Ongewenst kinderloos - tips

Na diverse behandelingen en misschien wel te lang blijven hopen op een wonder, besloten mijn man en ik onze wens los te gaan laten: geen kinderen dus. Intens verdrietig, maar eindelijk ook een beetje rust want we leken in dit proces ook elkaar kwijt te raken. Bijna alle energie ging alleen nog naar werken en het ziekenhuis.

Nu we tijd krijgen om te verwerken, weten we ook weer wat de ander nodig heeft om tot acceptatie te komen. Opnieuw verbinden is een prachtig proces omdat je dan ook samen kunt gaan rouwen. Natuurlijk blijft het een gevoelig punt. Roze en blauwe slingers voor een raam met 'Hoera een ....' , het raakt me nog steeds.

Maar er ontstaat ook ruimte om te genieten, misschien wel meer dan in de afgelopen jaren die van hoop naar vrees gingen. Niet nog een negatieve test of een miskraam. Niet dat intense verdriet, maar de mogelijkheid om nieuwe keuzes te gaan maken. Je energie anders inzetten. De super tante uithangen die lekker maf mag doen en niet hoeft op te voeden. Anders, maar waardevol.

Met enige regelmaat komen cliënten in mijn praktijk bij wie het zo gewenste kind niet in hun leven komt. Dit doet zich voor bij stellen, maar even zo vaak bij singles. Zij zijn bijvoorbeeld een partner kwijt geraakt of vonden er geen, of niet ‘de juiste’.

Het voor anderen ogenschijnlijk zo natuurlijke ouderschap gebeurde gewoonweg niet. Veelal is er met de kinderwens (en ook de relatiewens) een hele weg gegaan die vaak een flinke impact heeft op wat je ervaart als het ouderschap uitblijft.

De reacties op kinderloos zijn kunnen nogal verschillen per persoon of stel. Voor de een is het ronduit tragisch, de ander geeft er een draai aan en vindt een andere richting of levensdoel.

Ik ga er daarom vanuit dat voor de hedendaagse westers de ervaring van ongewenste kinderloosheid heel persoonlijk is. De wijze waarop je in het leven staat, hoe je naar jouw leven en naar de daarin te realiseren waarden kijkt, bepaalt in hoge mate je reactie.

Vanuit onze evolutie is er uiteraard het gevoel dat de doorgaande erfelijkheidslijn waar wij deel van zijn dóór moet lopen. De ervaring van kinderloosheid is dan een onnatuurlijk eindstation en roept een gevoel van eindigheid, van leegte en vervreemding op.

Maar evenzeer is er bij veel mensen het verlangen om door het ouderschap ‘een betere versie van zichzelf’ te scheppen. Onbewust voelen we immers aan dat ouderschap ook veel offers en onzelfzuchtigheid van ons vraagt. Terecht: ouderschap is een universele leerschool voor mens-zijn.

In het ouderschap kunnen we door de bloedband, door de gedeelde genetica en door het jarenlang ervaringen delen met onze kinderen een diep en wezenlijk niveau van verbondenheid met een ander ervaren. Maar juist daardoor moeten we ook leren los-laten wat ons zo na en dierbaar is. Kinderen worden immers groot en krijgen een eigen leven.

Veel mensen hebben een jeugd achter zich waarin ze zelf veel moesten incasseren of missen van wat een kind nodig heeft voor een gezonde ontwikkeling. Deze kind-ervaring kan in een later volwassen levensstadium de drang geven om met een eigen kind/gezin dit gemis uit de kindertijd goed te maken.

Je wilt dan zelf via je kinderen die betere wereld scheppen die je zelf zo node gemist hebt en daar zo alsnog deel van zijn.

In het kind zien we bovendien het reine pure en o zo levende deel van ons werkelijke diepere mens-zijn terug. Iets wat we zelf veelal lang geleden kwijt zijn geraakt.

De geschetste achtergronden en ervaringen zijn misschien slechts een deel van de waarden die met het krijgen van een kind gestalte krijgen en tastbaar worden.

Wanneer het zo gewenste kind niet in je leven komt en je de genoemde waarden niet kunt realiseren doet dit vaak heel veel pijn. Dit is een pijn die erom vraagt hélemaal serieus genomen te worden. Maar het zou ongezond zijn als je alleen bij de pijn zelf stil blijft staan en niet verder gaat!

Het helpt om je te realiseren dat het voor ons menselijk lichaam zelf -niet nodig is- om nageslacht te krijgen! Voortplanting en nageslacht dienen op fysiek vlak louter het voortbestaan van het grote geheel van de totale mensheid. Op dit niveau gaat het dus om het belang van het totaal.

Maar wél raakt het krijgen van een kind het o zo noodzakelijk belang van de ontwikkeling -van de psyche-, ofwel de menselijke ziel. Dit is het onstoffelijke individuele ontwikkelgebied in onszelf. Wij ervaren als mens zelfs pas echte vervulling en zingeving wanneer wij ons ontwikkelen, wanneer we ‘meer mens worden’.

En wat de moderne mens niet graag hoort: wij leren/ontwikkelen doorgaans pas echt als het zwaar is, bij confrontaties, als het tegenzit, als er offers nodig zijn die je niet graag geeft, als je het (even) niet meer weet en de controle kwijt bent…..

En deze ingrediënten heeft het ouderschap óók ruimschoots in de aanbieding. We zoeken deze weerstanden onbewust op omdat ons verborgen wezen van het leven wil leren, wel móet ontwikkelen.

Kort gezegd: het ouderschap en het leven met je eigen kind biedt een uniek soort, vaak duurzame verbondenheid en de kans op het ervaren van een thuisgevoel. Daarnaast vraagt het na het ‘optrekken van de roze wolk’ een énorme investering en vele offers van de ouder(s). Dit is daarmee voor alle betrokkenen een grote ontwikkelkans.

Wanneer je echter een kind wenst en het komt niet, dan is ook dit een enorm, instant offer. Dit brengt vaak een grote zielenpijn. Wanneer je deze pijn echter serieus neemt en toe durft te laten, geef jij jezelf de kans om te ontdekken welke (nog) onvervulde waarden áchter jouw pijn verborgen liggen.

Juist het gesprek met je medemens helpt je om deze waarden te destilleren. Dit zijn meestal allemaal waarden die te maken hebben met relatie. Het gaat over (duurzame!) verbondenheid met een medemens, over het ervaren van authenticiteit, puurheid en speelsheid in contact, maar ook over offervaardigheid, de bereidheid om werkelijk te géven.

