelijk andere hulp nodig. En vraag daar dan ook om. Daar heb je recht op. Je hebt nog een leven voor je. Ga ervoor!

Korte reactie:

Vraag wat de behoefte is van je zoon, het is zijn Verjaardag

Ik Heb heel veel vrienden gemaakt via sporten vooral hockey dat was echt mijn aller beste beslissing ooit om daar aan deel te nemen

En als je zelf behoefte hebt aan meer contacten dan kan ik je zeker vrijwilligerswerk aanraden als je tijd over hebt, Of zoek een leuke hobby. Uiteindelijk maak je meer connecties zodat je ze kan uitnodigen voor verjaardagen oa

Liefs

Ik herken het volledig..grts

Waarom is scheiding een reden om iemand niet meer uit te nodigen of een vriendschap te laten verwateren? Ik ben zelf gescheiden en geen kinderen en merk dat ik voor alles wordt buitengesloten.
Omdat het opeens anders voelt voor je? Nou ik kan je vertellen dat het voor mij zonder partner en kinderen het ook anders voelt en dat je dan niet zit te wachten om nog eens buitengesloten te worden door vrienden en familie.

Ik begrijp je reactie volkomen, alleen is het in dit geval iets anders gegaan De gescheiden vrienden kozen er ZELF voor om hun eigen weg te gaan. Ze kregen een nieuwe partner en een nieuwe vriendenkring, gingen feesten en stappen (en uiteraard is dat hun goed recht). Er was gewoonweg geen plaats meer voor ons en ze zaten blijkbaar niet meer op ons te wachten. Vervelend overigens dat JIJ je buitengesloten voelt door familie en vrienden omdat je gescheiden bent. Dat lijkt mij zeker ook fijn.

Ik bedoel dat lijkt mij zeker ook niet fijn.

Ik snap best dat je naar de dierenhemel wiot gaan, want hoe wij mensen met elkaar omgaan is soms zo erg naar, maar ik wens je heel veel sterkte in deze moeilijke tijd, en mocht je snel ( hoe hard het ook klinkt) verlost zijn van deze pijn en je rust vind in je mooie dierenhemel geef je dan even een signaal hoe het daar is? , want ik zal je waarschijnlijk willen vergezellen wanneer het mijn tijd is❤️

Overmand door verdriet om de eenzaamheid waar ik al te lang mee worstel besluit ik om op Google te zoeken naar een evt oplossing. Ik typ : kapot van eenzaamheid. En op deze website lees ik meteen het eerste verhaal, dat van jou.
Het raakt me.
Je hebt je beste maatje moeten laten inslapen en het verdriet en gemis is veel te zwaar lees ik. Zet daar je verleden bij en het wordt alleen maar erger.
Dat is heel erg te begrijpen vind ik. Het is verschrikkelijk wat je doormaakt. Om dit dan ook nog eens in je eentje te moeten doen is extra moeilijk.
Ikzelf wijk op dit moment bijna niet van de zijde van mijn 14 - jarig hondje. Ze is ziek en ik laat ze niet graag alleen. Dit maakt dat ik mezelf opgesloten heb. Ik ga iedere dag wel een wandeling doen want ik heb nog een andere hond van 12 jaar. En ja ik kom wel mensen tegen en daar doe ik een babbel mee. Maar dan ga ik naar huis en dan is alles terug zoals voorheen. Mijn verleden heeft ervoor gezorgd dat ik niet meer ga werken. Het lukt niet meer. Ik pas niet in "het systeem". Soms denk ik dat ik er wel bovenop ga geraken maar vandaag denk ik er anders over. Tot ik jouw verhaal lees. Want ik zie dat dit verhaal nr 511 is. Zoveel verhalen van eenzaamheid. Dat moet toch anders kunnen. Deze website is Nederlands. Ik woon in België. Misschien verkeerd om te reageren dan. Maar ik herkende stukken uit je verhaal en dat alleen al gaf me troost. Als ik iets voor jou kan doen dan mag je het altijd vragen.
Liefs, Anja

Hey Anja, heel erg bedankt voor je begrip en reactie. Ik moest mijn gedachte even op een rij zetten, vandaar dat het wat langer duurde allemaal...Op voorhand mijn excuses daarvoor.
Het is zonder meer fijn om van iemand iets te horen, ongeacht de afstand. Een hart onder de riem gestoken te krijgen van iemand die zich zelf in een soortgelijke benarde situatie bevindt zegt héél veel over die persoon.

