Ongewenst kinderloos - tips

In een vruchtbaarheidstraject zijn de wachtweken het zwaarst. Je hebt een terugplaatsing gehad, je weet nog niet of het gaat aanslaan, en je kunt niks meer doen. Alleen maar wachten.

Maak die weken zo aangenaam mogelijk voor jezelf. Zoek een balans tussen jezelf verwennen, afleiden en stilstaan bij wat je voelt en dat met anderen delen. Realiseer je dat iedereen deze weken het moeilijkste vindt. Je bent niet alleen.

Als je in een vruchtbaarheidstraject zit kan het voelen alsof je de enige bent bij wie kinderen krijgen niet vanzelf gaat. Niets is minder waar.

Een op de 6 stellen krijgt hiermee te maken. Het kan dus bijna niet anders of er zijn mensen in je omgeving die hetzelfde traject (hebben) doorlopen.

En daar kom je vaak alleen maar achter als je er zelf open over bent. Misschien helpt dit je om er zelf eens iets over te vertellen aan de mensen die dichtbij je staan?

Overgave aan de situatie op dit moment. Stel in onzekere tijden jezelf de vraag: Wat maakt mijn leven dan de moeite waard? Wat dan wel? Dit naast natuurlijk een intens rouwproces.

Het kan ruimte geven om te kijken in jezelf wat er belangrijk is en je ECHT zou willen in het leven wanneer er geen, of geen 2e kind lijkt te komen in je leven.

Je verlangen naar een kindje van jullie samen is intens en de pijn van dat onvervulde verlangen is groot.
Jullie heben samen dat verlangen, samen de pijn. Maar toch gaan jullie er allebei anders mee om. Willen jullie misschien ook niet altijd hierin dezelfde wegen bewandelen. Om dit rouw proces door te komen heb je soms ondersteuning nodig. Ook samen om elkaar hierin niet te verliezen.

Allereerst: wat afschuwelijk dat je je wens niet in vervulling hebt zien gaan. Een kindje wat je zo graag zou willen, en maar niet is gekomen. Ik ken het gevoel.

Na tijdenlang IVF te hebben gehad, werd mijn man ziek en moesten we ook de kinderwens opgeven. Door het ziekzijn van mijn man kregen we ineens een hele andere focus. We moesten wel. En omdat de tijd verstreek liep de leeftijd ook door en hebben we moeten besluiten een punt te zetten achter de kinderwens. Een beslissing voor ons hele verdere leven.

Veel verdriet en soms ook boosheid heb ik ervaren. Ik ben begonnen met te gaan beseffen dat het is zoals het is, of dat het wellicht zo moest zijn. Ook ben ik gaan erkennen dat de emoties die er bij kwamen er allemaal mochten zijn. Dat kostte in het begin wel veel moeite hoor.

Later ben ik juist gaan kijken of er ook voordelen zouden zijn aan het kinderloos zijn. Bijvoorbeeld niet steeds oppas hoeven regelen, vrijheid hebben in je handelen, geen zorgen over de opvoeding, meer tijd voor jezelf. Dit heeft me wel geholpen. Ik hoop dat jij hier ook iets mee kunt.

In het begin doe je dit geforceerd: je denkt, ja hoezo voordelen? Er zijn toch alleen maar nadelen, want we hebben geen kinderen. Maar echt: dan blijf je in negativiteit zitten. ik gun je om ook deze overstap te maken. Veel sterkte!

Geen kinderen maar wel een nichtje of neefje? Of lief klein buurmeisje of jongentje? Geniet daar dan extra van.

Je kunt als suikeroom of -tante worden bestempeld. Je kunt veel leuke dingen doen in de tijd dat ze even bij je zijn. Vergroot dat geluk uit.

Het geeft natuurlijk nooit het gevoel van zelf vader of moeder zijn, maar kan wel veel liefde in je losmaken die je zo mooi kunt overbrengen op een ander jong leven.

Ik wens dat je iemand in je buurt hebt met wie je dit kunt delen. En natuurlijk mag je daarna rouwen en huilen en boos zijn, maar dat hoeft niet in het bijzijn van de kersverse ouders of het kind zelf. Geniet van het gezelschap zoals het er dan is.

Als je van je af wilt praten met een lotgenoot.... wees welkom!

Veel sterkte.

