Lotgenoten angsten
Heb je last van angsten?
Voor veel mensen lucht het op als ze hun verhaal opschrijven en delen.
- Je kunt hier je hart luchten.
- Je kunt de verhalen van lotgenoten lezen.
- Je kunt reageren op de ervaringen van lotgenoten.
Meer ondersteuning nodig?
Ontdek hieronder de verhalen van andere mensen met angsten en deel jouw eigen verhaal.
Deel je verhaal
-
Tong die raar aanvoelt (Verhaal 96)
Ik ervaar al een tijdje angst en paniek en ben daarbij heel hypochondrisch.. zijn er nog meer mensen die last hebben van geen eetlust? Of drukkende en irritante gevoel in de keel of heesheid.. en rare gevoel op de tong? Ben al 4x naar de kno geweest en ze zeggen dat het allemaal goed eruit ziet. Ik wordt gek van dat gevoel telkens te voelen.. herkenbaar?Peter18-11-2025- Alle reacties weergeven...
-
Niet erg, is een reactie van je lichaam op angst. Je zenuwstelsel heeft rust nodig. Niet focussen op de sensaties. Het is een signaal om naar te luisteren niet om te analyseren of zorgen om te maken.
Een lijf kan veel rare dingen doen als het zenuwstelsel zich niet rustig of veilig voelt.
Veel liefsSofie22-11-2025
-
Angst tot pijn (Verhaal 97)
Ik vraag me af of ze nog mensen zijn waarbij het begon met een eenmalige paniekaanval, doorging tot irreële angsten voor de angst en uiteindelijk ben ik nu 8 jaar verder met extreme chronische pijn en zware burnout.
Benieuwd of nog mensen deze weg aflegden.
Ik had overigens mijn eerste aanval pas op mijn 28e in een periode van tonnen energie. Maar had geen mentale klachten geschiedenis.
Warme groetjesCelestine22-11-2025 -
Ik wil graag mensen helpen (Verhaal 47)
Ik heb mijn leven lang last gehad van sociale angsten. Later zijn hier paniekaanvallen, angst om te slapen, angst voor stress, angst voor hartaanvallen, angst voor rare ziektes en noem maar op bijgekomen. Ik heb vele dingen probeerd om er vanaf te komen. Totdat het besef kwam dat je er niet af kunt komen. Het enige wat je kunt doen is “ok” zijn met wat je voelt en denkt.
Wat heel goed werkt is alles omdraaien in je hoofd. Ik ben 25 jaar lang bang geweest om in letterlijk elke sociale situatie een rood hoofd te krijgen. Nu denk ik er niet eens meer over na. Het enige wat ik heb gedaan is mijn gedachten om draaien:
“Ik mag niet rood worden”
Naar:
“Ik wil NU rood worden!”
Angst kan niet bestaan als je het toelaat. In elke situatie zei ik tegen mijzelf “ik wil nu zo rood mogelijk worden en hoop dat iedereen het ziet”. Tot mijn verbazing gebeurde er helemaal niks. Het is onmogelijk om een rood hoofd te krijgen door het bewust op te roepen. Bij mijn andere klachten heb ik exact hetzelfde gedaan.Angst is ok> 2 jaar geleden-
Hoi mijn naam is jeanny.
Ik heb gelezen hoe jij naar angst kijkt en je omgang hiermee!
Jij deelt dezelfde visie als ik.
Na het lezen van jouw visie is het mij nog duidelijker geworden hoe onze brein werkt.
Ook ben ik bevestigd dat ik niet de enige ben die er ook zo over denkt.
Ik ben ervan overtuigd dat jouw levenshouding werkt.
Ik wil je bedanken en ga vooral door!jeanny> 2 jaar geleden -
Ik werk al maanden aan die gedachte maar werkt nog niet echt. Ik ben voortdurend met mijn stem bezig. Zo erg dat ik bij elk stemgeluid in de paniek schiet. Ik praat steeds met schorre of beknepen stem. Angst dat dit nooit meer beter wordt. Beheerst erg mijn leven. Tips zijn meer dan welkom
Bi20-02-2024 -
Ik ben het hier wel mee eens tot op een bepaalde hoogte. Want wanneer je lichaam heftige angstklachten afgeeft zoals druk op de borst en hoge hartslag, dan kan je roepen ik wil nu druk op m'n borst.. maar je lichaam waant zich echt in gevaar en zal zichzelf blijven beschermen.
Dat is beetje zoiets als op hoogte staan en roepen ik wil nu vallen.. je lichaam trekt zich automatisch terug.
In dit soort situaties vind ik het omdenken dus heel lastigNatasja20-02-2024 -
Ik vind het knap van jou dat jou angst zo werkt ,werkt het ook als je angsten heb bij winkels of als ik op viste moet gaan ???
Bernadette19-05-2024 - Alle reacties weergeven...
-
Ik heb precies het zelfde wordt steeds rood wanneer ik iets spannends vind
Ja07-11-2025
-
-
Bloedfobie (Verhaal 95)
Ik heb last van een hele erge fobie voor bloed. Ik heb hier dagelijks last van, vaak meerdere keren op een dag. Nu overweeg ik dan ook om hiermee naar de huisarts te gaan en hopelijk doorverwezen te worden naar passende hulp, aangezien deze fobie vooral in de toekomst veel problemen op kan leveren. Ik merk dat ik nu met mijn studie er al vaak door in de problemen kom. Ik kan alleen weinig vinden over hoe dit allemaal precies in zijn werk gaat. Zijn er mensen die voor een fobie naar de huisarts zijn gegaan en mij uit kunnen leggen wat er dan allemaal gebeurt?Mae18-10-2025 -
1 tegen eenzaamheid (Verhaal 94)
Goedemiddag allemaal!
De dagen worden weer korter en het weer wordt regenachtiger. Hoe vervelend is het dan als de gevoelens van eenzaamheid toenemen?
Ik heb een Discord server voor volwassenen gemaakt. Het doel? Het gevoel van eenzaamheid verminderen, contacten maken, vriendschappen opbouwen en minigames doen. Van hobbykanalen, tot games, tot aan fotokanalen, het is er allemaal.
Ben jij 18+, woonachtig in NL/BE en opzoek naar gezelligheid, vriendschappen of gewoon nieuwsgierig? Dan ben je van harte welkom!
discord.gg/sNdGKnVPV51 tegen eenzaamheid05-10-2025- Alle reacties weergeven...
-
Pas op - je wordt hier zonder pardon, zonder goede reden van de server verbannen. Als je waarde hecht aan connecties - is dit niet de plek voor jou. Want die rukken ze zonder pardon weg.
Onbelangrijk.08-10-2025
-
Er is licht aan het eind van de tunnel (Verhaal 49)
In oktober 2022 vond bij mij een verslechtering van mijn mentale gezondheid plaats. Wegens verschillende externe invloeden (o.a. een emigratie en onzekerheid rondom mijn baan) kreeg ik te maken met een ernstige angststoornis. Irriële angsten waren mij niet onbekend, maar de hevigheid waarin ze begonnen op te treden, was niet in verhouding met wat ik eerder gedurende mijn leven heb ervaren.
Niet meer slapen, niet meer in staat om te eten, uren op de grond met een versteend gevoel tegen de radiator aanzitten en van spanning overgeven werd dagelijkse praktijk. Mijn vriend moest mij op de ergste dagen letterlijk uit bed tillen en onder de douche zetten. Met alle kracht heb ik geprobeerd door te gaan met het reguliere leven, maar na ongeveer vijf weken stortte ik volledig in. Voor het eerst moest ik pas op de plaats maken voor mijn angst.
Op zoek naar professionele hulp in een land waarin je de taal niet volledig spreekt en het zorgstelsel compleet anders werkt dan je gewend bent (terwijl het elke dag een strijd is om uberhaupt uit bed te komen), is het
zwaarste dat ik ooit heb gedaan. Met hulp van mijn vriend en schoonfamilie vond ik met spoed voor acht weken plek in een Duitse psychiatrische dagkliniek, belden we meer dan 25 psychiaters en 40 therapeuten. Allen kregen zoveel aanvragen tot hulp, dat de meesten
niet eens meer werken met een wachtlijst. Uiteindelijk vond één psychiater ruimte mij te spreken en schreef medicatie voor.
Wanneer angst je leven overneemt, ben je simpelweg niet meer in staat te genieten in welke vorm dan ook. Nu, na ruim vier maanden van dagelijkse
strijd, krijg ik langzaam weer grip op het leven. Mijn dagelijkse extreme angstgevoel neemt langzaam af en ik kan daar niet meer dan ontzettend dankbaar voor zijn. Ik kan weer een stap voor de ander zetten en dat zal ik nooit meer voor lief nemen.
Voor iedereen die kampt met (ernstige) mentale ziekten: er is licht aan het eind van de tunnel. Geef niet op en zoek hulp. En als je denkt: dat kan ik echt niet.. dan toch!
Veel lieve groeten.Anne> 2 jaar geleden-
Wat heeft je uiteindelijk geholpen? Enig idee?
Anita04-01-2024 -
Wat fijn om te horen . Ik heb enkele maanden geleden geprobeerd om van mijn rotleven af te komen . Sta nu al maanden op de wachtlijst voor hulp. Soms denk ik waarom leef ik . Waarom ???? Als dingen weer wat beter gaan , dan para krijg ik weer een klap . Of ik nu linksom ga of rechtsom , ik heb gewoon altijd pech . Nee ik ben niet zielig en nee ik roep het niet over mij af . Want ziektes ( erfelijk ) en overlijden en fysieke ongemakken en vreselijk pijn kun je niet mentaal op je af roepen . Kom dat maar want dan kun je ook genezen .ik ben op en kapot . Heb mijn hele leven al moeten vechten , en ja altijd veel pech gehad . In grote maar ook vaak in simpele kleine dingen . Oh dit hebben we nog nooit meegemaakt , zo he jij hebt echt veel pech , of misschien moet je anders gaan denken of nog meer van dat soort dingen . De zin ‘ het is helaas niet anders ‘ kan ik wel uitkotsen. Letterlijk en figuurlijk. Vreselijk ! Ik ben gewoon zo vreselijk boos ondertussen . Klein voorbeeld dan weet je wat ik bedoel . Ik heb drie hartinfarcten gehad door een autoimmune ziekte. Na een jaar of anderhalf van flinke angst etc en veel thuis zitten , herpakte ik mijzelf en ging ik eindelijk rustig sporten onder begroeiing van fysio met gelijkgestemden. Na een keer of 4 had ik er plezier in en het klikte met de anderen. Kortom leuk ! En wat was mijn beloning? Krak , mijn rug. Nu al anderhalf jaar zwaar aan de oxycodon en zit een operatie aan te komen . Ik lig in het zieken huis met diverticulitis. Zegt de professor, daar ben je beeld te jong voor dat heb je niet . Tuurlijk had ‘ ik ‘ dat wel . Na een week ziekenhuis zware kuren nog een scan . Nou dat ziet er keurig uit maar als ik jou was zou ik met spoed naar de gynaecoloog gaan . Daar zit ook een operatie aan te komen . Nou dat dus mijn hele leven gaat het zo al . Zowel met grote dingen als kleine dingen . Heb mij. Hele leven moeten vechten . Altijd een stapje harder moeten lopen om gezien en of gehoord te worden . Ik ben gewoon op . Dus nee ik zie geen licht in de tunnel . Ik ben afgekeurd , al op jonge leeftijd ivm vele ziektes. Heb behalve elke dag pijn ook een gegeneraliseerde angststoornis gekregen , en ik zit soms weken binnen dat ik behalve mijn gezin , niemand zie. Ik vind het leven ruk en oneerlijk . Door alles ben ik ook mensen kwijt geraakt . Hoe moet ik verder ? De weegschaal is gewoon niet meer in balans . Ik voel het leven als een grote straf . Waar een ander er heerlijk doorheen danst , met hier en daar een klein iets , moeten anderen buigen zweten en bloeden voor een klein stukje van dat leven . Ben het zo vreselijk zat ! Bah . Nou goed ik kan er nu niks meer van maken helaas . Laat ik eindigen dat ik erg blij ben voor je dat het weer beter gaat met jou . Houden zo en ik wens je veel liefde , geluk enkel name goede gezondheid , zowel fysiek als mentaal. Lieve groet van een goed maar gebroken mens .
RayMG09-02-2024 -
Geweldig hou vvol Succes ❤
Joke18-08-2024 -
Fijn Anne!!
Newbee21-08-2024 -
Voor iedereen licht aan het einde van de tunnel?
Floris13-10-2024 -
Ik zit sinds een jaar thuis, mede door een enorme burn out die hoogst waarschijnlijk is voort gekomen uit allemaal angst.
Inmiddels heb ik hulp bij de psycholoog en ben ik gestart met ACT therapie en gaan we daarnaast binnenkort starten met EMDR.
Ik vind het allemaal erg zwaar en heb geregeld niet mijn emoties onder controle, ik koppel alles aan elkaar qua gevoel, oplossen en vermijden.
Om dit om te draaien dat het gevoel er echt mag zijn en ik geen angst hoef te voelen omdat sommige dingen echt bij de ander liggen vind ik ontzettend moeilijk.
Er is nog een lange weg te gaan met dagelijks een zenuwen gevoel, wachtend op die ene maar of het tot de orde worden geroepen etc etc
Hopelijk komt er ergens rust mijn hoofd, het is het een flipperkast.M&M13-11-2024 - Alle reacties weergeven...
-
-
Doemdenken - OCD - dwanggedachten? (Verhaal 81)
Is dit voor iemand herkenbaar? Ik doemdenk nu al bijna 10 jaar en kan die dwanggedachten ook niet stopzetten. Ik heb de officiële diagnose OCD.
Het ergste is jaren geleden wel verholpen met exposure therapie en antidepressiva. Dat heb ik nu niet meer. Maar toch blijven die ongewenste gedachten steeds maar terugkomen.
Voelt het bij jullie ook alsof die gedachten je overspoelen en helemaal verlammen?
Als ik midden in een slechte periode zit kan ik werkelijk doemdenken over alles wat er voorvalt, van kleine dingen tot grote gebeurtenissen. Alles is dan moeilijk en er is altijd een kans op een grote ramp of mislukking. Ik merk dat die dwanggedachten gewoon als vanzelf opkomen en dat ik er weinig aan kan doen om ze te stoppen. Alleen maar stil zitten of liggen en niets doen.
Maar die dwanggedachten maken mij zo ontzettend moe! Het is meer overleven dan echt leven. Ik kan niet genieten van de leuke dingen omdat ik altijd op mijn hoede ben.
Wie heeft tips over hoe ik daarmee om kan gaan?Anoniem05-11-2024-
Hallo ja dat is herkenbaar. Het slok je totaal op.zit nu aan de escitaloprám. Hoe is het nu met je mvg anoniem
Anoniem03-02-2025 -
I heb sinds 5 weken ook aan de es citropolam 5 druppels in de avond en op de dag 2x5 diazeam nou die Es CITROPOLAM maakt mij zo angstig bang dat ik doodgaat en dat gaat zo de hele dag door
Joke10-03-2025 -
Joke kan je niet wat anders vragen van medicijnen aan je huisarts
Anoniem15-03-2025 -
Heel herkenbaar al die gedachtes. Je doet zo je best ze te stoppen of te negeren maar ze winnen altijd. Je hoofd staat nooit stil. Ik heb ooit een rare tip gekregen die wel wat doet...denk aan je achterhoofd. Ja echt. Er was een dame die maar niet kon stoppen met denken en het enige wat haar hielp was denken aan haar achterhoofd. Wat voor mij soms helpt is een woordspel doen. Simpel maar afleidend. Of een sudoku. Wat helpt als ik buiten ben is alles benoemen wat ik zie of een woordspel in mijn hoofd. Bijv een random woord..paard..en dan moet ik van elke letter een nieuw woord bedenken. Kan een thema zijn bijv dieren of gebruiksartikelen. Ik weet niet of je dit nog leest maar hopelijk helpt het. Heel veel sterkte!!