"Als je mensen leert kennen, ga je van dieren houden"... Cliché, maar niets is méér waar hè?
Maar wie zijn wij om te beslissen over het lot van zo'n beestje, dat door de jaren heen ondertussen ook uitgegroeid is naar iets met een geheel andere betekenis hè?
Het gevoel dat (mij) uiteindelijk rest is dat van "rechter en beul", "judge and executioner". Niet kunnen praten is echt hun énige nadeel weet je, samen met hun, in mensenjaren toch, véél te korte leven...

Moeilijk vooral ook om te horen waar ook jij mee worstelt. De jaren hebben inmiddels wel uitgewezen dat een fijn eerlijk karakter vol begrip en medeleven, eigenlijk al wat ons geleerd is goed te zijn, niet per definitie wil  zeggen dat je er makkelijker mee door het leven marcheert hè...? Sterker nog, je lijkt er steeds meer op afgestraft te worden, de leidraad is het door jou eerdergenoemde "systeem" geworden. Krijg het gevoel dat er niet heel veel plaats meer is voor mensen zoals wij. De 510 mensen voor mij/ons lijken die bewering aardig te staven ook...

Ik heb al 2 dagen op rij mijn kloffie aangetrokken om vervolgens wat te gaan lopen op "routes" die ik eerder met mijn maatje liep. Niet meer in mijn spreekwoordelijke "pak (kostuum) 12" maar met mijn ziel onder de arm en lood in mijn benen... Moet proberen er op een of andere manier aan voorbij te komen en de écht "gitzwarte" momenten zoveel mogelijk uit de weg te gaan. Ben echt geen "kleine" jongen maar dit gevoel is lang geleden...

Ondertussen weer een heel verhaal, mijn excuses daarvoor. We zouden naar alle waarschijnlijkheid een hele avond kunnen vullen samen...
Zou graag wat meer weten van jou ook, de situatie waarin jíj zit. Ik kan alleen maar zeggen hoe het voor mij voelt op dit moment en aan de lengte van het verhaal te zien hoeft dat weinig uitleg... Nogmaals bedankt voor je fijne reactie.
En als ik iets voor jou kan doen, moet je het ook mij vragen. In mijn boekje werkt dat twee kanten op hè, ok?

Hoop in ieder geval dat het voor jou nog zal veranderen, om misschien toch nog wat plezier/zin in het leven te kunnen vinden.
Alle sterkte voor jou en het hondje/de hondjes.

Dag Patrick
Ik hoop dat het iets lichter voelt voor je inmiddels

Hoi,
Hst valt mij op dat de meeste reacties alleen over jou hond gaan. Het eerste gedeelte van jou verhaal gaat over veel meer. Je spreekt een beetje in raadsels zoals "rugpijn".
Begrijp me goed, ik heb alle respect. Ik herken veel in jou verhaal. Eigenlijk heb ik ook alles mee. Maar zo veel pech gehad. Wat is jou hulpvraag zo ongeveer?

Bedankt voor jullie reacties.
Of het alleen om het verlies van mijn maatje gaat of iets anders, iemand neemt de tijd en moeite om het zich aan te trekken en iemand een hart onder de riem te steken.

Maar je hebt helemaal gelijk Rik als het gaat om de situatie. Uiteindelijk is alles wel terug te herleiden naar de jaren '70 waar het allemaal begon. "Will it wash out in the water or is it always in the blood" is waar het uiteindelijk om draait. Iemand in een paar tellen beide oogkassen kunnen breken en een miniscuul kleinhartje van goud zijn niet de beste combinatie eej...? Dat hartje van goud blijft vooral moeilijk te rijmen, de oorzaak voor het overgrote deel van de situatie waarin ik zit naar alle waarschijnlijkheid. Géén idee waarom dat in hemelsnaam nooit veranderd is in gehard staal of kiezelbeton, zou het verdere verloop van het leven een stuk eenvoudiger gemaakt hebben... Erg vergelijkbaar eigenlijk met de onvoorwaardelijkheid en eindeloze trouw van een hond, zelfs in de hel waar ze vaak opgroeien en behandeld worden als oud vuil.

