Tips bij eenzaamheid

Als je mensen ontmoet, probeer dan niet de 'standaard-vragen' te stellen, maar stel eens nieuwe, meer open vragen als: Hoe ervaar jij deze (Corona-)periode? Waar baal jij het meeste van? Welke dromen heb jij? Welke reizen wil je maken?
Je zult zien, dat je dan sneller dieper contact kunt maken.

Empowerment
Praten bij een therapeut over ingrijpende gebeurtenissen in je leven kan zo’n effect hebben dat een cliënt bij mij het omschreef als “bijna een wonder”.

Luisteren en praten in vertrouwen, een beetje sturing krijgen en ervaren dat er meegevoeld en meegedacht wordt. Het is als op avontuur gaan, met ‘empowerment’ tot gevolg.

Zoals er vele kleuren wit zijn, zijn er veel verschillende schakeringen stilte. Stilte kan ongelooflijk alleen voelen, ook al ben je met anderen. Stilte kan enorme verbondenheid geven, ook al ben je alleen. Het moeilijke is om door de stilte heen te luisteren. Wat vertelt de stilte jou? Wat heeft ze nodig?
Als stilte gedeeld wordt, erkend wordt, begrepen wordt, veranderd er iets. Het wordt dan een gedeelde stilte waarin je je verbonden weet.

Eenzaamheid

Eenzaamheid wil niet perse zeggen dat je, je alleen voelt. Vaak kom je uit op verbinding. mensen zijn dan de verbinding kwijt met zichzelf of met de omgeving, wat resulteert in eenzaamheid.
Je wilt je juist gehoord voelen, gezien, geliefd, veilig en geborgen voelen. Juist zonder die verbinding word je eenzaam.
Werken aan je zelfbeeld, netwerk, het kijken naar mogelijkheden en op zoek naar je kwaliteiten. Het delen van je gedachten en je durven uiten, kan al voor die verbinding zorgen.

Eenzaamheid kan een heftige en verlammende emotie zijn, waardoor veel mensen allerlei manieren vinden om deze emotie te vermijden.

Dit zorgt er echter voor dat het gevoel terug zal komen en de manieren om dit overweldigende gevoel niet te voelen steeds meer moeten worden. Juist stil staan en het gevoel toelaten is een belangrijk deel om te ontdekken wat onder deze eenzaamheid ten grondslag ligt.

Wanneer dit duidelijker wordt is het mogelijk te focussen op wat er nodig is het onderliggende te verwerken. Dit zorgt er vaak voor dat het gevoel daardoor minder overweldigend wordt of zelfs verdwijnt.

Eenzaamheid heeft vaak ook te maken met barrières in jezelf. Wat maakt dat je jezelf niet durft aan te melden voor een vereniging of sportclub? Welke gedachten heb je hierover? Een therapeut kan samen met jou onderzoeken welke gedachten en gevoelens maken dat je niet in actie komt, kijken naar wat je wel zou kunnen doen om jouw eenzaamheid te verkleinen.

Eenzaamheid hoeft niet negatief te zijn.

Soms leiden de moeilijkste wegen tot de mooiste bestemmingen. Durf naar binnen te keren op zoek wat daar voor licht in je hart zit. Dan trek je ook weer andere energieën en mensen aan.

Graag begeleid ik je naar de weg van je hart.

Als jouw client zich meer richt op het probleem van de eenzaamheid, dan is het de kunst dat jij als therapeut hem/haar laat kijken naar wat er wel (enigzins) positief is.
Maak gebruik van herkaderen en positief herformuleren - dit komt uit de oplossingsgerichte benadering en NLP- om jouw client aan te zetten tot een blik op mogelijkheden. Als de client zegt dat hij zich ziek voelt, dan kun je bijv. herformuleren 'je voelt je dus nu (nog) niet goed' en erna 'welke kleine stap kun je zetten om je een beetje beter te voelen'; zo ligt de focus niet op ziek zijn of slecht voelen maar op beter voelen. In haar boek Step by step laat Yvon Dolan heel mooi met allerlei praktijkbeschrijvingen zien hoe dit werkt.
Eenzaamheid is niet hetzelfde als je ziek voelen maar er is zeker een parallel te trekken in de aanpak met behulp van herkaderen en herformuleren. Ik merk dat ik er met mijn clienten verder mee kom.
Succes!

Weet eerst voor jezelf naar wat voor contact je op zoek bent. Wat of welk soort mensen vult jou oprecht aan? En ga dan eens wandelen in een omgeving die je aanspreekt: musea, stad, park, bibliotheek, een plek waar jij je prettig voelt. En neem de pauze om eens om je heen te kijken. Wie lopen daar nog meer rond? Met welke houding? Wie zit er ook even stil en heeft wellicht dezelfde drempel als jij om contact te maken? Ben de opening: 'Geniet jij ook zo van deze omgeving?' En wie weet, het begin van verbinding. Succes en vooral veel inzicht gewenst

Nieuwe Mensen Leren Kennen is een populaire uitgaans community in Nederland. NMLK’ers zijn actieve, communicatieve types (HBO+) met een gedeelde allergie voor sleur. Ze maken makkelijk contact en zijn oprecht geïnteresseerd in nieuwe mensen en events. NMLK is geen datingsite, maar waar mensen samenkomen weet je maar nooit wie je tegenkomt.