Met het doorleven van je eigen pijn kom je zodoende in contact met een diepere laag in jezelf en de fundamentele levenswaarden die bij jou horen. Het zijn waarden die je kunt realiseren in samenspel met je medemensen.

Zo kun je na/met het doorleven van de pijn van kinderloos zijn, gelouterd en met littekens langs een ander pad dan verwacht jouw eigen persoonlijke waarden en ontwikkeling realiseren - in de ontmoeting met jouw naasten en andere medemensen -.

Hoe ‘oer’ je verlangen naar een kind ook is, de manier waarop je omgaat met het onvervuld blijven van een kinderwens is voor iedereen anders.

 

Sta jezelf toe alle emoties te voelen die omhoog komen: boosheid, verdriet, schaamte, jaloezie. Jezelf censureren of bepaalde gevoelens wegstoppen, werkt maar heel even. Uiteindelijk zul je die gevoelens toch onder ogen moeten komen.

Het gemis in jouw leven geeft rouw om iemand die er niet is geweest.

Toch leeft mét jouw kinderwens wel degelijk een kindje in je hart. Mischien heeft dat kindje zelfs wel uiterlijke of innerlijke karakter eigenschappen in jouw verbeelding van jou en je partner.

Je mist dus echt íemand. Iemand die je niet kunt vasthouden, troosten, knuffelen, liefhebben. Iemand die een plek heeft in je hart en die je tegelijk moet loslaten op zo'n manier dat jij ermee kan leven.

Rond afscheid nemen van onze geliefden hebben we rituelen, een wake, een begrafenis, afscheid nemen doe je bewust.

Neem eens de tijd om een manier te zoeken om het kindje in je hart te 'begraven'. Dat kan op allerlei manieren, dus zoek een manier die bij jou past.

Geen kind krijgen terwijl je dat wel heel graag had gewild, betekent dat je gaat rouwen om iets dat er nooit is geweest. Net als bij andere vormen van rouw is het niet een kwestie van een knop omzetten; zo, nu moet het maar eens klaar zijn. Dat hoeft ook niet. Tegelijkertijd leef je ook gewoon je leven. 

 

Je kunt rouwen om het kind dat nooit kwam én genieten van de vrijheid die je hebt. Verdrietig zijn omdat je nooit oma zult worden én blij zijn voor de vriendin die haar eerste kleinkind krijgt.

 

Je kinderwens wordt niet vervuld, maar hoort wel bij jou, net als je bruine haar en de familie waar je uit komt. Meer en meer zul je die wens integreren in wie je bent, zodat dat verlangen precies de plek inneemt die het verdient, niet meer en niet minder.

Momenteel blijkt uit onderzoek dat 1:6 stellen problemen heeft in verband met vruchtbaarheid. In 20% van de gevallen zijn de oorzaken van het uitblijven van zwangerschap onbekend. Meaning: er is medisch gezien geen verklaring voor het probleem en juist dáár wil ik opening geven voor de blik vanuit emotioneel perspectief middels energetische therapie! Yes, ruimte voor hoop.

Andere zaken die een negatieve invloed hebben: milieufactoren, onze leefwijze (roken, alcohol, drugs, e.d.) en stress. Maar ook oude eigen zwangerschaps- en/of jeugdtrauma's die niet geheeld zijn en ons lichaam daardoor niet de ruimte, rust en ontspanning geven om zich klaar te maken op een zwangerschap.

Uiteraard ben ik geen medisch specialist, maar als energetisch therapeut kan ik wel (met behulp van de biotensor) naar de emotionele stukken kijken achter het uitblijven van de zwangerschap. Dit doen we voor alle drie de benodigde mensen voor conceptie:
- vader
- moeder
- kindje/ zieltje die het lichaam wil bezielen

We gaan voor alle drie testen of er nog onverwerkte emoties in het systeem zorgen voor een belemmering om zwanger te worden.
Denk hierbij bv. aan:
- Oude zwangerschaps- en/of geboortetrauma's toen jijzelf in de buik van je moeder zat... die je je niet bewust bent, maar die jou onbewust saboteren om zwanger te worden (bescherming vanuit jouw lichaam met de goede intentie om zo'n trauma nooit meer mee te hoeven maken)

- Een onbewuste angst voor de eisen die een kindje aan jou als ouder zal gaan stellen. Dit ontstaat doordat oude pijn uit je eigen jeugd wordt geprojecteerd op jouw moederrol of vaderrol.

- Blokkades op je energie waardoor een vrouw gewoonweg te moe is om zich volledig ontvankelijk op te stellen

- Onbewust blokkerende emoties op thema's als controle durven loslaten - seksualiteit - kwetsbaar durven zijn - genieten van het leven - kiezen voor jezelf - acceptatie van ouders - veiligheid - erkenning van eigen kracht - in alle gevallen jezelf durven zijn - creatiekracht - daadkracht -geborgenheid - ontvankelijkheid - persoonlijke liefde - strijdvaardigheid - weten wat je wilt - verbondenheid - emoties vrij uiten - de ander aanvoelen - leiderschap

We testen bij zowel vader, als moeder wat een gezonde en voorspoedige zwangerschap in de weg staat en bij het kindje wat het nodig heeft om de sprong te gaan wagen naar conceptie. Komen we blokkades tegen? Dan vergaren we inzichten, we maken de onbewuste boodschappen bewust zodat we ze alsnog kunnen verwerken én loslaten. Als alle drie de partijen weer in balans zijn, dan is de weg vrij om een kindje te laten komen. De weg vrij voor hoop op een blijde verwachting.

Ongewenst kinderloos.... Tja als psycholoog ben ik zelf helaas ook ongewenst kinderloos. Door middel van IUI en IVF hebben we tot en met het buitenland van alles geprobeerd, maar helaas... niet zwanger.

Ik begrijp dan ook als geen ander wat er door je heen gaat. Mij helpt het als je toelaat dat je af en toe verdrietig bent (maar niet te lang).

Daarnaast vind ik het heel belangrijk om niet in de boosheid of oordelen te zitten, naar iedereen bij wie het allemaal maar ""gewoon"" lukt.

Ik voel oprecht blijdschap naar andere zwangere vrouwen en vind dat ook belangrijk om te blijven voelen. Niet verbitterd raken is heel belangrijk. Daar is het leven te kort voor.

Ook heel belangrijk iets wat mij écht veel helpt, is proberen de "voordelen"" te zien van geen kinderen hebben.

Ik heb meer vrijheid bijvoorbeeld, kan afspreken met mensen wanneer ik wil, zonder dat ik oppas hoef te regelen. men zegt wel eens: ""kleine kinderen, kleine zorgen.... grote kinderen, grote zorgen'". ik hou me voor dat ik daarvan bespaard blijf.