Anyway, het gaat niet goed. De gitzwarte momenten hebben plaats gemaakt voor een constant aanwezig maar weloverwogen gevoel om niet in deze situatie door te gaan. Ervan uitgaan dat het moment op korte termijn wel op mijn pad gaat komen, het moment dat alles in lijn staat weet je. Wat op de achtergrond maar constant voelbaar aanwezig. Niet per definitie beter maar iets meer rust, wat minder onrust toch beter gezegd...
Misschien dat e.e.a. een beetje te begrijpen valt voor sommige mensen op dit forum...

De "rugpijn" sleept al jaren en is wat me geleidelijk aan de das om aan het doen is.
Het is begonnen met het leggen van natuursteen vloeren eind jaren '80.
Een heel verhaal als zelfstandige ondernemer, een gezin dat je "overkomt", jezelf ertussen in staande houden samen met de houding die je jezelf hebt aangemeten door alles wat er in je jeugd gebeurd is en er onder andere ook voor gezorgd heeft dat je in takken van sport terecht bent gekomen die compleet haaks stonden op het schooladvies dat gegeven werd...😉 Van "fiscaal mr. in de rechten" naar "natuursteenvloerenlegger". Op de ambachtelijke traditionele Italiaanse manier, dat dan weer wel. Niet persé heel erg veel beter voor de rug ook...🙈

Maar om terug te komen op jouw vraag Rik. Ik merk dat het wat oplucht op deze manier mijn gal wat te spuien hier maar kan niet voorkomen dat ik steeds te veel uitweidt en hoop niet dat het gaat vervelen...
Daarmee is ook het grootste deel van de hulpvraag gedekt denk ik.
Iemand in je leven, voor iedereen anders maar in mijn geval een vrouw, waarmee je ook echte gevoelens en je verhaal kunt delen weet je. Onder geen beding alleen kommer en kwel maar wel gewoon vanuit het hart, door dik en dun. Dingen ondernemen samen, een half woord genoeg, beiden een eigen verhaal. Twee quotes komen in me op; "Honesty, the best of the lost arts" van Mark Twain en "We're all looking for someone whose demons play well with ours"...

De "versleten" rug is voor praktisch niemand merkbaar omdat ik er weinig van laat merken, buiten de momenten dat ik dat wel doe, in eigen tijd en op eigen wijze zeg maar...
De pijn en constante pijnstilling hebben er wel voor gezorgd dat ik in een situatie terechtgekomen ben dat ik financieel gezien en wat toekomstperspectief betreft nog vrij weinig te bieden heb. Er zijn nog mogelijkheden genoeg maar zonder een "vrouwtjestijger" naast me lijkt alles in een neerwaartse spiraal te verdwijnen. De reden waarom de laatste jaren met alleen mijn "maatje" en het recente afscheid ook zo'n verschrikkelijk diepe sporen trekken! Echt voelt als een "genadeschot"...

Ben de laatste die kapsones zal hebben en echt de bescheidenheid zelve maar heb zeker niet achteraan gestaan wat uiterlijk betreft. Heb sjans met werkelijke elke dame, soms zelfs een angstaanjagend stuk jonger. Zal waarschijnlijk iets te maken hebben met hún verhaal/demonen...😉

De kleine dingen waarderen, zoveel dingen samen te doen. Maar ook samen plannen maken, met een kleine omweg en simpelweg wat meer op maat. Oprecht, vooral oprecht mét haar eigen verhaal. Hoe ingewikkeld ook, maar nog steeds te redden. Maar dan samen weet je, graag! Dat huisje aan de kust van Kaap Hoorn zou zomaar kunnen werken voor ons op dit moment. Heel toepasselijk het "einde van de wereld"...😉

Het klinkt wellicht wat zoetsappig, precies de indruk die ik als laatste achterlaat en voor iedereen erg moeilijk te rijmen valt en haaks staat op het soort vrouw/persoonlijkheid en/of levensstijl die ik zoek.