Anoniem24-06-2025 - Alle reacties weergeven...
-
Heel herkenbaar. overspoeld worden door gedachten en het werkt bij mij ook zo verlammend. zit ook weer in heel moeilijke periode. veel sterkte
An01-08-2025
-
-
Al heel lang ellende (Verhaal 93)
Hallo, ik wou mijn verhaal delen en misschien herkent iemand iets / heeft iemand tips of tricks...
Ik heb echt al jaaaaren lang ellende,ik weet niet alles precies meer maar zal een deel proberen te vertellen.
Ik ben jaren lang gokverslaafde geweest, en een paniek en angst stoornis erbij(tenminste dat denk ik)
Gedachtes in mijn hoofd maken mij gek, ik hoef maar iets te voelen of achter te komeñ in mijn lichaam eñ dan blijf ik daar maar over na denken en op terug komen en mij zelf vragen stellen en zeld goedkeuren dat het oprecht zo is... Heel veel google gebruiken en ik word er mee wakker en ga er mee naar bed... Het eerste waar ik sochtends aan denk is bijvoorbeeld adem ik wel goed? Want ik heb ook een vermoeden dat ik chronische hyperventilatie heb want soms ben ik de hele dag door duizelig zweverig afwezig zwaar moe nergens zin in en ga zo maar door. Het is moeilijk uit te leggen wat het allemaal precies is maar ik voel mij heel vaak afwezig. Zwaar gevoel in hoofd en lichaam. En soms heb ik dat hele dagen door en word ik helemaal gek. Vaak als ik veel mensen om mij heen heb komen de klachten ook ineens opzetten. Af en toe is het ook wel eens niet aanwezig en dan verneem ik aan mijn lichaam dat het uitgeput is... Het is een gevecht met mij zelf waar ik niet uitkom, en het maakt me soms echt helemaal gestoord dat ik het echt niet meer weet.
Is er iemand die dit herkent en/of mij advies kan geven en misschien kan helpen?R s26-06-2025-
Hoi RS wat vervelend om te horen dat je het zwaar hebt. Ik herken je in iets voelen in je lichaam en erover malen. Ik wordt soms gillend gek van al die negatieve angst gedachtes in mn lichaam. Logisch weet ik dat het gewoon mn lichaam is die zn werk doet en dat het de angst is die praat maar ik krijg ze maar niet samen. Ik heb al vele therapieën geprobeerd maar nog niet de juiste gevonden. Tot dan dag voor dag. Stap voor stap. Wat wel kan helpen met de hyperventilatie is meditatie en mindfulness. Nee niet de zweverige variant haha. De rustige adem in en uit variant. YouTube staat er vol mee dus je kan kijken welke het fijnst is voor jou. Tevens is er een website radboudumc.nl/expertisecentra/mindfulness/meditaties/geluidsbestanden met allemaal oefeningen. Lekker kort tot lang. Het heeft iets geholpen om wat meer in het hier en nu te zijn dan piekeren over de toekomst. Ik hoop dat dit je een beetje helpt!! Gr wendy
Anoniem27-06-2025 -
Chronische hyperventilatie bestaat eigenlijk niet echt. Dat is om het maar een naampje te geven. Je moet je, denk ik, niet op dat soort dingen richten. "Chronische" hyperventilatie gaat vanzelf weer over. Ik zou ook niet in die rare ademhalingsoefeningen trappen om hyperventilatie te voorkomen. Ademhalingsoefeningen doe je om stress te verminderen en niet om hyperventilatie te voorkomen. Stress veroorzaakt hyperventilatie.
Beter is om te denken aan :
- Rust en regelmaat. Slapen, bewegen enzo...
- Vitamines...
- Gesprekken.
- Acceptatie.
- EN NIET TEGEN PANIEKAANVALLEN VECHTEN. Ze gaan vanzelf over, je kan er niets aan doen, echt niet.
- Kijk uit dat ze je niets aanpraten.Anoniem03-07-2025 -
Nou nou of ik het zelf heb neer gezet. Ook jaren gokverslaving achter de rug. Je klachten konden de mijne wel zijn .als je dit lees ik hou me aanbevolen voor een goed gesprek mvg anoniem
Anoniem06-07-2025 -
Hey anoniem een goed gesprek kan as ltijd
Ronald15-07-2025 - Alle reacties weergeven...
-
Hallo waar wil je beginnen? Heb het zelvende dus schiet maar los. Welke omgeving kom. Je vandaan mvg anoniem
Anoniem19-07-2025
-
-
Deze keer is helaas anders (Verhaal 92)
Hoi allemaal. Wat naar waar iedereen hier doorheen gaat. Ik hoop dat iedereen de hulp vind die ze nodig hebben. Zelf ben ik daar nog naar op zoek. Angststoornissen zijn mij niet vreemd. In het verleden is het me vaker overkomen door opbouwing van werk stress en negativiteit om me heen. Gelukkig lukte het toen om door bijv. Een nieuwe baan eruit te komen. Maar dit keer is het anders. Ik zit nu bijna een jaar thuis met een angststoornis met agorafobie. Werk was dit keer niet de oorzaak. Het heeft zich opgebouwd door lichamelijke problemen (galblaas) en zulke stress reacties (o.a. paniek of vliegveld) dat mijn zenuwstelsel in elkaar klapte. Heb vele therapieën gehad die niet geholpen hebben of het erger hebben gemaakt (emdr). Er werd wel eindelijk naar mn medicijnen gekeken die ik al slik sinds mn 20ste en heb medicijnen gekregen die helpen. Ik kan wel iets meer dan een jaar geleden maar de lichamelijke reacties houden me zo bezig. Ben elk ding buiten de deur denk ik maar wat als ... De drempel blijft aanwezig. Bij een beetje buikpijn of rommelig in de darmen ga ik me druk maken. Mn hart gaat tekeer en als ik pech heb komt de zorgen stroom,zweten en verlamming erbij. De medicijnen helpen dat het geen paniek wordt. Ik noem het een o shit aanval. Het lastige is dat ik het alleen doe. Ik heb wel mensen om me heen die om me geven en een lieve familie maar iedereen heeft zn eigen leven of weet niet hoe ze kunnen helpen. Het is moeilijk om jezelf te motiveren om dingen te gaan doen of ondernemen. Ik ben bezig met exposure therapie wat soms goed gaat, soms heel goed gaat en soms bagger slecht. Het is allemaal afhankelijk van wat mn lichaam doet. Daar heb ik hulp bij nodig. Het accepteren van de gevoelens en sensaties in mn lichaam, het doemdenken en overdenken ervan en meer zelfvertrouwen. Hopelijk vind ik het op een dag. Heel veel sterkte allemaal en dank je wel voor het lezen van mijn verhaal.
Liefs,
Wendywendy14-06-2025-
Hallo Wendy, mag ik vragen welke medicijnen je er voor slikt. En vragen hoe je het malen in je hoofd omschrijft mvg anoniem
Anoniem18-06-2025 -
Hai Wendy,
Wat ik veel doe is lezen. Het klinkt heel erg gek maar zodra ik ga lezen dan wordt mijn hoofd enorm rustig. Ik lees veel hulp boeken :) Ik vind het ook enorm rot om te lezen dat je je zo voelt. Voor jou gaat er zeker het zonnetje weer schijnen en dat je stapje voor stapje je weer beter gaat voelen.
GroetjesAnoniem18-06-2025 -
Dank je wel voor jullie reactie. Lief dat jullie er de tijd voor nemen. Ik slik paroxetine als anti depressiva en Pregabaline voor de paniek. Het nalen in mn hoofd beschrijven..Tja.. mn hoofd voelt vol. Negatieve gedachtes over wat ik voel in mn lichaam en dingen die ik wil/moet doen. Zoals ik kan het niet, kom op doe het gewoon, waarom lukt het me niet enz. Andere anoniem dank je wel voor je lieve woorden. Ik hoop dat het goed met je gaat. Lezen is idd leuk om te doen. Ik doe het te weinig. Misschien idd maar weer doen!
Anoniem19-06-2025 -
Hallo Wendy ik ben de schrijver 18.6. 2025 heb zelf escitaloprám 10 mg ,werkt niet echt, daarom vroeg ik welke medicijnen je heb. Zat eerts bij ggz ivm zware vermoehijd enz enz .je kan het wel zo een beetje alles op een rijtje. Nu ga ik naar een andere hulp verlener, zal de naam hier even niet vermelden. Maar daar is het echt wel goed. Het komp er eigenlijk int kort op neer
Rust
Regelmaat en en een dagelijkse ritme. Lekker zwaar voor mensen zo als ons ,en vele hier. Zeker als je er elke dag mee op staat. Maar we moeten toch door.
Maar even vraagje heb je wel hulp ingeroepen??? Met alleen paar pilletjes komen we er niet. Hoe is het trouwens verder met je int leven kwa onderneming dag invulling? Als dat al lukt. Hier is natuurlijk elke dag weer anders, zit wel pas in mijn traject mag ik hopen het wat beter gaat in de aankomende maanden. Mvg anoniemAnoniem22-06-2025 -
Hoi anoniem, fijn dat je een betere hulpverlener hebt gevonden en ik hoop dat het traject je enorm gaat helpen! Rust heb ik genoeg, regelmaat niet zo. Heb jij hulp om je heen? Ik vind het moeilijk om het alleen te doen. Ik heb zeker hulp gehad. Nou ja geprobeerd. Emdr, cgt, schema therapie. De basis. Helaas heeft de emdr het erger gemaakt en de rest deed niks. Ik ga lichaamsgerichte therapie proberen maar wacht nog op een afspraak. Hopelijk helpt dat. Ook heb ik hulp van een persoonlijke coach die bekend is met ACT. Hij pakt andere dingen waarvan ik niet wist dat ik daar zo'n last van had. Zelfvertrouwen, tegen jezelf vechten enz. Er is een hoop in ontwikkeling maar sta ook vrij stil. Het is idd zwaar. Het leven gaat aan je voorbij en het enige wat je wil is eraan mee doen. Gr wendy
Anoniem23-06-2025 -
Hoi Wendy,ja als ik het zo lees zitten we alle 2 dus in de hulp verlening traject. Ik ben er pas mee bezig. Bij hun dan. Emdr wilde ik ook doen, maar is me afgeraden. Bij mij is het niet zo het zelf vertrouwen, als ik dat goed lees Bij jouw. Bij mij speelt de extreeme vermoehijd een grote rol.maar wat het ook is en wie het ook is,uiteindelijk moeten we het toch zelf doen. Alleen als ik dan door de regels heen lees is de sleutel idd
Rust
Regelmaat
Enz enz
Maar het is idd beetje te zwaar op zijn tijd. Maar we moeten verder toch.
Mag ik vragen hoe lang je deze klachten al hebt? Mvg anoniemAnoniem23-06-2025 -
Waarom is emdr afgeraden? Door de vermoeidheid? Je wordt er idd erg moe door. Het is sowieso erg vermoeiend om te vechten maar ook accepteren. Soms gillend gek te worden en niet weten waar je het moet zoeken. Ik geef niet op. Er moet iets zijn dat werkt voor mij. Hopelijk kunnen ze je echt helpen en kom je een stuk verder! Ik heb deze klachten sinds begin 2024 maar het ging echt fout in augustus 2024. Dus bijna een jaar. Gr wen
Anoniem24-06-2025 -
Hoi Wendy de emdr hebben ze afgeraden om dat ze van mening waren ik eerst stabiel moest worden,niet dat ik dat snap maar goed. Maar als ik het goed lees ,is de emdr nog vermoeiender. Bij mij lijkt het wel op cvs ipv zo maar even wat moe zijn.kom idd ook overdag maar tot bijna niks, en zo wel kost het een berg energie. Het zal wel een combinatie zijn van , vanalles en nog wat.ik weet het ook niet. Maar idd we blijven maar zoeken en hopen het eens wat beter gaat toch. Ik zit nu in een begin traject, dus moet afwachten wat er zo al nog komen gaat. Maar ik vraag me af hoe .de vermoehijd is een beetje te extreem.wat inhoud het mijn leven op zijn kop zet .het piekeren is daar nog eens boven op gekomen. Het is wel fijn je op Deze site je een beetje uit kan spreken toch .maar meestal ben ik een goede in het helpen of mede oplossen van andere zijn of haar problemen, maar bij me zelf mag het nog niet lukken,dus ga ik maar verder, al is het zeer zwaar gezien de vermoehijd. En ja onderzoeken heb ik ook al gehad. Ik geniet op dit moment maar van de zomer zo ver dat gaat, ga eens naar de waterkant. En neem me elke dag maar iets voor om wat te doen. Kleine stapjes zijn ook stapjes. Volgende week weer naar de terapie, en eens kijken wat ze voor behandeling in gedachten hebben. Heb je zelf familie of vrienden in je omgeving die je kunnen helpen steunen als het even niet gaat? En wat doe je in je dagelijkse leven buiten lezen als ik vragen mag ? Mvg anoniem
Anoniem24-06-2025 -
Hoi als je vermoeidheid zo extreem is is emdr misschien nog een stapje te ver. Mag ik vragen of alle lichamelijke redenen uitgesloten zijn? Problemen in je hoofd kunnen enorm vermoeiend zijn. Vooral depressies. Ik heb in het verleden een periode gehad dat ik amper van de bank afkwam. Had geen energie om überhaupt te eten. Het was superfijn mn verhaal te kunnen schrijven en delen. Ik vind het lastig iets online te vinden waar je kan connecten met lotgenoten. Ik heb superlieve familie en vrienden om me heen die hun best doen en daar heb ik zeker gelukt mee. Maar ze snappen niet helemaal wat ik heb, hoe het voelt en hoe ze kunnen helpen. Het is ook lastig uit te leggen wat je nodig hebt. Ik herken ook wat je zei over altijd andere kunnen helpen behalve jezelf. Bij anderen is het zo logisch wat ze nodig hebben en hoe ze het kunnen doen maar bij jezelf... En het is ook zo moeilijk om niet streng te zijn voor jezelf. Iets wat je altijd met gemak deed zoals boodschappen doen dat nu zo'n moeite kost... Voor ieder ander heb ik alle begrip en compassie maar voor mezelf..pfff. Ik hoop dat je volgende week goede suggesties krijgt qua therapie en dat het gaat helpen! Tja wat doe ik zoal in het leven? Veel op mn tablet zitten, series kijken, huishouden, mezelf af en toe dwingen naar buiten te gaan en slapen. Het is niet heel spannend momenteel.
Anoniem26-06-2025 -
Hallo Wendy ja idd dat is ook zo een beetje wat ik doe. Veel slapen en maar leven wat de dag brengen doet. Maar we moeten er toch elke dag even uit zeggen ze.
