Tips bij echtscheiding

Tijdens de vakantie is alles anders, en vooral in samengestelde gezinnen is het een ingewikkeld item. De een wil tijd voor de relatie (vooral als hij/zij zélf geen kinderen heeft), de ander wil met alle kids op vakantie. En dan ben je ook nog eens afhankelijk van de soepelheid van de ex-partners. Mogelijk is er in deze nieuwe relatie ook nog een kindje en wil je daarom ook met dat kerngezinnetje samen ook nog iets doen.
Genieten van deze verdiende vakantie zodat je uitgerust terug komt.

Als niet alle kinderen meegaan zijn die kinderen dus bij de andere ouder. Maar helaas, ook thuis bij je ex kan er wat gebeuren: een van jouw kinderen breekt een pols of wordt door een bij gestoken en krijgt een allergische reactie. Natuurlijk wil je dat weten en het is logisch dat je ex-partner jou direct informeert. Dat verstoort hoe dan ook enigszins meestal tijdelijk je vakantie.

Je partner heeft mogelijk ook kinderen bij de andere ouder. En deze ex-partner presteert het om jullie bij elk wissewasje lastig te vallen. Dan wordt er gebeld omdat men een zwembroek niet kan vinden of het fietssleuteltje. Dan weer is de goudvis dood. Je hoopt elke keer dat dit het laatste incident was maar telkens schrik je als je telefoon piept. Je bent het zelf zat, maar jouw partner nog meer….

Afspraken maken is belangrijk: bijvoorbeeld waarover communiceren we wel en niet tijdens de vakantie. En er gebeurt altijd wel wát. Sommige dingen zijn niet te voorzien, en sommige dingen had je kunnen bedenken. Ex-partner is niet voor niks EX dus misschien wist je altijd al dat je ex zich druk maakt om niks. Er zijn ook exen die zich erin specialiseren om jullie vakantie zo vaak mogelijk te verstoren. Gewoon uit haat.

Ik waarschuw dat niet handig is om dat kwaad met dezelfde acties te gaan vergelden. Soms gaan mensen het storende gedrag kopiëren om te laten zien hoe ergerniswekkend dit is. Dus wanneer deze ex nog op vakantie moet, dan zal ie het weten ook! Wat wel kan: bereid je voor op de volgende vakantie. Maak een afspraak.

In de periode dat je het niet meer ziet zitten, bedenk dan dat je niet over één nacht ijs hoeft te gaan. Neem je tijd om te bedenken wat je wilt, wat je écht wilt. Al die kleine en grote dingen waar jullie ruzie om maken, hoe belangrijk zijn die voor jou? Kun je oprecht voelen dat je bij je partner wilt zijn in de toekomst? en zo ja, wat is er dan voor nodig om daar te komen?
Kom je er alleen niet uit, zoek dan eventueel hulp van een onafhankelijk persoon.

Een mediator moet bij je passen. Wanneer je gaat scheiden is goede hulp erg belangrijk. Zoek eens een mediator die bij je past. Een die jullie taal spreekt en jullie helpt op de manier dat het beste bij jullie past.

Een goede mediator is geen mediator die aan huis komt. Dit soort zaken en emoties bespreek je niet in je eigen omgeving maar op neutraal terrein. Laat je niet verleiden door een gesprek aan huis.

Bij een scheiding komt veel kijken. Een hoop geregel op allerlei vlakken vragen eerst de aandacht maar het emotionele proces van afscheid nemen en weer opnieuw beginnen ook. Het verwerken van alle emoties kost tijd en energie. Onderschat dit niet. Het weglopen ervan geeft alleen maar klachten op langere termijn. Een goed boek dat daarbij kan helpen (en eigenlijk bij alle emotionele processen in het leven) is de Emotie Encyclopedie van Vera Helleman.

Kinderen kunnen vaak geen woorden geven aan hun gedrag en hun gevoel. Het is onze taak ze hiermee te helpen. Maar helaas wordt er vaak streng gevraagd : waarom doe je dat? Kinderen kunnen dan lijken weinig geinteressseerd te zijn. Ze halen hun schouders op of zeggen “gewoon…”. Ze weten vaak zelf niet waarom ze dit gedrag vertonen en weten ookniet hoe ze hun gevoelens moeten verwoorden.

Het is zinloos om dan te blijven vragen wat er aan de hand is. Als een kind van 6 jaar plotseling weer in bed gaat plassen, kan het niet zeggen waarom, maar we weten wél dat er wat aan de hand is.

Het gedrag van een kind kan onbegrijpelijk zijn
Een meisje van 12 jaar, dat haar gebruikte maandverband niet weggooide maar in een kast verstopte kon geen antwoord geven op de vraag waarom ze dat deed. Dan is er waarschijnlijk echt wel wat aan de hand. Bij twijfel hierover is het beter om op te houden met vragen stellen, als je kind nog tamelijk jong is.

Veranderingen
Zowel in een kerngezin, als in een samengesteld gezin ontstaan er soms problemen en/of veranderingen, die ingrijpend zijn. Bv. bij een scheiding, of het vormen van een samengesteld gezin, moet je bedenken dat het voor een kind een grote verandering kan zijn. Ploseling is er een nieuwe volwassene die de plek “inpikt” van de eigen ouder. Plotseling is papa of mama weg. Zal deze nog wel terugkomen? Dat is bedreigend (welke directe gevolgen heeft dat voor mij?) Bv. waar moet ik dan slapen als ik bij papa ben?