Een heel verhaal weer Rik. Benieuwd naar jou verhaal ook, niet in de minste plaats. Misschien ben je of zijn andere lezers al afgehaakt, misschien toch iets van herkenning in mijn verhaal.
Het lucht op, zonder meer. Anderhalf uur verder ook inmiddels, toch wat tijd gedood en wat dingen weer voor even in de wachtkamer kunnen zetten. Het gevoel verdwijnt er echter niet mee...
Jammer dat er geen mogelijkheid bestaat om met lotgenoten hier, op welk vlak dan ook, persoonlijk in contant te kunnen komen. Zou zo veel meer mensen een duw de goede richting op kunnen geven..

Ben niet afgehaakt. Ik lees en leer.

Hey. Lees net je verhalen. Ik geef eerlijk toe het is veel. En daarmee bedoel ik veel tekst. Ik bedoel dit zeker niet negatief. Ik kan er zeker dingen uit halen en ook uit herkennen. Ik heb ook veel mee gemaakt in mijn leven. En zeker het laatste half jaar. Helaas gebeuren dat soort dingen en heb je daar niet altijd invloed op. Wat ik wel steeds probeer is om uit elke dag iets positiefs te halen. En zeker ook om elke dag te genieten van kleine simpele momenten. Om elke dag te lachen. Ook muziek helpt mij heel goed. En veel bewegen. Ik herken het ook zeker dat het jammer is dat er steeds minder echte vrienden over blijven. Ik ben zelf meestal heel vrolijk en ook altijd eerlijk. Ik zeg wat ik denk. Maar dat past vaak niet in deze maatschappij. Ik ben geen meeloper maar trek mijn eigen plan. Ik ben een vrouw die haar eigen keuzes maakt in dit leven. En dat is ook steeds weer kiezen voor jezelf. En van jezelf houden. En dat wil ik jou ook mee geven. Sta open voor nieuwe contacten. Hou van jezelf. Je bent mooi zoals je bent. Dat geld voor iedereen. Ga proberen meer te genieten. Vaak komt het dan vanzelf. Eenzaamheid gaat niet vanzelf weg. Daar moet je ook energie in steken. Er zijn ook mooie mensen op deze wereld. Ik hoop er meer te vinden. En dat hoop ik ook voor jou. En dat er meer mooiere momenten gaan komen❤

En ik ben ook oprecht benieuwd hoe het nu met je gaat. Ik hoop dat je nog geen definitieve keuze hebt gemaakt. Maar dat je hulp hebt gekregen op wat voor manier dan ook. En dat je nog eens kijkt naar dit forum. Zodat je kan zien dat er zeker nog steeds mensen zijn die jouw verhaal lezen🍀

Je verhaal blijft ook echt hangen bij mij.
Ik kan het niet zomaar los laten
Ik weet ook niet waarom.......
Ik hoop dat het goed gaat met je
Mocht je er behoefte aan hebben kunnen we altijd ern keer praten
Misschien kan ik je helpen.....

Alles wat hier geschreven is heeft mij heel veel inzichten gegeven en hoop

Dank jullie wel mooie mensen dat jullie er voor andere ook zijn ondanks jullie eigen sores. Ik waardeer jullie eerlijkheid, waren er maar meer zo in het “echt”.

Ik wens jullie sterkte en ook betere tijden toe, stapje bij stapje

Superfijn om te horen!
Met mij gaat het ook zeker beter.
Inderdaad stapje bij stapje.
Maar gaat zeker goed komen.
Mocht je ooit hulp nodig hebben of een gesprek laat het zeker weten.
Dan kan ik je mijn nummer geven.
Ik werk in de zorg. Dus het zorgen zit toch in mij😃ik wens je alle goeds❤

Sorry ik ben iemand anders die dat schreef! Het laatste bericht. Ik ben Niet de meneer die deze topic heeft geopend ☺️!
Heel erg Fijn dat je je inzet voor andere! 🙏🏼
In de toekomst, verwachting vanaf Dec-januari heb ik meer hulp nodig van zorgmensen dus hopelijk ben je dan bijv te vinden op werksters punt nl

Ik zal even Rodha erbij zetten, dat is beter dan anoniem . Ik ben niet vaak online hier

Oh sorry dat wist ik niet.
Ik zal eens kijken op die site
Voor jou dan ook veel sterkte succes en alle goeds❤

Nogmaals bedankt voor alle reacties,  mensen die zich toch het lot van anderen aantrekken en daarmee toch even aan hun eigen reden dit forum te bezoeken voorbijgaan. Zonder enig eigen gewin toch om een lotgenoot bezorgd zijn of deze gerust willen stellen.