Een blokje om
Naar de winkel
Of zo maar even met warme weer gaan zwemmen verzin maar iets.in mijn terapie zijn ze nog aan het kijken welke kan ze op gaan. Maar het is zwaar zeer zwaar. Maar ik moet ook leren de ene dag de andere niet is en niet de hele dag lopen piekere, maar dat kompt ook door de slopende vermoehijd. Ze zijn idd van mening het een depressie is.maar als je het mij vraagt. Is het een combinatie van het een en een beetje van het andere. Te veel op de tablet zitten ja dat kan ik ook wel.en we weten allemaal dat het niet zo goed is toch? Hoe gaat het nu met je? Even een paar dagen niet op de site geweest sorry.
Mvg anoniemAnoniem03-07-2025 -
Dat geeft toch niet. Je reageert wanneer je wil. Niets moet. Ik doe mn best elke dag even naar buiten te gaan. De ene dag gaat beter dan de andere. Tja een tablet leidt je toch wel een beetje af van dat gepieker. Ligt er ook aan wat je kijkt. Kan ook een hoop leren van documentaires haha. Stoppen met piekeren is een onmogelijke taak. Het is eerder leren minder aandacht aan te geven en minder serieus nemen. Maar hoe? Als je dat uitgevogeld hebt laat me dat weten haha. Het kan heel goed dat je meerdere dingen tegelijk hebt. Mijn agorafobie komt voort uit de angststoornis dus komt daar ook nog piekeren en vermoeidheid bij dus een leuk pakketje. Ik hoop dat ze je kunnen helpen en de vinger op de pijnlijke plek kunnen leggen. En je helpen genezen. Hulp is goed maar luister naar jezelf. Als iets niet goed voelt, echt niet goed of je hebt het idee dat wat ze zeggen niet klopt zeg het. Jij hebt de regie over je therapie niet zij. Ze kunnen je adviseren en hulp aanbieden maar het moet wel het juiste zijn. Heel veel succes iig! Maar ja hiero gaat het wel okay. Dag voor dag, stap voor stap ...
Anoniem07-07-2025 - Alle reacties weergeven...
-
Ja ja Wendy je heb helemaal gelijk, tis alleen zo lood zwaar zeker gezien de kl...vermoehijd. de ene dag leef je een beetje de andere dag zie je het niet meer zitten. Hoe is trouwens jouw depressie toen verlopen? Ivm klachten enz wil je daar wat meer over kwijt? Ik vindt het top voo je het daar wat beter met je gaat .en je toch wel steun hebt aan je familie. De meeste begrijpen het niet, of wat dan ook .alleen meestal wel als ze het zelf achter de rug hebben. Ik ga binnenkort maar eens wat zwemmen. In mijn geval heet dat senioren zwemmen 57 jaar verder. Maar goed met alleen maar slapen om aan de gedachte enz te ontkomen kom je er niet.
Dan nog wat vissen aan de waterkant en beetje de natuur genieten zeg ik dan maar.maar de ene dag is de andere niet. Tis echt een overleving.s gebeuren, elke dag is het maar de vraag op welke planeet je wakker wordt. Maar ik moet vol houden, zo als jij en wij hier allemaal. Van hier uit hoop ik dat het goed met je gaat .en laten we maar zo veel mogelijk nog genieten van het goede weer.mvg anoniem xAnoniem12-07-2025
-
-
Financiële stress (Verhaal 90)
Ik word gek van de financiële stress.
Hoewel ik er op papier nog redelijk voor sta, stapelt alles zich op. Steeds weer onverwachte tegenslagen.
Een voorbeeld: het energienoodfonds – daar kwam ik niet doorheen. En wat krijg ik deze week? Een brief van de gemeente waarin staat dat je het kunt aanvragen. Maar het fonds is inmiddels gesloten. Wat heb ik daar nu nog aan? Ik doe mijn best, regel wat ik kan, maar het is alsof je tegen een muur vecht. Die constante druk, die onzekerheid… het vreet aan je. Het maakt me angstig, gespannen, uitgeput. Vooral voor ouderen is dit systeem eerlijk.Pim11-05-2025- Alle reacties weergeven...
-
Hoi Pim Ik herken je verhaal helemaal. Wat doe je om te ontspannen tegen deze spanning?
Anoniem11-07-2025
-
Terugkerende angst (Verhaal 91)
Al op vroege leeftijd kreeg ik al te maken met angst. Tot op vandaag weet ik nog steeds waar het ooit vandaan is gekomen. Het vervelende is dat ik er nu nog steeds last van heb: paniek/huilbuien/geen eetlust/bang voelen etc. Elke keer komt het terug maar dan in andere soorten en maten van onderwerpen. Heb weer medicijnen en ga weer hulp zoeken.
Ben ik de enige die zo in elkaar zit? En hoe gaan jullie hier mee om?Anoniem03-06-2025-
Probeer eens rustig te gaan zitten of liggen, een beetje in een ontspannen staat — alsof je in een lichte trance bent. Laat de gevoelens maar omhoog komen, en sta jezelf toe om herinneringen toe te laten. Dikke kans dat er iets naar boven komt wat je iets kan vertellen over de oorzaak.
Probeer daarbij zonder oordeel te kijken naar wat je voelt. Alles mag er zijn. Je hoeft er niet bang voor te zijn — het wil je misschien juist iets laten zien. Wees zacht voor jezelf, ook als het moeilijk voelt.Anononiem antwoord11-06-2025 -
Lief jouw berichtje. Ik ga dat zeker eens proberen. Dankjewel.
Anoniem12-06-2025 -
Weten waar het vandaan komt is zeker stap 1. Er mee omgaan is het lastigste. Hopelijk vind je de juiste hulp om het een plekje te geven. Schaam je niet voor hoe het zich uit. Huil lekker, voel de angst. Er tegen vechten lost niks op. Ik ben zelf ook hard bezig en weet de antwoorden niet maar dit is wat ik geleerd heb. Het is ontzettend moeilijk het toe te laten en accepteren maar er tegen vechten maakt het erger. Heel veel sterkte en succes!!
Wendy14-06-2025 -
Ook lief jouw berichtje, doet me goed om te lezen dat ik gelukkig niet de enige bent. Je er tegen verzetten is inderdaad wat averechts werkt maar het is wel direct mijn eerste actie.
Ik vind jou dapper dat je dit deelt. Voor jou ook heel veel sterkte en succes :)Anoniem18-06-2025 -
Dank je wel. Hoe gaat het met je? Je bent zeker niet alleen. We moeten elkaar proberen te ondersteunen en helpen. Het is idd zo dat er tegen vechten je eerste reactie is. Ik doe het nog steeds. Accepteren is zo moeilijk. Het is ook een naar gevoel en wie wil zich zo voelen?? Ik hoop dat je oke bent! Gr wendy
Anoniem24-06-2025 -
Het gaat op zich nu wel. Het is vallen en opstaan.
Ene dag is net even iets beter als een andere dag. Ik krijg veel handvaten maar het is zeker oefenen en oefenen. Hoe gaat het met jou? Ik hoop ook dat het met jou ook wat beter gaat :)Anoniem30-06-2025 -
Fijn dat het oke gaat. Het is helaas vaak een lange weg tot beterschap. Ik ben zelf ook al even bezig. Het gaat op en af met mij. Zoek nog steeds de juiste hulp. Mag ik vragen wat voor handvaten je leert? Gr wendy
Anoniem02-07-2025 -
De handvaten die ik voor nu heb meegekregen zijn: goed eten en slapen, elke dag 3 dingen opschrijven wat positief was (negatieve gedachten ombuigen naar het positieve) elke dag 30 min creatief zijn (zo krijg je mind de mogelijkheid om zich daar op te focussen) elke dag 1 uur wandelen.
Zelf lees ik ook hulp boeken. En ik heb een lotgenootje gekocht, zo’n verzwaringsknuffel. Als het even niet gaat dan kan ik daar even goed mee knuffelen.
Voor mij is het ook vallen en weer opstaan. En misschien werkt bovenstaande voor jou. :)Anoniem03-07-2025 -
Dank je wel voor het delen! Ik heb een aantal dingen geprobeerd zoals de 3 dingen opschrijven. Dat werkte allemaal helaas niet zo. Maar ik geef niet op. Werkt zo'n verzwarings knuffel een beetje? Ik hoop dat je meer opstaat dan valt. Ik ben ook weer aan het opkrabbelen. Gr wendy
Anoniem03-07-2025 -
Ik zelf vind dat zo’n verzwarings knuffel bij mij wel werkt. Het geeft me rust en hou vast. Wie weet is dat ook iets voor jou? Inderdaad niet opgeven! Blijven proberen en oefenen! Ik doe dat ook. Goed om te lezen dat je aan het opkrabbelen bent. Ik maak ook stapjes.
Anoniem03-07-2025 - Alle reacties weergeven...
-
Dank je wel. Ik heb een verzwarings schouder ding gekocht. Het is alleen nu iets te warm ervoor haha. Goed om te lezen dat je stapjes maakt. Meer kan je niet doen dan elke dag weer proberen en hopen op het beste. Heel veel sterkte met alles!
Anoniem07-07-2025
-
-
Ik heb veel stress en angst dat het mis is (Verhaal 34)
Ben een aantal maanden geleden naar m’n huisarts geweest omdat ik ietsje voelde in m’n keel, heb slijm , soms blijft er eten hangen ,etc.
De huisarts heeft niet naar m’n keel gekeken maar naar m’n buik omdat ik al een tijd last heb van maagzuur en een spastische darm.
Maagzuurremmers gehad .
Mijn huisarts heeft me doorverwezen naar het ziekenhuis voor een echo van m’n darmen omdat hij allemaal grote ballen voelde in m’n buik. Hij dacht aan darmkanker.
Uit het echo onderzoek is gekomen dat ik enorme vleesbomen heb in m’n baarmoeder.
Gesprek gehad met gynaecoloog conclusie baarmoeder moet verwijderd worden..
Medicijnen gehad om m’n menstruatie te stoppen .
Voelde me erg zwak en meerdere klachten , bloed laten prikken .
Uitslag had een hb van 2.0, extreem laag dodelijk laag had in coma kunnen raken en kunnen overlijden.
Twee dagen erna in het ziekenhuis opgenomen voor een bloedtransfusie, 4 liter bloed gehad.
September zou ik geopereerd worden een week voor de operatie plots een trombose been .
Helse pijn niet kunnen lopen en operatie kon niet doorgaan.Aan de bloedverdunners en meer. Steunkous tot m’n liezen elke dag voor een jaar .
Een week ziek geweest koorts heel erg verkouden etc en 8 kilo afgevallen.
Nu maanden erna voel nog steeds iets in mn keel naar de huisarts geweest omdat het me heel veel angst en stress geeft.
Ik ben bang dat ik keel kanker heb , heb ook klachten die ik nooit gehad heb .
Ik voel ook echt iets zitten aan de binnenkant het belemmert m’n voeding , tabletten etc, soms stekken, voel soms iets scherps of een prik in mn keel, vaak oorpijn, hoofdpijn,
Vage smaak in mn mond .
Veel slijm elke dag de hele dag , stekken door mn hele lichaam zelfs soms in een teen of vinger. Rugpijn van boven tot onder elke dag is het afwachten hoe ik me voel en hoe me dag verloopt.
Ben naar de huisarts geweest en hij heeft eigenlijk naar m’n keel gekeken zover hij erin kan kijken dan he en heeft wat gevoeld gedrukt etc . Hij geeft aan dat het niets ernstigs is en denkt dat het komt door m’n maagzuur probleem , vleesbomen etc komt . En hij verwacht dat als m’n baarmoeder is verwijderd al m’n klachten zullen verwijderen.
M’n partner is het beu en klaar met m’n klachten en onderzoeken etc . En dat terwijl ik heel veel klachten voor me zelf heb gehouden. Hij zegt dat in me zelf ziektes en pijnen aanpraat. Maar dat is helemaal niet zo ik voel het toch ! . Het doet me z’n verdriet en pijn dat ik niet open kan zijn. Heb nu zelfs stiekem een afspraak gemaakt voor een een scopie onderzoek zodat ik er gekeken gaat worden in m’n keel tot in mijn maag.De arts bespreek ook meteen wat hij gezien heeft en wat zijn conclusie is en evt hoe verder.
M’n huisarts verwacht niet dat er iets naars uit het onderzoek komt maar ik zelf ben daar niet zo zeker van . Ik voel echt iets zitten en op twee plekken in m’n keel.
Maar ga dus stiekem en alleen naar het onderzoek. M’n huisarts heeft aan gegeven als je partner zo moeilijk doet moet je gewoon gaan dan maar zonder dat je partner het weet het gaat om jou jij moet weer rust krijgen en een bevestiging dat er niets aan de hand is . Maak een afspraak en ga erheen . Nou volgende week staat de afspraak.
Ik heb veel stress en angst dat het mis is .
Ik hoop uiteraard dat m’n huisarts gelijk heeft en anders heb ik nog meer stress en angsten.
Ik bid elke dag en neem een scala aan vitamines, cbd olie, htc olie ,cbg olie, zwarte zaad olie, gember, groene thee en nog meer.
Groet
M
M> 2 jaar geleden-
Vroeger als kind is er enorm over je grenzen gegaan. En dat moet heel pijnlijk voor je zijn geweest.
Jij hebt nu het recht om nee te zeggen en je grenzen aan te geven.jeanny> 2 jaar geleden -
En??? Wat is eruit gekomen
Anoniem> 2 jaar geleden -
Hoi M,
Het begon bij mij ook met maag en darm klachten. Ik slik sinds mijn vaders dood (2015) ook maagzuurremmers. Ik heb ook spastische darmen. En helaas ook myomen :( 1 is zelfs zo groot tot aan mn navel. Ik slik ook ijzertabletten. Ik durf niet geopereerd te worden. Vaak last van vermoeidheid. In het begin ook veel onderzoeken laten doen. Ik dacht dat ik iets aan mijn hart had. Vanwege mijn hartkloppingen en benauwdheid, maar nu denk ik dat het door ijzertekort komt. Toch blijft het eng als het gebeurt.A06-01-2024 - Alle reacties weergeven...
-
Hoi M
Hoe is het allemaal afgelopen bij jou?
AAnoniem05-06-2025
-
-
Hematofobie / angst voor bloed (Verhaal 88)
Ik heb al zo lang als ik mij kan herinneren een hele erge fobie voor bloed. Niet alleen het zien van bloed, maar alles wat er mee te maken heeft zorgt bij mij al voor een reactie. Ik ben ook al meerdere keren flauwgevallen door het denken aan bloed.
Deze angst heeft bij mij een heel grote invloed op mijn dagelijks leven, en ik heb er gemiddeld zo’n drie keer per dag last van.
Het is heel vervelend, vooral als het op school gebeurd. Meestal weten docenten dan ook niet hoe ze er mee om moeten gaan.
Ik ben ook heel bang dat ik ooit moet bloed prikken, want ik weet nu al van mezelf dat ik dat echt nooit zou durven.
Ik ben ook heel benieuwd of er mensen zijn die tips hebben of die eventueel ervaring hebben met therapie tegen deze angst.