Kijk eens op: nieuwemensenlerenkennen.nl

Eenzaamheid wordt versterkt doordat je naar binnen kijkt. Je focus van interesse is waarschijnlijk op jezelf en op je eenzaamheid gericht. Je kunt je eenzaamheid doorbreken door naar buiten te kijken. Richt je ogen op de natuur, op de mensen, op je omgeving. Blijf rond kijken totdat je ogen iets interessants hebben ontdekt. Kijk ernaar en sta erbij stil. Dat is het begin van contactmaken. Dat is het begin van het doorbreken van je eenzaamheid.
Doe deze oefening dagelijks, liefst meerdere keren. Ontdek je wereld en stimuleer je nieuwsgierigheid.

Heb je er wel eens bij stilgestaan wat jou weerhoudt om anderen te ontmoeten? Vaak gaan hier bepaalde gedachten mee gepaard die iemand belemmeren om in actie te komen.

Redenen waarom je thuis blijft, waarom je niemand uitnodigt en niet mee doet, omdat je vindt dat je er niets aan hebt, of omdat je je geld ergens anders aan wilt besteden en maar 1x uit kunt geven, omdat er toch niemand op jou zit te wachten, of omdat je dan eerst je garderobe moet vervangen of eerst je huis op orde wilt hebben, etcetera. Houd het eens bij wat jou belemmert om het maken van contact op de lange baan te schuiven.

Probeer erachter te komen wat je in het contact met de ander probeert te vermijden. Is het angst voor afwijzing, ben je bang dat de ander eigenschappen van jou ziet waar jij je voor schaamt? Of kan het zijn dat je wat te veel eisend bent naar de ander toe?

Om iets aan je eenzaamheid te doen kun je stappen zetten om je sociale contacten uit te breiden. Bedenk dan: wie wil ik uitnodigen, waar wil ik die persoon uitnodigen en voor wat? Een kop thee of een ander drankje kan thuis, maar ook ergens anders, bijvoorbeeld in het café.

Vaak weerhoudt angst voor afwijzing iemand om werkelijk stappen hierin te zetten. Werk daar dus eerst aan: leer accepteren dat iemand in woord of gebaar 'nee' kan zeggen op je uitnodiging en dat je dit vervolgens niet persoonlijk opvat. De ander kan daar namelijk tal van redenen voor hebben, zonder dat het iets met jou te maken heeft.

Wist je dat ons immuunsysteem al na één week slecht slapen minder actief is.

Daarom is met het coronavirus slaap nog essentiëler dan het al was.

Streef ernaar dat je ergens tussen de 7 - 9 uur slaap per nacht krijgt zodat je gezonde nachtrust bedraagt aan een versterking van je immuunsysteem.

Volg een training of een cursus of ga naar een bijeenkomst over iets dat je leuk of interessant vindt. Zo ontmoet je mensen met wie je direct iets gemeenschappelijks hebt.

Tussen alleen zijn en eenzaamheid zit een verschil.
Soms is er in de jeugd op een cruciaal moment (of chronisch) geen verbinding geweest tussen jou en een ouder. Zoals in je eentje 's nachts huilen om je moeder, die dacht dat het 'hoorde' om je te laten huilen.

In zo'n geval kan er 'intrinsieke eenzaamheid' ontstaan. Dit houdt in dat je je eenzaam voelt, zelfs (of juist) al ben je niet alleen.
In zo'n geval kan het goed zijn om te kijken hoe je dit verdooft... nagelbijten, zoetigheid, andere 'ongewenste gewoonten' kunnen namelijk het gevolg zijn.

Het kan op zo'n moment goed zijn om jezelf te vragen en te luisteren waar je echt naar hunkert. Dat kan pijnlijk zijn, maar dat geeft vervolgens de mogelijkheid om jezelf te begrijpen en met onvoorwaardelijke liefde voor jezelf te zorgen. Want hoe paradoxaal het ook klinkt, uiteindelijk is het de onvoorwaardelijke liefde voor jezelf die je heelt.

Eenzaamheid wordt vaak met ouderen geassocieerd terwijl eenzaamheid onder jongeren ook een serieus probleem is maar dat lijkt moeilijker bespreekbaar.

Ook voor jongeren geldt: maak je gevoelens bespreekbaar of durf hulp te vragen! Je hoeft je echt niet te schamen als je je wel eens eenzaam voelt. Het helpt als je dit gevoel erkent en gaat kijken wat de beste manier is om er vanaf te komen.

Voel je je eenzaam of ben je bang je eenzaam te gaan voelen?
Trek er regelmatig op uit en ga naar plaatsen waar je mensen kunt ontmoeten en /of wordt lid van een club.

Bij eenzaamheid gaat het er vooral om dat je betekenis mist in je leven.

En betekenis ontstaat door jezelf in het contact met de ander te laten zien en ervoor open te staan dat de ander zich toont.

Op die manier kan je voelen dat je er bij hoort, dat je bij die ander hoort.
Het hoeft niet heel ingewikkeld te zijn.

Een klein persoonlijk gesprekje tijdens het uitlaten van je hond bijvoorbeeld, kan je gevoel van er bij horen al versterken en je eenzaamheidsgevoel verminderen.

welke reden zit er achter jou eenzaamheid?
meestal schuilt er onzekerheid achter eenzaamheid, niet weten hoe je aansluiting kunt maken, of bang zijn voor afwijzing. Niet weten wat je leuk vindt of wat jouw interesses zijn. Blijf er niet mee lopen, ga naar een coach die jou ziet. Samen kom je er wel.

