Echtscheiding - forum lotgenoten

Kan je niet echt helpen! alleen een stukje herkenning.
Wat ik probeer te onthouden is dat de kwaliteit van tijd samen door brengen beter is dan de kwantiteit. (nou zijn ze meer tijd bij mij dan wat jij beschrijft dus misschien makkelijk gezegd maar ik geloof hier wel in)
Ik zit momenteel heel laag in mijn energie, Maar samen zijn. Zo kan ik nu genieten van samen film kijken, gamen, spelletje spelen, knutselen en tussen door echt luisteren. De tijd nemen voor je kind.
Succes en sterkte

Hallo,

Ik zal beginnen met te zeggen dat ik het heel moedig vind om je verhaal te brengen.

Ik ben zelf gescheiden na 18 jaar huwelijk. Intussen ook al 7 jaar geleden. We hebben twee jongens. Twee jaar geleden begon mij’ ex man ook een nieuwe relatie. Ook ik was in het begin bezorgd dag de jongens misschien liever bij de papa zouden zijn die samen met zijn nieuwe partner heel veel reist met de jongens. Ik had zelf ook een tijdje een relatie maar dat liep uit op een fiasco en ik dacht ook dat dit mijn jongens nog meer naar de papa en zijn partner zou drijven omdat zij samen inderdaad veel organiseren, etentjes, reizen, …

Uiteindelijk ben ik mama op mijn manier: ik spendeer tijd met de jongens als ze d’er zijn, toon interesse in de school, praat veel met hen, vrienden zijn welkom, … we kijken samen naar een leuke film met popcorn … en nu ik kan hen niet trakteren op een reis naar Cuba, Canada, Kruger Park, maar mijn jongens houden zielsveel van mij, zijn telkens super blij als ze na de vakantie naar me toekomen, genieten van de rust die ze dan weer bij vinden. Ik heb met de stiefmama ook een goeie babbel gehad in het begin. Het is een verstandige, lieve vrouw die weet dat ik de mama ben, die plaats ook niet wil innemen maar die voor mijn jongens wel heel lief en zorgzaam is. Bij de papa is het anders maar de jongens genieten van beide facetten. Zien de papa graag, gaan graag naar de papa en omgekeerd.

Ik heb nooit geprobeerd hem te evenaren, maar heb op mijn manier zorg gedragen voor hen en de jongens weten beide te waarderen en hebben beide nodig.

Tuurlijk blijf ik het moeit vinden als ze 1 week op twee bij de papa zijn of twee weken met vakantie zijn, maar dan troost ik mij met de gedachte dat ze de wereld ontdekken, het een prachtige ervaring is en probeer ik die tijd voor mezelf te benutten met sporten, een restaurant met een vriendin, een beetje me-time

Hopelijk kan het je wat geruststellen

Na bijna 24 jaar getrouwd geweest. En twee kinderen verder.
Struggelen wij al een paar jaar.
Hij heeft me in de afgelopen jaren al meerdere keren gezegd dat het niet meer verder kan zo.
Maar na toch steeds dingen beloven heeft hij me afgelopen Vrijdag gezegd dat het echt over is nu.
Weet even niet wat ik met dit gevoel aanmoet.
Iets halen bij de drogist om me enigszins rustiger te voelen. Of het toch maar te laten komen?
Ik zou ook zeker graag met lotgenoten praten van hoe zij dat doen.

Hallo Dennis,

het is een hele achtbaan waar je in terechtkomt.

maar je bent niet alleen er zijn meer vaders die er alleen voorstaan. waar ik er 1 van ben.

mocht je willen praten dan laat maar weten.

groet Robert

Hoi Dennis

Je bent zeker niet de enig.Bij mij zijn precies dezelfde gevoelens.Boosheid ,onmacht, verdriet.Veel piekeren.Het erniet overheen komen.Etc..Hoe is het numet je?

Ja ik zit er nu midden in. 23 jaar samen met 2 jongens. en haar stiefvader overlijdt ze krijg paniek en angst aanvallen. Nu zet ze er een punt achter ze hou van me zegt ze maar ik bheb dit veroorzaakt veranderd. Maar ze wil niet uit huis en ik nog ook geen andere vriendin zoeken

Dag Dennis

Ik zit ook in een scheiding en ben meteen naar een psycholoog gegaan die naar me luistert en me goede tips geeft. Hier los je de situatie niet mee op, maar kun je wel alles beter een plaatsje gaan geven. Sterkte!!!

U tijd is kostbaar laat ze los, ben ook alleenstaande papa me 3 kinderen ook omdat ze iemand van tinder genomen heeft, 11jaar samen, laat ze gwn los u leven gaat vooruit, bij mij ist nu 3 maand, en uzelf verliezen hoeft ni zij blij da je zo iemand da u ni graag ziet kwijt zijt probeeer naar.de slechte.kanten van haar te kijken en ni over u laten lopen.. tleven gaat vooruit, zet u erover maatje

Zelfde mijn vrouw is na 16 jaar wou ze scheiden maar we werkten aan er was hoop toen is ze op vakantie gegaan en is daar vreemd gegaan en nu ben ik opeens alles dat slecht was en wil ze relatie beginnen met de nieuwe persoon en daar naartoe verhuizen. Ik voel je pijn zit midden in terwijl wij nog samen wonen en zij met die gast elke dag belt en appt terwijl wij nog moeten scheiden.... is echt ondraaglijk ik ben begonnen met sporten dst helpt succes!

het verhaal van vk herken ik. Ben vorig jaar officieel gescheiden, nadat ik mijn vrouw voor de tweede keer betrapte dat ze vreemd ging. Ze is meteen uit het huis vertrokken en heeft gekozen voor haar nieuwe vriend. De kinderen wonen bij mij. Uiteindelijk wen je wel aan de situatie en zul je het moeten loslaten. Ik focus me vooral op het belang van de kinderen, ook daar ontloopt ze haar verantwoordelijk. Het is een trieste situatie voor hun. Sporten helpt inderdaad, Succes, sterkte en wijsheid.