JuliaJulia22-03-2025-
Liefste julia misschien op Google kijken hoe jij er beter van word of lessen volgen tegen jou angst ga dat misschien helpen met veel grtjs John
Anoniem23-03-2025 -
Los van het feit dat ik dit vervelend voor je vind, maakt het mij nieuwsgierig waarom mensen deze hematofobie hebben. Is het een oeroud instinct voor gevaar die uit de hand loopt? Heb jij zelf iets aan deze gedachte? Je bent niet raar.
Pim11-05-2025 - Alle reacties weergeven...
-
P.S. misschien een gek idee van mij, maar als je weer eens aan bloed denkt, zou het helpen als je dan aan groen of blauwe vloeistof denkt?
Pim11-05-2025
-
-
Negatieve gedachtes in de ochtend (Verhaal 86)
Hallo,
De laatste tijd heb ik veel last van negatieve gedachtes in de ochtend net na het wakker worden. Hier heb ik al enkele jaren last van, maar de laatste tijd is het wat erger, misschien omdat naast dat ik elk jaar met een winterdepressie te kampen heb, recent ook wat negatieve ervaringen heb meegemaakt in mijn sociale kring.
De rede dat ik hier mijn verhaal doe, is omdat ik graag hierin een verandering wil aanbrengen. Soms blokkeert het dusdanig mijn dagelijkse bezigheden, dat ik overweeg om hierover te praten met een professional oid. Misschien heeft iemand anders hier ook advies voor of wilt zijn/haar verhaal hierover delen?Barrie09-02-2025-
Hoi Barrie,
Dit is voor mij ook erg herkenbaar, mij helpt het om niet te lang in bed te blijven liggen, lekker opstaan, wat drinken en douchen. Kom maar op met die dag!
En als je merkt dat er behoefte is om hierover te praten met iemand, gewoon doen!Kim13-02-2025 -
Hoi, Barrie, die negatieve gedachtes in de ochtend heb ik ook. Gelijk vliegt mijn hartslag omhoog en soms breekt mij het zweet uit. Ik weet alleen dit. Alle negativiteit kan je in een weegschaal leggen. Hoe meer je eraf krijgt hoe minder zwaar het is. De gedachtes van de ochtend probeer ik nu in de avond een voor een aan te pakken. Vergeet ook niet dat die angsten in de ochtend vaak veroorzaakt worden door stoffen in je lijf. Ook ben je slaperig en vergeet je misschien de dingen die het relativeren. Wat als, wat als, wat als... herkenbaar?
Nico21-03-2025 -
hoi barrie, ik heb het ook jaren gehad. kwam door een dominante partner. die mij gaslighte en heel snel boos werd om niets en dan mij de schuld gaf. en mijn zoon. dochter niet, maar is hierdoor ook getraumatiseerd. emdr en hypnose heeft enorm geholpen. krijgt het nog wel zo nu en dan. kinderen ook. dus stress is sleutelfactor. daarnaast is het belangrijk dat je kijkt naar wat je eet. keto dieet is voor de mind heel goed. veel sterkte.
hermine05-04-2025 -
hey barrie je bent niet alleen want ik heb dit ook gehad. Met mij gaat het steeds beter. Zoals hermine hierboven zegt heb ik ook 5 maanden geleden keto dieet gestart. Dat hielp al best wel. Daarnaast ben ik ook met de cursus van nick de waard gestart. Mijn ervaring is zeer positief. Het komt weer goed. Blijf vertrouwen houden en durf jezelf verder te ontwikkeln.
Joska08-05-2025 - Alle reacties weergeven...
-
Ik herken dit ook. In mijn geval speelden echter onverwachte factoren mee. Misschien heb je er iets aan. Oververmoeidheid door stress of slecht slapen kan een rol spelen. Wanneer je vermoeid bent, kan je brein actief blijven, maar door die vermoeidheid ben je vaak niet in staat om er iets aan te doen. Dit kan leiden tot een soort kokervisie. Daarnaast kunnen slechte ventilatie en alcoholgebruik ook invloed hebben. Nogmaals, dit zijn mijn ervaringen. Er kunnen natuurlijk andere oorzaken zijn.
Gerrit11-05-2025
-
-
Hypochonder/ nosofobie (Verhaal 89)
Wat is dit toch verschrikkelijk, leven met het bovenstaande
Constant in angst leven , bang dat ik kanker heb , en toch geen onderzoeken laten doen
Val gelukkig wel in slaap , maar word dan s morgens wakker en dan overvalt het mij weer
Voel ik wat in mijn borst , en ik heb ook nog een moedervlek zie je kanker ,
Vorige week mijn man naar de dokter, had een soort wrat op zijn hoofd, ik al weken in de stress , ja hoor kanker , en hoe moet ik als hij dood gaat verder enz enz
Heb vorig jaar contact opgenomen met psycholoog via mijn huisarts , heeft niet echt geholpen , handvaten gehad wat ik iedere keer lees , maar echt helpen doet het niet
En ik praat regelmatig tegen mezelf , waar ben je nou mee bezig en dan gaat het weer even , en dan toch weer voelen aan borst en weegschaal staan echt om gek van te worden
Maar wat ik al hierboven schreef heb het niet alleen voor mijzelf maar ook in de fam. waar ik angstig voor ben
Maar ik weet wel dat psychische klachten verschrikkelijk zijn 😪Sonja26-03-2025-
Hoi sonja
Snap helemaal waar je mee zit.
Heb ook zo gezeten.
Ik ging voor een talgklier (bij de borst) en prompt zit je in malle molen bij borstonderzoek ziekenhuis.
Conclusie was een talgklier verstopt maar bij toeval zijn goedaardige cysten ontdekt.
Snap je angst.
Maar probeer er over een te zetten en te gaan.
Wil je praten mag dat altijd
Groetjes vivVivian28-03-2025 -
Hoi Vivian
Dank voor je berichtje
Eerste stap gezet voor, die soort moedervlek op mijn borstbeen , dat ziet er niet verontrustend uit , dokter heeft het opgemeten , en over 7 weken kijken of het gegroeid is , maar zo ziet het er niet verontrustend uit
Neem gerust de volgende stap , borstonderzoek, totdat ik weer wat rustiger in mijn koppie ben en tot nu toe ben ik dat nog niet , heel nerveus ,enz
Vivian kop loopt over , ondanks dat ik geweest ben blijft die angst 😪Groetjes Sonja28-03-2025 -
Hoi sonja
Heel,goed voor je dat je stap gezet hebt mag je trots op zijn.
Als je wat rustiger bent de stap zetten voor borstonderzoek.
Moet je dan ziekenhuis??? Of gewoon de borstonderzoek in de bus??
Snap zekers dat je hoofd overloopt.
Probeer afleiding te zoeken om rustig te worden.
Heb een luisterend oor voor je.
Groetjes vivianAnoniem28-03-2025 -
Hoi Vivian
Ik wil je toch nog even laten weten , dat ik in het ziekenhuis mammografie heb gehad en gelijk de uitslag , was goed
Heb toch de stap gezet met trillende benen en heel veel angst
Maar nu weer even wat rustiger , de dokter had ook gezegd om nog meer onrust bij mij weg te halen , bloedonderzoek ,suiker enz te controleren , dat is mijn volgende stap , toch wel weer wat nerveus over van ohh jee wat komt daar uit, maar goed wel verstandig ben 64 om dat ook een te laten controleren
Dus je ziet Vivian weer een stapje verder💪Anoniem12-04-2025 - Alle reacties weergeven...
-
hoi hoi goed bezig. Je mag trots op je zelf zijn groetjes viv
Anoniem20-04-2025
-
-
-
Ik heb precies hetzelfde en kan het niet loslaten gaat op de dag gewoon ermee verder durf niets meer
Joke10-03-2025 -
Liefste Joke hou de moed er in he ik steun jou 100 % mt vl grtjs John dikke knuffel x
Anoniem14-03-2025 -
bel met de luisterlijn of de depressielijn. doe je dat?
anoniem05-04-2025 - Alle reacties weergeven...
-
Nee dat doe ik niet
Anoniem06-04-2025
-
-
Angst voor de dood (Verhaal 82)
Ik lijd al heel veel jaren aan angst en paniekaanvallen sta ermee op en ga ermee naar bed durf niets te ondernemen en soms krijg ik dan ik noem het een hart overslag ik gebruik 3 xdaags 12, 5 mg Diazepam en sinds 2 avonden ik zit in Spanje heeft een huisarts Paroxetne druppels voor geschreven ik moet over 2 weken op 20 druppeps staan en dan savonds mijn diazepam 5 mg erbij nemen ik werd vanochtend helemaal in paniek wakker en sloeg mijn hart over ik ben van plan die Paroxetne druppels te stoppen ben zo bang dat ik doodgaat zijn er meer mensen bekend met dit medicijntabletten of druppels AUB help mij gr jokeJoke24-11-2024-
Ik denk dat het belangrijk is om je af te vragen wat maakt jou zo bang voor de dood? De dood komt zoals ie komt en is niet te voorkomen.
Ik dacht zelf lange tijd dat ik bang was voor de dood maar dat is niet het probleem uiteindelijk. Niemand weet wat er na de dood is en is afwachten. Was ik daar bang voor? Nee. Want als er niets is dan weet ik ook niets meer en ben ik weg. En als er wel wat is dan hoop ik dat het beter en mooier is dan het leven hier op aarde. Dus daar was ik ook niet bang voor.
Waar ik wel bang voor ben is de weg naar de dood. Een rustige stille dood is niet voor iedereen en vele hebben een lijdensweg. Maar ook in deze hebben wij tegenwoordig gelukkig hulp beschikbaar.
Het heeft mij een stuk rustiger over gemaakt over iets wat uiteindelijk onvermijdelijk is voor iedereen.
Dit hele traject heeft mij een stuk minder materialistisch gemaakt en ga ik nu meer naar belevingen samen met mensen die mij dierbaar zijn. Want als ik op een dag er niet meer ben dan hebben ze leuke herinneringen aan mij.Wen23-12-2024 -
Begrijp Uw reactie niet op mijn verhaal dit Forum is speciaal voor mensen met angsten en paniekaanvallen en het heeft niets met materialistich te maken Wen
Joke27-02-2025 -
Goedemorgen liefste Joke kan je niet stoppen dan met 1 midicacie ga jij dan niet beter voelen en minder paniekaanvallen krijgen je kan het eens proberen he dikke knuffel grtjs John
Anoniem28-02-2025 - Alle reacties weergeven...
-
Hoi Joke,
Je bent in Spanje, en je paniek besloot blijkbaar dat het ook mee op vakantie moest. Ongelooflijk onbeleefd van 'm, had 'ie niet even thuis kunnen blijven?
Ik begrijp dat het allemaal heel heftig voor je voelt. Een nieuw medicijn beginnen is altijd spannend, vooral als je al zo lang met angst en paniek leeft. Paroxetine is een medicijn dat even de tijd nodig heeft om te werken, en in het begin kunnen de bijwerkingen wat vervelender zijn (alsof je een vakantieboek bestelt en eerst de handleiding van een wasmachine krijgt). Maar veel mensen hebben er uiteindelijk wel baat bij.
Als je twijfelt, praat dan zeker met een arts voordat je stopt. Die dingen eigenhandig schrappen kan je zenuwstelsel soms een extra achtbaanrit geven, en laten we eerlijk zijn—je hebt al genoeg spanning zonder dat je brein daar nog een looping aan toevoegt.
En Joke, je bent niet alleen. Heel veel mensen hebben zo'n proces doorgemaakt en kunnen meepraten over de struggles én het licht aan het einde van de tunnel. Jij komt hier ook doorheen, stap voor stap. En als je het even niet weet: adem in, adem uit, en bedenk dat je hersenen soms gewoon te veel Spaanse espresso hebben gedronken.
Hou vol daar, en als Spanje je paniek kan verdubbelen, kan het hopelijk ook verdubbeld helpen ontspannen—misschien met een siësta en een sangria (of nou ja, een alcoholvrije mocktail 😉).
Liefs,Anoniem12-03-2025
-
-
Homepatisch middel (Verhaal 78)
Heeft iemand ervaring met homeopathische middelen bij angst, piekeren en overmatig door denken. Anti depresiva kom ik van aan en dat belemmerd mij net als meer meer bijwerkingen droge mond moeilijke stoelgang waar ik dan weer wat voor bodig moet hebben. Maar het constant bang zijn en door blijven denken is nu een ding geworden. Vakken bij psycheloog geweest maar kom er
maar niet overheen. Graag jullie ervaringen en wat ok nog meer kan dan cognitieve gedrag therapie.Lois28-07-2024-
Ik heb in het verleden bij Holland & Barret wat druppels gekocht maar dat heeft bij mij niet geholpen. Ik gebruik nu Citalopram. Het is echt niet fijn om je zo te voelen. Zeer herkenbaar
Vanessa01-08-2024 -
Goedemiddag Lois, ik zelf heb in mij begin tijd met paniek & angst aanvallen via een homeopaat Ashwaganda capsules overgenomen.
Dat heeft toen bij mij wat scherpe randjes weggehaalt maar heeft mij uiteindelijk niet voldoende geholpen als ik zou willen.
Voorderest was het homeopatische voor mij iets te zweverig.
En misschien was het placebo.
Ik ben nu een paar dagen aan de citalopram begonnen maar daar kan ik nu nog geen uitspraak over doen.
Ook begin in 16januari bij een life coach om het extra aan te pakken, je zou is de filmpjes van wijnand van dam kunnen gaan bekijken.
Succes!Jor25-12-2024 -
Ik heb ook vele homeopatische dingen geprobeerd van Bach druppels tot natuurlijke kalmeringstabletten, maar heeft geen effect gehad. Ik zit nu op 10mg citalopram en dat haalde na 6 weken gelukkig de extreme randjes er vanaf. Ik wilde niet verhogen en de rest op eigen kracht doen. Acupunctuur heeft mij wel erg geholpen, zoek dan iemand met ervaring in angst en hyperventilatie klachten. Het zijn vooral de gedachtes en de verkeerde ademhaling die je letterlijk ziek maken. Luister podcasten en lees boeken erover. Probeer als dat lukt te wandelen, begin en eindig de dag met dankbaarheid gedachtes. Vind je kracht weer en weet dat je niet alleen bent. Je bent je gedachtes niet.
Mandy25-12-2024 -
Als je wilt praten erover mag je mailtje sturen naar miloujw1@outlook.com
Anoniem06-01-2025 -
Het is moeilijk en het is toch een manier van leren te accepteren en ermee proberen te leren leven hoe moeilijk dat ook is. Ik heb zelf al mijn hele leven langst van angstpaniek stoornis en met daarbij horende klachten helaas. Druk op de borst en benauwdheid overheerste vaak mijn leven. Soms lijken de klachten ook te veranderen voor een periode en dan gaat het weer terug naar de oude lichamelijke verschijnselen,
Raymon18-01-2025 -
Ja maar dat mag je niet gebruiken als je mecdiatie heb
Anoniem10-03-2025 - Alle reacties weergeven...
-
Joke
Anoniem10-03-2025
-
-
Mijn angsten (Verhaal 84)
Ik ben bang voor alles door ik veel angst heb ik heb angst om te bellen om iets voor te brengen in een groep om mezelf voor te stellen om iets onbekend te doen iets nieuw aangaan ik heb ook een grote angst voor het openbaar vervoer angst als er veel volk bij een sta ik probeer eraan te werken maar het neemt veel plaats in in mijn leven ik wou dak meer extrovert kon zijn en mijn leven gewoon rustig kon levenStephanie02-02-2025- Alle reacties weergeven...