Eenzaamheid, het gevoel niet verbonden te zijn met anderen, is heel naar.

Belangrijk is om te blijven gaan.... oftewel de deur uit! Sporten helpt je om je beter te voelen. Bezoek een sportschool en volg groepslessen. Je leert nieuwe mensen kennen en je zorgt tegelijkertijd voor je mentale en fysieke gezondheid. Doen!!!

Loneliness is a sign that your heart misses connection, possibly with others, but most definitely to yourself.

Eenzaamheid is geen ziekte!

Eenzaamheid is vervelend, pijnlijk en moeilijk. En daarom wil je er iets aan veranderen. Wel is het goed om te beseffen dat het geen ziekte is, terwijl de maatschappij ons dat tegenwoordig doet geloven.

Waarschijnlijk speelt social media hier een belangrijke rol in. Mensen zoeken steeds meer verbinding op en het lijkt alsof iedereen het leuker heeft dan jij. Wees je hier bewust van.

Natuurlijk is het vervelend om je eenzaam te voelen. Maar besef je ook dat het heel normaal is om je zo af en toe eventjes eenzaam te voelen. Wellicht een manier om even tot rust te komen en bij jezelf te komen.

Boek; Calling in "the one". van Katherine Woodward Thomas. Een soort van werkboek over hoe je de mooiste relatie met jezelf kunt creëren en daarvanuit een relatie met " de Ander".

Leef zoveel mogelijk in het NU

een gezegde luidt: maak je niet druk om het verleden want dat is voorbij, en wat de toekomst brengt, weet je nog niet. Volgens het Boeddhisme is er alleen het huidige moment.

Ook al is het niet gemakkelijk, probeer niet te piekeren over waarom mensen je vergeten, over wat er is misgegaan in je relaties bijv. Ga niet als een berg tegen de toekomst aankijken maar neem het leven dag voor dag: zie de natuur, de weersveranderingen, dieren om je heen, kinderen die buiten spelen.

Ga in je eentje naar een film, maak een praatje met iemand naast je, in een winkel, bij de bushalte. Zing en dans, gewoon alleen in huis of zoek een groep om dit samen mee te doen.

Wat uit onderzoek goed blijkt te werken tegen gevoelens van eenzaamheid is: iets voor een ander betekenen door bijv. vrijwilliger te worden of maatje voor een zieke/gehandicapte.

Als je denkt dat er een diepere oorzaak is voor jouw eenzaamheid en je er alleen echt niet uitkomt, ga dan naar de huisarts, psycholoog, therapeut, contactpersoon van de kerk. Hulp zoeken is geen teken van zwakte, het is juist sterk om er iemand anders bij te betrekken.

Eenzaamheid hoort bij het leven. Je kunt het niet wegpoetsen.

De eerste stap is erkennen dat je soms eenzaam bent en dat je dat soms moeilijk kunt verdragen.

De tweede stap is om je eenzaamheid te verzachten. En dat is toch dat je er op uit moet om contacten te maken. Niet alleen oppervlakkig, maar ook om het te wagen een meer persoonlijk gesprek aan te gaan.

Wat daar dan nog bij komt is dat je niet te snel moet opgeven. Het is niet vanzelfsprekend om meteen mensen te vinden waar je je wat bij thuis voelt. En persoonlijke contacten hebben tijd nodig om te groeien.

Als jij je eenzaam en alleen voelt kan dit vele oorzaken hebben. Soms kom je er niet achter waar dit aan kan liggen.

Dit gevoel kan al heel vroeg ontstaan bv. tijdens de baby tijd als je moeder/ouders voor jouw gevoel niet genoeg aandacht en tijd met je door hebben gebracht. Je kunt dit niet bewust herinneren maar kan wel invloed op je huidige gevoel/gedrag hebben.

Om dit aan te pakken kun je naar een therapie gaan waar in je onderbewustzijn gewerkt wordt en daar bepaalde informatie opgelost wordt waardoor je gevoel gaat veranderen omdat je niet meer op die oude informatie kunt terugvallen.

Je kunt dan denken aan bv. Emotional Freedom Technique of Touch of Matrix.

Soms zit je in een cirkel waar je niet meer uitkomt.

Probeer eens de kleine dingen op te zoeken. Neem jezelf eens voor om mensen vaker te groeten, mensen die je vaker tegenkomt. het is verrassend dat mensen dan gaan teruggroeten. Het kan je helpen om mensen meer aan te spreken.

Wil je meer contact met iemand en kom je daar wel eens op de koffie, vraag hem/haar ook eens bij jou te komen.

Eenzaamheid kan nu een probleem voor jou zijn als je het moeilijk vind om contact te maken, vrienden en kennissen te vinden en te behouden.

 

Jezelf presenteren in groepen, op het werk of bij sociale verplichtingen kan angstaanjagend zijn. Het lijkt makkelijker om aan de zijkant te staan en bijna onzichtbaar voor je medemensen door het leven te gaan.

 

Heel pijnlijk en vervelend voor jou en een gemis voor anderen die niet de kans krijgen om jou te leren kennen. Maar hoe om je ervan af?

