Assertief in relatie tot jezelf

Assertief zijn heeft niet altijd met een ander te maken. Het woord betekent in zijn oorsprong: "handhaven" of "aanspraak maken op”. We zijn geneigd om deze betekenissen vooral in relatie met anderen te brengen. Toch kun je assertiviteit oefenen zonder dat er een ander aan te pas komt.

Bijvoorbeeld: hoe sterk handhaaf je je behoefte aan ontspanning tov je ambitie. We kunnen het spannend vinden om ons te handhaven tov van anderen, maar hoe spannend kan het zijn om je te handhaven tov een innerlijke criticus met hoge eisen en verwachtingen?

Maken we bv. aanspraak op de impuls om iets nieuws uit te proberen, zelfs als we niet eens weten wat het nieuwe is? Kunnen we een nieuwe beweging in onszelf handhaven, zodat we kunnen ontdekken wat het nieuwe is? Of ontbreekt de innerlijke ondersteuning? Maken we aanspraak op alles wat er in ons beweegt, of alleen die delen waarvan we hebben geleerd dat ze algemeen geaccepteerd zijn?

Assertiviteit brengt een gevoel van vastberadenheid, een 'ja' naar gebieden die onderbelicht zijn geweest. En die vastberadenheid is nodig om voorbij de ongeschreven wetten te gaan, die bepalen wat je voelt, hoe je denkt en hoe je je gedraagt. Voor de één is het vastberaden kwetsbaarheid toelaten, voor een ander is het een nee zeggen tegen een gedrag waarmee je jezelf ondermijnt.