Ben al even niet meer op het forum geweest maar wel "die meneer" die dit topic gestart heeft...😉 Nu even toevalligerwijs en absoluut geen moedwil, in de eerste plaats en voor alle duidelijkheid!
Ik ben nog van de oude school, een reactie is dus niet meer dan vanzelfsprekend. Aangedaan ook door o.a. jouw berichten "M"...!
Het forum haalde er voor mij aanvankelijk de (vlijm)scherpe kantjes af maar bleek bij nader inzien toch niet het beoogde effect te hebben.
Nogmaals mijn excuses voor de late reactie en het eventuele ongemak.

Er is niets veranderd aan de situatie/het gevoel.
Het steeds weer thuiskomen/openen van de deur om vervolgens te beseffen dat ik nooit meer uitzinnig begroet zal worden door mijn "maatje", hoe ziek of ongemakkelijk ook, blijft als een mes door mijn ziel snijden. Het afscheid, voor mijn gevoel laatste houvast, nog steeds de voornaamste aanstichter van het gevoel dat voorliggende shit uit alle hoeken tegelijk ineens weer boven is komen drijven en de boventoon blijft voeren vooral ook...
Heb hem in de nacht van Donderdag op Vrijdag na 1.5 maand voor het eerst weer gezien en aangeraakt in een droom, bijna nog uitbundiger dan dat hij altijd was!
Hoewel wakker in tranen maakte dat toch gek genoeg helemaal mijn dag!
Fuck, wat kan zo'n beestje een indruk achterlaten en stempel drukken op je leven...

Maar "M", dame werkzaam in de zorg. Kom je toevallig ook uit (Noord-)Brabant? Wij hebben elkaar nooit ontmoet of gesproken toch?
Wat is de reden dat jij hier op dit forum te vinden bent of hou je dat liever voor jezelf?
Simpelweg wederzijdse interesse bedoel ik te zeggen.
Op wat klinkt als een uitnodiging is mijn antwoord i.i.g. een volmondig "ja"... De  bezorgdheid in je berichten raakt me en zegt mij al aardig wat over jou/je karakter.
Verkapte indirecte hulp is aanzienlijk makkelijker te accepteren... Als je trots kunt blijven zeggen dat hulp zeker niet nodig is maar een gesprek ook geen kwaad kan...
De mensen die geen anti-depressiva willen/durven slikken omdat ze bang zijn vertroebeld te raken en eigen regie te zullen kunnen gaan verliezen...😊

Anyway, ik hoef ook dit keer de letters niet te tellen om te weten dat mijn reactie wederom wat langer uitgevallen is dan gebruikelijk...😉
Subtiel een nummer doorgeven op een forum als dit lijkt me een aanmerkelijk grotere hindernis...

Hoi
Wat vervelend om te horen dat het nog niet zo goed gaat.
En bijzonder dat je nu hier reageert.
Ik ben bij toeval op dit forum terecht gekomen toen ik in een dip zat. Een momentopname eigenlijk.
Ik kom inderdaad uit noord brabant.
Maar heb je nog nooit gesproken.
Fijn om een keer te bellen.
Alleen op dit forum kun je geen telefoonnummer plaatsen ben ik net achter gekomen.
Dan geeft hij aan dat dit niet is toe gestaan en plaatst hij het bericht niet.
Email mag wel.
Bij deze mijn werkmail
Marcia.Spit@zgem.nl
Als je hier een mailtje naartoe stuurt met je telefoonnummer dan voeg ik je op wattsapp
En kunnen we afspreken om een keer te bellen
Ik reageer misschien niet snel vandaag ivm drukke dag
Maar komt goed.
Groetjes