Ik ben geen man, maar het is wel echt zo’n rotsituatie als je een mooi plaatje voor ogen had en het werkt niet. Onthoud dat je haar net zo goed aan de kant had kunnen zetten, maar je bleef voor het grotere doel. Ze zal heus ook eigenaardigheden hebben gehad waar jij je twijfels over had. Mensen zeggen steeds dat het sterk is om weg te lopen uit een ‘toxic’ relatie. Ik geloof daar niet in. Iedereen is wel een beetje ‘toxic’. Ik geloof dat je voor elkaar kiest en als je kinderen hebt, ben je het hun verschuldigd om alles, maar dan ook alles te doen om je relatie te redden. Zij hebben niet gekozen om geboren te worden. Zij verdienen twee ouders die laten zien wat knokken is. Zonder kinderen is uit elkaar gaan een veel makkelijker verhaal. Uiteraard zijn er uitzonderingen als mishandeling e.d waarbij je altijd weg moet gaan. Fysieke veiligheid en daarna emotionele veiligheid zijn de nummer 1 zorgen voor een ouder vind ik

@Anna; Zij hebben niet gekozen om geboren te worden.

Jij hebt ervoor gekozen om kinderen te krijgen en de kinderen op te brengen in veilig, liefdevol & gelukkig gezin. Als een relatie niet werkt dan kun je proberen om er alles eraan te doen om het te laten werken. Dan maar samen ongelukkig door dobberen? Is dag jou idee achter je doet het voor de kinderen? Kinderen worden te vaak als excuus gebruikt. Kinderen gaan het doorhebben wanneer de relatie van de ouders puur voor hen in stand is gehouden. Je geeft ze een schuldgevoel mee en je voedt ze op te accepteren dat liefdevolle relatie tussen ouders niet belangrijk is! Je vergeet de emotionele welzijn van kinderen, toneel spelen schaadt je kind en uiteindelijk groeien ze niet in een veilig geborgen gezin.

Zo herkenbaar 😞 mijn man is vreemdgegaan met een man

Ik herken je probleem. Ik zit er ook mee. Financiele problemen en bijkomend alcoholisme.. Niet opgeven

behoorlijk egoïstisch.

heb je er ooit aan gedacht dat je vrouw het medemogelijk heeft gemaakt zodat jij kon werken?

dat je huis gepoetst was , je kinderen verzorgd.

ouder ben je 24/7 en na een werkdag zit de plicht er voor de meeste mannen op in hun hoofd.

weet je ga lekker co ouderschap aan .. ga jij de helft minder werken en je ex vrouw ook een helft erbij.. kan ze naast de zorg voor de kinderen zelf wat opbouwen en eindelijk genieten van 50% meer vrije tijd dan met jou... en jij succes met een halve baan en de zorg voor je kinderen en de helft minder vrije tijd dikke doei

Op het moment dat je ergens voor kiest moet je later geen spijt hebben of klagen..Dan had je het anders moeten doen.ook ik heb thuis voor de kids gezorgd en maar een matig baantje genomen zodat mijn ex(lig nu in de scheiding)weer een studie van 5 jaar kon gaan doen.mAlles voor de toekomst..nu moet hij ook alles met mij gaan delen dat is een keuze geweest van ons samen..

Hoi Saartje,

Het lijkt wel of ik mijn eigen verhaal lees. Zit hier met tranen in mn ogen, omdat ik weet dat ik ook los moet laten. Vind het alleen zo ontzettend moeilijk! Heel veel sterkte!

Ik leef heel erg met je mee en wens je alle sterkte toe. Ook ik heb sinds een jaar ongeveer intens verdriet doof een scheiding. Voor de tweede keer op rij in mijn leven werd ik verlaten na 14 jaar te zijn samen geweest. Telkens hadden ze snel een nieuwe relatie. Ik kan het maar niet vatten dat de man waarmee ik recent samen was dat ook hij mij verlaten heeft. Hij beloofde me dat hij mij nooit zou verlaten. Ik kon hem vertrouwen en hij zou me altijd steunen en er altijd voor mij zijn. De realiteit werd het tegenovergestelde. Hij heeft me laten vallen als een baksteen. Ik herken hem niet meer in zijn houding naar mij toe. Na ons conflict vorig jaar wiilde hij niet meertegen me praten. Nooit heb ik afsluiting gekregen. Enkel de boodschap dat hij niks meer met mij wilde te maken hebben. Ik was in shock..Midden vorig jaar liet hij weten iemand anders te hebben waarmee het klikt. Hij woont al samen met haar. Ik voel me zo verdrietig en kan het maar niet vatten. Ik zie ook geen manier om eruit te geraken. De slag komt voor mij extra hard aan omdat ik voor de tweede keer zoiets meemaak. Ook ik mocht in het najaar 2022 nog een nieuwe bank kopen van hem. Hoe bizar.

Ik leef heel erg met je mee en wens je alle sterkte toe. Ook ik heb sinds een jaar ongeveer intens verdriet doof een scheiding. Voor de tweede keer op rij in mijn leven werd ik verlaten na 14 jaar te zijn samen geweest. Telkens hadden ze snel een nieuwe relatie. Ik kan het maar niet vatten dat de man waarmee ik recent samen was dat ook hij mij verlaten heeft. Hij beloofde me dat hij mij nooit zou verlaten. Ik kon hem vertrouwen en hij zou me altijd steunen en er altijd voor mij zijn. De realiteit werd het tegenovergestelde. Hij heeft me laten vallen als een baksteen. Ik herken hem niet meer in zijn houding naar mij toe. Na ons conflict vorig jaar wiilde hij niet meertegen me praten. Nooit heb ik afsluiting gekregen. Enkel de boodschap dat hij niks meer met mij wilde te maken hebben. Ik was in shock..Midden vorig jaar liet hij weten iemand anders te hebben waarmee het klikt. Hij woont al samen met haar. Ik voel me zo verdrietig en kan het maar niet vatten. Ik zie ook geen manier om eruit te geraken. De slag komt voor mij extra hard aan omdat ik voor de tweede keer zoiets meemaak. Ook ik mocht in het najaar 2022 nog een nieuwe bank kopen van hem. Hoe bizar.

Ik leef heel erg met je mee en wens je alle sterkte toe. Ook ik heb sinds een jaar ongeveer intens verdriet doof een scheiding. Voor de tweede keer op rij in mijn leven werd ik verlaten na 14 jaar te zijn samen geweest. Telkens hadden ze snel een nieuwe relatie. Ik kan het maar niet vatten dat de man waarmee ik recent samen was dat ook hij mij verlaten heeft. Hij beloofde me dat hij mij nooit zou verlaten. Ik kon hem vertrouwen en hij zou me altijd steunen en er altijd voor mij zijn. De realiteit werd het tegenovergestelde. Hij heeft me laten vallen als een baksteen. Ik herken hem niet meer in zijn houding naar mij toe. Na ons conflict vorig jaar wiilde hij niet meertegen me praten. Nooit heb ik afsluiting gekregen. Enkel de boodschap dat hij niks meer met mij wilde te maken hebben. Ik was in shock..Midden vorig jaar liet hij weten iemand anders te hebben waarmee het klikt. Hij woont al samen met haar. Ik voel me zo verdrietig en kan het maar niet vatten. Ik zie ook geen manier om eruit te geraken. De slag komt voor mij extra hard aan omdat ik voor de tweede keer zoiets meemaak. Ook ik mocht in het najaar 2022 nog een nieuwe bank kopen van hem. Hoe bizar.