Communicatie
Daarom is het zo belangrijk om goed te communiceren. Wat gaat er gebeuren? Wat vindt jij ervan? Hoe gaan de verhoudingen liggen? Wie heeft er waarover wat te zeggen? Mag ik als kind van mijn eigen papa en mama even veel houden? Of moet ik een van beiden (of allebei) naar de mond praten? Is het niet zielig voor papa als hij vaker alleen is en ook de hond niet meer ziet? Waarom heeft mama nu minder geld? Is dat de schuld van papa?

Sommige veranderingen zijn eventjes leuk
Er kan veel veranderen voor een kind, ook als er weinig over gezegd wordt. Kinderen kunnen hun ongenoegen niet altijd duidelijk maken met woorden, en nemen hun toevlucht tot vreemd gedrag. Zoals kleren kapot knippen, spullen van hun zusjes vernielen, of van hun stiefbroer.

“Waarom” heeft geen zin
Als kinderen vreemde dingen doen heeft het weinig zin te vragen waarom ze dat doen. Je kunt je wel afvragen: wat zit het kind dwars? Waar heeft het last van? Hoe kunnen we daarover praten? Hoe kunnen we die last wegnemen?

Iedereen rouwt op zijn eigen manier. De emoties die bij het rouwproces horen doorlopen mensen op een verschillende manier maar verdriet en boosheid horen er zeker bij. De tijd die mensen voor dit proces nodig hebben kan heel erg verschillen. Het is belangrijk om goed naar jezelf te luisteren en niet aan de verwachtingen van anderen te willen voldoen maar vertrouwen in jezelf te hebben.

Afhankelijke ervan hoe twee mensen uit elkaar gaan, kan een rouwproces verschillend verlopen. Er zijn echter bepaalde gevoelens of stappen die erbij horen, zoals boosheid, ontkenning, verdriet, onderhandelen en tenslotte de aanvaarding van een nieuwe realiteit.

Jullie zijn geen geliefde meer maar nog wel ouders. Kijk naar de mooie, liefdevolle en positieve kanten van het ouderschap van de ander. En geef dat ook je kind mee. Laat je kind weten dat hij zichzelf mag zijn in 2 verschillende huizen

Zorg ervoor dat je je ex-partner nog steeds kunt zien als een waardevol persoon waar je ooit verliefd op was. Dat wil niet zeggen dat je niet boos mag zijn of teleurgesteld maar maak jezelf geen slachtoffer van je ex-partner.
Dus wanneer je ex-partner je pijn heeft gedaan, neem zelf verantwoordelijkheid voor die pijn, het is jouw pijn. En de enige die daarvoor kan zorgen ben jij zelf (evt. met steun van anderen). Dit zorgt ervoor dat je geen slachtoffer wordt maar zelf leiding neemt in het proces, dat versnelt je herstel en gevoel van eigenwaarde en mochten er kinderen zijn dan is dit voor de kinderen veel beter, ze hoeven geen partij te kiezen of te zorgen voor de pijn van hun ouder(s).

Voor nu, voor later, voor de kinderen, voor jullie zelf, vraag een mediator om jullie in dit proces te begeleiden. Een mediator kan helpen om de emoties te kanaliseren en alle zaken die geregeld dienen te worden met kennis van zaken te bespreken en vast te leggen.
Scheiden met een mediator betekent samen de relatie afronden om als ouders van jullie kinderen verder te kunnen.

Als je gescheiden bent, komt het vaak voor dat je het gevoel hebt helemaal alleen te zijn, je vult de leegte op met bijvoorbeeld druk bezig zijn met van alles. Scheiding is ook rouwen en hier willen we natuurlijk het liefst van weg. Belangrijk is echter om juist nu te proberen om bewust tijd voor jezelf te maken.

Met jezelf te zijn zodat je weer kunt ontdekken wie je nu eigenlijk bent en wilt zijn. Proberen de pijn en het verdriet toe te laten, zodat het daarna zachter word. En met jezelf zijn betekend niet dat je het alleen hoeft je doen. Een therapeut kan je hiermee goed helpen.

Echtscheiding en oud trauma: waarom het soms extra moeilijk is

Een echtscheiding is vaak een van de heftigste dingen die je kunt meemaken. Je verliest niet alleen je partner, maar ook een gedeelde toekomst, dagelijkse structuur en vaak een gevoel van zekerheid. Dat kan veel verdriet, verwarring en stress oproepen. En als je in het verleden ook pijnlijke of traumatische ervaringen hebt gehad, dan kan dit alles nóg zwaarder voelen.

In moeilijke periodes, zoals bij een scheiding, vallen we vaak terug op oude manieren van reageren — onze 'automatische piloot'. Dat is normaal, maar het is wel belangrijk om te kijken of die automatische reacties je helpen of juist in de weg zitten. Misschien merk je dat je sterk emotioneel reageert, je leeg voelt, of dat je overspoeld wordt door gevoelens als bijvoorbeeld verdriet of boosheid. Dat kan te maken hebben met oud zeer dat nu weer geraakt wordt.

Pijnlijke ervaringen van vroeger — zoals afwijzing, verwaarlozing of het gevoel er alleen voor te staan — kunnen je reactie op de scheiding nu beïnvloeden, zonder dat je je daar bewust van bent. In therapie kun je onderzoeken of dit bij jou het geval is. Een goed werkende aanpak hiervoor is Emotion-Focused Therapy (EFT). Deze vorm van therapie helpt je om stil te staan bij je emoties, ze beter te begrijpen en te doorvoelen, zodat ze minder grip op je krijgen. Veel mensen hebben geleerd hun emoties weg te stoppen, terwijl juist het erkennen ervan nodig is om te helen.