-
Stephanie wat is er dan Zo veel angst en jou familie kunnen die niet helpen hou je sterk he dikke knuffel grtjs John
John13-02-2025
-
"Als ik maar niks geks zeg..." (Verhaal 46)
Hi!
Ik heb al zo'n 10 jaar last van een sociale angst wat zich uit in bloosangst. Ik ben wel een redelijk sociaal persoon (meer het type ambivert) en ben niet bang om contact te maken. Alleen heb ik dus constant gedachtes in mijn hoofd - 'als ik maar niks geks zeg of als ik maar niet rood word' - en dat is heel erg vermoeiend. Ook vind ik het lastig als iemand lang naar mij kijkt en daardoor kan ik mij vaak geen houding geven. Daarom kom ik vaak nerveus of onrustig over en heb ik veel negatieve gedachtes over mijzelf. Ik wil hier vanaf, het belemmert mij zo in mijn leven.
Nu is mijn vraag: wie heeft hier ook last van? En wat hebben jullie al geprobeerd om hier vanaf te komen? Ik zou hier graag met een (lot)genoot over willen praten.
Groetjes,Jenny> 2 jaar geleden-
Hallo ook al eens een terapuet hier voor gekocht? EN HOE IS HET OP DIT MOMENT
Jan> 2 jaar geleden -
Daar begint het mee en wordt alleen maar Eger naar de tijd loopt en je moet het de kop in drinken voor dat je nooit meer kan functioneren.
Het beste is alprzolam of oxazepam en een dagbehandeling
GrMartin> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Je moet mensen niet bang maken, daarmee maak je het juist erger. Neem van mij aan dat een mens overal aan went en er ook mee om leert gaan. Uiteindelijk kom je er sterker uit.
Ali31-01-2025
-
-
Normaal ben ik geen aansteller (Verhaal 51)
Om een beetje een beeld van mezelf te geven. Ik ben Lizzy, inmiddels 24 jaar . Ik zou mezelf omschrijven als een sociale, zorgzame en nuchtere jonge meid. Ik vind het belangrijk om goed te zijn voor de mensen om me heen en heb een hoog empatisch vermogen. Inleven doe ik als een van de beste, ik voel precies aan hoe iemand zich voelt. Voelt iemand die ik net heb leren zich ongemakkelijk, dan ben ik de eerste die ernaast gaat staan om nonchalant een praatje te maken om iemand op z’n gemak te stellen.
Ik heb 4 jaar geleden een angst/paniekstoornis gehad. Eerst ben ik getest op mijn hart, omdat het begon met hartkloppingen/steken. Alles was in orde. Het was dus een paniek/angststoornis. Wat daar de oorzaak van is heb ik eigenlijk nooit precies geweten. Ja, stress wordt er gezegd omdat ik altijd een druk leven heb gehad, ook met verdrietige gebeurtenissen en inderdaad dus stress, maar voor mijn gevoel is er altijd wel iets van een stressfactor te benoemen in je leven daar kom je niet onderuit.
Tijdens de paniekaanvallen had ik veel last van allerlei lichamelijke klachten. Uiteindelijk zorgde die klachten voor de angststoornis. Angst voor drukke plekken, maar wanneer de klachten hevig aanwezig waren vooral de angst om dood te gaan.
Ik ben in gesprek gegaan met een psycholoog,.Ik kreeg ademhalings therapie en fysio. Ik stopte met alcohol drinken, de sigaretten ruilde ik in voor een esmoker en koffie of een energiedrankje kwam er niet meer in. Hier ben ik daarna ook voor altijd mee gestopt.
Na een paar maanden verbeterde het langzaam en kon ik mijn leven weer oppakken. Tuurlijk had ik nog weleens angsten als ik klachten voelde, dan had ik weleens de angst voor erge ziektes, maar dat viel eigenlijk reuze mee en zakte ook vanzelf wel weer weg. Dat leek me heel normaal.
Iets minder dan 1 jaar geleden kreeg ik een nieuwe functie op mijn werk. Veel verplichte overuren (gemiddeld 60 uur per week). Mijn werktijden waren vervelend want ik begon rond 12:00 en eindigde vaak om 00:00.. Dit zorgde uiteindelijk voor dat ik mijn vriendinnen familie en mijn vriend haast niet meer zag of sprak, want alle ballen hooghouden, dat lukte niet meer. Door mijn verantwoordelijkheidsgevoel en prestatiedruk bezorgde deed ik dit. Voor mijn gevoel had ik het druk, maar was dat prima. Ik haalde immers veel energie uit mijn werk en het verdiende lekker. Tuurlijk vond ik het weleens jammer dat ik niet met mijn vriendinnen mee op het terras kon gaan zitten, een familieavond spontaan spelletjes doen, of simpelweg avondeten met mijn vriend, maar dit was nou eenmaal hoe het was. Ik vond mijn baan leuk en deze functie als vestigingsmanager van een salesbedrijf was voor mij een grote kans, dus voor mijn gevoel was het helemaal prima.
Het ging goed tot dat ik 6 maanden terug ineens vaak duizelig werd. Ik dacht dat zal wel ijzer te kort zijn, ik neem wat ijzer tabletten en dan komt het vast goed. De duizeligheid bleef aanhouden en er vielen me wat andere klachten op, viel wat af en weeg al weinig, ik had blauwe plekken die ik niet kon verklaren, in het douche putje lag toch wel veel haren dus dat betekende ook haaruitval. Door de blauwe plekken gingen er alarmbellen af, leukemie.. Ik durfde mijn angsten niet kenbaar te maken bij de huisarts, ik schaamde me en heel eerlijk gezegd maakte in me er ook niet extreem druk om. Toen de huisarts zei dat die bloed ging prikken ook op leukemie was ik daar toch wel heel blij mee. Het bloed was goed, geen leukemie en ook niks anders geks te zien in mijn bloed. Mocht ik over 3 maanden nog last hebben dan zou ik terugkomen. Dit stelde me toen gerust. Ik legde zelf geen link met stress of werk, want ik stond er nog precies hetzelfde in als ervoor. Prima uitslag, gerustgesteld en weer door.
Die 3 maanden heb ik niet gered. Ik zat 2 maanden later bij de huisarts omdat het echt niet meer goed ging. De duizeligheid was veel erger geworden, ik kon niet meer helder nadenken ik vergat de meest logische dingen, ik voelde vaak lichaamsdelen niet en zo had ik inmiddels een waslijst van wel 20 fysieke klachten.
Ik was wist dat mijn werk hier invloed op kon hebben, maar ik dacht daar gaan we weer met het afwimpelen op stress en ja hoor. Ik zou overspannen zijn en tegen een burn-out aan. Ik moest mijn werkzaamheden neerleggen rust pakken en dan zou het beter gaan.. heel even herkende ik mezelf in overspannenheid en legde me erbij neer.
De rust deed niet wat ik wilde dat het deed en wat de huisarts zei dat het zou doen. De klachten bleven zich alleen maar aanvullen en ik ging al die klachten googelen.. (verschrikkelijk!!) MS ALS of een hersentumor moest het volgens mijn eigen onderzoek zijn. Ik zat elke week bij de huisarts omdat ik het niet meer trok en gerustgesteld moest worden. Dat lukte op dat moment, maar de volgende dag was dat niks meer waard als ik weer een lichamelijke klacht voelde. 1 maand terug kreeg ik slaappillen, mocht opnieuw bloedprikken en ik kreeg een afspraak bij de neuroloog. Ik kon 2 dagen later terecht en een week later kreeg ik een MRI scan. Ik hoopte zelfs soms op MS, omdat een hersentumor nog erger was. Maar nee niks aan de hand mijn hersenen zijn “gezond”. Hij zei mij dat ik wel terecht kon bij een afdeling waar een psychiater fysio samenwerken. Omdat ik de grip op mijn lichaam verloor en mijn klachten met deze uitslag niet magisch verdwenen.
Even was ik opgelucht op sommige dagen waren de klachten zelfs een stuk minder. Tot 2 dagen terug.
Wat ook tussendoor kwam was dat ik 2 weken terug wakker lag met enorme buikpijn (steken, krampen zoals ik nog nooit had gehad) Ik kon niet lopen niet op of neer. Ik heb uren gewacht, omdat ik dacht dat het niks zou zijn en ik het mezelf aan zou praten. Tot nu toe bleek dat namelijk elke keer het geval. Maar toch speelde er angsten in mijn hoofd. Ik ben geen aansteller ik heb nooit zoveel pijn in mijn buik, wat als ik een maagbloeding heb en ik nu niks doe omdat ik me schaam? Dit keer had ik niet gegoogeld, hier had ik echt te veel pijn door, maar ik had ooit zo’n verhaal gelezen of gehoord.
Ik belde na 6 uur enorme pijn mijn moeder op, die kwam langs en heeft me meteen naar de spoedeisende hulp gebracht. Bloed test , urine test, het zou een buikgriep zijn geweest of nierbekkenontsteking. Ze kon het niet zeker zeggen, omdat ik chronische blaasontsteking heb ziet mijn urine er altijd slecht uit. Hierna maakte ik me hier niet meer druk om, als het iets ernstigs was hadden ze het dan moeten zien toch.
Tot dus 2 dagen terug.. Ik had buikkramp op de laatste dag van mijn ongesteldheid, prima natuurlijk want dat was verklaarbaar maar wel vervelend. Ik moest naar de wc en keek toch even achterom. In mijn ontlasting zag ik witte stukken en op sommige plekken een waas. Ik dacht zelf slijm. Ik ging Google terwijl ik nog zo aan mezelf had beloofd dit niet te doen, maar ik deed het. Ik hoop altijd een verklaring te vinden die niet er is en mij geruststeld. Maar ik kwam uit op lintworm en daarna kwam ik ook snel bij darmkanker terecht. Alle symptomen denk ik dan echt te hebben, bij elke ziekte passen namelijk klachten van stress. Soms twijfel ik ook aan mezelf omdat ik zoveel dingen aan mijn lichaam merk dat ik het zelf niet eens meer weet.
Ik schaam me dood, maar toch maar weer de huisarts gebeld voor een afspraak. Want ondanks dat ik weet dat het mentaal nu niet goed gaat en dat ik mezelf gek maak, verzin ik de klachten niet. Die zijn er echt. Ik zie er nu al zooo erg tegenop om mijn huisarts morgen te spreken, maar ik moet van mezelf. Wat als dit wel iets is? En neemt hij me dan nog wel serieus of neemt hij inmiddels mijn klachten met een korreltje zout?
Ik heb 2 stemmetjes in mijn hoofd.
Het ene stemmetje zegt “ je maakt jezelf gek, dit hoort allemaal bij de stress, je bent jong, je bent op zoveel dingen getest er is niks aan de hand en is er wel iets aan de hand dan heeft je er druk over maken toch geen zin, dood gaan we namelijk allemaal, of je je nu wel of niet druk maakt. Je bent gezond maak je niet zo druk, kijk naar het patroon je weet heel goed wat er aan de hand is, het zit allemaal in je gedachtes, laat het lekker los en geniet van je leven”
Het andere stemmetje zegt “ Maar wat als ze iets over het hoofd zien? Wat als ik zo’n pech geval ben waarbij ze het door mijn jonge leeftijd en mijn drukke levensstijl en mijn geschiedenis altijd op stress gooien terwijl er iets goed mis is, wat als ik een dodelijke ziekte heb en ze zoeken niet goed en ze komen er te laat achter, wat als ik dood ga, dat wil ik niet ik wil nog zoveel doen en meemaken “
Het gekke is dus dat ik over het algemeen een heel nuchter persoon ben, geen aansteller en geen drukte maker. Maar in dit soort gevallen als het over de dood en over mijn gezondheid gaat, verlies ik de controle. Ik zie ook wel dat als ik dit op som dat ik telkens iets anders denk te hebben en dat het telkens niet het geval is, dus dat de kans dat het tussen mijn oren zit is 99% en de kans dat ik een dodelijke ziekte heb 1% is, maar nadat ik dit denk denk ik dan vaak toch… maar wat als het toch die 1% is?
Herkennen jullie je hierin? Hebben jullie eventueel tipsAnoniem> 2 jaar geleden-
Hoi Lizzy!
Ik kan me indenken dat je er tegenop ziet om morgen naar de huisarts te gaan. Je verhaal is inderdaad behoorlijk lang. Maar of je nu jong bent of oud, als je een luisterend oor nodig hebt, dan verdien je dat ook. En dat specialisten dingen uit sluiten is inderdaad een geruststelling, maar je bent niet de enige die merkt dat het nog niet makkelijk is om dan jouw gevoel vervolgens daarop aan te passen. Gevoelens kunnen sterker zijn.
In mijn werk heb ik vaker te maken met mensen die vastlopen in hun gedachten. Ik werk als neurotherapeute in Maastricht.
Als mens wil ik je meegeven. Blijf erover praten! En hopelijk stelt je huisarts je morgen gerust. Heel veel sterkte!Anica> 2 jaar geleden -
Beste Lizzy. Je zou je lichamelijke klachten als boodschappen kunnen zien. Boodschappen van de ziel. En met ziel bedoel ik hier alles van jou naast je lichaam (gedachten, gevoelens, gedrag, intuïtie). De opdracht is dan deze boodschappen leren begrijpen. Daar kan psychotherapie je bij helpen. Daarover is op deze site van vrij gevestigde psychologen en psychotherapeuten al veel te vinden. Een alternatief is psychotherapie in een groep. Dat kan van enkele uren per week tot meerdere dagen per week zijn. Daarvoor kun je terecht bij een GGZ aanbieder. Dat gaat altijd eerst via de huisarts. Als je een beetje wilt weten hoe dat nou gaat, groepstherapie, dan zou je op schrijverspunt.nl mijn blogs kunnen lezen. Ik heb zelf in zo'n groep gezeten, een dagbehandeling van meerdere dagen in de week. Je zult er vast wel dingen van jezelf in herkennen. Allerlei verschillende klachten komen aan bod. De behandeling is natuurlijk gericht op het psychische deel van jou maar de lichamelijke klachten van de deelnemers spelen daarnaast een belangrijke rol.
En als je niet in therapie gaat: praten over alles wat je dwars zit met iemand die je vertrouwt en die goed kan luisteren is een belangrijke eerste stap om weer gezond te worden. Hou het niet voor je, gooi het eruit. Verbaal en non-verbaal.
Succes!Antois> 2 jaar geleden -
Bij herstellen van een angstoornis is het zaak dat je niet te veel hooi op je vork neemt en ook je rustmomenten moet pakken. Een probleem van tegenwoordig is echter dat men steeds meer van de mens eist. Steeds meer vakken op school, spijbelcontrole etc. En in de bedrijven moeten we steeds langer en harder werken voor steeds minder geld om maar te kunnen concureren met China. Zo zie ik het. Probeer dan nog maar eens rust te vinden.
Bob24-10-2024 -
Ik herken m8j er heel goedcin alles is onderzocht en toch bang dat ik iets ernstig heb en de laatste tijd een stem in mijn hoofd van je gaat dood dat heb ik sinds kort en maak mij vreselijk bang vooral dat ik al Angst en Paniekaanvallen heb
Joke10-11-2024 - Alle reacties weergeven...