Zoek of vindt een 'mooi 'boek of schrift met een embleem erop en pak een pen of potlood of kleur potlood en schrijf wat er in je opkomt als je een moeder ziet met een kind in de kinderwagen.
Maar ook 'de puber die het allemaal zo anders doet '' en vreselijk recalcitrant kan zijn.
Het zijn 2 tegen over gestelde momenten en het gaat er m.i. om, om daarbij stil te kunnen staan, en probeer bij je hart te komen en dat op papier te zetten.
Het Stil staan en schrijven is m.i. waardevol om afstand te kunnen maken en nemen.

Kinderloosheid is een levenslang proces en dat wil ik daarmee niet weg zetten .
.

Onverwerkt trauma zorgt voor een verhoogd stress niveau in je lichaam. Ook je hormoonhuishouding verandert hierdoor.
Wanneer je onverwerkt trauma alsnog verwerkt, kunnen je autonome zenuwstelsel en Je hormoonhuishouding gaan werken zoals ze zouden werken wanneer je het trauma niet zou hebben meegemaakt. En dat verhoogd de kans om zwanger te worden.

Veel mensen zijn zich niet bewust dat ze onverwerkt trauma hebben, b.v. omdat dit trauma is uit de vroegkinderlijke periode, van hun eigen geboorte of zelfs een trauma wat ze geërfd hebben van hun eigen vader of moeder.

De rouw en het verdriet om een onvervulde kinderwens heb je samen. En daarin heb je elk je eigen weg te gaan, met je eigen gedachten, emoties en gevoelens. Het is een hele kunst om in deze periode verbonden te blijven met elkaar. Elkaar sparen door dingen niet uit te spreken helpt je uiteindelijk niet verder.

Vind je het lastig om open en eerlijk te zijn naar je partner? Ik help jullie graag in dit proces om samen liefdevol verder te kunnen.

Het valt niet mee om elke maand weer teleurgesteld te worden. Ik weet niet hoever je bent in het proces maar ik wil je een hart onder de riem steken.

Zoek lotgenoten op een forum. Kies beiden iemand uit waar je je hart uit kan storten. Vaak is het zo dat de een zich voor de ander groot houdt. Dus als je iemand hebt voor jou alleen zonder je partner, kan je zeggen, voelen, uiten wat je wilt.

Ook is het fijn om samen in gespecialiseerde therapie te gaan. Vaak biedt het ziekenhuis zulke therapie aan. Deze therapeut weet precies waar jullie doorheen gaan en zal jullie zo goed mogelijk begeleiden.

Sterkte!

Geef jezelf erkenning voor je verdriet. Als anderen bijv. vertellen dat zij een kindje verwachten mag je gerust zeggen dat je het moeilijk vindt om te horen. Je hoeft jezelf niet blijer voor te doen dan je bent, uit angst hen teleur te stellen. Ze zullen toch wel merken dat je getemperd blij bent. Het mag naast elkaar staan; dat je blij voor hén bent maar voor jezelf de pijn weer voelt.

Zoek lotgenoten op!

Het kan zijn dat jij ongewenst kinderloos bent omdat jij of je partner fysieke problemen hebben. Of jij of je partner hebben psychische problemen. Of mischien heb je geen partner en wil je geen één-ouder gezin zijn. Het kan ook zijn dat jouw partner géén kinderen wil en jij wel. Misschien wil jij wel een kind maar geen partner, zoek je eigenlijk een co-ouder.

Er zijn vele oorzaken waardoor je ongewenst kinderloos kan zijn. Je verdriet kan ook op latere leeftijd weer opspelen, als je naast kinderloos ook kleinkinderloos wordt.

Maar je bent vast niet de enige. Het kan helpen om lotgenoten te spreken., je verdriet te delen. Steun te vinden om je verdriet te verwerken. Je hoeft het niet alleen te doen!

9 jaar lang ben ik zelf ongewild kinderloos geweest. Ik heb het geluk gehad dat mijn inspanningen toch nog beloond werden. Ik wil je mijn verhaal daarom niet onthouden.

Regulier was er al van alles onderzocht, ik had endometriose, maar dat was niet de reden waardoor ik niet zwanger werd. Er waren immers geen verklevingen die een zwangerschap tegen zouden houden.