Sociaal ontwijkend gedrag heb je waarschijnlijk vroeger als kind aangeleerd. Het kan een overlevingsmechanisme zijn omdat het belangrijk was om onzichtbaar te zijn. Niet gezien en daardoor ook niet gekwetst, niet gepest, niet genegeerd, niet geslagen of niet misbruikt.
Onzichtbaar zijn was minder pijnlijk dan negatieve aandacht krijgen.

Therapie kan je helpen om te onderzoeken wat jou tegenhoudt om contact te maken. Je kunt je oude leefstijl aanpassen aan je behoefte van nu!

Ik heb vaak in groepstherapie en in indivudele therapie cliënten stappen zien maken naar een leven MET anderen, MET vrienden, MET partners.

Als jij dat ook wilt ben je van harte welkom in mijn praktijk.

Ga bewust op zoek naar jouw waarden; wat is voor jou belangrijk?

 

Hiervoor zijn diverse hulpmiddelen beschikbaar zoals testjes op internet, maar ook boeken in de bibliotheek. (Of eventueel door een gesprek met een therapeut.)

 

Als je helder hebt wat jouw waarden zijn kun je vervolgens bekijken hoeveel tijd je hier in de afgelopen 14 dagen hebt besteed. Misschien kom je er wel achter dat de verhouding tussen hoe belangrijk het voor je is en hoeveel tijd/energie het jou geeft niet klopt; tijd voor actie!

 

Maak een plan waardoor je tijd of mogelijkheden creëert om vaker bezig te zijn met jouw waarden, met datgene wat belangrijk voor jou is. Door zo bewust bezig te gaan met jouw waarden geef je tegenwicht aan het gevoel van eenzaamheid.

Eenzame mensen kunnen het heel moeilijk hebben met zichzelf.

 

Het is belangrijk om in beweging te blijven en actief te worden. De natuur staat altijd klaar voor een wandeling of fietstocht! Als je je echt goed voelt kun je je staande houden in eenzaamheid en mogelijk zelfs genieten van de ruimte die het geeft.

 

Een belangrijke voorwaarde voor goed eenzaam te kunnen zijn is zelfcompassie en een goed zelfbeeld. Een therapeut kan jou erbij helpen dit te ontwikkelen.

Je kan je eenzaam voelen met veel mensen om je heen. Maar natuurlijk ook als je iemand mist die belangrijk voor je was. Mensen omschrijven dit gevoel op verschillende manieren. Bijvoorbeeld als een leeg gevoel of een donkere plek. Als je merkt dat een eenzaam gevoel een restant is of een deel van een rouwproces, wat maar voortduurt, overweeg dan eens EMDR. Door met EMDR dit stuk te verwerken, komt er meer plaats voor een passend gevoel wat beter te dragen is en de mooie herinneringen. Na een tijdje komt er dan ruimte voor een gevoel van meer verbinding.

Tips tegen eenzaamheid bij jongeren (12–18 jaar)
1. Gevoelens normaliseren en bespreekbaar maken
- Laat merken dat eenzaamheid normaal is in deze leeftijdsfase.
- Praat naast elkaar in plaats van tegenover elkaar (bijvoorbeeld tijdens autoritten, wandelen of koken) – dat voelt minder confronterend
Gebruik open vragen: “Wanneer voel je je het meest alleen?”, “Wat zou op dat moment helpen?”

2. Steun bij sociale aansluiting
- Kleine stappen: één persoon benaderen is makkelijker dan een hele groep.
- Groepsactiviteiten met gedeelde interesses werken beter dan ‘zomaar’ nieuwe vrienden maken: sportteams, gaming clubs, muziek, kunst, dans, vrijwilligerswerk.
- Help hen ontdekken waar ze gelijkgestemden kunnen vinden.

3. Gezond omgaan met sociale media
- Sociale media kunnen zowel verbinden als vergroten wat ze missen.
- Praat over hoe ze zich voelen na gebruik, niet over hoeveel.
- Leer verschil tussen online volgen en echte verbinding.
- Stimuleer online communities die positief en veilig zijn, bijvoorbeeld rond hobby’s.

4. Communicatie- en zelfvertrouwenskills versterken
- Veel eenzame jongeren willen wel contact, maar weten niet hoe.
- Oefen korte sociale scripts: vragen stellen, compliment geven, grenzen aangeven.
- Werk aan lichaamstaal: open houding, oogcontact, lachen.
- Laat ze kleine succeservaringen opbouwen – dat versterkt het zelfvertrouwen🧩 5.

5. Stimuleer betekenisvolle activiteiten
- Jongeren voelen zich minder eenzaam als ze ergens bij horen of aan bijdragen.
- Vrijwilligerswerk: dierenopvang, sportclub helpen, buurtprojecten.
- Projecten die talenten aanspreken: iets ontwerpen, muziek maken, een game bouwen.

6. Thuis een veilige basis houden
- Leg geen druk op “meer vrienden moeten hebben”.
- Creëer momenten van echte aandacht: samen eten, koffiemomenten, korte check-ins.
- Geef ruimte én beschikbaarheid: jongeren willen autonomie maar wél een vangnet.

7. Let op signalen van diepe eenzaamheid
- Terugtrekken, extreem veel schermtijd, slaapproblemen.
- Sterke zelfkritiek (“niemand vindt mij leuk”).
-Conflictvermijdend of juist snel geïrriteerd.
- Slechte schoolresultaten door gebrek aan motivatie of concentratie.