-
Ik ben geen dokter of huisarts maar zolang je huisarts niks ziet kan het ook een ontstoken darm zijn wat alleen kan worden opgelost met jaren gezond eten. Op dat punt spreek ik uit ervaring want heb door jarenlange medicatie en niet de beste voeding, eigen keuze, ook ontstoken darmen gehad en een slecht werkende darm kan ook resulteren in paniek aanvallen. Als je meer contact wilt om je hart te luchten kun je mailen naar: miloujw1@outlook.com. Gelijk jou voel ik ook snel aan hoe iemand zich echt voelt ook al willen ze niet toegeven
Anoniem06-01-2025
-
-
Angst voor ziektes (Verhaal 83)
Hi allemaal. Ik heb sinds een paar maanden vreselijke angst voor ziektes en voor de dood. Zo erg dat ik nu thuis zit en aan medicatie zit en hulp krijg. Ik werk nog paar uur vanuit huis wat ik prettig vind omdat ik dan iets om handen heb.
Ik heb deze week een lichamelijke onderzoek en zo ontzettend nerveus. Bang dat ze iets vinden. Die angst is niet meer leuk. Hele dag Google (wat natuurlijk niet helpt).
Ik weet niet meer wat ik met mijn gedachte aan moet en isoleer mijzelf. Ik hoop dat er gauw verbetering komt.Mary15-12-2024- Alle reacties weergeven...
-
Hallo mary
Probeer afleiding te zoeken. Ga wandelen. Naar buiten. Contact met anderen. Erover praten. En zeker niet op Google kijken. Dat heeft geen zin. En goed dat je hulp krijgt. Het zal tijd nodig hebben. Succes komende week. Ik hoop dat het mee valt. Je kunt je wel druk maken. Maar daar verander je niets mee. Sterkte!K15-12-2024
-
Het begon allemaal met een zware verdurende vermoeidheid (Verhaal 54)
Hallo hier dan mijn verhaal, hopelijk herkenbaar voor iemand die reageren doet. Het begon allemaal met een zware verdurende vermoeidheid. Deze is nog altijd zo zwaar mijn dagelijkse leven er van op de kop staat. Kan mij niet meer consenteren in een gesprek, en moet steeds weg kijken, om niet in slaap te vallen, of te wel noem het maar in een tunnel visie te te recht te komen. De gehele dag uit zich in een zwaare vermoeidheid, afwezigheid, en dwangmatig piekeren. Ben de gehele dag aan het malen, piekeren. Over wat dan?daar is geen verklaring voor, een en al dwangmatig gedoe. Om gek van te worden, ook al ga ik iets doen de gedachte gaan met me mee. Tis zo erg dat het mijn kompleet leven over pak.ook het gevoel van konstand aan staan is om gek van te worden. Zeker als je gevoel zegt hoe lang moet ik dit nog volhouden, als of je in een film leeft, waar je niet uit komp. De dingen om je heen niet meer als echt mee krijgen doet .ondertussen aan de antidepressiva begonnen, 3 weken, volgens de hulpverlening een depressie. Naar mijn ide een dwangmatige pieker stoornis. Die me tot waanzin drijft. In de morgen 2 uur nodig om uit bed te komen, daar na de gehele dag op auto piloot staan, mits ik niet weer om val van de slaap binnen een uurtje. De meeste zeggen ga iets doen, maar dat is onmogelijk door de vermoeidheid. Deze gaan ook nog eens samen met een kort lontje, frustratie en het is me al te veel om weer wakker te worden. Om dat de dag dan weer beginnen doet. Mag er hier iemand zijn die dit kompleet verhaal door ziet, AUB u reactie, zal zeker trug berichten. Vraag me af wat dit is ? Depressie, burn out, of een depressie met een pieker stoornisAnoniem> 2 jaar geleden-
Hey, het vermoeide gevoel is heel herkenbaar voor mij ik heb het vooral id ochtend heel vervelend. Ik lees dat je nog maar 3 weken bezig bent met ad geef het nog wat tijd het duurt langer voor het eigenlijk jelpt bij mij heeft het geholpen en ik kan nu weer stillaan genieten van alles, ook gaan werken uitgaan enz... tovh vraag het enorm veel karakter om dit te overwinnen elke dag opnieuw maar hoe langer hoe beter langzaamaan kom ik eruit dn ik hoop voor u hetzelde feef de medicatie eerst nog wat tijd. Van mij duurde het zeker een paar maanden voor het echt werkte na 1 jaar ben ik nu aan het afbouwen. Maar niet te snel. Ik wens je het beste.
Anoniem> 2 jaar geleden -
Hallo zeer bedankt voor u reactie. Doe mijn best hier .maar het is lood en lood zwaar. Is er een mogelijkheid tot in contact komen evt, voor uitwisseling ervaringen mvg anoniem
Anoniem> 2 jaar geleden -
Hoi anoniem ik herken zoveel zou wel in contact met je willen komen maar weet niet hoe dat werkt
Magdalena.> 2 jaar geleden -
Hallo magdalena mischien een late reactie. Hoe in contact te komen weet ik ook niet om dat er geen gegevens mogen worden uitgewisseld. Uit welke omgeving kom je?
Anoniempje> 2 jaar geleden -
Hallo, het lijkt wel of ik mijn eigen leven lees, ik ben een jaar geleden thuis komen te zitten, ik ben naar een psycholoog en psychiater gestuurd.
Inmiddels na 11 mnd van veel praten en emoties toe laten zijn we gestart met ACT therapie, dat is ontzettend pittig met opdrachten die je moet doen dit samen met EMDR.
Ik ben er nog lang niet, ik zit nog helemaal in het begin van mijn aanpak maar misschien kun je hierover eens gaan informeren samen met je huisarts.
Het is hard werken.
SterkteM&M13-11-2024 - Alle reacties weergeven...
-
Hallo m&m bedankt voor je berichtje. Ik ga eens even kijken act is .de emdr hebben ze me afgeraden om dat ik dat blijkbaar nu niet aan kon.ik hoop natuurlijk dat het daar ook beter mag gaan met jouw .ook natuurlijk van hier uit sterkte mvg anoniem
Anoniem03-12-2024
-
-
Een dal bereikt (Verhaal 77)
Twee en een half jaar geleden werd ik plotseling depressief met daarbij hevige angstklachten. Ik wist niet wat me overkwam: 4 nachten niet geslapen, constant hevig trillen, niet meer weten wat ik met mezelf aan moest, zowel lichamelijk als geestelijk en zelfs denken aan de dood. Kortom, ik was gewoon heel erg ziek.
Meteen in therapie gegaan en medicatie gekregen. Een lange tijd gewerkt aan mijn problemen en samen met de medicatie is het mij gelukt de depressie redelijk mijn leven uit te werken. Ik kreeg weer zin in dingen en de grijze sluier over mijn leven trok weg.
De angsten waren ook minder. Ook dat kwam natuurlijk deels door die 30mg citalopram die ik elke dag nam, maar tijdens therapie lag de nadruk vooral op de depressie omdat die ook lange tijd de overhand nam.
Omdat ik graag weer wat meer emoties wilde voelen nu het weer wat beter met me ging, heb ik ervoor gekozen om de citalopram af te bouwen, in stapjes van 5mg per maand. Achteraf gezien, toen ik bij de 10mg aankwam, waarschijnlijk te snel. Ik kreeg weer erg veel last van angst en een constant opgejaagd gevoel. In overleg met de huisarts besloot ik weer terug te gaan naar 15mg (ging ook zeker niet zonder slag of stoot) en ook weer hulp te zoeken bij mijn psycholoog, dit keer meer om de angst aan te pakken.
Dat was twee weken terug en inmiddels zit ik al anderhalve week in Italië, want ik had toen het goed ging een vakantie gepland met een vriendin. De eerste week ging het best wel goed met soms een klein paniekaanvalletje in mijn slaap (want dan verwerk je je hele dag), maar werd dan redelijk snel weer rustig.
Helaas zit ik nu hier te schrijven op dit forum omdat ik al sinds half 12 een soort langdradige paniekaanval heb met veel lichamelijke klachten. Ik heb al geprobeerd mij rustig te krijgen met meditatie e.d. en zelfs 10mg oxazepam is niet genoeg om de angst te onderdrukken.
Wat doen jullie in zo'n geval? Ik wil gewoon heel graag slapen!!Vicky27-07-2024-
Ik snap jou helemaal. Ik gebruikte Citalopram 30mg voor mijn angsten. Het ging goed en ging iom de huisarts voorzichtig afbouwen naar 10mg. Daarna een buikvirus opgelopen en al mijn angsten kwamen weer naar boven. Nu weer aan de 30mg. Hoe is het nu met je?
Vanessa27-07-2024 -
Hebben jullie ook vermoehijd van de citalopram????
Anoniem06-08-2024 - Alle reacties weergeven...
-
Wat herkenbaar allemaal, ik slik quitiapine 10 mg als inslaper en het haalt de scherpe randjes van je gedachten weg. Ik zit inmiddels een jaar thuis.
M&M13-11-2024
-
-
Mijn partner word boos over mijn paniekaanvallen (Verhaal 28)
In 2015 heb ben ik overspannen geweest met paniekaanvallen uit mijn vorige relatie.
Sinds kort heb ik opnieuw paniekaanvallen.
Mijn partner begrijpt me niet en bied me niet de steun die ik op dat moment nodig heb.
Ik wil me gesteund voelen een arm om mij heen en dat hij er alleen voor me is. Als ik uitleg geef over mijn aanvallen wordt hij boos en zegt dan dat ik me gedachten niet de overhand moet laten nemen. Net of ik dat niet weet. Ik durf het amper meer te laten zien of zeggen omdat ik bang ben dat het m'n relatie kost. We begrijpen elkaar hier niet in en voel me zo eenzaam.Anoniem> 2 jaar geleden-
Ik snap precies wat je bedoeld ik heb ook een partner waar ik niet de steun van hoef te verwachten die ik nodig heb.
Ik heb aardig wat meegemaakt als het gaat om mijn gezondheid .
Misschien darmkanker dat was niet het geval gelukkig, veel en vaak maagzuur , enorme vleesbomen , lage hb van 2.0 dodelijk laag, bloedtransfusie, operatie baarmoederverwijdering , trombose been , vele lichamelijke klachten, stress , angsten , veel verdriet , pijnen etc.
Ik voel ook iets zitten in m’n keel op twee plekken en weet niet wat het is . Ben wel stiekem naar de huisarts geweest en hij zegt dat het niets ernstigs is en dat het wel weg gaat als ik geopereerd ben en m’n baarmoeder eruit is. Maar ik heb zeer m’n twijfels en heb sterk het vermoeden dat het een kwaadaardige tumor is. Nu moet ik as donderdag ook stiekem naar een arts voor een grondig onderzoek en krijg dan ook te horen wat er aan de hand is. Ga er alleen heen ook op aanraden van m’n huisarts die verwacht niet dat het iets ernstigs is of eindelijk iets is . Ik baal heel erg dat ik er alleen en stiekem heen moet , en stel dat het is wat ik denk dat het is ! Dan ben ik alleen en hoe dan verder? En weet ik het allemaal alleen. Dit geeft me erg veel stress en angst en verdriet. Ben ook bang om klagen over pijnen etc heb al meerdere keren gehoord dat ik me zelf ziektes aan praat en dat men klaar is met ziekenhuis bezoeken ,artsen , en klachten van mij . Ben ook bang m’n partner te verliezen als ik nog meer klachten of wel kanker heb .
Groet
MM> 2 jaar geleden -
Ik begrijp heel goed hoe je je voelt. Mensen die dit niet hebben begrijpen het niet. Ik ben ook erg teleurgesteld door mijn vriend. Je denkt dat er genoeg liefde is…. Ik heb ervoor gekozen om het niet meer met hem te delen.
Selma> 2 jaar geleden -
Hier precies dezelfde situatie, ik voel me ook erg alleen en denk dat ik het niet meer ga delen met mijn vriend. Hij wordt elke keer boos, gefrustreerd, vindt dat ik hem verwijten maak, alles tegenspreek wat hij zegt. Het enige wat ik van hem vraag is troost, geruststelling en dat hij zich wat meer verdiept in mijn angsten.
Esther> 2 jaar geleden -
Helaas kramp ik ook met paniekaanvallen
Mijn vriend wordt echte boos tijdens de paniekaanvallen. Ik ga gigantisch hard huilen en dan hoor ik alleen maar ja ga maar nog harde. Of dat ik net klein kind ben.. dit raakt me zo dan waardoor ik nog erger in de aanval komt en dan wordt die helemaal boos omdat ik kei hard schreeuwend zeg dat hij moet stoppen. Er komt totaal geen liefde uit. Hij probeert t wel maar als ik aangeef wat ik nodig heb da hij liefdevolle praat inplaats met luid geïrriteerd stem . Nou huis is te klein dan.. ik voel me zo eenzaam op dat momentStacey26-04-2024 -
Same. Mijn partner doet haar best maar wordt echt vaak heel erg boos op mij. Vooral als ik snachts aanvallen krijg. Ik snap dat het voor haar ook niet makkelijk is maar ik heb hier ook niet om gevraagd. Ik doe echt heel hard mijn best om ervan af te komen maar zonder succes tot heden.
Nu is het twintig over een s'nachts. Ik heb weer een aanval gehad en m'n partner is boos. Ik ben naar beneden gegaan en ben angstig en alleen hier beneden. Voel me zo klote. Soms denk ik dat ik er beter niet meer kan zijn..ben toch iedereen tot last.Bangerik18-06-2024 -
Het is echt jammer als je partner het niet begrijpt. Het is al moeilijk genoeg. Boos worden of geïrriteerd raken, dat helpt niet. Dan voelen we ons alleen slechter. Succes allemaal.
Vanessa27-07-2024 -
Ik begrijp het heel goed ik heb een hele lieve man maar die heeft het gelukkig niet maat kan er met hem ook niet over praten hij zegt je ben kerngezond maar ik zeg ook.iemand die het niet heeft weet niet wat je doorstaat ik gun het niemand voor hem is het normaal om naar buiten te gaan als ik het woord al hort slaatt de paniek toe en ook thuis heb ik het heel erg
Joke18-08-2024 -
Ik had vroeger ook paniekaanvallen. Ik zat er alleen mee. Nu lees ik dat er mensen zijn met paniekaanvallen en partners die daar ook nog eens verkeerd op reageren! Woest zou ik kunnen worden daarom! Als je van je partner houd steun je deze toch juist! Aan alle partners die dit niet snappen zou ik willen zeggen: Je weet niet wat je doet! Dus laat dit tot je doordringen. De enige die kwaad mag worden is hij of zij zelf op de aanval.
Henk08-09-2024 -
Ik denk dat de partners hier niet lezen.
En dat ze vaak ook niet goed weten wat ze moeten doen.
Het eenzaam gevoel herken ik heel goed. En dan heb ik een partner die goed kan luisteren. Maar ik trek me altijd terug als ik mij in paniek of onrustig voel.Newbee07-10-2024 -
Ik heb hetzelfde met mijn partner hij zegt je bent helemaal onderzocht ook in ziekenhuis alle onderzoeken voor bloed prikken gehad 2x hartfimpje alles is goed maar toch blijf ik dagelijks bang sta met de dood op en gaermee naar bed angst paniek ik ben hypochondervik ben ruim 19 kg afgevallen in 3 en eeb half jaar tijd
Joke16-10-2024 -
Ik heb een hele lieve man maar die zegt alles is onderzocht en alles is goed je ben kerngezond maar iemand die het niet heeft weet niet hoe veel Angst je heb en begrijp het ook niet ik gun het niemand want het is geen leven
Joke10-11-2024 - Alle reacties weergeven...