EFT richt zich niet alleen op de gevoelens van nu, maar ook op de onderliggende emoties van vroeger. In een veilige omgeving leer je om opnieuw contact te maken met oude, vaak weggestopte gevoelens. Door die emoties serieus te nemen en beter te begrijpen, verandert er iets. Je zelfbeeld wordt sterker en je krijgt meer grip op hoe je omgaat met het verlies van de relatie.

Uiteindelijk helpt EFT je om niet alleen de scheiding beter te verwerken, maar ook om oude patronen los te laten. Zo kun je stap voor stap weer opbouwen: met meer innerlijke rust, veerkracht en vertrouwen in jezelf.

Hotel Hartzeer

Na een echtscheiding kun je in een emotionele rollercoaster terechtkomen en wordt je op jezelf teruggeworpen. rouwen over een verloren toekomst, het gezin etc. In dit boek wordt helder en levendig verwoord wat deze crisis in leven betekent.

Daarnaast laten zij zien dat een gebroken hart je de kans geeft om oude trauma's en verborgen schatten naar boven te halen en je dichter bij wie je werkelijk bent kan brengen. Om hier te komen gaat een proces van vallen en opstaan aan vooraf. Dit boek laat vooral zien dat alles wat je ervaart normaal is en er mag zijn.

Het zijn de moeilijke situaties zoals een echtscheiding, die je leven ondersteboven halen. Wees je beste vriend. Ga kijken welke mensen er in je omgeving zijn die je kunnen steunen. Ga dingen doen die je leuk vindt, ook als dit niet makkelijk is.

Als je dan gaat scheiden is dat heel verdrietig.
Bedenk dat jullie relatie niet voor niks is geweest.
Als die tijd hebben jullie voor elkaar gekozen en elkaar liefgehad.
Dat verdient respect.
Hoe diep je je ook gekwetst voelt, hou dat respect voor ogen.
Hierdoor kunnen jullie op een gezonde manier uit elkaar.
Zoek hulp als het moeilijk is.
Maar écht het maakt het proces veel minder pijnlijk en makkelijker.

Een nieuwe koers varen, hoe moet dat ook alweer? Vaak hoor ik van mensen dat zij jarenlang de partner geweest zijn van.. op zijn gegaan in de rol van ouder. En dan nu de scheiding, maar wie ben ik ook alweer? Is een vraag die vaak gevraagd wordt.

Opnieuw balans vinden, in jouw innerlijke kracht gaan staan, ruimte vinden voor jezelf en ook je kinderen. Maar hoe moet dat ook alweer. Veel mensen zoeken een nieuwe relatie als afleiding. En hoe fijn is het wanneer je even niet hoeft te denken aan alle problemen, toch? Eigenlijk is dat een valkuil waarin veel mensen vallen.

Om dichterbij jezelf te komen, een nieuwe koers te gaan varen is het van belang eerst uit te vinden en te onderzoeken wie je ook alweer bent. Een psychodynamisch therapeut kan jou daarbij helpen. Ik werk met verschillende techieken en kan om die reden mensen op veel verschillende manieren begeleiden.

De eerste moedige stap is buiten jouw kaders hulp te zoeken. De rest gaat stapsgewijs - en daar kan ik jou in begeleiden.

Nadat een scheiding in werking is gezet, zullen jullie door een aantal fases heengaan. Er zullen momenten zijn dat je steun zoekt en momenten dat je afstand neemt. Het duurt een poosje voordat jullie een nieuw evenwicht hebben gevonden, en het is ok als jullie hier tijd voor nemen zeker als er kinderen in het spel zijn. Als jullie op de langere termijn merken dat jullie gebrekkige invulling kunnen geven aan het ouderschap, is het raadzaam om een therapeut bij dit proces te betrekken.

Als je gaat scheiden kom je in een verlieslawine terecht; verlies van de relatie, van zelfvertrouwen, van woning, van omgeving, van familie, etc. Zonder er bij stil te staan lopen de verliezen hoog op. Om de pijn van het verlies niet te hoeven voelen ontstaan er conflicten.

Belangrijk is om na te gaan waar de conflicten écht over gaan. Zo kun je verzachting krijgen en de communicatie met elkaar opschonen.

Wanneer je regelmatig overspoeld wordt door emoties en dit invloed krijgt in je leven en het contact met jezelf en je ex partner, onderzoek dan onder deze emoties de pijn die eronder ligt.

Boosheid, verdriet en onmacht zijn vaak een uiting van iets wat pijnlijk is.

Onderzoek, wanneer je weet wat dit pijnpunt onder de emotie is, wat deze pijn zou kunnen verzachten. Dit is vaak iets anders dan alleen de uiting van boosheid of verdriet.

Focus niet alleen op je ex partner en je (eventuele) kinderen, maar ook op jezelf.

Dit is het moment om aan je kinderen te laten zien hoe je met lastige situaties in het leven om gaat. Kinderen doen niet wat je zegt, maar doen wat jij doet. Wanneer jij bijvoorbeeld emoties op kropt, veel van jezelf in houdt en de focus vooral hebt op externe dingen, zullen je kinderen dit als voorbeeld zien.