Ghosting is een heel specifieke vorm van pijn. Het kan dezelfde cyclus van emoties oproepen die we kunnen voelen na het verlies van een dierbare.

Wanneer iemand zonder verklaring verdwijnt, is het niet alleen de afwezigheid van die persoon die pijn doet – het is een breuk in iets betekenen voor een ander. Het is het onbeantwoorde verhaal dat onze geest en ons zenuwstelsel steeds proberen af te maken.
Ghosting verbreekt ons gevoel van narratieve samenhang – de innerlijke verhaallijn die ons stabiel en verbonden houdt.
Onze hersenen zijn geprogrammeerd op verhalen, op oplossingen. Als we die niet krijgen, geeft de stilte ons een machteloos gevoel. En net als rouw verloopt het proces in fasen:

Ontkenning.

We betrappen onszelf erop dat we denken: "Ze sms'en wel terug... dit gebeurt niet echt." We verversen onze telefoon, lezen oude berichten opnieuw en zeggen tegen onszelf dat er een reden moet zijn voor de stilte.

Woede.
Dan komt de frustratie: "Serieus? Na dit alles verdwijnen ze gewoon?" De woede is een zelfbeschermende actie, maar toch steekt het.

Onderhandelen.
Dit is wanneer we denken: "Als ik nog eens contact opneem, krijg ik misschien duidelijkheid..." – ook al weet een deel van ons al dat de deur gesloten is.

Verdriet.
Uiteindelijk zet de pijn van het verlies zich vast. We rouwen misschien om de mogelijkheden die er hadden kunnen zijn, de intimiteit en hoop die we voelden. Vaak is het verdriet vermengd met twijfel aan onszelf. "Lag het aan mij? Waarom ben ik geen verklaring waard?" Dit is het kwetsbare deel – het lege gevoel, wanneer ons systeem verlangt naar iets dat er niet is.

Acceptatie.
Ten slotte de stille waarheid: "Hun stilte is een antwoord. Ik moet de realiteit accepteren." Het is het moment waarop we de controle daadwerkelijk loslaten; we stoppen met wachten tot iemand anders het einde van dit verhaal schrijft en geven onszelf wat rust en sluiten het af.
Genezing begint wanneer we elke fase door ons heen laten gaan zonder ons zelf te veroordelen. Dit proces gaat over het herwinnen van de waardigheid waarvan we het gevoel hebben dat die ons ontnomen is.

Je pijn en verwarring zijn logisch. Weet ook dat je in een positie bent om te groeien: in zelfrespect, zelfwaardering en geef je over aan dingen die je niet kunt controleren.

Dit moment kan een dieper vertrouwen in jezelf geven en je opnieuw stimuleren, in plaats van verhard of afgemat te raken. Geef ruimte aan het verdriet en de verandering die het kan brengen.

Doel van deze tip: je brein weer laten ervaren dat contact veilig en betekenisvol kan zijn, zonder dat je iets groots of spannends hoeft te doen.

De eerste stap: Kies een mini-actie! Vandaag kies je één heel kleine vorm van contact. Bijvoorbeeld: iemand een glimlach geven, een kort berichtje sturen (“Hoe gaat het?”), iets aardigs zeggen tegen iemand die je al kent, in een groepje of online community een kleine reactie plaatsen, even oogcontact maken en “hoi” zeggen.

Het mag zo klein zijn als nodig. Het gaat om het signaal aan jezelf :-)

De tweede stap: terwijl je het doet, benoem in jezelf:
“Dit is mijn moment van verbinding vandaag.”
Door dat bewust te labelen, leert je brein het effect beter herkennen.

En vervolgens, na afloop, stel je jezelf één simpele vraag:
“Wat voelde neutraal of oké aan dit contact?”
Niet: wat ging goed of fout — alleen: wat was oké.
Dit helpt om angst en zelfkritiek te verminderen.

Richt je op kleine momenten van verbinding:
micro-verbindingen — korte, oprechte interacties — doen verrassend veel om eenzaamheid te verzachten.

Denk bijvoorbeeld aan: een kort praatje met een winkelmedewerker, iemand een compliment geven, iemand online een vriendelijk bericht sturen, deelnemen aan een kleine activiteit of groep waar je niet veel hoeft te zeggen.

Deze kleine connecties activeren hetzelfde deel van het brein dat betrokken is bij sociale verbondenheid. Ze geven een zacht signaal: “Ik hoor erbij, ik besta voor anderen.” Dat ondermijnt het gevoel van isolatie zonder dat er meteen diepe relaties nodig zijn.

Wanneer je het fijn vindt om met anderen te praten over muziek of boeken, dan kun je via Senia bij jou in de buurt makkelijke een club vinden waar je je bij aan kunt sluiten of tips vinden hoe je zelf zo'n club opricht.

In trance komen clienten er vaak achter dat de verbinding met je zelf het meest als 'thuiskomen' voelt. Mocht je eenzaamheid ervaren, probeer dan iig de relatie met jezelf te versterken.

Oefening: 'Luister naar je innerlijke stem'

We raken vaak vervreemd van onszelf omdat we ons aanpassen aan verwachtingen.

- Neem regelmatig stilte of tijd alleen — zonder afleiding.

- Oefen om beslissingen te nemen die goed voelen, niet alleen logisch lijken.