Ik ben lid geworden van een deelgenoten groep van anderen die ook geen kinderen hebben en dat geeft steun aan elkaar. Ook zoek ik leuke dingen op om te doen. Met vrienden en familie.

Daarnaast is mijn nichtje van 2,5 jaar (tevens mijn petekind), mij dierbaar. ik probeer zoveel mogelijk haar te knuffelen en leuke dingen te doen met haar.

Ik vind dat niet moeilijk en kan inderdaad voor de ouders, mijn broer en zijn vrouw heel blij zijn.

Het geluk van anderen kan mij ook gelukkig maken. ik haal het geluk dan uit andere dingen waar ik naar op zoek ga. Ik gun jou dat ook! Sterkte.

Rouw is liefde die haar adres is kwijtgeraakt, schreef theoloog Jean Jacques Suurmond. Misschien is dat wel het pijnlijkste van een onvervulde kinderwens: je barst van de liefde en je kunt er geen kant mee op. Denk je.

 

Geef jezelf de tijd om uit te vinden hoe het wel kan. Hoe je je kwaliteiten als moeder kunt inzetten, ook al krijg je geen kind. Misschien gebeurt dat in een vorm die je eerst niet voor mogelijk had gehouden, en die niet op je pad was gekomen als je wel kinderen had gekregen.

Een (nog) onvervulde kinderwens heeft invloed op bijna alle aspecten van je leven: je relatie, je seksleven, de relatie met familie en vrienden, hoe je je leven zin geeft, keuzes die je maakt met betrekking tot werk en wonen en ga zo maar door.

Mensen die kinderen krijgen, hebben tijd nodig om aan hun nieuwe rol van ouder te wennen; kinderloos blijven terwijl je anders had gewild, is minstens zo ingrijpend. Het is belangrijk om je dat te realiseren.

 

Geef jezelf én je omgeving de tijd om een nieuw evenwicht te vinden.

Verwacht niet van anderen dat ze begrijpen wat je doormaakt.

Veel mensen vinden dit een heel ongemakkelijk onderwerp. Ze gunnen je met alle liefde van de wereld een kind, maar niemand van ons heeft dat uiteindelijk in de hand. Vanuit een gevoel van machteloosheid gaan mensen dan ongevraagde en vaak ongewensde adviezen geven.

"Maar je kunt toch ook adopteren?"; "Anders neem je toch een hond?", "Je moet het ook niet zo graag willen, dat geeft alleen maar spanning, dan lukt het zeker niet." etc.

Goedbedoelde adviezen die wel kwetsend kunnen overkomen. Kies een paar mensen uit bij wie je je goed voelt en deel met hen je verhaal. Geef aan wat je nodig hebt en ook wat niet.

Mensen weten vaak niet hoe ze goed moeten reageren en doen dan vanuit onhandigheid net het verkeerde. Geef vooral aan wat je wel nodig hebt.

Zoek mensen die hebben doorgemaakt wat jij doormaakt. Alleen zij snappen werkelijk hoe het is.

Hoe verdrietig is het als je graag een kindje zou willen, en dat komt niet...

Je hebt waarschijnlijk al veel geprobeerd, vooral op het medische vlak. En nu vraag je je af of een therapeut je zou kunnen helpen. Misschien wel.

Voor sommige vrouwen kan het helpen om onder hypnose contact te maken met hun eigen lichaam, en zich voor te stellen hoe het lichaam werkt. Natuurlijk is het ook belangrijk om zoveel mogelijk spanning los te laten.

Als je je zorgen maakt of je de tijdsdruk van je biologische klok ervaart is er minder kans dat je zwanger raakt. Tijdens een hypnotherapeutische behandeling kun je leren die zorgen en tijdsdruk minder vat op je te laten hebben.

De wetenschap heeft nog geen verklaring ervoor, maar voor sommige vrouwen die graag in verwachting willen raken blijkt hypnotherapie te helpen.

Het is fijn als jij en je partner gelijk opgaan, maar soms is de manier waarop je met het verlies omgaat te verschillend, of is er zoveel verdriet dat het die ander ook te veel wordt. Geef elkaar daarin zoveel mogelijk ruimte.

 

Praten kan makkelijker zijn als je samen iets doet, zoals wandelen. Hulp of ondersteuning van buitenaf inroepen, is ook een mogelijkheid. Die hulp is er, maak er gebruik van. Je hoeft het niet alleen te doen.

Het niet krijgen van een kind kan een ongelofelijk diep verdriet geven. Man en vrouw kunnen dit heel anders ervaren.

 

De één kan de ander willen meetrekken in bepaalde trajecten omdat de wens zo groot is. Dit kunnen redenen zijn waardoor echtparen huwelijksproblemen ontwikkelen.

 

Zo belangrijk dan om beiden verbonden te blijven door ieder zijn wensen en verdriet blijvend te laten uitspreken naar elkaar. Hierin kan het gaan botsen en onderzoek dan samen wat voor beiden een haalbare weg is zodat je niet van elkaar verwijderd raakt.

Ongewenst kinderloos zijn is niet jouw keuze. Je hebt echter wel een keuze in hoe hiermee om te gaan.

Wat vaak pijnlijk is, is dat mensen zonder kinderen zich gaan vergelijken met andere mensen met kinderen en dan negatief uitvallen.

Stop met vergelijken en voel jezelf voldoende waard ondanks het gegeven dat je geen kinderen hebt. Ook jij bent de moeite waard.

Het hebben van kinderen betekent niet automatisch dat je een beter mens bent of gelukkiger in het leven staat.

Een therapeut kan met jou uitvinden wat het niet hebben van kinderen voor jou betekent en kan samen met jou manieren vinden om hier beter mee om te gaan.

Kinderloosheid kan diepe rouw met zich meebrengen. Dat is voor jezelf en voor de omgeving soms lastig te begrijpen. Hoe kan je nu verdriet hebben om iets wat je niet hebt?

Kinderloosheid gaat vaak over teleurstelling en het kwijtraken van verwachtingen. Geen kinderen krijgen raakt de oerdrift. In onze samenleving zijn vrouwen zonder kinderen belangrijk!

Zie ik een vraagteken ontstaan na de vorige zin? Ja, vrouwen zonder kinderen zijn belangrijk! Het zijn de tweede moeders zoals de goede schooljuffen. Probeer de blokkade van verdriet te doorleven; het kan je hele leven kleuren. Het leven heeft iets anders voor jou in petto.