Wat toevallig hier ook Noord-Brabant!
Dank je wel M! Jij ook veel veel sterkte!! ❤️ en fijn dat je er voor mensen bent, heb ik heel veel respect voor!!
Goed om te lezen dat u er nog bent “meneer” ☺️ (ik ben netjes opgevoed, door mijzelf haha). Ik wens jou en M een heel fijn gesprek toe!
Ik ken het als geen ander verlies van dieren. Het gaat misschien nooit helemaal weg maar het wordt wel steeds veel minder het verdriet heb ik gemerkt, dus dat heeft tijd nodig, naast de juiste andere handvaten. Ik denk zelfs dat het verdriet bij mij helemaal verwerkt is bedenk ik me nu, hoe? Door de emoties toe te laten, tot ze mij helemaal hebben losgelaten. Ik heb nu een hele lieve kat, hij is mijn aller aller beste vriend en hij maakt alles maar dan ook echt alles goed voor mij. Ik weet ook dat er een dag gaat komen dat hij er niet meer zal zijn, dus ik heb nu al besloten dat ik over een paar jaar twee katten erbij neem zodat ik zijn verlies aankan dan en niet alleen thuis overblijf. Mijn kat is echt mijn “troost-politie”: stop baasje met huilen! Ik kom je troosten 😻 zonder hem had ik het niet gekund, dus daarom dat ik er in de toekomst twee katten bijneem of 1 hondje zodat ik nooit alleen overblijf, want de liefde die ik van mijn kat krijg, heb ik nog nooit eerder gehad… zo bijzonder 🥰 nooit geweten hoe liefde voelde zo.

Ik geloof in jullie dat het stapje bij stapje goed komt! X Rodha

Excuses mijn vorige bericht tweemaal verstuurd.

Oh ja en aanvullend voor de mensen die denken, ik neem “ff” een kat of hond, daar zeg ik nu bij: lees je goed in voordat je er aan begint! Het is niet even iets wat je koopt en zomaar weer terug kan brengen naar het asiel als het je niet bevalt. Lees goed in over wat een kat of hond nodig heeft, want deze speciale wezentjes verdienen echt het allerbeste leventje

X Rodha

Ohja beste M. De site van werksters is vooral voor mensen die zichzelf aanbieden als huishoudhulp evt (soms) icm het verrichten van zorgtaken, wat helaas niet vergoed wordt door de zorgverzekering. Ik bedoelde meer naar jou toe: wie weet kom ik je daar wel tegen ooit toevallig, maar voel je niet verplicht om de site verder te checken hoor, dat hoeft helemaal niet.

Veel sterkte gewenst bij je herstel!

Dankjewel
En ook voor je informatie
Jij ook succes met alles.🍀

Dank 🙏🏼

En hopelijk hebben mijn verhalen en tips ook wat inzicht gegeven voor andere

Wat vreselijk hè? Ik verloor mijn hond op zo'n akelige manier! Of het nu een infarct of longontsteking was, ik weet het niet precies. Het begon allemaal op een dag dat het ontzettend warm was. Ik moest helaas naar mijn werk en maakte me zorgen over mijn hond, die al niet in topconditie was.

Toen ik na een lange dag thuiskwam, merkte ik meteen dat het niet goed ging met haar. Ik belde de dierenarts, maar die adviseerde om het tot de volgende dag aan te zien. Twee uur later raakte ze echter in paniek en stierf. Ik zat in shock op de bank en kreeg later steeds weer flashbacks van dat moment.

Ik begrijp nu dat deze flashbacks verpakte gedachten zijn van jezelf. Was het mijn schuld? Die vraag bleef door mijn hoofd spoken. Uiteindelijk leerde ik om naar deze flashbacks te kijken en ze te verwerken.

Wat Midas ooit eens zei, herken ik ook: meer verdriet hebben om een overleden dier dan om een mens, zelfs familieleden. Best wel heftig eigenlijk. Pas toen ik me realiseerde dat mijn overleden hondje zelf geen pijn meer had, vond ik enige rust. Maar zelfs na jaren voel ik nog steeds verdriet.

Nu we toch over honden praten: vervoer je hond nooit op de fiets in een plastic kratje met gaatjes! De lucht wordt samengeperst en kan te koud worden voor je hond! Hoewel ik niet zeker weet of dit bijdroeg aan wat er gebeurde met mijn hondje, is het iets waar je rekening mee moet houden 😢.