- Let op signalen van spanning of rust in je lichaam; die vertellen veel.

Je eenzaam voelen is een van de diepste gevoelens die we als mens kunnen hebben. Als je je dit gevoel voorstelt als een wee van pijn, en stel je voor dat je er naartoe zou kunnen ademen. Kun je dan met je adem contact maken met dit diepe gevoel? Zonder dat het weg moet of gefixt moet worden. Als een wind die om een boom heen blaast en de blaadjes aan die boom zachtjes aanraakt met haar adem. Zo kun je zachtjes contact maken met dat diepe gevoel en de wind laten bewegen door de plek waar je de eenzaamheid het diepste voelt. Misschien wil je er ook je hand op leggen en langzaam van binnenuit contact mee maken en zien of er misschien heel langzaam, druppeltje voor druppeltje, iets in je kan beginnen te gaan ontdooien.

Eenzaamheid zegt niets negatiefs over wie jij bent. Probeer jezelf niet te veroordelen, maar erken dat het een menselijk gevoel is dat iedereen wel eens ervaart. Zelfcompassie helpt om weer open te staan voor contact.

Het kan heel zwaar zijn als je je eenzaam voelt. Juist dan mag je goed voor jezelf zorgen. Probeer door de zure appel heen te bijten en ga op zoek naar een bezigheid waar je mensen ontmoet. Dit kan bijv. een groepssport zijn of een cursus, training of workshop. Of word lid van een vereniging.

Vind je dit moeilijk, heb je behoefte om er eens over te praten of samen te onderzoeken hoe jij beter voor jezelf kunt leren zorgen, neem gerust vrijblijvend contact op.
Hartelijke groet
Hannelies

Tip: Aan de basis van eenzaamheid ligt jouw idee dat je gescheiden bent van andere mensen. Dat is de consequentie van je visie dat de mens – jij en ieder ander- in de kern een lichaam is. Lichamen zijn gescheiden, eindig en sterfelijk. Het leven is zinloos.

Als je de mens zou zien als ten diepste Geest, ontstaat er ruimte voor het idee dat de werkelijkheid -en alle levende wezens- één is. Dit idee staat bekend als holisme. Dit perspectief op de mens leidt tot een geheel andere waarneming van de werkelijkheid, waarin eenzaamheid wordt vervangen door gevoelens van verbinding. De Cursus in Wonderen bevat 365 lessen -en een theorieboek- om je deze omwenteling in je visie eigen te maken. Diederik Wolsak biedt therapie op basis van de Cursus. Zelf gebruik ik bij gelegenheid inzichten uit de Cursus in mijn Gestalttherapie.

"Je luistert niet om te helpen.
Je helpt… door te luisteren. Je luisterspier kan je oefenen.
Luisteren betekent dat je je beschikbaar maakt voor de ander.

Probeer oordeelbewustzijn te zijn tijdens het luisteren
Oordelen hebben we allemaal – en dat is helemaal niet erg.
Maar probeer ze tijdens het luisteren even te parkeren.
Zo ontstaat er écht ruimte voor de ander.

Eenzaamheid gaat vaak dieper dan alleen een gebrek aan sociaal contact. Hypnotherapie helpt je de onderliggende oorzaken te ontdekken, zoals oude overtuigingen (“ik hoor er niet bij” of “ik ben niet goed genoeg”) of onverwerkte emotionele pijn. Door deze patronen op onbewust niveau te helen, ontstaat er meer zelfvertrouwen, verbondenheid en openheid. Dit maakt het makkelijker om echte verbindingen aan te gaan – met anderen én met jezelf.

Je alleen of eenzaam voelen, dat hebben we allemaal weleens. De één wat meer dan de ander. En er zijn ook mensen, die zich helaas vrijwel continu eenzaam of alleen voelen.

Dr Roby Abeles Psy.D., MFT, SEP, PACFA Supervisor omschrijft dit naar mijn mening heel mooi:

“Alleen zijn is een illusie. Dat is net als een druppel water, die zich alleen voelt in de zee.”

Er is altijd iemand om je heen, die je kan steunen, helpen en er voor je is. Soms op de meest onverwachte plekken.

Eenzaamheid confronteert met vragen over zin, verbondenheid en jezelf. In Gestalttherapie gebruiken we je ervaring in het hier-en-nu als ingang. Door bewust te worden van je gevoelens en het contact met jezelf, ontstaat ruimte om authentieke verbinding met anderen aan te gaan.

Eenzaamheid voelt vaak als iets van het nu: geen mensen om je heen, geen verbinding, een lege agenda. Maar vanuit het psychodynamische perspectief gaat eenzaamheid zelden alleen over het huidige moment. Het raakt aan oude, vaak onbewuste gevoelens van gemis, afwijzing of het verlangen om écht gezien te worden.

In psychodynamische therapie wordt gekeken naar hoe je vroege ervaringen en relaties (bijvoorbeeld met ouders of verzorgers) je huidige beleving van relaties beïnvloeden. Misschien leerde je vroeger om jezelf aan te passen, gevoelens te onderdrukken of sterk te zijn en nu voel je je onverbonden, zelfs tussen anderen.

Wat kun je doen? Onderzoek de herhaling in je eenzaamheid

Vraag jezelf af:

* Wanneer voel ik me het meest eenzaam en wie of wat doet me dan (onbewust) denken aan vroeger?
*Wat is het ‘oude script’ dat zich herhaalt in mijn huidige relaties of sociale situaties?