Voor wie kan en wil jij een waardevolle, wijze en liefdevolle tweede moeder zijn?

Ongewenst kinderloos. Heb je kinderen? nee, dan komt de vraag, waarom niet? Of bewust of per ongeluk? Allemaal confronterende vragen om mee om te gaan. Hoe reageer je dan?

Uit eigen ervaring kan ik je meenemen naar een aantal tips om duidelijk en respectvol om te gaan met dit soort situaties.

Een onzichtbaar verlies
Al lang geleden uitgegeven maar nog steeds een van de beste boeken over fertiliteitsproblemen en onvervulde kinderwens, dit boek van Odile van Eck.

Odile is ervaringsdeskundige en dat lees je door alles heen, ze weet waar ze het over heeft. Maar Onzichtbaar verlies is geen ego-document, daarvoor is het te volledig en te doorspekt met ervaringen van anderen: vrouwen, mannen en stellen.

Herkenbaar, troostend en hoopgevend voor mensen die hiermee te maken krijgen: leerzaam voor hun omgeving.

Als je als vrouw geen kinderen (meer) kunt krijgen, door onvruchtbaarheid, omdat je al te oud bent of andere redenen, is dat heel verdrietig. Het vraagt tijd om daar (samen met je partner) om te rouwen. Het voelt alsof je baarmoeder, het oervrouwelijke orgaan wat nieuw leven kan scheppen, `werkloos' in je lijf zit en niet gebruikt zal worden. Biologisch / medisch is dat misschien zo, maar wist je dat dit supervrouwelijke, krachtige orgaan symbool staat voor scheppingskracht? En dan in de breedste zin van het woord? Er zit enorm veel power in een vrouwenlichaam en ook in de baarmoeder. Spiritueel gezien heeft het een grote betekenis. Wellicht kan het helpen om je daar wat meer in te verdiepen en te gaan voelen wat jij allemaal nog kan scheppen en creëren om de wereld een beetje mooier te maken! Vanuit liefde en vrouwelijke kracht.

Met behulp van rouwrituelen kan uiting gegeven worden aan emoties en gevoelens. Er bestaan geen gebruikelijke rituelen voor ongewenste kinderloosheid. Tegelijkertijd ontstaan er steeds meer mooie initiatieven die als rouwrituelen geduid kunnen worden. Hierbij kun je denken aan:
* Het maken van een herinneringskistje gevuld met aandenken uit de tijd toen er nog hoop was op een kind.
* Het instellen van een speciale dag waarop je bepaald dat dit de gedenkdag wordt van het vervliegen van de hoop op een kind.
* In Natuurpark Berg & Bos staat het monument onvervulde kinderwens. Het is een plek voor bezinning, waar mensen met een onvervulde kinderwens terecht kunnen. Tegelijkertijd is het een plek waar mensen die wel kinderen hebben, kunnen stilstaan bij het feit dat het helaas niet voor iedereen vanzelfsprekend is dat deze diep gekoesterde wens in vervulling gaat. (Freya, z.d.)

Ongewenst kinderloos: een ramp? Of later toch niet?

Ikzelf ben ongewenst kinderloos en heb in mijn psychologenpraktijk al een aantal keren cliënten mogen begeleiden met soortgelijke ervaringen.

Ik ben intens verdrietig (geweest) nadat uit medisch onderzoek bleek dat wij geen kinderen konden krijgen. Inmiddels is er al weer zoveel op mijn pad gekomen dat ik weer kan genieten van het leven.

Zo heb ik mezelf geleerd - als het helaas dan toch zo moest zijn - ook wat pluspuntjes er van in te zien. Er komen ineens hele andere dingen op je pad. Daar kun je dan ook van genieten, terwijl je dat niet had gekund als je wel kinderen had gekregen.

Samen met jou zou ik graag willen kijken naar de wél mogelijkheden binnen dit hele verdrietige proces. Veel sterkte.

De tocht van de held(in).
Joseph Campbell schrijft in dit boek over een universeel thema.
De held gaat op weg naar een onbekende bestemming om beproevingen/angsten te doorstaan en zijn eigen bestemming te vinden.

Het niet kunnen krijgen van een gewenst kind, is zo'n beproeving. Hoe kun je je pijn en verdriet vorm geven, hoe kun je aan een andere toekomst bouwen dan je altijd gedacht had, hoe geef je het leven zin?
Je kunt jouw eigen verhaal, jouw tocht van de held(in) schrijven en stap voor stap kom je bij het doel van de reis aan.

Een therapeut, die iets weet van narratieve therapie, Jung, rouw en verlies kan je bij de tocht begeleiden.

Als kinderloos stel, stopt het doorgeven van wat mijn partner en ik ontvingen van onze ouders, bij ons. De genen, de opvoeding, de liefde, het bestaan, ik geef dat niet door. Wat generaties werd ontvangen, steeds van ouder op kind doorgegeven, zal ik niet meer doorgeven. Ik verbreek een lijn van mijn familie en van zijn familie.

Er is voor mij niemand om iets aan door te geven. Of toch, niet een mensje dat hij en ik samen schepte. Ik ben daarom mijn zussen zo dankbaar dat zij mij een plek als tante geven. En ik ben trots op mezelf dat ik deze plek actief invul.

Als ik een tip zou mogen geven aan anderen, terwijl ik niet zeker ben of het mijn plaats is dat te doen, dan is dat de tip om uit te vinden wat je door wilt geven en manieren te vinden om dat mogelijk te maken. Zodat wat ooit gegeven is, als mooie erfenis, niet verloren hoeft te gaan.

Voor veel mensen lucht het op als ze hun verhaal opschrijven en delen. Je kunt jouw verhaal delen op het ongewenst kinderloos - lotgenotenforum op deze website.

Heb je last van je ongewenste kinderloosheid en kom je er zelf niet meer uit? Een therapeut of psycholoog kan je dan verder helpen.

Ik ben psycholoog en zelf kinderloos na een lang en dus onsuccesvol traject.

Wanneer je worstelt met kinderloosheid heb je waarschijnlijk een heel traject achter de rug. Sommige mensen zijn bij een kliniek geweest voor een fertiliteitstraject, sommige anderen zijn het vooral thuis blijven proberen. Wat iedereen in deze situatie verbindt is de hoop die ze gehad hebben. Iedere maand weer hoop op iets wat niet kwam, wat gevolgd werd door teleurstelling. Keer op keer. Dit is voor veel mensen slopend. De hoop kan zelfs gekunsteld worden. Je moet van jezelf (en anderen om je heen) positief blijven. Maar het is ook deze hoop waar je aan ten onder kan gaan. Als je te weinig ruimte maakt voor gevoelens van teleurstelling en verdriet, ga je voorbij aan jezelf. Hier kan je vast van gaan zitten wat leidt tot stress, angsten, boosheid, isolatie en lichamelijke klachten.
Geef jezelf de ruimte!