En koop geen puppy uit het buitenland; ze hebben vaak hartklachten door slechte fokomstandigheden daar. Tranenen de ogen duid op hartklachten. Naar de dierenarts dus voor pillen. Ik hou van honden. Daarom begrijp ik jou verdriet. Binnenkort neem ik weer een hond, na 7 jaar verdriet. Want ik hou mijn leven lang al veel van deze vrienden. Ze beschermen je door dik en dun. Iets wat ik van weinig mensen kan zeggen. Sterkte allemaal hier. Eenzame lotgenoten.

De strekking van een van mijn laatste berichten was trouwens: Het is goed om dingen alleen te verwerken maar je hoeft het niet altijd alleen te doen

X Rodha

En ik deel jouw mening helemaal Mark! Helaas was een hond qua werk voor mijn geen optie. Maar ze zijn geweldig!

X Rodha

Hoi P

Ik hoop dat je toch iets hebt gehad aan dit forum, al is het maar fijne gesprekken met M uiteindelijk

Ik wens je nogmaals een betere Toekomst toe, weet dat rouwen tijd nodig heeft en maak gebruik van handvaten die er zijn, maar niet alles alleen doen

You can do this!

X
Rodha

Had mezelf voorgenomen niet meer op het forum te kijken verder maar het geeft je toch een fijn gevoel om te weten dat er anderen zijn, echt begaan en geïnteresseerd in je verhaal.
Maar nogmaals bedankt Rhoda, lief van je en overduidelijk in alle oprechtheid vanuit het hart geschreven. Vooral dat laatste wordt steeds zeldzamer.
Je naam siert je overigens..., "A single rose can be my garden; a single friend, my world..." 😊
Geen idee wat "rood" vertaald is naar het grieks maar het eerste dat in me opkomt.😉

Kon het toch niet laten nog eens te kijken, een steeds kleiner wordend wereldje zorgt er op den duur ook voor dat je dingen doet die je normalerwijs niet/nooit zou doen, erg verwarrend allemaal...

Ben te moe om op iedere reactie (en daarmee de persoon/het verhaal erachter) afzonderlijk te reageren, mijn excuses daarvoor.
Ik hoop dat jullie allemaal een manier zullen kunnen gaan vinden om het leven enigszins draagbaar te maken. Iets van een reden toch die het "lijden" de moeite waard maakt.
Weten dat er een trauma of wat dan ook zit is niet erg, ermee kunnen leven zonder er last van te hebben of het wellicht zelfs om zien te buigen en enkel de "voordelen" ervan in te zien blijkt uiteindelijk de kunst hè...?

Take care!

Heb je heel goed gezegd P, dat is de art of psychology. Het is niet altijd een wondermiddel maar als men het een kans geeft dan realiseer je je dat de “trucjes” toch vaak wel helpen om sneller weer het fijne pad te kunnen bewandelen. Ik heb geleerd om het wiel niet meer zelf uit te vinden, alleen moet je wel echt de juiste personen treffen

Ik weet hoe je je enigszins voelt, ik heb besloten door mijn eigen ervaringen om te helpen waar kan bij ieder mens of dier. Ik wil niet dat andere mensen hoeven mee te maken waar ik doorheen ben gegaan, in nood zitten zonder hulp. Ik zie dat andere dat hier ook doen, helpen, daar krijg ik een warm hart van. De moeite is vaak zoveel kleiner dan wat het opbrengt

Ja ik zat ook even te googlen, ik dacht dat Rodha een auto merk was, maar het is ieg de voetbalclub Roda haha zoals ik weet/zie. Ja mijn naam lijkt op Rodha ;-) (Ben nou niet echt de eerste de beste voetbal of auto fanaat, maar ben wel een sportliefhebber)

Mooie tekst over een roos en een vriend! Kan me herinneren dat ik hem ooit wel eens eerder heb gehoord. Maar dat laat precies zien dat het leven niet om kwantiteit gaat (dat is precies ook altijd wat ik zeg). Het zijn de kleine geluksmomentjes die er toe doen

Ik ben ook niet vaak online… maar heel soms eventjes. Ik probeer het af te bouwen, je moet eerst zelf beter zijn voor je andere kan helpen… luisterde ik maar nog beter naar mijzelf.