Welk deel van mij verlangt naar contact en welk deel houdt dat juist tegen uit angst voor afwijzing of afhankelijkheid?

Door deze innerlijke dynamiek te erkennen, wordt eenzaamheid niet alleen iets dat ‘je overkomt’, maar iets dat je kunt gaan begrijpen en waar je op een dieper niveau beweging in kunt brengen. Inzicht in de patronen achter je gevoelens opent de deur naar werkelijke verandering en verbinding.

Denk eens aan vroeger, met wie had je het leuk, met wie was je bevriend en is de vriendschap verwaterd door studie/werk/privelevens/verhuizing.
Bel/app die vriendin bv weer eens en vraag hoe het gaat en overleg of je beiden zin hebt weer eens af te spreken en te ontdekken of je verder kunt gaan waar je was gebleven en de draad misschien in het hier en nu weer kunt oppakken.

In plaats van te focussen op het “oplossen” van eenzaamheid, wil ik je uitnodigen om nieuwsgierig te worden. Niet alleen naar wie jou kan helpen, maar ook naar wie jij kunt leren kennen, begrijpen, verrassen.

Misschien kun je een ontmoetingsdagboek bijhouden. Elke week noteer je één persoon die je hebt gezien of gesproken—al is het maar vluchtig. Wat viel je op? Wat zou je willen vragen? Wat denk je dat die persoon nodig heeft?

Deze oefening verschuift je blik. Van “ik ben alleen” naar “ik ben deel van een wereld vol verhalen.” Het stimuleert empathie, activeert je sociale nieuwsgierigheid en maakt contact minder spannend. Relationele nieuwsgierigheid is geen truc, maar een levenshouding. En die houding maakt jou tot iemand die niet wacht op verbinding, maar haar actief opzoekt.

Je bent niet alleen een ontvanger van contact. Je bent ook een bron. En dat is iets om trots op te zijn.

Eenzaamheid voelt vaak als een muur tussen jou en de wereld. Maar die muur hoeft niet in één keer gesloopt te worden. Wat ik je wil meegeven, is dat verbinding niet altijd groots hoeft te zijn. Juist de kleine momenten—een glimlach van een voorbijganger, een kort praatje met de kassamedewerker, een knikje naar je buur—kunnen een enorme impact hebben.

Ik nodig je uit om deze microverbindingen bewust te gaan opmerken. Misschien kun je een klein dagboekje bijhouden waarin je elke dag één moment noteert waarop je contact hebt gehad, hoe klein ook. Hoe voelde dat? Wat deed het met je stemming? Door hier aandacht aan te geven, train je je brein om sociale signalen te herkennen en positiever te interpreteren.

Je hoeft niet meteen diepe vriendschappen aan te gaan. Maar door deze kleine interacties ontstaat er een fundament van verbondenheid. En dat fundament is vaak precies wat nodig is om weer open te staan voor meer. Jij hoeft niet perfect sociaal te zijn—je hoeft alleen maar aanwezig te zijn. En dat ben je al.

Vaak is het jouw innerlijke kind wat zich eenzaam voelt. Probeer eens of je contact met hem of haar kunt maken. Laat het voelen dat jij er voor hem of haar bent. Dat het niet alleen is. Accepteer het kind zoals het is, het mag authentiek zijn.
Het is niet voor iedereen makkelijk om contact te maken met het innerlijke kind. Als je er moeite mee hebt, vraag dan hulp aan een therapeut.

'Waar je ook naartoe gaat, je hebt altijd jezelf bij je', zei een cliënte van mij ooit. Dit hielp haar om zich goed te voelen. Misschien voel je je minder eenzaam als je er ook zo naar kunt kijken. Probeer het maar eens.

Heb je steun nodig omdat je je eenzaam of verdrietig voelt? Maak in je huis een fijne plek. Richt een plek in met iets wat jou positief prikkelt; met kleuren, of geuren of muziek. Of neem een warme douche, en masseer jezelf met aandacht met geurende doucheschuim.

Zou je meer willen leren over hoe je beter voor jezelf kunt zorgen? Neem gerust vrijblijvend contact op.

Eenzaamheid wordt veroorzaakt door een gebrek aan betekenisvolle connecties. Vaak komen hier dan gevoelens van onrust en leegte bij. Deze gevoelens negeren leidt tot meer disconnectie, Maar hoe ga je deze vicieuze cirkel doorbreken en kun je weer de verbinding aangaan? In dit boek geeft ze herkenbare voorbeelden en oefeningen waarmee je jezelf kunt helpen. Gelukkig ontbreekt de humor niet.

In onze maatschappij is het gemakkelijk de verbinding met anderen kwijt te raken. Kleine terloopse contacten worden steeds schaarser. Zoek deze contacten weer zelf op; ga voor de kletskassa in de winkel in plaats van de zelfscan, groet mensen op straat, stuur een kaartje of een berichtje naar een bekende. Meer kleine contactmomentjes kunnen het begin zijn van meer verbondenheid met de mensen om je heen.

Oefening: Verbondenheid creëren door waarden
Doel: ontdekken welke persoonlijke waarden kunnen helpen om uit de eenzaamheids-spiraal te komen.