Ik leef heel erg met je mee en wens je alle sterkte toe. Ook ik heb sinds een jaar ongeveer intens verdriet doof een scheiding. Voor de tweede keer op rij in mijn leven werd ik verlaten na 14 jaar te zijn samen geweest. Telkens hadden ze snel een nieuwe relatie. Ik kan het maar niet vatten dat de man waarmee ik recent samen was dat ook hij mij verlaten heeft. Hij beloofde me dat hij mij nooit zou verlaten. Ik kon hem vertrouwen en hij zou me altijd steunen en er altijd voor mij zijn. De realiteit werd het tegenovergestelde. Hij heeft me laten vallen als een baksteen. Ik herken hem niet meer in zijn houding naar mij toe. Na ons conflict vorig jaar wiilde hij niet meertegen me praten. Nooit heb ik afsluiting gekregen. Enkel de boodschap dat hij niks meer met mij wilde te maken hebben. Ik was in shock..Midden vorig jaar liet hij weten iemand anders te hebben waarmee het klikt. Hij woont al samen met haar. Ik voel me zo verdrietig en kan het maar niet vatten. Ik zie ook geen manier om eruit te geraken. De slag komt voor mij extra hard aan omdat ik voor de tweede keer zoiets meemaak. Ook ik mocht in het najaar 2022 nog een nieuwe bank kopen van hem. Hoe bizar.

Waarom ben jij met hem getrouwd en waar is slechte en goede tijden. Jij moppert veel, maar keus is gemaakt

Simpel, is makkelijk voor zelfdoding voor jouw man. Voor de rest dedicatie is bekangrijk, Je bent getrouwd (voor leven), echter als de man is dood (met financiele plussen?)

Wij hebben veel geld en als ik dood ben echt goed voor mijn vrouw. Conclusie is eenvoudig, echer man is wellicht niet allignment.

En hier ook Christof, keuze maak je maar daarmee betekent het niet dat je daaraan zit voor de rest van je leven. Je bekijkt het te zwart /wit. Wij zijn geen gewoonte dieren, we ontwikkelen ons, verwachten meer van elkaar en soms voldoet die ene partner niet meer aan onze eigen ontwikkeling en verwachting. Je moet niet aan een dooie paard willen trekken. Het houdt soms op en dat is niet erg. Iedereen maakt dan een kans op een betere toekomst!

Misschien er bij blijven als er contact is tussen de kinderen en hun vader? En dan dus alleen overdag?
Ik denk niet dat ik mijn kinderen in zo'n situatie zou durven achterlaten.

Liefde na een paar jaar is voorbij, een goede vriendschap en loyaliteit zijn belangrijk, zorgen voor elkaar. Liefde, onzin.

Liefde is geen onzin Christof! Ik weet niet wat jou situatie is maar is nodig in een relatie. Jij hebt het blijkbaar ware liefde niet mogen ervaren. Als jij genoegen neemt met loyaliteit en zorgen voor elkaar, dan zijn jullie feitelijk gewoon friends with benefits. Zal lastig zijn met intimiteit, erin, eruit en klaar. Je mist de diepgaande connectie en mooie belevenis van het intiem zijn met iemand waar je ontzettend veel van houdt. Als erin, eruit voor jou werkt, ook prima😂

Ik ben simpel, als trouwen dat is voor het leven, goede en slechte tijden. Houden van elkaar , onzin naar een paar
jaar goede vrienden.

Wat een onzin, jij hebt een vriendje?? Ik heb een hekel aan scheiden (dat is voor leven (??)). Iedereen heeft problemen.
Scheiden waarom (OK een belofte, maar in Nederland dat betekent niets?)
Ik ben getrouwd voor meer dan 20 jaar en natuurlijk we hebben problemen (als anderen), loyaliteit is belangrijk en vriendschap. Mijn vrouw zorgt echt goed voor mij (ik ben niet in de beste conditie), mijn hoofd is nog wel goed. (balans)
Ik zou dat slecht vinden dat mannen (of vrouwen) een relatie stoppen als de partner heeft Alzheimer/Dementia etc

Ik heb een hekel aan die posts die negatief zijn (beslissing is genomen (goede en slechte tijden) Jullie zijn getrouwd en belofte gemaakt (wat betkend dat)

Danielle ik ken dit. Hoe gaat het met je?

Tip:
Ritalin remt de groei.
Ik heb er spijt van de wij onze zoon dit medicijn hebben gegeven.
Concerto is overigens helemaal troep.

Wat een naar verhaal en zo oneerlijk !! Hoe is dit afgelopen ?

Ben je echt gaan scheiden of kon je er nog uitkomen?

Beste Mar,

Ik snap wat je bedoeld.
Zit nu midden in een scheiding, voor mij al de tweede keer.
Ben het vertrouwen in de mensheid ook echt kwijt.
Als je gekwetst word is dat weer iets wat heel hard aankomt

Oh, bedankt voor het delen van jouw verhaal. Ik herken zoveel wat je schrijft.
Hoe gaat het nu met je?

Ah ja, ik herken het ook…. Zo ontzettend moeilijk. Ook die diepe angst om alleen te zijn…
Ben benieuwd hoe het nu gaat

Jeetje, dit lijkt precies op mijn verhaal al ben ik een man. Maar het zou zomaar mijn verhaal kunnen zijn, ik wens je heel veel kracht en sterkte toe! We komen er wel !

Ik herken het.
Vooral het schuldgevoel naar de kinderen. Zomervakantie ook zo vreselijk nu.
Ik weet ook niet hoe voel me ook zo verloren

Zo herkenbaar. Continu schuldgevoel of je kinderen missen als ze er niet zijn.

Veel sterkte voor jullie beiden.

Sorry, maar jullie trouwden ik denk daar was een belofte of goede en slechte tijden, te veel hooi prima (of niet), maar jij hebt een belofte gemaakt (ook jou man overigens).
Waarom niet loyaal FULL voor jouw man, jullie zijn getrouwd, wat is het met mensen tegenwoordig, een belofte met trouwen moet iets betekenen.