Ondanks dat wil ik mijn dank nogmaals uitspreken naar deze website en alle mensen die de moeite hebben genomen om te luisteren, te reageren en tips te delen. Deze website is zeer waardevol.

Reageren is voor niemand verplicht, al heb ik maar 1 persoon een beetje kunnen helpen dan is mijn dag en die van de andere weer goed of wat beter geweest

Een 🌹roos aan jou P en alle andere, en wie weet tot spreekze

X
Rodha

Erg mooi gereageerd Rodha, nogmaals bedankt.

Voetbal en voetbalclub kunnen me werkelijk allemaal gestolen worden, haha. Heb wat meer met andere individuele sporten denk ik.

Was benieuwd waar je (forum)naam vandaan kwam.
"Rodha" is grieks voor het woord "roos", als ik google moet geloven toch...😉
De kleur rood is het meeste van toepassing op jou en de wil om mensen om steeds te proberen mensen toch een duwtje in de rug te geven, vandaar...😊

Doe het rustig aan en pas goed op jezelf, ok?

Ow wat grappig! Ik zie het zojuist! Weer wat geleerd, Google verklapt ook alles weer

Ja uit de duim gezogen een beetje maar het lijkt heel erg op mij eigen naam ook.
Ik hou het maar even voor mijzelf. Ik denk niet dat iemand mij kent hier op dit forum, maar je weet maar nooit hè… Ben geen BN’er overigens 🤣

Nee voetbal kan mij enigszins ook gestolen worden

Ja het zou oneerlijk zijn om mensen niet te helpen die een kans willen/verdienen, en dank voor je lieve woorden

En ik hoop dat je je dromen waar gaat maken. Je had het over aan de kust liggen op kaap Hoorn. Follow your dream, maak jezelf gelukkig

Ja ga ik doen Patrick, goed dat je mij eraan herinnert 😄. Ik wens je een hele fijn zondag toe en ook voor de rest!

X
Rodha

*Kans willen/verdienen op een beter leven

En Mark volgens mij was je een heel goed baasje voor je vorige hond, zo te lezen, en ik wens je heel veel geluk toe straks met je nieuwe viervoeter. Ondanks dat ze ons beschermen hebben we toch nog steeds mensen nodig, en gelukkig bestaan er ook goede/mooie mensen op de wereld. Ik denk dat we een goede aanvulling zijn op elkaar, maar je moet soms even goed zoeken naar parels

Ik kan alleen maar zeggen (voor mijzelf en hopelijk ook andere): Dankbaarheid voelen voor de mooie dingen die ons pad bewandelen

X
Rodha

Hallo MarciaI

Ik heb je vorige week donderdag 3 oktober een mailtje gestuurd.
Misschien heb je deze nog niet gelezen?
Daarom probeer ik het ook nog via deze weg.
Mocht je dit misschien wel lezen.
Ik hoop van je te horen!

Groeten Stefan

Ik vind dat de verhalen hier veel te lang blijven staan. Zou eigenlijk na 6 maanden al weer moeten verdwijnen.

Waarom?

Het was niet mijn intensie dat ik nog eens op dit forum zou komen.
Maar doordat ik een paar mailtjes heb gehad toch besloten hier nog een berichtje op te plaatsen.
Ik heb in een eerder bericht mijn werkmail hierop gezet
Deze was enkel bedoeld voor een bepaald persoon zoals terug te lezen
Dit mailadres kan ik helaas niet meer verwijderen
Maar ik wil bij deze wel vragen om hier niet naartoe te mailen!
En vraag hierin echt een stukje respect in naar mij toe.
Het was/is niet de bedoeling dat dit zomaar gebruikt kan worden door anderen
Nogmaals was echt alleen voor een bepaald persoon bedoeld
Ik ga hier dan verder ook niet meer op reageren.
Alvast dankjewel

M

Omdat deze site ontzettend lang moet laden af en toe.

Ja ligt aan de site hoor. Niet aan de verhalen🙈

Bedoelde je: terug gevallen?