In het begin is ook een zuurgraadtest gedaan en die was niet goed, maar het ziekenhuis kon er geen behandeling tegen geven. Ik ben toen naar een natuurgeneeskundig therapeut gegaan en zij ontdekte dat mijn hormoonhuishouding en zuurgraad (PH) inderdaad niet goed was.

Door een dieet is mijn PH hersteld en de hormoonhuishouding heeft ze behandeld. Hierdoor ben ik uiteindelijk tóch zwanger geworden.

Dit is voor mij de reden geweest om zelf natuurgeneeskunde te gaan studeren en daarna EMDR en NLP om trauma te verwerken.

Ik kan wel zeggen dat ik weet met welk verdriet je rondloopt als je ongewild kinderloos bent. Met dit artikel wil ik je enerzijds de mogelijkheid laten zien om eens paramedisch je geluk te zoeken, en anderzijds wil ik je laten weten dat je niet verder hoeft te leven met de pijn en het verdriet, zoek een goede therapeut die je kan helpen met de verwerking.

EMDR en NLP zijn krachtige instrumenten om pijn en trauma snel op te lossen of te verzachten.

Laat je verdriet toe.

Wanneer je kinderen zou willen hebben en het lukt niet, is dat een groot verlies. Het is voor de omgeving echter een heel ander verlies dan wanneer er iemand ziek wordt of komt te overlijden. Het is minder zichtbaar en toch zo aanwezig.

 

Neem jezelf serieus in je verdriet. Het is een groot verlies, beslaat vaak een lange periode en heeft veel impact op je leven. Ga ermee aan de slag, geef het vorm, deel het. Het mag er zijn.

Ongewenste kinderloosheid raakt diep. Het gaat niet alleen over een wens, maar ook over identiteit, toekomstbeelden, relaties, hoop en verlies.
Ongewenste kinderloosheid kan je vergelijken met rouwverwerking. Je was in de veronderstelling iets te hebben (vruchtbaarheid) maar dat bleek helaas niet zo te zijn. Zo kan je door elke rouwfase heengaan: ongeloof, boosheid, verdriet, van alles proberen om toch een kindje te kunnen krijgen tot misschien uiteindelijk de aanvaarding.

Erken je gevoelens (allemaal)

Mensen die ongewenst kinderloos zijn voelen vaak een mix van:
verdriet, boosheid, jaloezie, schuld, twijfel aan het eigen lichaam
en hoop en teleurstelling die steeds afwisselen.

Zoek een veilige plek om erover te praten

Dat kan een partner zijn, een vriendin, een therapeut, of iemand die hetzelfde heeft meegemaakt.
Het belangrijkste: iemand die luistert zonder te fixen, zonder te vergelijken, zonder clichés als “misschien moet je het loslaten”.

Soms helpt het om iemand te vinden die dezelfde taal spreekt van dit soort verlies.

Het is oké om: babyshowers over te slaan, social media-accounts met zwangerschapsaankondigingen te muten, even afstand te nemen van gesprekken die je raken.
Geef je relatie aandacht

Ongewenste kinderloosheid kan relaties onder druk zetten, omdat beide partners vaak anders rouwen.

Tip: Spreek regelmatig in rustige momenten over hoe het voor jullie voelt. Probeer niet elkaars emoties te “fixen”, maar ze te erkennen. Zoek steun samen, niet tegen elkaar.
Lotgenotengroepen — online of in het echt — kunnen enorm helpend zijn.
Het gevoel “ik ben niet de enige” haalt vaak de scherpe randjes weg van de eenzaamheid.

Wees mild voor jezelf!

Je bent niet mislukt.
Je bent niet “onvoldoende”.
Je bent niet minder waard.

Ongewenst kinderloos zijn is geen persoonlijk falen — het is een complexe, pijnlijke menselijke ervaring die niemand verdient.

Vergeet niet dat je nog steeds heel bent

Ook met pijn.
Ook met gemis.
Ook met een verlangen dat (nog) niet is vervuld.

Je bent compleet als mens — mét of zonder een kind.