Stappen:
- Stel jezelf eens de vraag: “Welk moment in mijn leven voelde ik mij verbonden met anderen?” Haal dat plaatje dat beeld wat daarbij hoort maar weer eens naar voren en voel maar hoe dat voelde.
- Inventariseer daarna waarde(n) in dit moment zaten? wat in dat moment was belangrijk voor je? denk aan: vriendelijkheid, openheid, betrokkenheid of zorgzaamheid, of iets heel anders.....
- Bedenk een kleine actie die in lijn ligt met de hierboven genoemde waarde(n). Bijv. een berichtje sturen naar iemand, deelnemen aan een buurtactiviteit, of hulp aanbieden aan een ander, de buurman of buurvrouw uitnodigen voor een kop koffie, etc.
- Het gevoel van eenzaamheid is er soms en besef dat je altijd weer de keuze hebt om richting je waarden te bewegen – al is het maar één kleine stap.

ACT helpt om te beseffen dat je niet hoeft te wachten tot eenzaamheid weggaat alvorens acties te ondernemen.

Eenzaamheid is een pijnlijk maar menselijk gevoel. Het betekent vooral dat je verbinding mist, niet dat er iets met jou niet oke is!
Soms lijkt het alsof iedereen een grote vrienden club heeft en altijd maar leuke dingen aan het doen is.
Maar weet dat voor connectie, voor verbinding, éen oprecht gesprek of ontmoeting al veel kan doen.
Kwaliteit gaat echt boven kwantiteit.
Kijk eens of je je kan aansluiten bij iets waar je ook echt bij wil horen. Dat kan iets zijn met vrijwilligerswerk, een boekenclub, sport of een creatieve hobby. Als je een gedeeld doel hebt, is contact maken vaak makkelijker.
En weet dat je niet alleen bent! Veel mensen voelen zich eenzaam! Misschien kan je zelf ook uitreiken naar een ander. Een glimlach naar iemand anders kan al een lichtpuntje in iemands dag zijn.

Met regelmaat word ik geconfronteerd met cliënten die aangeven last te hebben van eenzaamheid. Het gaat dan niet zozeer om een gevoel van alleen zijn.
Maar meer om existentiële eenzaamheid. Besef je dat alle mensen dat delen. Dat niemand in jouw hoofd kan kijken, niemand kan voelen wat jij voelt in je lijf, niemand kan doorvorsen wat maakt dat je je gedraagt zoals je je gedraagt, niemand jouw spirituele inzichten helemaal kent en niemand volledig kan begrijpen welke sociale contacten je aangaat.
Ja dat is eenzaam. Maar de positieve keerzijde is: dat is jouw uniciteit. Dat maakt jou bijzonder. Met deze mindset kom je een stuk verder.

Zie ook de tip over waarom je niet kàn oordelen. Begin met oefenen om je oordelen los te laten.

Ik ben me bewust geworden dat mijn oordelen me een positie gaven van waaruit ik, wat overdreven gezegd, “neerkeek” op de ander: ik kon denken: ik doe het anders, beter dan jij.

Nu ik me geleidelijk minder oordelend durf op te stellen ervaar ik een verschuiving in mezelf naar nieuwsgierigheid naar de ander en diens beweegredenen. Daardoor ervaar ik de ander ook anders, meer als mezelf en meer verbonden met mij. Hiermee samen gaat dat ik me minder eenzaam voel. Ik vind dit rijkdom!

Tip: Jouw oordelen over anderen creëren jouw eenzaamheid. Onderzoek je oordelen en je oordeelsvermogen.

We vertrouwen allemaal op ons eigen oordeel, want we denken dat we niets anders hebben. Mijn oordeelsvermogen heb ik altijd ervaren als de basis voor hoe ik in de wereld sta en mijn dagelijks handelen. Ik voelde grote weerstand om hier vraagtekens bij te zetten. Door mijn studie van de Cursus in Wonderen, een eigentijds spirituele tekst, ben ik mijn oordeelsvermogen anders gaan zien en is mijn relatie tot andere mensen diepgaand veranderd. De Cursus bevat een aantal belangrijke observaties:

In willekeurige volgorde en mijn woorden:

*Wat in onze normale perceptie een “goed” oordeel is en wat een “fout” oordeel is onduidelijk. Het verschilt per persoon en ook één zelfde persoon verandert zijn oordelen in de loop der tijd.

*Ik kan geen waarachtig oordeel hebben, daarvoor mis ik de informatie. Ik zou inzicht moeten hebben in de volledige achtergrond van de situatie die ik beoordeel, alle toekomstige gevolgen en alle directe en indirecte neveneffecten voor de hele omgeving van die situatie. Bovendien zou ik zeker moeten zijn dat mijn persoonlijke perceptie van die situatie objectief is. Dit kan ik allemaal niet claimen tenzij in een fantasie van hoogmoed. Ik neem met mijn oordeel een positie in die ik niet werkelijk heb en ben zo oneerlijk tegenover de ander en mezelf. Dit in te zien bevrijd me van mijn idee dat ik over alles een oordeel moet hebben.

* mijn oordeel over een ander is altijd ook een oordeel over mijzelf. Onverdraagzaamheid tegenover anderen is onverdraagzaamheid tegenover mijzelf.

* Mijn oordelen over de wereld weerspiegelen wat ik geleerd heb over de wereld, laten zien wie ik ben. Mijn oordelen zijn mijn projecties op de wereld.

Zie ook de tweede tip.