-
Ik heb precies hetzelfde euvel ik heb een hele lieve man en doet alles voor mij ik ben heel veel afgevallen door mijn Angsten en paniekaanvallen en heb speciale voedinggekregen maar blijf afvallen lasr van mijn maag en darmen en sta op met angst voor de dood en ga ermee naar bed ik zit in Spanje en toen wij hoer kwamen had ik bloed in mijn ontlasring en als ik war eet meteen maagpijn en zuur ben zo bang huil ook heel veel weet mij geen raad meer
Joke11-11-2024
-
-
Het voelde letterlijk alsof ik dood ging (Verhaal 57)
Ik heb nu zon 1,5 lang last van paniekaanvallen.. de eerste keer overviel het me. Het voelde letterlijk alsof ik dood ging, pure paniek. Alsof alle lucht uit de ruimte gezogen word, steken op mijn borst, duizeligheid, de periode daarna was echt een hel. Ik heb echt alles geprobeerd, zowel lichamelijke onderzoeken, als therapieen, psychologen etc. Niks lijkt te werken en ik ben echt radeloos. Het beinvloed mijn hele leven. Ik was altijd een leuke sociale meid, die het heerlijk vond om naar feestjes te gaan, met familie en vrienden te zijn, nuchter en lollig in het leven stond, naar iemand die zich het liefst opsluit alleen op een kamer en zo weinig mogelijk mensen onder ogen wilt komen..Libra> 2 jaar geleden-
Hoihoi
In herken me helemaal in jouw verhaal!
Ik zit er zelf ook al 2 jaar mee. 2 kleine kids en ik merk dat het steeds erger wordt . Ook al emdr gehad wat leek te helpen maar nu komt het weer erger terug .
Ben jij ook bang voor de dood? En heb jij ook lichamelijke klachten?Marleen18-08-2024 - Alle reacties weergeven...
-
Heel herkenbaar
Joke10-11-2024
-
-
Emdr behandeling angststoornis (Verhaal 71)
Ik had deze geplaatst bij burnout, maar wellicht passender in deze rubriek. Ik zou graag ervaringen horen van mensen die succesvolle ervaringen hebben bij emdr bij angst
Ik heb zelf 3 sessies gehad en daarbij positieve vooruitgang gevoeld. Echter ook weer pittige dagen.
Ik zie de sessies als een hulpmiddel om uit de heftige angsten te komen en zo helder te kunnen gaan kijken naar de oorzaak. Zijn er andere dingen die jullie er bij deden of specifiek niet. Of heel andere tips en adviezen. Waren er vaak terugvallen en verloopt het steeds wat milder na elke sessie of wisselt dat?
Alvast dankNatasja12-02-2024-
Ik heb al van alles geprobeerd heel veel geld gekost geen probleem maar niets heeft geholpen EMDR HYPNOSE HAPNOTHERAPIE ACCUPUNCTUUR HET IS HOPELOOS GGZ GELOPEN VEEL MEDICIJNEN GEKRGENTELKENS WEER ANDERE MEDICIJNEN
Joke18-08-2024 - Alle reacties weergeven...
-
Ik heb ook emdr gedaan ook 3 sessie maar hiep bij mij niet ik heb al zoveel gedaan Hypnose Haptonomie en CTG en ademhalingstherapie maar nog steeds hevige Angsten en hyperventilatie en paniekstoornis GGZ loop ik nog steeds gebruik Diazepam 3x daags 5mg maar na lang gebruuk werken ze ook niet meer word alleen maar erger
Joke10-11-2024
-
Zo angstig (Verhaal 73)
Lieve lotgenoten ik heb een vraag. Ik heb een angststoornis en heb de laatste tijd een heel raar eng gevoel inmn lichaam. Ik word heel erg heet van binnen een dan vooral mijn buik en armen ik word daar zo vreselijk angstig van dat ik gevoel heb dat ik dood ga. M'n spieren doen daardoor zo.n pijn en tril heel erg . Krijg er ook vreselijk hoofdpijn van. Mijn vraag is heeft iemand hier ervaring mee. Want er spookt van alles door m'n hoofd. Zoals de ergste ziektes. Aub wil iemand mij antwoorden. Het duurt al vier dagen achter elkaar. Please help mijMina20-03-2024-
Hi mina het is niet nodig om angstig te zijn..
Meschien zijn het juist je spieren/zenuwen die dat brandend gevoel veroorzaken. Zelf heb ik ook wel eens een brandend-heet gevoel rondom de buik en liezen, meestal diep binnenin zeg maar voor een paar seconden.
Anders gewoon eens naar je huisarts gaan, dan heb je meteen een antwoord op je vraag🙋♀️ (zelf heb ik het ook gedaan en werd veroorzaakt door hoge spanning van de zenuwen) en erge ziektes .. ja..probeer en niet aan te denken, meestal valt het echt reuze mee.
Mvganoniem 209927-03-2024 -
Ik heb/ had een angststoornis. Ik ben nu sinds december in behandeling en kan bevestigen dat je je daar zo enorm ellendig van kan voelen. Ook weet ik nu dat angst echt een gevoel is dat je door je lichaam kan voelen.
Dit is niet wat veel mensen zeggen je doet dit met je gedachten. Nee, je lichaam gaat in een hele hoge angst en adrenaline stand.
Ik lees dat je het nu pas een paar dagen hebt. Als ik terugkijk op mijn eigen proces zou ik sneller hulp hebben gezocht.
Ik begrijp ook dat je heel bang bent , probeer kalmerend te praten tegen jezelf zoals je tegen een ander zou praten die je wil kalmerenNatasja03-04-2024 -
Ik heb dat gevoel ook net of er een soort van stroom door mijn lichaam gaat en word dan heel bang
Joke10-08-2024 -
Ik kan dat gevoelben maak mij zeer bang net of er stroom door mijn lichaam gaatven denk dan nu ga ik dood voor mij bestaat alleen maar woord dood mijn opstaan en naar bed gaan en alle onderzoeken gehad donderdag weer heel veel bloed geprikt vrijdag uitslag alles goedL Ziekenhuis maag darm slokdarm onderzoek gehad alles goed en ik tril ook zo ECG ,S Gehad ook goed maar vertrouw het niet
Joke18-08-2024 -
Ik heb dit jaren geleden ook gehad.
Het begint in je brein. Je overprikkelt daar iets door jou angsten. Wat verlichting kan geven als je daar aan toe bent is beweging. Fietsen of lopen. Huishouden, tuinieren, zwemmen, sauna. En lezen. Nee, ik zeg niet dat het makkelijk is. Maar inactiviteit is funest. Hoewel je wel degelijk ook je rust momenten moet pakken, b.v. met een koel drankje. Rustig ademen en op tijd naar bed. Na 21:00 uur niet meer piekeren. Hieronder komen vast nog wel meer tips. O ja, positief denken!Ans08-10-2024 -
Laat eens weten hoe het nu gaat.
Ans13-10-2024 - Alle reacties weergeven...
-
Ik heb dat ook maar dan voor mijn hart
Joke10-11-2024
-
-
Angsten voor de dood (Verhaal 79)
Hallo, ik heb de laatste 4 maanden een serieuze angst voor de dood gekregen.
Sinds het overlijden van mijn laatste grootouder ben ik precies met niets anders bezig (als ik probeer te slapen) dan na te denken over de dood. Dat ik over x aantal jaren geen ouders meer heb en dat ik daarna zelf er niet meer ben.
Door de dag is alles ok,maar wanneer ik probeer te slapen komen de gedachten weer en ik kan deze niet ‘uitzetten’.
Verder ben ik iemand die wel altijd met veel stress kampt (vooral werkgerelateerd),maar ik voel me niet depressief ofzo.
Heeft er iemand raad voor mij?
Groeten
AA10-08-2024-
Niemand die me raad kan geven?
A12-08-2024 -
Hi A,
Je bent zeker niet raar en ook niet gek. Dit zijn hele normale gedachtes en veel mensen hebben deze dan ook. Het enige is hoe ga jij ermee om en blijf je in dit spiraal of lukt het je eruit te komen. Uit ervaring zeg ik, zoek hulp, praat met lotgenoten en bestempel vooral jezelf niet als gek of raar. Je hebt ook wel veel op je bordje gekregen de afgelopen tijd.
Wat mij helpt is om de gedachten op te schrijven en/of ze te laten komen en gaan en jezelf vooral niet te veroordelen.
Je kan het ook als kracht zien; je bent er, je leeft en maak er wat moois van. Proberen het positief te framen, ook al mogen deze gevoelens er zeker zijn.
Sterkte!Anoniem15-08-2024 -
Als je gaat slapen moet je alles van je af zetten. Dat heb ik in het leger geleerd. Denk aan andere dingen. Mooie dingen. Bv natuur, vakanties of zelfs muziek. Succes.
Jan27-10-2024 - Alle reacties weergeven...
-
Ik ben ook elke dag met de dood bezig door mijn Angsten en Paniekaavallen die ik dagelijks heb ik word er al mee wakker en ga ermee naar bed en als ik wat voel meteen denk ik dan ik ga dood alles is onderzocht en bloed geprikt hartfimpjes gehad maar de angst gaat niet weg ik ben een Hypochonder dus elk pijntje of naar gevoel in mijn lijf denk meteen dat ik dood gaat ik durf ook de straat niet op en als mijn man zegt we moeten boodschappen halen of even wat anders doen komt de angst dat ik doodgaat het is geen leven geniet nergens van ik weet wat U meemaakt ze noemen het Thenafobie
Joke10-11-2024
-
-
Door gaslighting van de narcist ben ik gaan geloven dat ik gek/labiel was (Verhaal 39)
gaslighting/ angststoornis
Ik heb profesionele hulp gezocht voor angst piekeren, was altijd een positief en vrolijk persoon. Maar waarschijnlijk heb ik te maken met een narcist:
- dingen verdraaien die gezegd zijn
- belangrijke afspraken verpesten
- spullen op een andere plek leggen
- heel erg over mijn grenzen gaan.
Door gaslighting van de narcist ben ik gaan geloven dat ik gek/labiel was en heb toen hulp gezocht. Daar hoorde ik voor het eerst over narcisme en kwam ik er langzaam achter dat ik niet gek ben maar gek ben gemaakt door de narcist
Langzaam gaat het wat beter nu.
Zijn er mensen op dit forum die ervaring hebben met het partner zijn van narcist?Nancy> 2 jaar geleden-
Ja Nancy, ik ben er diverse tegengekomen en er zijn er nu nog in mijn leven. Lastig om mee te dealen en beter deal je er niet mee en ga je ze uit de weg, en als dat niet lukt zo veel mogelijk.
Het enige voordeel is dat je door zo'n ervaring jezelf goed leert kennen; je nieuwe vaardigheden leert (moet leren) en een betere versie van jezelf wordt uiteindelijk. Het kost de 'nodige' tijd maar heeft uiteindelijk een gunstig perspectief. Plus je wordt een belangrijke asset voor deze wereld als je aan de 'andere kant' komt.
Je bent ok zoals je bent Nancy. Het komt goed.Me> 2 jaar geleden -
Ik hen meerdere relatie s gehad en elke keer een narcist. Vroeger kende ik dit niet.
Maat enkele jaren terug wel.
Ik trek zecgewoon aan.
Oo dit moment ook..een emotionele onbereikbare man,waarvik grote gevoelens voor hebGwenny> 2 jaar geleden -
Klopt Gwenny,
Ik had ook met een narcist te maken.
Toen ik later iemand anders leerde kennen in een bar, kwam deze persoon vertrouwt op mij over. En zo krijg je zonder dat je het door hebt wéér (bijna) een nieuwe narcist erbij in je leven.Frans09-11-2024 - Alle reacties weergeven...
-
Ik had nog nooit gehoord over Narcisten en heb 1 dochter die was mijn alles was altijd bij ons zelfs in Spanje waar we een huis hebben gekocht zij was daar ook altijd ooknals wij naar Nederland gingen bleef zij daar hoefde niets te betalen had onze auto.kon ze pakken tot op 17 maart ruim 3 jaar geleden een ze als verrassing gekomen voor mijn verjaardag ik was 2 dagen later jarigen ze kwam met een vent die wij niet konden ik en mijn man ze had weleens verteld dat ze via een sire een vent mee zat te kletsen maar dat vond ze niks was een boer zij ze ik was blij dat ze er was en zij dat is mijn mooiste verjaardags cadeau ik was 2 dagen later jarig 12 dagen later ging ze uit mijn leven ik heb gehuild en zij jij bent mijn leven en ze ging haar spullen en is weggegaan ik heb zo vreselijke Angst en Paniekaanval gehad mijn wereld storye in dat is nu ruim 3en een half jaar geleden ik ben 20 kg afgevallen en durf niets meer ik sta op met Angst en ga ermee naar bed ik ben een wrak en zij zij nog toen ze kwam voor mijn verjaardag syel dat je wat overkomt zal ik mijn eigen nooit vergeven zij woonde bij ons wij hebben een huis in Spanje en als wij naar nederland gingen bleef zij hier in Spanje want in nederland stond ze ook ingeschreven bij ons ze had alles wat haar hart begeerde een auto hier in Spanje want wij vlogen altijd met vliegtuig naar nederland ze hoefde totaal niets te bealen alleen 25 euro voor de tv per maand ik ben er kapot van
Joke10-11-2024
-
-
Piekeren (Verhaal 80)
Ik merk dat ik de laatste jaren steeds meer begin te piekeren over dingen waar ik mij vroeger niet zo druk over maakte. Piekeren is het juiste woord niet meer want ik maak mij overdreven veel zorgen over dingen. De angsten zijn wel rieel maar ik wil wel kunnen slapen. Dat gaat moeilijk de laatste tijd. Een voorbeeld is: Heb ik wel een reserve sleutel? Want als hij breekt kom ik mijn huis niet meer in. En heb ik dan wel een telefoon en jas bij me? Want anders sta ik hulpeloos buiten! Of wat als ik mijn telefoon kwijtraak. Ik weet dat dit heel onzinnig lijkt. Angst voor lekkende kranen of gasleiding en wat als het midden in de nacht gebeurt? Het gaat maar door.Nick25-08-2024-
Hallo dat is naar mijn gevoel dwang gedachten, die je niet stop kan zetten. Hier het zelvende verhaal. Niet om sleutels of wat dan ook .maar gewoon de hele dag denken aan van alles wat niks op de kous heeft. Op een gegeven moment raak je geestelijk uitgeput. Klinkt de je bekend in de oren. Of zit ik er naast mvg anoniem
Anoniem29-09-2024 - Alle reacties weergeven...
-
Beste anoniem. Ik moest lang nadenken over jou vraag. Uitgeput was ik toch al. Het probleem zit er misschien in dat veel angsten uit mijn verleden wél waarheid werden en IK nooit serieus genomen werd
😢.Nick13-10-2024
-
-
Ik heb tinnitus (Verhaal 62)
Ik heb tinnitus, dat is geluid in je oor/hoofd dat niet van buiten komt.