Het kan zijn dat je allergisch bent voor het woord lotgenoten, wellicht dat het je nogal doet denken aan slachtofferschap (misschien heb ik dat zelf ook een beetje); tegelijkertijd weet ik hoe waardevol het kan zijn om mensen te ontmoeten die hetzelfde hebben meegemaakt als jij, of in het zelfde schuitje terecht zijn gekomen. Zeker bij iets als een onvervulde kinderwens, wat niet zichtbaar is van de buitenkant, kan het helend zijn om te praten met lotgenoten. Er zijn volop initiatieven die dit ondersteunen, kijk bijvoorbeeld eens op de website van Freya, die bieden voor iedereen iets.

Ongewenst Kinderloos: Loslaten, Rouwen en Heling via Energetische Therapie
Een stille rouw
Ongewenste kinderloosheid is een verlies dat vaak onzichtbaar blijft. Geen begrafenis, geen officiële rouw, maar een sluimerende pijn van iets dat er nooit was, maar diep gewenst werd. Het is de leegte van een kind dat je nooit zult vasthouden, een toekomstbeeld dat langzaam vervaagt. De cyclus van hoop en teleurstelling, van medische trajecten of uitblijvende antwoorden, kan het zelfbeeld aantasten, relaties onder druk zetten en het gevoel geven dat je faalt als mens, als vrouw, als partner.

Die gevoelens zijn écht. En ze mogen er zijn.

Toch komt er vaak een moment waarop de vraag zich aandient:
"Hoe leef ik verder met dit gemis?"
"Hoe laat ik los wat ik niet kan veranderen, zonder mezelf te verliezen?"

De kracht van loslaten (zonder te vergeten)
Loslaten betekent niet dat je het verlangen moet verloochenen. Het betekent dat je stopt met vechten tegen wat is, en begint met ruimte maken voor wat mag zijn. Het betekent dat je je innerlijke landschap opnieuw leert bewonen, dat je verdriet erkent én je toelaat om ook vreugde te voelen, zelfs zonder het kind dat je ooit hoopte te krijgen.

Veelvoorkomende negatieve gedachten:
"Ik ben niet compleet zonder kind."

"Mijn lichaam heeft me in de steek gelaten."

"Ik heb gefaald als vrouw/man."

"Waarom ik? Wat heb ik verkeerd gedaan?"

"Anderen begrijpen me toch niet."

Deze gedachten kunnen zich diep vastzetten in lichaam en energieveld. Ze beïnvloeden je zelfbeeld, je emoties, en je levensenergie.

Wat kan energetische therapie betekenen?
Energetische therapie werkt op het subtiele niveau van het lichaam: daar waar gevoelens, overtuigingen en trauma’s zich soms jarenlang nestelen. Het biedt een veilige bedding om oude energie los te laten, ruimte te maken voor rouw, én verbinding te herstellen met jezelf.

Mogelijke effecten van energetische therapie bij ongewenste kinderloosheid:
Heling van het baarmoedergebied of bekkengebied, waar vaak spanning, verdriet of afwijzing wordt opgeslagen

Losmaken van vastzittende emoties (verdriet, woede, schaamte)

Versterken van zelfliefde en acceptatie

Herstel van je levensenergie en creatiekracht, ook los van moederschap

Innerlijke rust en verzachting na jaren van strijd of stress

Als kinderloze voelen we ons vaak onbegrepen door een omgeving waarin schijnbaar iedereen kinderen heeft: alles is erop ingericht en iedereen gaat ervan uit dat je kinderen hebt of nog zult krijgen. Punt is dat onze omgeving niet kan weten hoe we ons daarover voelen als we ons niet uitspreken. Natuurlijk hoeven we het niet met iedereen te delen, maar er af en toe voor kiezen om dat wel te doen levert vaak iets op: begrip, verbinding, ruimte. En een minder alleen gevoel.

Ongewenste kinderloosheid is een verlies dat vaak onzichtbaar blijft voor de buitenwereld. Je verliest geen kind, maar je verliest wél het kind dat je zo graag had willen krijgen. En met dat verlies verdwijnen ook toekomstdromen, verwachtingen, een beeld van jezelf als moeder of vader – en alles wat daaruit voort zou vloeien. Geen kind betekent bijvoorbeeld ook: geen oma of opa worden.

Dit rouwproces stopt niet. Het verandert. Het reist met je mee door het leven. Op momenten waarop anderen kinderen krijgen, verjaardagen vieren of grootouder worden, kan het verlies weer scherp voelbaar zijn. Je groeit door, maar de pijn groeit vaak mee – soms stilletjes, soms luid en rauw.