Je bent anderen niet tot last als je verdrietig bent omdat zwanger worden niet gemakkelijk gaat. Ik hoor zo vaak in mijn praktijk dat mensen het moeilijk vinden om hun verdriet te laten zien, omdat ze anderen daarmee zouden belasten.
Als een goede vriendin van jou dit zou meemaken, zou je dan willen dat ze er over zou vertellen? Of vind je dat ze je ermee belast en moet ze haar mond houden? Ik denk dat ik het antwoord wel weet.

Je wilde kinderen... je had zo'n wens, zo'n verlangen en nu voel je je verraden. Door je lijf, ms geen partner met wie het is gelukt, het kan niet meer, het gebeurt niet meer.
En dan start het het afscheid van je droom, de vervulling van je verlangen, dan start het rouwproces...
Want dat is het... en neem daar de tijd voor... neem het serieus...

Doe iets leuks met kinderen van anderen.

Als je helaas zelf geen kinderen kunt krijgen, maar je houdt wel van kinderen en als je denkt dat je iets voor ze kunt betekenen, kun je natuurlijk ook zorgen dat je iets voor de kinderen van anderen kunt betekenen.

Bv vrijwilligerswerk doen als oppashulp, als leeshulp bij kinderen met een taalachterstand, of ze naar school brengen voor werkende mensen.

Wees creatief en zorg dat je toch met kinderen in aanraking komt. Zo kun je kinderen helpen en toch je ziel gelukkig maken.

Ik weet uit eigen ervaring dat Reiki helpt.

Het is belangrijk te beseffen dat er bij ongewenste kinderloosheid sprake is van chronische rouw. Chronische rouw is een vorm van rouw die geen eindpunt heeft. Het is niet hetzelfde als rouw na sterven. De intensiteit van verdriet kan op verschillende momenten steeds weer opleven of na verloop van tijd zelfs toenemen i.p.v. afnemen.

Stap uit het gevecht met jouw verdriet.

Het leven is niet altijd leuk, en het leven is soms heel oneerlijk.

Met behulp van ACT kun je leren dat verdriet er mag zijn, zodat je uit het gevecht met dit verdriet stapt. Daardoor ontstaat er ruimte om met empathie voor jezelf stappen te zetten op weg naar een waardevol leven.

Het ongewenst niet kunnen krijgen van kinderen kan enorm oneerlijk voelen. De grote vraag "Waarom overkomt mij/ons dit?" houdt dan ook ontzettend bezig.
Ga opzoek naar een therapeut die EMDR kan uitoefenen en bespreek of 'Waarom' gevisualiseerd kan worden. Zo krijgt 'Waarom' een uiterlijk en kun je aan de gang gaan 'Waarom' los te laten, te begraven of te accepteren.

Het is van te voren niet te voorspellen hoe een EMDR sessie exact zal gaan verlopen. Dat is mede afhankelijk van de therapeut en diens zienswijze.

Verschillende wensen
Herken je dit bij jezelf of in je omgeving? Van de partners verlangt de een graag naar een kind en de ander niet. Ik heb relaties op dit punt zien struikelen. De verschillende emoties die dit opriep, waren erg moeilijk om te delen en te verwerken met elkaar.

Mijn tip is: Als de ene partner graag een kind wil en de ander niet, benoem dan samen wat je nog steeds bindt in de relatie, geef aan welke emoties je ervaart en kijk samen of met een therapeut hoe je daar mee om kunt gaan.

Het verdriet hierom is vrijwel nooit eenzijdig. Jullie relatie is immers begonnen omdat er een vonk oversloeg en je voor elkaar hebt gekozen en gevoelens hebt voor elkaar?

Verlies dit niet uit het oog; ook in een dergelijke moeilijke omstandigheid als verschillende wensen om wel of niet samen een kindje te krijgen.

Geen kinderen hebben kan de betekenis krijgen dat je het gevoel hebt dat jou expres iets is overkomen. Dit iets over jou zegt als persoon.

Het is goed om te bedenken dat het een natuurverschijnsel is dat niet op jou is gericht. Het kan gevoelens geven van er niet bij horen of buiten de boot zijn gevallen.

Het kan zinvol zijn de betekenis te leren kennen van wat het voor jou betekent om geen kinderen te hebben kunnen krijgen.

Een therapeut kan dit samen met jou onderzoeken.

Uit eigen ervaring als alleenstaande vrouw zonder kinderen weet ik hoe zwaar de feestdagen kunnen voelen en hoe je er zo tegenop kunt zien. Alles lijkt te draaien om het gelukkige gezinnetje, terwijl jij je alleen en leeg voelt. Opmerkingen of goedbedoelde adviezen van familie of vrienden kunnen dan extra pijnlijk zijn.

Daarom deel ik drie tips met je. Geen wondermiddel, maar kleine handreikingen die de dagen iets dragelijker, en misschien zelfs wat lichter, kunnen maken. Kies wat bij jou past.

Tip 1: Bereid je voor

Denk vooraf na over waar je wél of niet heen wilt en stel je grenzen. Je hoeft niet overal bij te zijn. Soms is een kort bezoek genoeg, soms kies je ervoor helemaal niet te gaan. Allebei is oké.

Reflectievraag: Wat voelt goed voor mij? Welke afspraak is eigenlijk te veel?

Tip 2: Maak je eigen plan

Bedenk hoe jij de dag lichter kunt maken. Dat hoeft niets groots te zijn: een wandeling, muziek, een fijn gerecht, schrijven in je dagboek, lezen of iets creatiefs doen.

Oefening: Noteer drie kleine dingen die jou steun geven en de dag lichter maken. Leg dit lijstje klaar voor de feestdagen, zodat je het snel kunt toepassen als je het nodig hebt.

Tip 3: Maak ruimte voor je gevoel

Verdriet wegduwen maakt het vaak alleen maar zwaarder. Het is oké om te huilen, boos te zijn of je leeg te voelen. Geef jezelf bewust tien minuten waarin je gevoel er mag zijn, door te schrijven of je tranen de vrije loop te laten.

Oefening: Sta jezelf toe 10 minuten te voelen wat er is. Zet een timer, schrijf onafgebroken op wat er in je leeft en leg het daarna weg. Je hoeft het niet terug te lezen.

