Perfectionisme is een vorm van controle: als ik alles perfect doe, kan niemand mij afwijzen. Maar dit werkt juist averechts:
Perfectionisme is onhaalbaar. → Omdat perfectie niet bestaat, blijf je in een eindeloze cyclus van zelfkritiek en streven naar beter.
Perfectionisme is extern gericht. → Je bent bezig met hoe anderen je zien, in plaats van wat jij zelf belangrijk vindt. En omdat je nooit volledige controle hebt over hoe anderen jou beoordelen, put dit streven je uit zonder dat het je de zekerheid geeft waar je naar op zoek bent.
Perfectionisme voedt schaamte. → Je koppelt je eigenwaarde aan succes, waardoor falen voelt als persoonlijk falen.
Perfectionisme is verslavend. → Als iets goed gaat, denk je dat perfectionisme ‘werkt’. Als het fout gaat, denk je dat je nog niet perfect genoeg was. Dit leidt tot nog meer perfectionisme.
Perfectionisme is onhaalbaar. → Omdat perfectie niet bestaat, blijf je in een eindeloze cyclus van zelfkritiek en streven naar beter.
Perfectionisme is extern gericht. → Je bent bezig met hoe anderen je zien, in plaats van wat jij zelf belangrijk vindt. En omdat je nooit volledige controle hebt over hoe anderen jou beoordelen, put dit streven je uit zonder dat het je de zekerheid geeft waar je naar op zoek bent.
Perfectionisme voedt schaamte. → Je koppelt je eigenwaarde aan succes, waardoor falen voelt als persoonlijk falen.
Perfectionisme is verslavend. → Als iets goed gaat, denk je dat perfectionisme ‘werkt’. Als het fout gaat, denk je dat je nog niet perfect genoeg was. Dit leidt tot nog meer perfectionisme.