Ongewenste kinderloosheid raakt ook je zelfbeeld. Wie ben ik als ik geen ouder ben geworden? Wat zegt dit over mij? Het kan spanning geven in je relatie, omdat je allebei anders rouwt. En het delen van deze gevoelens is lastig – zelfs met de mensen die het dichtst bij je staan. Want dit verdriet is zó persoonlijk, zó kwetsbaar.

Een verlies- en rouwtherapeut kijkt met aandacht en zachtheid naar jouw verhaal. Niet om het op te lossen – want dat kan niet – maar om jou te helpen ruimte te maken voor wat er allemaal is. Zodat je jezelf beter begrijpt, minder alleen staat in je verdriet en weer wat lucht voelt om verder te kunnen. Want hoe zwaar ook: je mag verder. Op jóuw manier.

Dus als dit over jou gaat, doe er dan iets mee. Blijf er niet mee rondlopen. Het is jouw leven – je mag het weer gaan leven, met alles wat er wél is.

Het is en het blijft gewoon anders als je zelf nooit moeder bent geworden, toch? Fasen van hoop en wanhoop in talloze trajecten, vrienden om je heen vormen gezinnen. Neven en nichten krijgen kinderen en ik wilde ervoor open staan, voor het geluk van de ander. Maar ik kon het niet. Het duurde twee generaties voordat ik intens leerde genieten van een klein meisje dat mij werd toevertrouwd. Zo af en toe rolt er een kindje van nu 10 maanden over het kleed en ik - nu 50 plus - kan het zien en me er aan overgeven. Het ritme volgen, kraaien van plezier om helemaal niets. Omdat het kan, omdat alles geniaal en geweldig nieuw is voor haar en ik alleen maar naar haar hoef te kijken om dat gevoel van volledig vrij beleven toe te laten. Mijn God, wat een mooie kans om het anders te beleven. Ik gun het iedereen die het zo graag zelf had willen beleven. Anders dan gehoopt, mooier dan gedacht.

‘Je ziet het niet’ is een podcast van Joanne Nihom en Joost Kadijk, allebei ongewenst kinderloos, beiden ook schrijver van een boek over hetzelfde thema. In de podcast bespreken ze alles wat je als ongewenst kinderloze tegen kan komen in het leven, soms met een (ervarings)deskundige gast erbij. In november 2025 komt het boek uit dat ze samen hebben geschreven, ook onder de titel ‘Je ziet het niet’.

Het is volkomen normaal om gevoelens van verdriet, boosheid, angst of zelfs schuld te ervaren. Deze emoties zijn onderdeel van een rouwproces dat vergelijkbaar is met het verlies van een dierbare.

Bij ongewenste kinderloosheid is het noodzakelijk afscheid te nemen van een toekomstbeeld dat je gekoesterd hebt, maar dat niet werkelijkheid wordt. Dit verlies gaat verder dan het gemis van een kind; het omvat het verlies van dromen, verwachtingen en een levenspad dat je had voorgesteld. Het is een rouwproces waarin je leert omgaan met de pijn van een onvervulde kinderwens en tegelijkertijd ruimte creëert voor een nieuwe invulling van je leven.
Het proces van afscheid nemen is essentieel voor het vinden van betekenis in het leven zonder kinderen. Het vraagt om het erkennen van het verlies, het doorvoelen van het verdriet en het herdefiniëren van je identiteit en toekomstperspectief. Dit kan leiden tot het ontdekken van nieuwe passies, het aangaan van andere relaties of het bijdragen aan de samenleving op manieren die voor jou waardevol zijn.

Het is belangrijk te beseffen dat dit proces tijd kost en dat het normaal is dat het verdriet in verschillende fasen terugkomt. Het is een proces van rouw en aanpassing. Hierbij kan het heel prettig zijn om professionele beleiding te krijgen.

Het lijkt vaak alsof je de enige bent die geen kinderen heeft, of bij wie het maar de vraag is of het gaat lukken. Dat idee wordt versterkt als je het er niet over hebt, omdat het nou eenmaal niet te zien is aan mensen. Spreek je dus af en toe uit, laat van je horen, dan is er kans dat iemand anders zich ook uitspreekt en je je minder alleen voelt.