Merk je dat je meer steun, tips of begeleiding kunt gebruiken in deze periode? Weet dat je contact met mij kunt opnemen. Als ervaringsdeskundige, coach en therapeut kan ik je ondersteunen in je proces en je helpen manieren te vinden om met je gemis om te gaan. Je hoeft het niet alleen te doen.

Warme groet, Carolina

Rouwen is ook een beetje sterven. Niet van jezelf, maar van beelden en dromen die je ooit had: over jezelf, je toekomst, je leven met een kind. Je laat los wat ooit vanzelfsprekend leek, en dat doet pijn. Maar juist in dat loslaten, in het stukje bij beetje afpellen van wat was, leer je jezelf opnieuw kennen.

Elk verlies vormt ons. Het doet iets met wie we zijn en hoe we in het leven staan. We kunnen met nieuwsgierigheid op ontdekkingsreis gaan en het verlies gebruiken om onszelf beter te leren kennen.

Wat heb je nodig om zo op pad te gaan? Wat helpt daarbij? Wat kun je loslaten en waar komt ruimte voor om vast te pakken?

Door het doorlopen van het rouwproces, loslaten en afscheid nemen, kan er ruimte komen voor iets nieuws, zowel in jezelf als in je leven. Verlies en loslaten zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Je moet loslaten om verder te kunnen.

Wat kun jij op dit moment loslaten? Wat heb je hiervoor nodig?

Ongetwijfeld heb je eerder in je leven situaties meegemaakt van verlies, situaties waarin je losliet en verder ging.

Wat heeft je toen geholpen? Waar haalde je toen de kracht vandaan? Kunnen deze dingen jou nu ook helpen om verder te gaan? Zijn er symbolen, foto’s of voorwerpen of iets anders, die je kunt gebruiken om die kracht of kwaliteiten beeldend te maken? Deze kun je dan bij je dragen of in je huis ergens neerzetten, zodat je als je behoefte eraan hebt, hiernaar kunt kijken en zo die kracht(en) weer kunt ervaren.

Als er op dit moment iets is waarvan jij afscheid wilt nemen, kijk dan of er een ritueel is dat, dat kan ondersteunen. Dat kan zijn een voorwerp begraven, een gedicht of verhaal schrijven en verbranden, een quote of speciale zin op een kaartje schrijven, een voorwerp kopen dat, dat symboliseert, een plant of boom planten, etc. Iets dat bij jou past!

Een ritueel geeft uiting aan jouw beleving en brengt beweging of transformatie in jouw proces.

Verdriet en rouwen om de kinderen die er niet gekomen zijn, dat gun ik jou! Praten over je verdriet, je rouw, je frustraties, je woede, je eenzaamheid, over wat jou overkomt, kan je helpen. Geef en neem de ruimte om te rouwen.

'Levend Verlies' is de term die Manu Keirse introduceerde om de levenslange rouw aan te duiden die gaat over het afscheid nemen van verwachtingen of gedachten over hoe het leven eruit had kunnen zien.
Het gaat over het verdriet dat altijd kan oplaaien, verwacht of onverwacht en dat soms verergert door de jaren heen.
De term 'levend verlies' kan helpen bij het duiden en (h)erkennen van de pijn van de ongewenste kinderloosheid.

Rouwverwerking, rouwarbeid, dat is waar je door heen zal moeten als je graag kinderen had willen hebben, maar als dat niet is gelukt.
Door mijn eigen ervaring kan ik de processen en fases met je doornemen en gaan we kijken wat er bij je past om je leven op een andere manier in te vullen, dan dat je papa of mama had geworden.

Schrijfster en ervaringsdeskundige Joanne Nihom schreef het boek waarin ze op zoek gaat naar het vinden van betekenis, zonder kinderen. Het is een boek voor iedereen die ongewenst kinderloos is en ook iedereen die wel kinderen heeft. Want beide werelden zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden.

Het kan voorkomen dat een koppel kinderloos is en van alles geprobeerd heeft om zwanger te geraken. Echter het lukt steeds niet, of de zwangerschap zet zich niet door, het embryo wordt bijvoorbeeld afgedreven.

Het kan zijn dat eerst de eigen geboortereis en de tijd ervoor (prenataal - jij in de buik bij je moeder) helder gekregen dient te worden. Eventuele pijn van jou als embryo, foetus of baby erkend dient te worden om zo de gevoelens en de stress die daarbij ooit ontstaan is los te laten. Dit geldt voor zowel de vrouw als de man.

Er zijn gevallen bekend dat soms alsnog betreffende vrouw zwanger wordt en een gezond kind de wereld in mag begeleiden, waarvan het de moeder is.

Je kunt hierbij door mij ondersteund worden.
Ook als eenmaal je wel ouders bent geworden, maar je kind heeft problemen (bijv. huilt veel, eet slecht, overstrekt zich, loop achter in zijn/haar ontwikkeling, etc), kan baby- of kindertherapie behulpzaam zijn. Een zwangerschap kan heel intensief zijn voor kind en moeder, als ook de geboorte en de tijd erna. Immers kind en moeder zijn tijdens de zwangerschap 1 op 1 met elkaar verbonden. Wat de moeder ervaart (ook eventuele stress uit de omgeving of van de vader) komt daarom ook direkt binnen bij het ongeboren kind.

bij ongewenste kinderloosheid kan het rouwproces een belangrijke rol spelen. Een specifieke tip die ik kan geven is om jezelf de ruimte te geven om te rouwen en je emoties te uiten. Het is normaal om gevoelens van verdriet, boosheid en teleurstelling te ervaren wanneer je geconfronteerd wordt met ongewenste kinderloosheid. Het is belangrijk om deze emoties niet weg te stoppen, maar ze toe te laten en te verwerken.

Een manier om dit te doen is door creatieve expressie, zoals schrijven, schilderen of muziek maken. Het uiten van je gevoelens op creatieve wijze kan helpen bij het verwerken van het rouwproces en het vinden van innerlijke rust. Daarnaast kan het nuttig zijn om steun te zoeken bij lotgenoten of een therapeut die gespecialiseerd is in rouwverwerking.

Onthoud dat rouwen een persoonlijk proces is en dat het belangrijk is om jezelf de tijd en ruimte te geven die je nodig hebt. Wees vriendelijk voor jezelf en weet dat het oké is om hulp te vragen wanneer dat nodig is.