Daarnaast is het voor kinderen enorm belangrijk dat jij oke bent. Ze voelen aan wanneer dit niet het geval is en je aan jezelf voorbij loopt. Heb dus ook aandacht voor jezelf en de impact van de scheiding in jouw leven.

De volgende vragen kunnen helpend zijn om jezelf regelmatig te stellen: Hoe voel ik me? Wat heb ik nodig ? Welke emoties ervaar ik en hoe breng ik deze tot uiting? Wat is belangrijk voor mij om deze scheiding te verwerken?

Als ervaringsdeskundige kan ik je aanraden de verwerking niet alleen te doen en hulp te vragen. Dit kan zowel professioneel als in je directe omgeving.

Samen voor de kinderen

Scheiden doe je niet zomaar. Je maakt niet lichthartig samen de keuze om te stoppen met de relatie. Zeker niet als er kinderen zijn. Toch gaat het soms niet meer en is scheiden de beste optie.

Besef dat je dan nog steeds samen en voor altijd de ouders blijft van jullie kinderen. En dat betekend niet dat je alleen maar de kinderen hoeft af te geven en te brengen naar elkaar maar ook wel degelijk nog als 1 'front' moet overkomen naar de kinderen.

Wil je je kinderen namelijk het goede voorbeeld geven in relaties dan is respect laten zien, samenwerking, overleg en begrip belangrijk. Wees dus respectvol in contact met je kinderen over je ex-partner. Zijn jullie het niet eens zoek dan toch samen het compromis. Voor je kinderen.

Schrijf een afscheidsbrief aan je ex (die je niet hoeft te versturen).
Neem de onderstaande vragen als leidraad of om gewoon te beantwoorden.
1. Wat was voor mij goed aan de relatie?

2. Heeft het gedrag van mijn ex vervelende of traumatische herinneringen uit mijn verleden opgeroepen? En wat deed dat met mij?’

3. Waarin voel ik mij niet gezien / niet erkend door mijn partner?

4. Hoe kijk ik terug op het verleden met mijn ex-partner?

5. Wat heb ik geleerd van de relatie?

6. Afsluiting


Succes!

Besef dat jij allerlei gevoelens zult gaan krijgen, waar men niet graag over praat, maar die velen zullen herkennen; zoals schuldgevoelens, verdriet, pijn, eenzaamheid, verlangen terug, invloed op jouw mannelijk- en of vrouwelijkheid, invloed op jouw ouderschap etc. Tip: zoek lotgenoten en of een therapeut en praat over jouw gevoelens, dan zul je zien dat je niet alleen bent en het 'normaal' is en deze gevoelens er ook mogen zijn en ook wel weer over gaan. Het zijn fases.

Als je gaat scheiden Kan je leven behoorlijk ontwricht zijn. Als je dan alleen verder gaat zonder je partner kun je zoekende zijn naar wie jij bent zonder je partner, welke rollen nam je eigenlijk aan en welke wil je en hoef je nu niet meer? Wie ben jij en wie was je voor de relatie, is dat gelijk of is dat anders? Zo leer je jezelf wellicht ook weer meer kennen en kun je ruimte maken voor wie jij bent en wat jij wilt zonder de ander. Dit kan je helpen om te verwerken wat er allemaal gebeurt. En dat is nogal wat.

Een echtscheiding is een proces wat veel tijd kost en veel consequenties kan hebben in je leven.

Het is goed om te beseffen dat het een periode duurt voordat je weer stevig in het leven staat. Mijn advies is om deze tijd ook echt te nemen voordat je jezelf weer in nieuwe dingen gaat storten.

Een therapeut kan jou helpen bij hoe je je leven opnieuw vorm gaat geven.

Een scheiding doet altijd pijn. Het is een uitkomst die oorspronkelijk niet gewenst was.

Wanneer mensen een langdurige relatie hebben, is dat over het algemeen vanuit het idee om deze uit te bouwen en te bestendigen. Wanneer dit dan niet lukt, is dat pijnlijk.

Ook wanneer de situatie al ingewikkeld of ondraaglijk is geworden, blijft het een verlies. Het is verstandig om dat te erkennen en daar ruimte voor te nemen. Ik heb veel respect voor de stellen die bij mij langs komen met de vraag of ik dit traject met ze wil doorlopen.

Om te voorkomen dat het spaak gaat lopen, te naar wordt of te lang gaat duren. Ik zou dat iedereen aanraden; erken de pijn en het verlies, geef het aandacht, dan kun je je relatie goed afhechten.

Schrijf een scheidingsverhaal voor je kinderen.

Schrijf die op zo'n manier dat je de ander (ex partner) heel laat. Voor kinderen is het fijn om een scheidingsverhaal te horen waarbij beide ouders positief over elkaar praten.

Zij hebben er niets aan als ze weten dat hun vader is vreemd gegaan of hun moeder altijd een zeur is geweest.

Wat zijn de mooie momenten geweest, onschuldig de kinderen, en benoem dat je je best doet om het voor hen zo makkelijk mogelijk te maken en dat jullie als ouders je best gaat doen om het zo fijn mogelijke te maken.

Tijdens een scheiding kom je terecht in heftige emoties. Als je deze geen aandacht geeft blijven heftig, ook als ze jaren later rustiger worden maar zodra er zich een situatie voordoet die ook maar een beetje lijkt op een een ervaring uit het verleden, kunnen emoties onverminderd weer opvlammen. Ze zijn een signaal dat er iets aangepakt moet worden of geven inzicht in wat er aan de hand is. Durf er naar te kijken, ze geven richting en waarde aan wat belangrijk is.