Het verdriet van een onvervulde kinderwens raakt niet alleen het heden, maar ook het beeld van jouw toekomst en jouw identiteit. Erken niet alleen het gemis, maar ook de diepere lagen ervan: gaat het om verbondenheid, zorg, een levensdoel? Door dit te onderzoeken, kun je nieuwe routes vinden om diezelfde behoeften op een andere manier vorm te geven—op een manier die écht bij jou past.

Een burnout wordt in de defintie toegeschreven aan een (te) veeleisende werkplek voor een werknemer met onvoledoende middelen om het hoofd boven water te houden. Inmiddels weten we dat een burnout ook door andere situaties veroorzaakt kan worden. Je hoeft niet eens te werken om het te krijgen, maar je zal het misschien wel eerder merken omdat werken op een gegeven moment niet meer gaat.
Je kunt ook een burnout, of laten we het voor de juistheid dan maar overspannenheid noemen van een niet lukkend zwangerschapsproces krijgen. Het gaat om het langdurige proces van onder druk leven. De constante stress over of het die maand gelukt is en dat maand na maand na maand. 2 Weken wachten op een eisprong en 2 weken wachten op de uitslag. Na zoveel keer dit proces doorlopen te hebben, kan het teveel worden voor je als mens. Daarnaast staat er een enorme druk op want stoppen is ook je kinderwens wegstoppen. En dat doe je niet zomaar. Veel mensen gaan daarom langer door dan goed voor ze is. Wanneer trek je de stekker eruit? Het lijkt een onmogelijke opgave. Pas als die beslissing is genomen kan je gaan herstellen, maar tegelijkertijd ga je door een rouwproces wat misschien wel de rest van je leven duurt. Wees hier bedachtzaam op. Zorg voor jezelf. Geef jezelf de ruimte om te voelen wat je voelt en deel het met anderen.

We gaan pas hulp zoeken als het echt niet meer gaat. Zo gewend als we kunnen zijn aan het alleen doen, doorzetten, de schouders eronder, niet aanstellen, lopen we onszelf soms totaal voorbij. Neem jezelf serieus en zoek steun, er is hulp genoeg, je hoeft het alleen op te zoeken en aan te nemen.

Joanne Nihom schreef het boek 'De leegte omarmen'. Een boek vol (h)erkenning voor ieder die ongewenst kinderloos is.

Vaak zie ik in mijn praktijk dat mannen zich buitengesloten en onbegrepen voelen omdat ze geen vader geworden zijn. Het is goed om uit te zoeken waar dat precies over gaat, en daarvoor ga je in therapie. Maar het kan ook fijn zijn om lotgenoten te zoeken, bij wie je herkenning en verbinding vindt. Freya, de belangenorganisatie voor mensen met vruchtbaarheidsproblemen, biedt speciale groepen voor mannen aan, besloten en open. Neem een kijkje op internet als je daar behoefte aan hebt.

Te vaak gaat het bij een onvervulde kinderwens over de vrouw, terwijl mannen ook verdriet kunnen hebben omdat ze geen vader geworden zijn. Voor hen schreef Joost Kadijk schreef het boek 'Een praktische gids voor kinderloze vaders'.
Het lijkt misschien gek om het over vaders te hebben, waar iemand juist geen kind gekregen heeft. Maar ik vind het een heel juiste aanduiding. Vader (of moeder) word je als het verlangen in je rijpt een kind te krijgen. Dat kind wordt alleen niet geboren.

Bij levend verlies gaat het om een terugkerende gevoelens van verdriet en rouw bij een verlies dat niet eindig is. Dit geldt ook bij ongewild kinderloos zijn, een pijn die blijvend is en af en toe opvlamt. Blijf praten en zoek zo nodig hulp.

Wanneer je een kinderwens hebt die onvervuld blijft, is dat een groot verdriet. Om je heen worden kinderen geboren en breiden gezinnen uit. Dit kan een gevoel van eenzaamheid en onbegrepen voelen geven.
Het kan helpend zijn om mensen op te zoeken die dezelfde ervaring hebben. Online of fysiek. Te ervaren dat je niet alleen bent en leren van elkaar hoe met situaties om te gaan kan ondersteunen in je proces.