Stoppen met een vruchtbaarheidstraject, stoppen na jaren van onderzoeken, wachten, onzekerheid, je leven on hold zetten, betekent niet dat je kinderwens niet groot genoeg was. Je had heel graag een kind gewild, een gezin gesticht, maar je wilt niet langer op deze manier bezig zijn met het verwezenlijken van die wens.
Stoppen is geen opgeven. Soms is het kiezen voor het enige juiste voor jou en je (geestelijke) gezondheid.

Een kinderwens....... een droom valt toch in duigen
Je droomt ervan om vader of moeder te worden, jullie zijn zo ver om daar voor te gaan en pogingen te doen, jullie liefde te laten samensmelten......

Of je bent alleenstaand en probeert via een andere weg toch een kindje te "krijgen".......

En dan lukt dat niet..... na alle pogingen....... je probeert je suf op allerlei manieren, er is al een heel traject aan vooraf gegaan. Op welke manier dan ook.....

Moedeloos word je er van te weten dat je nooit je liefde aan een eigen kindje zou kunnen geven. Je wordt nooit vader of moeder..... en dus ook later nooit opa of oma......

Hoe overzie je dat verlies? Verlies van je toekomst wens?

Ik spreek uit eigen ervaring wat dat met mij gedaan heeft, wat de weg was en wat ik wilde dat de weg zou kunnen worden. Ook heb ik geleerd wat ik er voor in de plaats kon gaan zetten, en heb dat ook gedaan. En ik ben op een andere manier weer gelukkig geworden.

En proces van rouwen, jezelf herpakken en weer door naar een (andere ingevulde) toekomst gaan, is een proces op zich, waar ik je heel graag bij wil helpen. Je bent welkom dit kwetsbare onderwerp met mij aan te gaan.

Voel jij je machteloos. Zie je ertegenop om sociale activiteiten te ondernemen omdat je anders opnieuw geconfronteerd wordt met vragen? Blijven er vragen in je hoofd, gedachten en twijfels over jezelf?

In mijn praktijk behandel ik vrouwen met een kinderwens. Sommige vrouwen kiezen uiteindelijk voor een kinderloos leven . Sommige vrouwen willen kinderen en kunnen geen kinderen meer krijgen. Iedere situatie is anders . Om die reden gaan we in mijn praktijk verder dan de hulpvraag. En werken we met dat wat er is. Wat wil dit proces jou zeggen? Samen maken we een plan om op een andere manier koers te varen.

Voor meer informatie kun je contact met mij opnemen.

Ongewenst kinderloos blijven na een aantal miskramen kan heel pijnlijk zijn. Bij elke positieve zwangerschapstest werd het kindje eigenlijk al geboren in je hart. Begon je al plannen te maken en wellicht al namen te bedenken. Als de zwangerschap dan toch eindigt zonder een kindje, verlies je iedere keer weer een (vaak onzichtbaar) kindje. Het wordt niet gezien en erkent door de omgeving, want er is 'niks'. Maar voor jou is dat anders.

Met de Poppetjestaal therapie kunnen we de kindjes alsnog zichtbaar maken en het zwangerschapsproces in beeld brengen. Daarbij doen we dan ook een speciaal afscheidsritueel. Bijvoorbeeld met een bloem voor elk kindje waar afscheid van genomen moest worden. Iemand kan de bloemen zelf meenemen en na de sessie de bloemen laten drogen en inlijsten, eventueel met naam en/of geboorte-/sterfdatum. Zodat de kindjes alsnog een plekje krijgen.

Vruchtbaar leven wil zeggen: vruchten voortbrengen, goede en overvloedige vruchten van leven, doordat we geworteld zijn en voeding krijgen uit de bron: Gods Liefde. Vruchtbaar worden in je leven gaat over de plek waar het breekt, waar het pijn doet en je verwond bent geraakt. Dat die plek niet langer een bron van pijn of bitterheid is, maar geheeld wordt zodat er nieuwe vruchten uit voort kunnen komen. Het gaat over een leven vanuit overgave en afhankelijkheid.

Zowel persoonlijke ervaring en dus het meedragen van een onbekend gemis en verdriet alsmede mijn passie voor mijn vak, maken verbinding met mensen die ongewenst kinderloos zijn wat makkelijker. Wat makkelijker, want ergens blijft het altijd een stukje pijn dat zomaar uit het niets aangeraakt kan worden door het alledaagse leven waarin het hebben van kinderen zo 'normaal' lijkt. En zo 'normaal' blijkt het voor anderen dan niet altijd te zijn om eens stil te staan bij het gemis van de ander. Wanneer het teveel raakt dat er in gesprekken aan jouw gemis voorbij wordt gegaan, benoem dit dan. Waarom zou daar geen ruimte voor mogen en kunnen zijn? Soms zul je verrast worden vanuit begrip en compassie. Soms is er ook een vorm van onmacht die overheerst. Dat mag en kan ook met woorden en wellicht de gevoelde lichamelijke reactie uitgedrukt worden. Je pijn verdient ruimte en de hoop op steun kan alleen vorm krijgen wanneer je het aandacht geeft. Sterkte!

Lees elke dag 1 van deze tips, werkt echt! Ik spreek uit ervaring!

Als we geconfronteerd worden met iets in ons leven dat moeilijk is om te aanvaarden voelt dat vaak hulpeloos of zelfs onmachtig. Dit zijn moeilijke situaties en er is vaak geen makkelijke oplossing voor.
Soms helpt het te lotgenoten te vinden met wie je kan delen hoe je voelt en waar je begrip en ondersteuning kan vinden en ervaren hoe andere mensen met een soortgelijke situatie omgaan.

'Heb je wel eens aan adoptie gedacht?'
Die vraag krijg je als ongewenst kinderloze maar al te vaak voor je kiezen.
Natuurlijk heb je daar aan gedacht, daar denkt iedereen aan bij wie het niet is gelukt om kinderen te krijgen. Het is ook eigenlijk geen vraag maar een poging tot contact; tot het bieden van een oplossing, omdat de vragensteller niet met lege handen wil staan, het te ongemakkelijk vindt om niets te kunnen doen. Zie het ook als zodanig, het is onhandig geformuleerd, maar goed bedoeld

Doorloop dit rouwproces (telkens weer) en voedt andere verlangens.
Ongewenst kinderloos zijn, dat je geen moeder bent geworden en geen oma zult worden of bent, het is een diep verdriet. Ook mag het voelen als verraad. Waarom is het jou niet gelukt. Niet de goede partner? Niet het goede lijf?
Het is zo'n groot gemis dat je steeds hebt te nemen als het voelbaar is. Zodat je ook weer uit komt bij je verlangen. Wat wil jij in je leven, met je leven? Wat geeft jou voldoening, raakt jou?