Blijf niet hangen in het 'Waarom'.
Vaak is het voor de partner die het bericht te horen krijgt een donderslag bij heldere hemel. En ook nog eens als de andere kant er vaart achter zet, of juist totaal niet, dan vervallen mensen in de 'Waarom' spiraal. Ze beseffen in het begin niet dat de ander al weken of zelfs maanden bezig is om afscheid te nemen, een end aan de relatie te maken.

Over het 'Waarom' nadenken is zeker niet verkeerd, maar als je geen antwoord krijgt, of één die nietszeggend is, dan moet je in dat 'Waarom' niet al te lang in blijven hangen. Het heeft geen zin en het hele circus van scheiden gaat wel van start en je moet dingen regelen.

Focus je op de toekomst en laat het verleden gaan. Regel de scheiding dat je er goed uit komt, zorg voor de kinderen (als die bij jou blijven) en ga over jouw toekomst nadenken! Wat wil JIJ?

En zoals onze nationale filosoof (Johan Cruijff) ooit zei: 'Ieder nadeel heb zn voordeel.' Kijk naar het voordeel en maak er gebruik van.

Ik wens je veel sterkte!

Wees niet bang om te vertragen. Het leven gaat al zo snel.

Denk eens na over wat er werkelijk belangrijk is in je leven. Ga samen zitten aan tafel en maak samen de balans op.

Waar staan we nu? Hoe vinden we dat het gaat? Mag er iets veranderen? Moet er iets veranderen?

Welke doelen hebben we en stemmen die overeen met elkaar. Dat soort vragen. Ga er eens voor zitten.

Doe dat regelmatig, een soort van APK-keuring. Dat doe je met de auto immers ook .

Een boekentip; Mahatma Revier; Op weg naar Verbinding. Een keigoed werkboek na een scheiding.

Ja jullie besluiten uit elkaar te gaan. Het is een beslissing genomen door jullie beide of door een van jullie beide. Maar scheiden doe je uiteindelijk niet alleen. Zeker als er kinderen zijn.

Er scheid een hele wereld. Familie, vrienden, kinderen. En nee, dat wil niet zeggen dat je omwille van de mensen eromheen niet moet scheiden. Zeker niet. Als het op is is het op. Maar besef dat er meer is. Dat jullie situatie die van andere raakt. En dat dit gevolgen heeft. Durf ze onder ogen te komen. Durf je pijn te delen maar besef dat er ook pijn bij anderen kan zitten.

En praat er over met elkaar. Praat over hoe jullie er mee om willen gaan. Wil de een bijvoorbeeld afscheid nemen van de ander zijn familie. Komen jullie nog beide op verjaardagen van vrienden. En het belangrijkste: hoe gaan jullie om met de kinderen.

Scheiden doen je niet alleen.

In zo een heftige situatie zijn alle emoties nodig om te hebben en om er ruimte voor te maken.

Besef dat alles er mag zijn, je hebt deze gevoelens, je bent het niet. Dit kost tijd en liefde voor jezelf.

Los je ruziepatronen op. Heel vaak is de reden van scheiding dat partners niet meer met elkaar kunnen praten zonder dat het een probleem wordt. Ze zijn dan verwikkeld in ruziepatronen.

Je hebt verschillende ruziepatronen maar alle ruziepatronen, lossen nooit een ruzie op. Ze escaleren vaak alleen maar en uiteindelijk is het het einde van een relatie. Zelfs elkaar negeren en doodzwijgen is een ruziepatroon en dodelijk voor een relatie.

Doe er wat aan voor het te laat is en denk niet dat het vanzelf wel weer overgaat. Of je moet er van overtuigd zijn dat 'overgaan' het einde van een relatie betekent en dat dit voor jou dan ook goed is.

Werken aan ruziepatronen helpt zelfs nog tot diep in een scheidingsprocedure. Het scheelt enorm veel of je met elkaar goed kan communiceren ondanks dat je het niet met elkaar eens bent.

De kinderen profiteren er nog het meest van uiteindelijk als pappa en mamma op een normale manier in gesprek kunnen blijven.

Onlangs sprak ik een echtpaar in een huwelijkscrisis. Zij waren zo ver uit elkaar gegroeid dat de muur van liefde die ooit was opgebouwd, steen voor steen is afgebrokkeld.

In het gesprek werd duidelijk dat het helemaal op was. Jarenlang gewacht om hulp te zoeken maar deze kwam te laat.

Desondanks zag ik veel opluchting dat de kogel nu door de kerk was. Beiden stappen uit de sfeer van verdriet en ruzies en gaan een nieuw leven tegemoet.

Het leven is niet bedoeld om ongelukkig te zijn. Hoe gek het misschien ook klinkt, soms kan een echtscheiding ook weer nieuw geluk brengen.

Scheiden en opnieuw beginnen. Als je wilt scheiden ben je meestal ontmoedigd, uitgeput en soms zelfs bitter. Je wilt zo niet meer verder.

Dat betekent niet dat de liefde is verdwenen. Vaak heb je zoveel goeds met elkaar meegemaakt. Zeker als er kinderen in het spel zijn is er een alternatief voor scheiden.

Dat is dat je tegen je partner zegt dat je zo niet verder kunt en dat je een ander partner wilt en dat je het liefst hebt dat hij/zij dat is.

De inzet is dat je beiden bereid bent te veranderen zodat je niet mee in dezelfde verstrikkingen raakt.