Het niet kunnen krijgen van kinderen is een enorm verdriet en is een blijvend verlies. Voor de omgeving is het vaak moeilijk te begrijpen en je wordt regelmatig geconfronteerd met de realiteit.
Wat helpend kan zijn is om contact te hebben met mensen die hetzelfde verdriet kennen. Dit kan online, het lezen van verhalen of online contact, maar er zijn ook organisaties die hier een aanbod in hebben.
Het neemt het verlies niet weg, maar samen delen doet wel goed.

Zeker bij existenciele levensthema's als ongewenste kinderloosheid is het soms fijn wanneer je steun en (h)erkenning vindt van mensen die (ongeveer) weten waar je doorheen gaat. Dat kan een lotgenotengroep zijn maar ook een professionele ervaringsdeskundige. Een ervaringsdeskundige is iemand die een opleiding heeft gedaan om te leren hoe je eigen ervaringen (ervaringskennis) kunt omzetten in ervaringsdeskundigheid. Er zijn therapeuten die zich hebben gespecialiseerd om (ook) vanuit eigen ervaring jouw verwerking te kunnen begeleiden. Dat kan net het verschil maken.

Het leven met een (nog) onvervulde kinderwens ervaren veel vrouwen en mannen als een eenzame tijd. Misschien herken je dit wel en heb je ook behoefte om van anderen te horen hoe ze omgaan met dit proces.
Je kunt dan eens iets lezen van een ervaringsdeskundige.
Dat kan een stukje herkenning geven in je zoektocht, de heftige emoties, de dingen waar je tegen aan loopt.

Op deze website van Freya vindt je een boekenlijst en ook blogs.

En wil je liever in gesprek? Maak gerust een afspraak, ik loop graag met jullie mee om te kijken wat voor jou/jullie helpend is.

Het fertiliteitstraject kan heel intensief zijn.
Pittig voor jezelf en ook voor je relatie. Hier mag je compassievol mee omgaan. Het zoeken van ontspanning en zelf beslissen met wie je wat wilt delen zijn belangrijk. Het traject kan je relatie onder spanning zetten, zoek samen hoe je met elkaar in verbinding kan blijven.
En kom je er samen niet uit, aarzel dan niet om hulp te vragen.
Ik loop graag een eindje met jullie mee!

Delen hoeveel pijn het kan doen als je ongewenst kinderloos bent, is niet zo normaal als delen dat je kinderen hebt. Dat het daar altijd over mag gaan, is niet eens een bewust gegeven. Het is logica want ze zijn er. Maar voor jou niet. Dus bescherm jezelf in situaties waarin dit je opbreekt door het te benoemen: Ik zie jullie kinderen, jullie gezin, jullie verbinding. Ik vind dat soms erg lastig en voel me dan verdrietig. Soms zo verdrietig dat het van binnen pijn doet. Ik hoop dat jullie dit ook willen horen want er zit een groot verschil in jullie dagelijks leven en dat van mij.

Verlies en Rouw zijn ingewikkeld en hebben soms tijd nodig om een plek te krijgen in iemands 'systeem'.
Wat kan helpen is een (afscheids) ritueel mbt de kinderloosheid.
Doe iets wat bij jou past en maak er een mooi ritueel van. Hoe beter het ritueel, hoe groter de kans dat je zult stoppen met rouwen.

mijn tip is heel simpel. Blijf praten met elkaar.
Niet alleen over het proces van het kinderen willen krijgen maar ook bijvoorbeeld over hoe je dag was. Maak leuke plannen, doe gezellige dingen samen.
Weet je het is al zwaar genoeg (ik heb ervaring, helaas) maar soms zit het niet in je macht om situaties te veranderen.
Tracht zoveel mogelijk een leven naast het willen krijgen van kinderen te hebben.
Als jullie ervoor kiezen jullie te laten onderzoeken, ga de onderzoeken blijmoedig in.
Huil als je weer ongesteld bent geworden en daarna weer verder.
Sterkte!

Als je altijd hebt gedacht dat je kinderen zou krijgen, een gezin zou stichten, en het blijkt anders te lopen, heb je niet zomaar meteen een nieuwe invulling van je leven. Velen van ons zijn geneigd meteen door te willen, grote beslissingen te nemen om ons leven een andere wending te geven, maar het kan heel zinvol zijn om eerst een tijd stil te staan voor je dat doet.
Grond die jaar na jaar beplant is vaart er wel bij een tijd braak te liggen; daarna kan er weer makkelijker iets nieuws groeien. Dat geldt voor ons ook.
Gun jezelf de tijd.