Er zijn veel mooie en behulpzame podcasts voor mensen met een onvervulde kinderwens. 'Eitje' bijvoorbeeld, van en over een single vrouw rond de dertig, die in haar eentje voor haar kinderwens gaat. Of 'In afwachting', een gesprek tussen twee vrouwen waarbij de een haar kinderwens niet en de ander haar kinderwens wel in vervulling heeft zien gaan
'Willen jullie geen kinderen?' van Anne-Mar Zwart is ook de moeite waard.
En belangenorganisatie Freya heeft ook podcasts gemaakt over diverse onderwerpen rondom dit thema.

Herken je dat: je wilt een kind en het lukt of kan niet? Heb je alles al geprobeerd en keer op keer weer hoop gekregen dat een medische mogelijkheid jou of jullie verder kon helpen? Of wellicht zit je in de laatste stadia van de mogelijkheden en heb je naast hoop ook de angst dat het -weer- niet lukt. Hierbij komen allerlei lastige gedachten en gevoelens kijken. Je kunt het zien als een lang rouwproces wanneer je ongewild kinderloos blijft. Daarnaast is dit rouwproces wanneer je een partner hebt ook nog vaak anders bij jou dan bij de ander. Ieder mens rouwt namelijk anders om verlies, zelfs verlies van iets wat er nog nooit is geweest. Het is in deze fase belangrijk om met elkaar te blijven praten en. Je kunt ook praten over hoe jullie het beleven en er mee omgaan. Zo kan je van elkaar ondervinden wat je wel en wat je niet prettig vindt en wanneer je iets alleen wilt doen of alleen wilt zijn. Daarnaast is het belangrijk om naast je partner iemand anders in vertrouwen te nemen. Je hoeft het niet aan de hele wereld te vertellen, één iemand kan al heel fijn zijn. Rouwen om kinderloos zijn is een diepgaand contact maken met iets wat je instinctief, op primair niveau wilt. Je kunt het vergelijken met een probleem wat gaat over jij als mens o pdeze wereld, je 'bestaansrecht'. Neem er daarom de tijd voor om er boos, onmachtig, verdrietig of wat dan ook over te zijn. Door te herkennen dat je deze gevoelens van rouw en verlies hebt kun je erkennen en aanvaarden dat ze er zijn. Dit betekent overigens niet dat je ze hoeft te accepteren, je had het immers graag anders gewild. Lukt het niet alleen, met je partner of met vrienden en familie? Dan kan therapie je een duwtje in de rug geven om datgene te helen wat nodig en mogelijk is.

In mijn praktijk zie ik veel mensen die vinden dat ze, ook tijdens een vruchtbaarheidstraject, in alle opzichten mee moeten leven met de mensen om hen heen die (makkelijk) kinderen krijgen. Kraambezoeken, babyshowers, gender reveal party's, ze hebben het gevoel dat ze overal bij moeten zijn.
Naar mijn idee hoeft dat niet. Je hoeft ook niet te besluiten het helemaal niet meer te doen, kies gewoon per keer of je er ruimte voor hebt. Het hangt af van je stemming, het moment in je eigen traject en de relatie die je met die ander hebt of je erbij wilt zijn of niet. Geef jezelf die ruimte.

Lieve mensen met een groot verlangen om hun liefde door te geven.
Wat voor het ene stel zo vanzelfsprekend lijkt te gaan, lukt bij jullie niet. Terwijl juist jullie verlangen zo groot is. Het leven is niet eerlijk! Dat is heel verdrietig en vaak weet je omgeving daar niet zo goed mee om te gaan. Goed bedoelde adviezen, niet vertellen over hun eigen blijdschap bij zwangerschap of nog moeilijker het contact uit de weg gaan. Wat vinden we het als mens toch moeilijk om met verdriet (van anderen) om te gaan. Jullie maken samen een heel traject door en zijn je omgeving vaak ver vooruit in het nadenken over het leven, over wat geluk voor jullie betekent. Als je de kracht in jezelf kunt voelen, kun je jouw omgeving helpen hoe ze jullie kunnen steunen. Leer het anderen, leer zo om vooral met jullie in contact te blijven, te checken waar behoefte aan is, etc. Dit vraagt misschien veel van je en daar kun je wellicht steun van een therapeut bij zoeken. En het brengt je steun uit je eigen kring, waar je veel langer plezier van hebt, dan van een therapeut 😊

Ongewenst kinderloos..... een best zware term.... maar het is ook best zwaar om je droom niet in vervulling te kunnen laten gaan. Je moet je droom opgeven, je toekomstperspectief. Je kunt je liefde niet doorgeven aan een mogelijk nageslacht. Je wordt geen papa of mama..... maar jaren later.... ook geen opa of oma. En dat betekent dat je in meerdere fases aan het rouwen bent. Uit mijn eigen ervaringsdeskundigheid en vanuit mijn vak wil ik je graag bijstaan. Als we in gesprek gaan, zullen we aan een half woord genoeg hebben want ondanks dat geen situatie dezelfde is, kunnen we veel in elkaars verhaal herkennen. En dat geeft niet alleen herkenning maar ook erkenning. Ik luister graag naar je verhaal en wil je graag helpen je leven een andere invulling te geven. En dat ga je met je eigen kracht doen. Veel sterkte.

Een term die opgaat bij ongewenste kinderloosheid is 'onzichtbaar verlies'. Zo voelbaar, verdrietig en groot is het verlies van o.a. toekomstdromen voor de degene die ongewenst kinderloos is/zijn. Tegelijkertijd kan dit zo onzichtbaar voor de buitenwereld zijn. Doordat het niet zichtbaar is, kunnen deze gevoelens van verlies gemist, niet erkend of genegeerd worden door de buitenwereld wat het extra pijnlijk kan maken.

Wat te doen bij zoveel pijn in je hart

Als je overweldigd lijkt te worden door de pijn van binnen, als er steeds herinneringen voorbijkomen of gedachten over je onvervulde kinderwens, richt dan je aandacht op het hier-en-nu.

Door bewust je aandacht te richten op je ademhaling, breng je jezelf terug naar het heden. Leg je handen op je buik en voel je ademhaling.

Als jij en je partner anders met emoties omgaan...

Misschien reageert jouw partner heel anders op het verdriet van kinderloosheid dan jijzelf. Soms ontstaat er dan een negatieve wisselwerking: als de een emoties verwerkt door veel te praten, nabijheid te zoeken en de ander zich juist terugtrekt.

Therapie kan je helpen te herkennen wanneer dit gebeurt en hoe je elkaar blijft begrijpen.