Je hebt daar wel een goede begeleiding in nodig. Je gaat dus niet terug naar het oude, maar op zoek naar een andere verhouding.

Kinderen hebben vaak te lijden van het besluit van hun ouders om uit elkaar te gaan.

Dagelijks spreek ik jong volwassenen die op zoek zijn naar een manier hoe ze kunnen dealen met het voor beide ouders goed willen doen.

Kinderen willen nl. liefst geen keuze hoeven maken. Hierdoor komen ze niet voldoende aan hun eigen leven toe.

Een pleidooi aan ouders: als je niet meer bij elkaar wil blijven als partners, onderzoek dan samen hoe je wel met elkaar kunt blijven omgaan als ouders. Je kunt wel het partnerschap opbreken, het ouderschap niet.

Besef dat een scheiding een rouwproces met zich meebrengt met alle schommelingen in je gevoel en emoties van dien. Erken en herken dat.

Je wordt afgewezen door je partner ( als het de keus van de ander is) of je wijst iemand af; dat doet altijd enorme pijn, doordat het zo niet begonnen is ( de relatie) en doordat afgewezen worden de grote basisangst is voor de mens.

Durf die pijn toe te laten en te voelen en blijf vooral ook actief, naast het hebben van die pijn.

Het boek Lang en gelukkig uit elkaar. van Katherine Woodward Thomas. Dit vertelt hoe beide partners kunnen accepteren dat ze een rol hebben gespeeld bij het uit elkaar gaan en samen kunnen werken aan een gezonde manier van uit elkaar gaan. Vooral praktisch in het geval van co-ouderschap.

Er zijn verschillende aanleidingen mogelijk voor scheiding, zeker in de huidige complexe tijd.

Een scheiding in een gezin heeft een enorme impact op de levens van de kinderen en daarmee op hun toekomst. Een scheiding doet altijd pijn bij beide partners en is er even vaak de aanleiding toe.

Omgaan met pijn en angst in een partnerrelatie is lastig, en na een scheiding vaak nog moeilijker.

Wanneer je daarin ondanks alles (enigszins) medemenselijk en respectvol blijft naar je ex-partner toe, dan is dit een groot geschenk voor jullie kinderen.

Jullie zijn –en blijven- immers het grote voorbeeld voor jullie kinderen, ook in omgaan met levenszaken als crisis, levenspijn, angsten, tegenslagen, mislukking en frustraties. Juist hierin kijken zij van jullie af hoe je als meest nabije medemensen met elkaar om gaat.

Jullie zijn én blijven de rolmodellen voor het latere contact- en relatiegedrag van je kind.

Veel mensen die bij mij in relatietherapie komen, staan al op het punt om te gaan scheiden. Vaak gaat het al jaren niet goed en soms hebben ze echt een grondige hekel aan elkaar. Op dat punt is het lastig (meestal niet onmogelijk maar het kost wel veel moeite) om de verbinding weer te vinden. Mijn advies: Kom op tijd. Gaat het al een tijdje niet goed, ik denk dan aan een aantal maanden tot maximaal een half jaar: ga in relatietherapie. Het is geen schande!
Patronen kunnen in die fase vaak nog gemakkelijk worden ontmanteld, misschien ben je wel in een paar sessies klaar. Als je jaren blijft doen wat je doet samen, groeien ergernissen soms uit tot hatelijkheden en ben je verder van huis. Dat is onnodig en echt heel zonde.

Stiefgezin:
Als stiefouder kun je iets extra's bieden aan het nieuwe gezin. Dit is niet bedoeld om de kinderen te verwennen, maar om een band met je stiefkinderen op te bouwen.

Wanneer je als stiefouder respect toont voor de wensen en verlangens van je stiefkind draagt dit bij aan een positieve band. Als cadeautje krijg je een glimlach van je partner.

Stiefgezin:
Als je stiefkind het nog niet fijn vindt om iets met jou te doen, kun je toch investeren in de band door interesse te blijven tonen.

Stel in het begin niet teveel eisen aan je eigen stiefouderschap, de kinderen moeten de tijd krijgen om aan je te wennen.

Wees vooral eerlijk naar jezelf en naar elkaar. Beloof niks wat je niet wat of je het waar kan maken. Zeker niet aan de kinderen.

Praat met vrienden of een therapeut over je gevoelens. Niet met je kinderen.
Sterkte!

Hoe zou het zijn wanneer mensen bij hun huwelijksvoltrekking of bij het opmaken van het samenlevingscontract daarin al opnemen hoe je eventueel uit elkaar zou willen gaan?

Een notaris kan je hierbij helpen.

Het kan een werkbaar concept blijken wanneer je uit elkaar gaat.

Zie jezelf niet als ex-partners maar als ouders, als collega's die samen de belangrijkste klus op te knappen hebben die er bestaat, nl. hun kinderen opvoeden tot gelukkige en verantwoordelijke mensen

Scheiden op hoge leeftijd kan zinvol zijn. Ook als je boven de 75 bent kan de behoefte om alleen te gaan leven groot zijn.

Dit kan een groot dilemma worden als een van beide partners ziek is.
Overweeg dan of het mogelijk is toch te blijven en afspraken te maken over de relationele ruimte.
Ga bij jezelf na of het mogelijk is toch te blijven en de tederheid op te brengen voor de ander tijdens het ziekteproces.

Of als dit niet meer mogelijk is, lukt het dan voor de ander toch een stuk zorg op te pakken? Welke hulp heb je daar zelf bij nodig? En in alle gevallen, ga je overwegingen eens bespreken bij een therapeut.