Wil iemand Christof verwijderen van deze site.. iemand afzeiken die het al zo moeilijk heeft met een scheiding zit niemand op te wachten..

Go home Christof

Herkenbaar verhaal.. bij mij is het andersom , alleen zonder kinderen…

en hij is zeker; voor ons is het te laat

Ik ben geen psychiater, maar jij bent getrouwd, jij hebt een paar kinderen, jij hebt beloftes gemaakt (ook jouw man). Goede/slechte tijden, kun jij echt kiezen.
Sorry geen empathie (jij hebt gekozen)

Wat heb jij verkeerd gedaan, jij hebt jouw man gekozen (of niet)
Hoe kan dat zijn dat je man vreemd gaat??
Leugens van jouw man, misschien, maar jij hebt gekozen.

Wat is verkeerd met jouw? Waarom gaat jou man vreemd, hij heeft jouw getrouwd, waarschijnlijk prima. Alles op jou man zetten? Ik heb een hekel aan scheiding (en ik wil dat niet doen), maar wellicht iets met jou?

Scheiding is rubbish, goede, slechte tijden (inclusief psychiche problemen (van beide kanten). Getrouwd zijn in een andere slaapkamer kan zijn, maar belofte is belofte (weinig empathie van mijn kant)

Ik vind jou ontzettend sterk! Wat jammer dat je dit allemaal moet meemaken! Ik herken veel van jouw verhaal....en zou ook graag de stap willen zetten om bij mijn man weg te gaan. Veel geluk in je verdere leven!

Ik leef met je mee en heb zelf co ouderschap geweigerd in het belang van onze kinderen 12 en 16 jaar, omdat ze een slechte band met hun vader hebben. Ze willen niet naar hem. Bijna ex ging akkoord met om het weekend zonder tegenstribbeling. Ik deed ook alles. (Zie verhaal 59) Blijf volhouden in het belang van je kinderen. Suc6

Wat goed dat je de stap hebt gezet. Ik wens jou nog heel veel gelukkige momenten toe zonder hem!

Zo spijtig dat je dit allemaal hebt moeten meemaken en ik snap heel goed hoe moeilijk het is om er uit te stappen, zeker als er kinderen zijn. Ik vind jou een erg moedige vrouw ..en de kinderen zullen uiteindelijk wel inzien hoeveel zorg ze van jou gekregen hebben. Ik wens jou alle geluk toe!

Hallo lieve moeder,
Met verbazing en herkenning lees ik je geschreven stuk. Enorm dapper en knap dat je voor jezelf en je kinderen hebt gekozen. Mag je trots op zijn. Ik wens je het allerbeste en veel sterkte en gezondheid toe,

liefs Renate

Wat een herkenbare dingen zeg! Vooral het narcisme is zo vreselijk!

Ik leef helemaal niet mee, sorry, een slechte leven is niet goed, maar jullie zijn getrouwd, voor slechte en goede tijden. Als jouw man is vreemd gaat (waarom?) Wellicht ik ben ook een narcist, maar vreemd gaan no way, maar weer jij hebt hem gekozen.

In mijn opinie in Nederland is de situatie goed (zoek hulp, desalniettemin met trouwen je hebt een belofte gemaakt (Religieus of niet)

Loving yourself by taking good care of yourself and looking feminine and being feminine will hopefully bring your husband back. Being femine means loving unconditionally. Saying that

Ik begrijp deze wereld niet, als trouwen dat is voor (ook voor gemeente) een belofte voor het leven (by the way I reply in Dutch and I am, but i am afraid to say that by now English is better than Dutch.

To English
(Where I am upset, you are married, from both sides promises have been made (good and bad times I think is the most important)
Where I am upset is that you enjoy yourself is a gym (very negaitive indication to me)
Why do you need this?
Anyhow please stay your marriage promise (you did I think)
If your husband goes astray so be it, depends if you are loyal.
Still you choose him because of a reason I think.

Please be caring to your husband, perhaps he changed, but accept and accomodate, you are the wife and that is your duty even if husband detiorates, life is there, restaurants, money. If he wants to divorce is of course NOT good at all, and I would not accept, but did you do what you could ?


As for me a gym is not good, there is other things to be exhausted, if my wife would go to gyms I would be sad. (by the way married for well over 20 years)

Beste
Ik las je verhaal en bij mij is het ook ongeveer zo .alleen dat mijn ex al 3 jaar een ander had zonder dat ik het wist .ik begrijp je volkomen je voelt je kapot radeloos verloren en vooral in de steek gelaten
Iedereen zegt je moet hierdoor waardoor ik zeg zo simpel is het niet
Maar uiteindelijk moet je wel voor jezelf en je dochter. Ik moet er wel nog bij zeggen dat mij vetrouwen naar iemand helemaal. Weg is .bij deze zou ik zeggen herpak je want ik weet ook wat het is

Hoi Kat,

Ik herken me enorm in jouw verhaal. Ik loop tegen precies hetzelfde aan. Helaas geen tips voor je, maar wilde je even laten weten dat je niet de enige bent.
Het meest pijnlijke vind ik dat zij nu voor mijn kinderen zorgt als ik ze moet missen door haar. Ze is de hele tijd met mijn meisjes bezig. Nagels lakken, haren met een krultang bewerken, andere soort kleding voor ze kopen en oneindig veel. Ik haat het!

Ik maak nu precies hetzelfde mee...
Heel herkenbaar!

Wat ontzaglijk moeilijk. Heel veel sterkte

Wat vreselijk herkenbaar. Ik heb hetzelfde, inderdaad waar is die persoon gebleven die je dacht te kennen? Zo verdrietig...Hoe gaat het nu met je (ik weet niet wanneer je dit hebt geschreven?)

Bij mij precies hetzelfde. Lief en leed samen gedeeld. 18 jaar samen, 8 jaar getrouwd. Ze had zichzelf ontdekt tijdens haar spirituele ontdekking en wil alleen verder. Ik ben kapot van verdriet en ellende en weet niet hoe verder. Wij waren hartstikke dol op elkaar en nu verdwijnt ze in een waas van spiritualiteit. Het is nu een week geleden ,ik eet en slaap niet meer. Morgen naar de huisarts en hopelijk snel herpakken want er moet een boel geregeld worden.