Er kan een moment komen dat je echt afscheid gaat nemen van je kinderwens. Dit kan een duidelijk moment zijn, of het is langzaam gegroeid... Een intense weg van loslaten.
Bij bijzondere momenten horen rituelen. Voor het afscheid nemen van je kinderwens is er echter geen ritueel. Wel kan je je eigen ritueel vormgeven op een manier die bij jullie past.

Zo maar wat ideeën:
- Een herinneringshoekje in je huis, met concrete herinneringen aan jullie traject, of met symbolische herinneringen.
- Kies een datum waarop jullie jaarlijks samen specifiek aandacht geven aan jullie onvervulde kinderwens.
- Zoek een mooi gedicht, tekst, beeld wat voor jullie verlangen en gemis staat. Misschien wil je dit delen met mensen die voor jullie belangrijk zijn.

Zoek je hulp bij het verder leven wanneer je afscheid hebt moeten nemen van je kinderwens? Zoek dan hulp, je bent welkom!

Voor 1 op de 6 is een kind krijgen niet vanzelfsprekend.
Misschien is jouw kinderwens nooit in vervulling gaan... Misschien heb je wel een of meer kinderen gekregen, maar is een volgende gewenste zwangerschap uitgebleven... Misschien ben je single en verlang je naar een kindje...

In elke fase van je leven kan het gemis opnieuw en anders voelbaar zijn. Het is zo anders gegaan dan je hoopte, droomde, verlangde. Het leven met een onvervulde kinderwens is leren leven met verlies.

Je mag rouwen om wat je verloren bent. Rouwen door stil te staan bij wat je voelt en denkt. Rouwen door met anderen te delen welke emoties er in je leven zijn. Rouwen kost tijd en energie. Het is waardevol als er mensen om je heen zijn die je hierin kunnen steunen. En zoek hulp als je er alleen of samen niet uit komt!

Veelal denken we bij ongewenste kinderloosheid aan mensen rond de veertig, die zich realiseren dat hun kinderwens wellicht niet meer in vervulling zal gaan. Ook daarna echter, wanneer dit een gegeven is geworden, kan het verlies aanwezig blijven. Ook wanneer je je weg erin gevonden hebt, blijft het verlies aanwezig. Schrik er dus niet van wanneer dit af en toe de kop opsteekt en je wellicht overvalt. Gaat het je teveel in de weg zitten, zoek dan hulp.

Je toekomst is nooit onlosmakelijk gekoppeld aan je verleden. Als jij dat wilt, kun je nieuwe wegen zoeken en een andere richting kiezen. Jij maakt die keus.

Je hebt niet gekozen voor de omstandigheden waarmee je te dealen hebt. Je bent wel vrij om te kiezen hoe je ermee omgaat Van een crisis kun je een kans maken, maar ook van een kans een crisis.

Realiseer je dat jij de enige bent die verantwoordelijk is voor de keuzes in je eigen leven.

Ongewenst kinderloos zijn is vaak een stil verdriet. Meestal weten alleen jij en je partner dat jullie een kinderwens hebben die niet in vervulling is gegaan. Er is geen verjaardag of sterfdag om jullie verdriet een plek te geven.

Het kan helpen om een rituele dag of handeling af te spreken met je partner. Dan hebben jullie een plek en een tijdstip om samen bij jullie kinderloosheid stil te staan. Samen rouwen en verdriet ervaren kan jullie helpen in het verwerken.

Wanneer mensen bij mij komen met vragen rondom ongewenste kinderloosheid, beginnen we met onderzoeken om welke behoefte dit verlangen gaat. Dat kan namelijk heel verschillend zijn. Wellicht gaat het erover dat je ruimte voelt in je leven en dat je een ander iets te geven hebt. Of dat je graag samen met een ander een nieuw leven wilt scheppen. Of dat je zorgzame gevoelens hebt, waar je graag uiting aan wilt geven. Het helpt je te weten waar je behoefte zit, zodat je kunt onderzoeken of er anderen manieren zijn waarop je hieraan tegemoet kunt komen.