Veel partners realiseren zich niet dat je aan een relatie moet blijven werken.
Dat je moet blijven investeren in de relatie en in elkaar.
Investeren in tijd en aandacht.

Dat er een balans moet zijn en blijven in geven en ontvangen.
Dat ook elke relatie op z'n tijd een crisis doormaakt die uiteindelijk een verdieping in de relatie geeft..
Als je maar met elkaar blijft praten!

Scheiden doet lijden..
voor alle partijen.
Zoek daarom op tijd hulp.

UItspreken dat je misschien wel weg wil, kan al confronterend zijn. Misschien ben je daar al, misschien nog niet.

 

Ontdekken dat het fijn is, nu je een tijdje apart woont, dat je niet elke keer de confrontatie uit de weg hoeft te gaan en je eigen zin mag uitvoeren, is OOK jezelf leren kennen: ik ga confrontaties uit de weg... Het is maar beter dat hij gaat, want hij zal toch nooit...

 

Hoe serieus neem je jezelf? Hoe serieus neem je je partner? En hoe zou het zijn als je je plaats inneemt? Wat zou er dan veranderen? Eenzijdig aan je relatie werken kan dus ook.

 

Als je nog niet toe bent aan een definitief besluit, kijk dan eerst eens goed naar binnen..... Scheiden kan altijd nog...

Heb respect voor de ander, ook al is deze anders, heeft een andere mening en lukt het niet meer samen.

Als je gaat scheiden kom je in een heftige fase van je leven terecht. Je hebt verdriet omdat je afscheid moet nemen van je relatie, maar vaak ook het hele systeem wat hier aan vast hangt.

 

Zijn er kinderen in het spel, dan is het rouwproces nog een stuk heftiger. Hoe gaan de kinderen met een scheiding om, hoe gaat de zorg voor de kinderen verdeeld worden, hoe gaat het financiele plaatje eruit zien? Misschien moet je verhuizen en verlies je vrienden en/of baan.

Ik heb geleerd dat het belangrijkste is bij een scheiding: Probeer de ander in zijn waarde te laten! Hoe moeilijk dat soms ook is met alle emoties en tegengestelde belangen. Je gaat nl niet voor niets uit elkaar.

Maar, als je blijft hameren op oude conflicten, dingen waar je het eerder ook niet overeen kon worden en erger nog: conflicten gaat uitvechten over de hoofden van de kinderen, wordt het een heftig en pijnlijk verhaal.

Zoek een goede therapeut die jou of jou en je partner hierbij helpen. Blijf communiceren vanuit jouw gevoel en niet met de vinger richting de ander.
En laat los wat je niet kunt veranderen.

Scheiding is een pittig proces, heel veel sterkte!

Een echtscheiding is een zeer ingrijpend iets; je leven staat op zijn kop. Een periode boos zijn op elkaar is normaal.

 

Wanneer dit echter blijft aanhouden kan het verstandig zijn om een therapeut te zoeken die jullie tot een betere verstandhouding kan brengen. Een nare echtscheiding kost meer dan effectieve therapie!

In therapie heb ik geleerd dat het bijna onmogelijk is samen met je partner je relatie te onderzoeken en weer op de rails te krijgen. Dat komt omdat we zo vast zitten in ons eigen denken en ja, het denken dat de problemen veroorzaakt, is vaak niet het denken dat de oplossing aandraagt.

Ik ben ontzettend blij dat we in relatietherapie zijn gegaan en beiden open stonden voor een andere dan onze eigen kijk op de situatie. Ik heb ervaren hoe 'gekleurd' ik meestal kijk naar het gedrag van mijn man en me helemaal niet meer afvraag of hij het wel zo bedoelt als ik denk dat het is.

Het is soms behoorlijk confronterend geweest maar de uitkomst is dat ik me weer rechtop voel staan, realistischer denk over mezelf, mijn partner en onze relatie.

Tip: schakel iemand anders in die anders naar jou, je partner en jullie relatie kijkt en accepteer dat er ook andere zienswijzen zijn.

Ik krijg vaak de vraag, is relatietherapie wel passend voor ons, is het niet te zwaar?

Relatietherapie zwaar, dat is duidelijk taboe en cultureel bepaald. Tot in hoeverre mogen we hulp vragen, erkennen dat we het niet alleen redden, zijn wel kwetsbaar of "zwak", heb je als partner of provider gefaald?

Niks is menselijker dan processen, vallen en opstaan. Voor een relatie is dat niet anders. Maak gebruik van een relatietherapeut, waarom zou je het allemaal alleen moeten doen?

Kruip bij de onderhandelingen met je (ex) partner altijd even in het hoofd van je kinderen. Wat ziet, hoort, merkt je kind van deze onderhandeling?

Zie het contact met je ex als een zakelijke transactie.
Iedere partij staat op zichzelf en wil het meeste 'winst' uit de 'deal' halen. Om je emoties te hanteren kan dit helpen: Als je het geen voeding geeft, kan er ook niets verbrand worden.

Als je denkt aan echtscheiding is er met je partner over praten onvermijdelijk. Vaak gaat dat gepaard met allerlei heftige emoties. Vandaar mijn tip: zoek een gesxchikt moment uit. Waar je allebei tijd hebt. En probeer dan rustig te blijven. Praten vanuit boosheid, of verdriet of als je gehaast bent maakt het juist lastiger.
Om dat geschikte moment samen te bepalen kun je ook van te voren al aangeven dat je iets lastigs wilt bespreken, iets wat moeilijk voor je is, maar wel belangrijk.