Bij mij precies hetzelfde. Lief en leed samen gedeeld. 18 jaar samen, 8 jaar getrouwd. Ze had zichzelf ontdekt tijdens haar spirituele ontdekking en wil alleen verder. Ik ben kapot van verdriet en ellende en weet niet hoe verder. Wij waren hartstikke dol op elkaar en nu verdwijnt ze in een waas van spiritualiteit. Het is nu een week geleden ,ik eet en slaap niet meer. Morgen naar de huisarts en hopelijk snel herpakken want er moet een boel geregeld worden.

Bij mij is twee dagen geleden ook de wereld ingestort. Mijn vrouw heeft gevoelens voor iemand anders en wil daar mee verder. Wij wonen nog samen en ik word gek van haar plots 'verwijnen' om met haar nieuwe liefde te gaan bellen of Appen. Dit tast mijn zelfbeeld enorm aan. Ik heb gezegd dat ik geen toeschouwer kan zijn van hoe zij haar nieuw leven vorm wil geven omdat ik daar kapot aan ga. Ik gun het haar, iedereen heeft recht op geluk. Wij hebben veel zorgen gedeeld en zijn elkaar hierin verloren. Ik zou nog graag willen vechten, maar voor haar is het op en wil zij het nieuwe een kans geven.
Ze is verliefd en wil verder. Ik ken haar zo niet en kan er niet op zitten toekijken. We moeten afspraken maken over onze twee kinderen, over alles. Het lukt haar niet om de liefde die ze voelt te stoppen, maar ik kan er niet op blijven toekijken. Ik denk dat we eerst apart moeten om in alle rust naar een verdeling te zoeken. Ze heeft geen controle meer over haar gevoelens. Ik ga moeten loslaten, maar vind het zo moeilijk. Zij heeft haar emotionele steun gevonden bij een nieuwe man en ik vind het zo moeilijk om te geloven dat ik dat niet meer ben.
Veel sterkte allemaal.

Helaas herkenbaar en wat heftig idd. Hier ook 25 jaar samen, 12,5 jr getrouwd 3 kinderen. Kwam als donderslag bij heldere hemel. Ook een ander in t spel. Vond ik nog niet eens het ergste. Dat hij uiteindelijk zonder slag of stoot niet voor mij koos dat snap ik niet. Dat je niet wil vechten voor een prachtig gezin… het gevoel was er niet meer. Bij mij nog wel. Hoe kun je dat zo verschillend ervaren?? Dat maakt dat ik erg aan mijzelf twijfel. Wat is het dan dat wij gehad hebben..?

Ik maak hetzelfde door. Mijn ex is smoorverliefd geworden op een ander. Zij heeft alles opgeblazen en gaat vol voor haar nieuwe relatie. Ze geeft aan dat het daarvoor ook al niet goed ging.
De grond onder mijn voeten is weg. De pijn door het bedrog gaat heel diep. Het tast mij aan in hoe ik naar mezelf kijk. Ik kan hier heel moeilijk overstappen.
Op dit moment heb ik ervoor gekozen om afstand te nemen om mezelf te lijmen. Ik hoop dat er nadien ruimte gaat komen om als mensen te praten over de kinderen en het praktische.

Heel veel te sterkte

Heel herkenbaar. 4,5 jaar geleden uit het niets als donderslag bij heldere hemel de mededeling dat hij niet meer van mij hield. 26 jaar bij elkaar en 18 jaar getrouwd en 2 kinderen. Hij had geen ander, maar geen gevoelens meer. Later bleek hij al een tijdje met een zogenaamde goede vriendin van mij een relatie te hebben. Ik ben nu 4,5 jaar verder, heb een hele lieve nieuwe man in mijn leven en het gaat heel goed, maar er blijft altijd een stuk gebroken hart zitten. Ik heb het er echt nog wel moeilijk mee. Heel veel mensen snappen dat niet. Je bent al 4,5 jaar verder en je bent toch gelukkig.....tja ik wens het niemand toe. De pijn en verdriet. De rouw om een persoon die nog in leven is. Sterkte allemaal.

Ik heb nu ook een scheiding achter de rug na 26 jaar weer single zijn. Ik ben nu 46 jaar en diep ongelukkig, ik hou nog veel van mijn ex. Wij zijn nu net een paar maanden uit elkaar. Ik mis hem, maar ook mijn 2 jongens om de week. Ik kan hem nog niet uit mijn hoofd krijgen, terwijl hij al weer een vriendin heeft. Hij kent haar al 2 jaar als een gewone vriendin. Ik begin nu de puzzelstukjes op hun plek te leggen. Hij heeft me wel vaker bedonderd via de app op de mobiel of een slippertje op een congres.

Ook voor mij een (helaas) herkenbaar verhaal...na een relatie van 16 jaar en 3 kids, ben ik er achter gekomen dat mijn man 'sterke gevoelens' voor een ander heeft. Hij gaf direct de boodschap dat het zou stoppen voor ons. Geen mogelijkheid om samen nog te vechten voor ons gezin...Daar heb ik heel veel moeite mee..Dat de ander kennelijk de verbinding met jou verloren is en je dat zelf niet in de gaten hebt..en zelf wel nog heel veel van die persoon houdt.
Ik probeer me staande te houden, maar dat is heel moeilijk. Merk ook dat ik de controle over mezelf soms kwijt lijk te raken, dat ik mijn rust niet kan vinden. Terwijl ik er wil zijn voor de kinderen.
Werken lukt niet, slapen alleen met slaapmedicatie....bah wat zou ik graag verder zijn in dit proces...

Je mag me altijd bellen om te praten. Ik zit in een gelijksoortige situatie. Mijn kinderen zijn alleen al volwassen.

Na vele jaren opgekropte gevoelens , ik was er bang voor dat er iets mis ging, maar wilde het niet zien. Mijn ex heeft de knoop doorgehakt . Ik begon mij in de relatie alleen maar ellendiger te voelen. Maar nu een jaar verder. Na de een tijd elders onderdak te hebben gevonden . Sinds april mijn eigen plek.

Maar oh, wat moet ik mijn weg nog vinden . Alles opnieuw ‘uitvinden’ zo voelt het. En ex partner huppelt al vrolijk verder mee nieuwe vriendin.
En ik blijf achter . 2 jongens van 9 en 7.

Er komt nu meermaals flink verdriet en boosheid omhoog. Alles wat ik jaren heb weggedrukt omdat ik mijn gezin niet kwijt wilde. Maar zo aan
Mezelf voorbij liep.

Is dit herkenbaar voor mensen?
Hoe krijg je je live weer back on track. .
Welke mensen:vrienden passen nog bij jou. Ik ben een gevoelsmens te lang geleefd in een wereld van naar de buitenkant toe .

Graag hoor ik of mensen zich hierin herkennen en ook eventueel hun ervaring kunnen delen. .

Hey AM...wat een herkenbaar verhaal.
Het alles opnieuw uitvinden is echt met moeilijkste,de twijfel,de vraag wie ben ik eigenlijk?

Zullen we er samen over praten?

Hoi J en AM, graag zou ik met jullie in contact komen. Voel exact hetzelfde..

Ik zou ook graag contact hebben, bij mij ook hetzelfde gevoel.

Hoi AM heel herkenbaar wat jij nu vertelt, al ben ik begin aan het proces maar o wat moeilijk. Wel begin ik meer en meer in te zien dat ik mijzelf heel erg tekort deed om maar ons gezin bij elkaar te houden. Maar eenmaal de stap genomen wil ik niet meer terug, zo wat is dit moeilijk zoals er wordt gezegd je bent aan het rouwen om een persoon die er nog is. Maar volhouden heb zelf ook een dochtertje van 10 maanden en die vrolijkt mij dan heel veel op gelukkig. Daarbij nog op zoek naar een eigen plekje en dat gaat helaas ook niet van harte. Maar uiteindelijk zal alles op zijn plaats vallen. Belangrijk is zeker om verdrietig te zijn je gevoelens te uiten als het even niet gaat eraan toe geven maar daarna jezelf ook wat meer geluk toe laten. Al is het maar even een leuke serie opzetten op netflix die je gedachte laat afdwalen zo pak ik het aan voor nu. En veel praten erover met je familieleden of vrienden helpt ook. Zo heb ik nog een hele goede band met mijn schoonmoeder ook dat helpt wel denk ik.

Hoi,

Ik maak nu exact hetzelfde mee.

Ging vanaf januari niet zo lekker, ik bleek een flinke burn-out te hebben én bijbehorend kort lontje. Veel ruzie, man ook niet lekker in z’n vel. Vanaf februari begon hij zich vreemd te gedragen en mijn ergste nachtmerrie kwam op 3 maart uit: hij bleek een ander te hebben. Heel cliché, een collega met wie hij na werktijd gezellig eens een wijntje heeft gedronken.

Hij is een week het huis uit geweest om na te denken en kwam toen terug. Ik was blij: vergeven zou lastig worden, maar vanaf nu zouden we vechten. Helaas bleek niets minder waar; ondanks zijn belofte dat hij geen contact meer had en voor het gezin zou gaan, bleek hij toch nog contact met haar te hebben. Een vreselijke ruzie volgde en hij vertrok naar zijn ouders.

Nu, enkele weken later is er nog geen gesprek mogelijk. Elk gesprek eindigt met ruzie en het modder gooien is in volle gang.

Vrijwel uit het niet heeft hij besloten dat hij wil scheiden en onder druk van zijn familie zet hij er de vaart achter: als ik binnen zoveel dagen niet besluit hoe ik alles geregeld wil hebben, sturen ze een advocaat op me af, want ja, híj wil verder met zijn leven. Dat ik nog te emotioneel ben, maakt hen niet uit. Ze willen dat ik het huis zsm verlaat, want er zit een flinke overwaarde op en die heeft hij nodig voor zijn nieuwe bestaan. Dat ik met 2 kinderen geen idee heb waar ik heen moet, maakt ook niet zoveel uit blijkbaar.

Ik zou zo graag willen dat hij even een paar stappen terug doet: praten met een therapeut. Niet eens om dingen te redden, maar wel om eerst op goede voet met elkaar te komen. Op deze manier dingen regelen gaat gewoon niet lukken.

Iemand in een zelfde situatie en behoefte om erover te praten?

In een vergelijkbare situatie wel, wel iets minder heftig. Ook hier kreeg ik 2 maanden terug te horen dat hij verliefd is op een collega, terwijl we net een kleine van 7 maanden hebben, 6 jaar samen zijn, waarvan 2 jaar getrouwd. Hij geeft aan dat hij met de verliefdheid beseft wat hij gemist heeft en hoe het ook anders kan zijn voor hem (lees: beter). Sinds dit is uitgekomen, heeft hij het contact met haar niet verbroken en zoekt nog steeds op elk moment contact. En er wordt natuurlijk gelogen hierover.

Nu staan we op het punt dat hij een keuze moet maken, voor zijn verliefdheid gaan of met mij verder. De keuze vindt hij lastig, want hij heeft geen zekerheid hierover. Beide opties kunnen klappen, een beslissing nemen wordt dus voor hem erg lastig.

Na alles wat ik hierdoor heb moeten doorstaan heb ik de knoop doorgehakt om er zelf een punt achter te zetten en mijn leven zonder hem op te bouwen.

JH, wil je hierover praten? Ik wens je veel succes in deze moeilijke periode, hopelijk komen jullie er toch goed uit, al is het voor de kinderen.

Ik hoop dat je intussen een woonst hebt gevonden en gelukkig bent. Ik heb ook een driftige man en ik haat hem erom. Niemand verdient die driftbuien om de stomste dingen. Scheiden is voor hem geen optie. Ik ben blij dat het jou wel is gelukt om weg te gaan ...ik bid elke dag tot God dat mijn man niet meer thuis komt verliefd wordt op een ander, of wat dan ook.

Jouw verhaal zou mijn verhaal kunnen zijn,40 jr getrouwd,kon er niet meer tegen en veel problemen ik ben 67.zou graag contact op willen nemen met je.ervaringen uitwisselen?

Hoi! Ik ben na 26j huwelijk (tweede huwelijk dan nog wel) weeral gescheiden. Heb een piepkleine belachelijke dure flat maar ben erg eenzaam, sukkel ook met chronische ziektes. Nou wil mijn ex me terug. Al was het maar als huisgenoot...ik weet het niet meer! Heb nog de middelen, noch de moed om nu nog met meer problemen te moeten dealen...ben slechts 58 maar opgebrand en onlangs mijn lieve moeder verloren. Ik weet het echt niet meer! Ben teneinde raad... wie praat met mij?

Ik ben er nog steeds erg van door van slag. Ik begrijp het niet. Waarom stapt iemand dan niet gewoon uit een huwelijk als het niet werkt of als je verliefd wordt op een ander. Nu ik de scheiding in gang heb gezet, houd hij alles tegen, werk tegen, reageert niet, negeert de beschikking van de rechter. Hij lijkt wraak te willen nemen omdat ik ben weggegaan, omdat hij door de mand is gevallen en ik weet dat jij al 8 jaar een ander had. Het is de omgekeerde wereld waar ik niet van begrijp en daarom kan ik het niet loslaten. Hem wel, maar het piekeren niet.