Zakelijk gesproken kost een echtscheiding heel veel geld. Ook als je goed uit elkaar gaat heb je na de scheiding twee huishoudens te voeren met huur, energie, etc. Reken maar uit. Therapie is meestal goedkoper.... Maar wat ik daarmee wil zeggen is dat het misschien wel eens de moeite waard kan zijn om toch de scheiding uit te stellen en toch te onderzoeken of het echt niet meer kan. In het vuur van de strijd, of in de leegte van het gemis, het ontmoedigd zijn en uitgeput zie je vaak geen enkel perspectief en dat is het dan. Relatietherapie kan je som s onverwacht weer samen op een spoor zetten waarbij je weer perspectief krijgt. Alleen daarom al is het meer dan de moeite om te kijken of je toch niet over je eigen schaduw heen kunt springen en toch met behulp van een deskundige een weg kan vinden.

Een waardevolle tip over echtscheiding is deze:
“Onder boosheid of afstand zit vaak verdriet en gemis naar verbinding.”

Kijk niet alleen naar het conflict of de breuk zelf, maar vooral naar de onderliggende hechtingsbehoefte die geraakt wordt. Een echtscheiding is zelden puur het einde van een relatie, het is meestal het verlies van een veilige plek, van het gevoel “ik hoor bij iemand”.

Het kan helpen om te begrijpen dat achter verwijten, afstand of stilte vaak pijn om niet gehoord of niet gezien te zijn schuilgaat. Als je dat kunt herkennen, bij jezelf én bij de ander, ontstaat er ruimte voor zachtheid in plaats van strijd. Zelfs als de relatie eindigt, kan die emotionele erkenning helpen om op een gezondere manier los te laten.

Tip
“Gebruik deze periode niet alleen om los te laten, maar ook om te helen.”

Met hypnotherapie kun je werken aan het verzachten van oude hechtingspijn en het herstellen van je gevoel van eigenwaarde. Door op onderbewust niveau contact te maken met je emoties, kun je leren dat liefde en veiligheid niet verdwenen zijn, ze krijgen alleen een nieuwe vorm, nu in jezelf.

Praktische oefening:
Sluit je ogen, adem diep in en zeg innerlijk tegen jezelf:
“Het is oké om te rouwen, en het is oké om weer verder te groeien.”
Zo transformeer je pijn in een zachte kracht die je helpt een nieuwe, veilige verbinding met jezelf op te bouwen.

Indien er kinderen betrokken zijn in een scheiding kan dat belastend zijn voor de kinderen waardoor ze soms zelfs langdurig negatieve effecten ervan kunnen ondervinden zoals emotionele en gedragsproblemen. Hier een aantal tips hoe dit te voorkomen:

1. Houd kinderen buiten het conflict
Kinderen hoeven geen kant te kiezen.
Zeg expliciet: “Dit is tussen ons als volwassenen. Jij hoeft dit niet op te lossen.”

2. Blijf voorspelbaar en duidelijk
Kinderen voelen zich veilig als ze weten wat er gaat gebeuren.
Maak vaste, eenvoudige afspraken:
Wanneer bij welke ouder
Wie brengt en haalt
Wat blijft hetzelfde in het dagelijks leven
Ritme = rust.

3. Blijf beiden aanwezig (als dat veilig kan)
Een kind heeft het recht om van beide ouders te houden.
Steun de relatie met de andere ouder door neutraal en respectvol te spreken.
Zinnen die helpen: “Je mag altijd vertellen wat je bij papa/mama hebt gedaan.” “Ik vind het fijn dat je het daar leuk hebt.”

4. Benoem eerlijk wat er verandert — en wat beter wordt
Zeg bijvoorbeeld:
“Het was thuis vaak onrustig en moeilijk. We hebben besloten apart te wonen zodat er meer rust komt voor iedereen.”
Geen schuld. Geen details. Gewoon helder.

5. Luister, zonder te repareren
Kinderen delen vaak hun gevoel in kleine stukjes.
Antwoord niet meteen.
Zeg: “Ik hoor je.”
“Dat is moeilijk.”
“Je gevoel mag er zijn.”
Dat is genoeg.

6. Houd de volwassenen-zaken bij de volwassenen
Praat niet met je kind over:
- Geld
- Advocaten
- Nieuwe partners
- Fouten van de ander
Gebruik vrienden, familie of een professional voor jouw emoties — Niet je kind!

7. Neem je eigen herstel serieus
Kinderen passen zich het best aan als minstens één ouder emotioneel beschikbaar en stabiel is.
Dat betekent: Goed voor jezelf zorgen
Tijdig hulp zoeken. Je eigen stress verminderen
Een rustige ouder = een veilig kind.

8. Laat zien dat het leven verder gaat
Een scheiding is geen einde, maar een nieuwe vorm van gezin.
Kinderen leren veerkracht door te zien dat:
- Relaties kunnen veranderen
- Liefde blijft bestaan in andere vormen
- Het leven niet breekt, maar zich herschikt.

Van alles twee, is een therapeutisch verhaal voor kinderen van ongeveer 3 tot 9 jaar die de scheiding van jun ouders meemaken. Het kan kinderen helpen hun verwarde gevoelens bespreekbaar te maken en onder woorden te brengen waardoor ze beter begrepen zullen worden.