Ja herkenbaar, wij waren 16 jaar samen en zij had plotseling een ander stapel verliefd ik herkende haar niet meer...en kon zeggen wat ik wou het maakte niet uit ze zou en moest mij verlaten.
alleen maar bij hem zijn was haar missie
Ik ben nu iets meer dan 4 maanden verder en krijg weer enigzins grip op het leven,maar echt begrijpen zal ik haar nooit.
uiteindelijk kom je hier overheen ook al zie je dat eerst totaal niet zitten....

Helaas herkenbaar, dat na 18 jaar samen.
En dan dacht prima voor elkaar te hebben. We waren beste vrienden ik was zijn alles. Althans dat zei hij en dacht ik. En nu dit. Na alles wat we hadden mee gemaakt samen. Dat had ons samen gesterkt.
Maar niks blijkt minder waar.
Dat hij mij al tijden bedroog dat doet nog het meeste zeer...

Sommige dingen kun je gewoon niet begrijpen

Herkenbaar, hier ook 1, na dik 30 jaar, verlaten vanwege in mijn ogen oplosbare problemen als er maar een wil is. Mijn nu ex is nu bijna 2 maanden weg en dan zit daar de 6 weken voorafgaand niet bij.
Ze vertelde dat ze verliefd was geworden op een 13 jaar oudere man, een bijna pensionado. De problemen die ze aangaf waren zoals gezegd op te lossen. Alleen, ze wil niet.
Verliefdheid is een bitch, er valt niet meer mee te praten.
Je verliest dat altijd.
En jij als achtergebleven man of vrouw blijft flabbergasted achter met 1 groot vraagteken omdat je het vaak niet zag aankomen, met de daarbij behorende liefdesverdriet en misschien wel depressieve gevoelens. Ook ik, ik jank al 3 maanden elke dag.
Ik ben eenzaam, mis mijn partner in crime enorm, hou nog steeds heel veel van haar. Maar het is 1 richtingsverkeer. Onbegonnen werk. En net als jij heb ik ook fouten gemaakt in de relatie, dat is normaal.

En dan denk je, is dit mijn ex partner? Ik herken je niet. Enbdat maakt het nog wranger.

Heftig....

Heel herkenbaar . Mijn vrouw begin deze week plots vertrokken na 21 jaar samen . Plots was liefde over zei ze maar merkte da er al tijdje iets was. Zelf ben ik gebroken en zij zegt heel koel ja is erg maar doet mij niets . Heb het eenzaam gevoel en huilen ook en je staat gewoon machteloos

Het is nu voor mij ruim 6 maanden geleden.
Inbde tussentijd heb ik een hele leuke vrouw leren kennen. Maar de issues blijven.
Afgelopen week kreeg ik te horen dat de man waar ze verliefd op is geworden "verkering" heeft meet haar.
Daar wist ik al langer van daar ik al eerder de info had gehad. Alleen, nu gaat het rond in mijn woonplaats. En het erge is, deze man had of heeft (geruchten zijn had) een partner, en dat was zijn 4e. Mijn ex is dus zijn 5e als het waar is (en daar ga ik van uit) en hij is ook mog eens 15 jaar ouder en staat bekend als een niet zo'n fijne nette man.

Ja, ik heb fouten gemaakt. Maar altijd was ik respectvol, deed alles wat er maar kan worden gevraagd, niets was te veel. En dan zo ingeruild worden. Dat doet echt zo'n pijn...

Ik heb vorig jaar voor mijzelf gekozen om alleen verder te gaan na een huwelijk van 35 jaar met twee volwassen dochters.
Hij wilde nog meer vrijheid en alles uit het leven halen. Hij hield geen rekening met mij
terwijl ik alles gedaan heb om mijn huwelijk te redden. Praten wilde hij niet en deed geen enkele moeite om onze relatie te redden.
Vorige week van hem gehoord dat hij een vriendin heeft. Tegen hen gezegd dat ik hem geluk wens en hem voorlopig niet wil zien.
Hij heeft mij erg gekwetst en ben heel boos, verdrietig zoals hij zich heeft opgesteld na mij toe. Ik heb besloten liever alleen gelukkig met mijzelf te zijn dan ongelukkig in een huwelijk.
Ben net 60 jaar dus nog een toekomst voor mijzelf. Gelukkig heb ik lieve dochters, vrienden, collega's en familie en sinds twee weken woon ik in een leuk appartement in dezelfde woonplaats.
Ik herken veel in jouw verhaal.
Blijf jezelf trouw en ga voor je eigen geluk.

zouden wij als lotgenoten samen een woning huren..
ik ben hetero hoor haha
maar mocht er een klik zijn..
dan kunnen we er samen wat van maken misschien?

Ik heb ongeveer hetzelfde meegemaakt wij zaten samen op de bank vergeet de datum nooit 20 November 2022.
Toen ze tegen mij zij dat zij wilde scheiden en al een ander huis had. Binnen een week was zij weg. Er was geen gesprek meer mogelijk zij had haar besluit al genomen. Dan zit je daar na 25 jaar getrouwd te zijn alleen op de bank. Net nu ik met pensioen ben. Je blijft met een hoop vragen zitten waar je geen antwoord op krijgt want zij heeft het al helemaal voor elkaar hoe zij verder wil. Zij zegt dat zij al ruim een jaar geen gevoelens voor mij meer heb. Ik heb twee jaar lopen sukkelen met mijn gezondheid heb twee hart operatie’s ondergaan een in 2021 en in 2022 daarbij heb ik ook nog PDS. Daardoor werd ik beperkt in onze vrijheid en dat was de reden voor haar om te gaan scheiden want zij wou zo niet verder. Maar waar ik het meest van baal is dat al onze vrienden en kennissen mij laten vallen en allemaal haar kant kiezen.

zeer herkenbaar verhaal. Mijn verhaal is zo ongeveer hetzelfde. Ik vecht elke dag tegen het verdriet en de schuldgevoelens. Maar we moeten blijven geloven dat we hier op een dag sterker gaan uitkomen... Veel sterkte!

2 keer in scheiding gelegen met dezelfde vrouw , en uiteindelijk weer bij elkaar .
Op dit moment me ziek gemeld op het werk en ja ik kan mijn draai niet vinden .
De sfeer in huis is dramatisch ik voel me alleen gelaten en wordt ook niet geholpen .reactie van vrouw en ja kinderen het zijn jouw problemen.
De moed om iets te doen zakt nu goed in mijn schoenen .
Frans

De reden dat hij 'bommetjes' gooit is omdat hij haast heeft. Hij heeft haast omdat hij een nieuwe partner heeft (waarschijnlijk was zij al in het spel vanaf het begin).
Het is schrikbarend hoe sommige mannen kunnen zijn als er een nieuwe partner is. Je kent gewoon je 'eigen' vent niet meer. Dat boek met jou is gewoon dicht, potdicht.
Er zullen ongetwijfeld ook vrouwen zijn die zo zijn maar ik hoor dit meer bij de mannen.
Goed voor je eigen rechten op komen en toch het liefst met mediation. Jouw wettelijke rechten zijn gewoon 50-50 als je gehuwd bent in gemeenschap van goederen. Het hier en daar afzien van zaken is een gunning, geen verplichting.
Parttime werken ivm de kinderen na een scheiding is geen recht maar een keuze.

Verschrikkelijk verhaal. Ik zit een min of meer soortgelijke situatie. Mijn vrouw wil alleen verder. Alle beslissingen zelf nemen.
En dan heeft mijn bovenbuurman ook nog wat mee te maken. Nu een "vriend " haar.
Je voet je eenzaam en verlaten .Je kan de tijd niet meer invullen. Een lege wereld. Gaat dit weer goed komen.

Ik snap jou volledig, zeker als jij altijd degene was die alles voor de kinderen regelde en voor hen zorgde. Ik snap ook dat je dochter het niet voor haar vader heeft. Ik hoop voor jou dat de kinderen de meeste tijd bij jou kunnen zijn en dat je verder kan met je leven, samen met je kinderen en terug gelukkig mag worden.

Ik leef met je mee en heb zelf co ouderschap geweigerd in het belang van onze kinderen 12 en 16 jaar, omdat ze een slechte band met hun vader hebben. Ze willen niet naar hem. Bijna ex ging akkoord met om het weekend zonder tegenstribbeling. Ik deed ook alles. (Zie verhaal 59) Blijf volhouden in het belang van je kinderen. Suc6

Hopelijk is dit intussen goed geregeld in het belang van de kinderen en jou. Eerst keek hij amper naar de kinderen om en nu wil hij hen veel zien. Echt stom! Word a.u.b terug gelukkig!

Hallo Danielle,
Vreselijk te horen wat je meemaakt. En zo herkenbaar, de moeder doet alles, en de vader wil opeens co-ouderschap. Bizar.
Wat ik je wel kan meegeven is dat Mediators altijd soort van neutraal zijn. En dat merk ik ook in de hulpverlening.
Als het "puntje bij het paaltje komt", wil niemand echt vechten voor wat jij vindt. Ik zit zelf in een hulpverleningstraject, omdat de vader van mijn dochter 2 jaar uit beeld is geweest (dochter is 3j), en de instanties zoals Veilig Thuis, politie en hulpverleners praten allemaal mooi, maar je hebt er uiteindelijk niets aan.

Belanrgijkste om te weten is dat het rechtssysteem in NL vind dat beide ouders recht hebben op het kind, en dat daarom vaders ook vaak de laatste jaren meer beschermd worden.
Weldat jij duidelijk aangeeft dat hij bijna nooit iets met de kinderen onnam, ben ik bang dat rechters, mediatiors, hulpverleners je onvoldoende bij zullen staan. Dus blijf sterk en probeer zelf zo goed mogelijk voor de dag te komen.
Heel veel sterkte gewenst!

Ik hoop dat je intussen je eigen leven kan leiden met je zoontje! Ik wens je veel geluk toe!

Ik ben 18 jaar samen met mijn man die ook allerlei andere overtuigingen heeft dan ik, ander geloof bv. Ik heb me altijd aangepast waarschijnlijk omwille van de kinderen. Nu besef ik dat dit niet de persoon is die ik wil zijn. Ik hou bv van Kerst en ben het gezeur daarover beu. Nu ga ik juist omwille van de kinderen scheiden, ik wil dat zij wel zichzelf kunnen zijn! Veel sterkte en moed!

Ik leef met je mee en heb zelf co ouderschap geweigerd in het belang van onze kinderen 12 en 16 jaar, omdat ze een slechte band met hun vader hebben. Ze willen niet naar hem. Bijna ex ging akkoord met om het weekend zonder tegenstribbeling. Ik deed ook alles. (Zie verhaal 59) Blijf volhouden in het belang van je kinderen. Suc6

Ik hoop dat je intussen je eigen leven kan leven. Alles beter dan dit ...

Zeer aangrijpend wat je meemaakt en hoe je je "ex" omschrijft. Mijn ex is ook helemaal in de ban van Thierry Baudet en Donal Trump.

Je doet het goed om voor jezelf te kiezen, zet door. Veel sterkte en geluk gewenst.
Liefs Renate

Hier net hetzelfde. Mijn man is ook met momenten erg agressief, en dan weet ik dat ik moet opstappen maar hij maakt mij zo bang ...en op hulp vertrouw ik niet .

Wat taakverdeling betreft, snap ik je volledig. Hier net hetzelfde ..soms gaat het om kleine dingen maar als het altijd op jouw schouders terecht komt, is het niet leuk meer. Dat gaat van alles luchtn ss'morgens tot de boterhammen van de kinderen maken, de kinderen naar school brengen, het vuilnis buitenzetten, de boodschappen doen (altijd kijken of er nog brood is), de lichten uitzetten indien niet meer nodig, ...en noem maar op. Kortom aan alles denken ..ook nog een gezonde maaltijd op tafel zetten, ..terwijl je daarnaast ook nog gaat werken (30 uren). Er was een periode dat mijn man thuis zat en dan vulde hij zijn dagen met filmpjes kijken, lang uitslapen, kijken of er nog iets te eten is,...en nooit eens vragen, terwijl jij bezig bent met de vaatwas bvb, kan ik helpen? Veel sterkte en het gevoel achteraf zal bevrijdend zijn want je deed toch al alles zelf ...

Sterkte hopelijk krijg je wat rust, communicatie, vertrouwen en begrip is belangrijk. Bij mij was het er alle3 niet meer

Pak een sport op of activiteit, dan val je als een blok in slaap in de avond en denk je minder na over alle gezeik