In mijn geval een hard hoog sis geluid en daar doorheen een harde brom.
Daar ben ik depressief door geraakt en worstel om te overleven.
Wie herkent dit .
Jan> 2 jaar geleden-
Herkenbaar. Kamp ook al zo'n 8 jaar met tinnitus. Stilte is een boosdoener, probeer geluid om je heen te hebben om het te maskeren. Voor zover dat lukt en prettig is.
Mocht je vragen hebben of willen sparren rondom tinnitus, zeg het gerust!Anita04-01-2024 - Alle reacties weergeven...
-
Merkwaardig toch he? Ik heb al jaren veel hoge tonen en gesuis in mijn oren. Alleen heb ik er totaal geen last van. Maar dat is natuurlijk geen leuke reactie van mij. Zou het zijn dat ik het kan negeren? Of heeft een ander harder geluid in de oren ofzo?
Willem02-09-2024
-
-
Emetofobie (Verhaal 69)
Hi allemaal,
ik ben op zoek naar iemand die me verder kan helpen, tips of advies kan geven.
2 jaar geleden heb ik tijdens mijn 2e zwangerschap een trauma opgelopen. Mijn zoontje heeft een extreem geval van het rotra virus gehad, door de extreme stress en spanning is er met de hormonen iets niet oke gegaan.
Ik moet zeggen ik heb altijd een angst gehad voor overgeven maar het beheerst sinds die dag letterlijk iedere dag mijn leven.
Ik heb verschillende therapieën gehad waaronder: EMDR, cognitieve gedragstherapie, exposure therapie, mindfulness, ACT.
Bij mijn therapeut kwam ik op een punt dat ik het alleen moest gaan doen en dat alles moest gaan slijten met de tijd.
Het gaat met vlagen heel goed en het gaat met vlagen heel slecht, dit sukkelt al bijna 1.5 jaar zo (op zich logisch). Zoals ik al eerder aangaf ben ik er dagelijks mee bezig. Wat als een van mijn kinderen ziek wordt en buikgriep krijgt… Als het heerst dan sla ik al op hol.
Ik heb zelf darmproblemen wat in mijn hoofd ook zeker niet meewerkt. Balen want het is een vicieuze cirkel gezien je darmen je 2e brein zijn.
Door mijn darmproblemen en angst heb ik vaak geen eetlust, ik ben ontzettend veel afgevallen en ik kom met veel moeite soms een kilo aan. Ik heb niks om bij te zetten en zit inmiddels al ver onder mijn BMI.
Ik smak naar rust en verlichting, ik wil weer van mijn kinderen kunnen genieten, ik wil weer aankomen en de moeder zijn die ik graag wil zijn of ooit was.
Buiten de therapieën ben ik naar andere opties gaan zoeken in de hoop op enige verlichting, inmiddels heb ik voet-flexmassage /hypnosetherapie/ reiki behandelingen gehad, een boeken gelezen en ik heb een nervus vagus piercing laten zetten.
Leven met angst… daar heb ik me bij neer gelegd maar het zou wel fijn zijn om uit de vecht/ vlucht situatie te komen en dat het me dagelijks leven niet meer zo veel beheerst.
Het gaat echt veel beter na al de therapieën maar ik zit nu op een punt dat ik moedeloos aan het worden ben….
Ik ben in gesprek met de praktijkondersteuner van de huisarts om toch een vorm van antidepressiva te krijgen, hier zie ik enorm tegen op o.a. door de mogelijk bijwerkingen.
Ik ervaar dit echt als een drempel en eigenlijk wil ik dit niet maar wellicht mijn laatste mogelijkheid…..
Help alsjeblieft want ik trek dit niet langer!
Vee liefsMarchella25-01-2024-
Ik ben door mijn angsten en paniekaanvallen van verdriet 20 kg afgevallen gebruik nu Sonde voeding ik ben hypogonder en sta op met angst en ga ermee naar bed heb medicatie heb heel veel therapieen gehad hypnose EMDR en haptonomie en bij GGZ gelopen heb nu medicijnen Citalopram 3x daags diazepam 5mg en iets voor tegen de hart kloppingen en paniekaanvallen durf de straat niet op.ben helemaal onderziocht hart darmen maag en bloedonderzoeken en toch sta ik op met de dood en ga ermee naar bed
Jokei10-08-2024 - Alle reacties weergeven...
-
Ik weet wat je doormaakt ik sta ermee op en ga ermee naar bed zodra iknmijn ogen open doe begint het meteen die angst gedachte en hyperventilatie het lijkt wel of er een duivel in mijn hoofd zit durf de straat niet op slikfobie gehad 20 kg afgevallen en krijg nu Sonde voediing om aan te komen heb afgelopen donderdagvbloedonderzoeken gehad vrijdag ge beld alles goed hart ECG ,0 gehad alles goed en toch blijft die angstv iin mijn hoofd zitten gebruik ook medicijnen ervoor maar ook die helpen niet echt ik heb 3 x 5 mg diazepam en 8 druppels Citrapolam ik heb een hele lieve man en nu gaan we in sept weer naar Spanje ik heb daar nu al de zenuwen van het is geen leven het is overleven
Joke18-08-2024
-
-
De angst is vreselijk (Verhaal 48)
Ik heb door een aantal live events een angststoornis ontwikkeld. Ik loop er nu 2 jaar mee. De angst is vreselijk en de hele dag aanwezig, maar wat het nog erger maakt, is dat ik hierdoor een te gespannen bekkenbodem heb ontwikkeld. Bekkenbodem, stuit, onderrug, alles is de hele dag gespannen en pijnlijk, zodat ik ook niet in staat brn om veel te ondernemen. Het is wel duidelijk dat de mentale spanning de directe oorzaak is van die pijn. Is er iemand die dit ook heeft en zo ja, wat doe je eraan?Rosa> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Wat ontzettend vervelend dat je je zo voelt. Ik heb ook angsten. Het is maar een idee maar heb je je klachten met de huisarts besproken? Een osteopaat zou misschien een optie kunnen zijn. Uit ervaring weet ik dat mijn angsten, het piekeren ervoor zorgen dat ik elders in mijn lichaam allerlei lichamelijke klachten krijg. Heel veel succes! Je kunt het
Vanessa27-07-2024
-
Dood is iets onvermijdelijks (Verhaal 56)
Ik krijg regelmatig paniekaanvallen als ik aan de dood denk. Dood is iets onvermijdelijks en daarna is er niets meer. Ik ben 74 jaar, heb kortgeleden mijn moeder van 97 jaar, mijn zus, zij was mijn allessie, mijn hartsvriendin Marga verloren, ben erbij geweest toen zij stierven, ik denk dat ik daar een trauma van heb gekregen. Ik ben mij er zo van bewust hoe eindig alles is, ik probeer door afleiding te zoeken, er zo min mogelijk bij stil te staan, maar de paniek overvalt je, ik wordt kortademig, ga huilen en ben zo verschrikkelijk bang wat er komen gaat en dat her niet erg lang kan duren,. Ik weet het eens gaat komen, niks aan te doen.
Zo ontzettend bang , zenuwachtig en als het me overvalt zo angstig en er is niets aan te doen.Sonja> 2 jaar geleden-
Ik denk dat leven het beste antwoord is op angst voor de dood. Hoe voller je in het leven staat, hoe minder de angst voor de dood wordt. Dus niet alleen afleiding, maar echt ervoor kiezen om te genieten van wat er NU is. Wie weet wat er gebeurd na de dood, misschien is het wel heel leuk ;-)
Anoniem> 2 jaar geleden -
Beste Sonja, wat naar voor je dat je zo angstig bent. Het klopt alles is oneindig. Je hebt kortgeleden afscheid moeten nemen van moeder en je zus, je allessie. Misschien kan het je helpen om terug te denken wat voor mooie momenten je met hun gedeeld hebt. Hoe fijn die momenten waren. Je zit nu in je laatste levensfase waarin je de tijd hebt om terug te blikken en trots en blij te zijn met de goede dingen die je mee gemaakt hebt. De 'strijd' tegen de negatieve gevoelens, is een energievretende bezigheid . Wat levert je dat op? Misschien kan je de liefde die je aan je naasten hebt gegeven doorgeven aan anderen? Misschien vrijwilligerswerk? Je hebt een zee aan levenservaring gekregen. Je weet dat een luisterend oor zo fijn kan zijn. En weet je: daar krijg je energie van! En dat zorgt er weer voor dat je minder piekert. Ik wens je nog veel meer wijsheid toe.
Bertie> 2 jaar geleden -
Ik heb je verhaal gelezen en ik voel bijna hetzelfde.bang om wat te krijgen elke dag angst en paniek.vreslijk.ik zou graag contact met u willen hebben.ik woon alleen,ben 71 jaar.heeft u behoefte om mij te contacten??min email adres.trudyvh@live.nl
Trudy25-07-2024 - Alle reacties weergeven...
-
Ik heb je verhaal gelezen en ik voel bijna hetzelfde.bang om wat te krijgen elke dag angst en paniek.vreslijk.ik zou graag contact met u willen hebben.ik woon alleen,ben 71 jaar.heeft u behoefte om mij te contacten??min email adres.trudyvh@live.nl
Trudy25-07-2024
-
-
Ontwenningsverschijnselen paroxetine (Verhaal 76)
Vriendin heeft tijdje paniekaanvallen gehad, deanxit gekregen en kon terug normaal leven , door zware stressperiode toch hervallen, deanxit werkte niet meer, zeer snel in een vicieuze cirkel van paniek en angst geraakt die niet meer houdbaar was met 2 kleine kinderen in huis.
Crisisopname van 4 weken gehad, hoop medicatie, na 4 weken mocht ze naar huis en werd haar nog paroxetine voorgesteld omdat het niet veel beter werd.
Omdat ze extreem heftig reageert op alle soorten van medicatie werd voorgesteld om in stapjes van 5:Mg per week omhoog te gaan. Dus begonnen met 5 Mg. Na een week naar 10mg. Maar ze werd enkel angstiger, onrustiger, extreem duizelig, overgeven enz..
Op aanraden van psychiater terug een week moeten afbouwen van 10 naar 5 en daarna onmiddellijk naar fluoxetine overgezet omdat dit veel minder heftige bijwerkingen zou moeten hebben.
In totaal heeft ze dus maar 2-3 weken paroxetine geslikt maar ze trekt het niet meer van de angst en bijwerkingen. Ze kan gewoon niets meer. Durft zelfs de kinderen niet meer zien.. iemand met soortgelijke ervaring of iemand die weet of die bijwerkingen lang kunnen duren? Want op deze manier ziet haar zelf niet lang volhouden.
Bedankt alvast voor je reactieJos01-06-2024 -
Ik ben doodsbang voor spugen (Verhaal 3)
Iedere dag ben ik weer bang dat iemand in mijn omgeving gaat spugen. Ik ben doodsbang voor spugen en ik weet niet wat ik moet doen. Ik voel me schuldig en ben bang. bang om het niet goed te doen. Ik bid iedere dag dat mijn dochter niet ziek wordt. als mijn kind ziek is durf ik niet alleen met haar te blijven.
Niemand begrijpt het; ik ook niet. ik vind het zelf ook raar, dat een volwassen vrouw zo bang is, terwijl het nergens op slaat.
Ik weet niet wat ik moet doen. Ik begrijp heus wel dat het een irreële angst is maar ik zie geen uitweg.Heb al tevergeefs therapieën gevolgd maar dat hielp niet. Nu ben ik net weer met een nieuwe therapie begonnen in de hoop dat dit wel helpt.
Zijn er lotgenoten die dit herkennen?Anoniem> 2 jaar geleden-
Ik herken dit helaas wel... Drama.
Esther> 2 jaar geleden -
Hey, het is inmiddels 2 jaar geleden dat je dit hebt geposted. Geen idee of je dit nog te lezen krijgt. Ook ik heb emetofobie. Al zolang ik me kan heugen. Ik heb hier therapie voor gevolgd en dat heeft niet geholpen. Nu ben ik moeder en helaas zijn kindjes nou eenmaal vaak ziek. Ik vind het moeilijk om voor mijn kinderen te zorgen. Ik doe het omdat ik geen keus heb. Maar als het kon zou ik het iemand anders laten doen.
Een vriendin van mij heeft ook emetofobie en zij heeft emdr gevolgd. Dit heeft haar heel erg geholpen. Zij is veel minder bang en krijgt geen paniek aanvallen meer. Ik hoop eigenlijk dat je al van de angst af bent. Mocht dit biet het geval zijn. Raad ik je aan om emdr te volgen.
Ik heb me zojuist ook aangemeld voor emdr.
Groetjes en sterkteSkelsey> 2 jaar geleden -
Zoek eens op google naar Thrive met Lisanne. Zij heeft zelf emetofobie overwonnen met The Thrive Programme en leeft nu na jaren lijden zonder deze stoornis en is daarna Thrive coach geworden om anderen te helpen om ook deze stoornis achter zich te laten.
Sophie> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Heb mijn hele leven last van malaisegevoelens. Laatste drie jaren op spoor angst. Dit zijn mensen met (eigen) ervaringen en zitten allemaal op dezelfde (juiste?) richting: Marian Mudder , Gabor Maté, Wijnand van Dam, Dr. Scott Eilers, Wouter Manders
Ervaring_persson_angst05-05-2024
-
-
Vecht al mijn hele leven tegen mijn Angst (Verhaal 60)
Ik ben 54 en vecht al mijn hele leven tegen mijn Angst.
Ik heb jarenlange therapieën gevolgd en opnames gehad.
Ben er meerdere keren mijn werk door kwijtgeraakt plus relaties en vrienden.
Tot het punt ik echt niet meer kon en voor 100% ben afgekeurd.
Ik heb het nu best allemaal op de rit, laat mijn angsten er zijn en vecht er niet meer tegen, doe niets meer tegen mijn wil en leef een vrij geïsoleerd leven waar ik nu zelf voor kies.
Heb een lieve Partner een hond en een vogel en zij zijn mijn leven.
Ik probeer alles zo goed als ik kan gestructureerd te houden waaronder ook mijn financiën.
Leef op de armoede grens maar heb er vrede mee.
Waar ik geen vrede mee heb is hoe er in dit land met mensen wordt omgegaan.
Elke keer wanneer ik denk dat ik het financieel wel red komen er weer tegenvallers, Gas en Elektra kosten, hoge voedingsmiddelen kosten, medicijnen kosten etc etc.
Ik Douche al bijna niet meer, heb amper de kachel aan en nog zit ik met een rekening van honderde euro, 's.
Ik raak hier helemaal van in Paniek, ik kan niet tegen het idee dat ik mijn rekeningen niet meer kan betalen, mijn dieren niet meer kan verzorgen en op straat kom te staan.
Ook wordt ik zo bang van al het nieuws wat je maar elke dag over je heen krijgt gegooit.
En dan zeggen mensen ach sluit je er vanaf maar dat kan ik juist niet, ik moet weten wat voor verschrikkingen mij te wachten staan.
En elke dag probeer ik te denken het komt wel goed, maar dan komt er weer iets op het nieuws of valt er een rekening op de mat.
Trigger!!!!!
Als het zo nog langer doorgaat zie ik het leven echt niet meer zitten, ik kan hier gewoon niet meer tegen vechten! Die grote onzekerheid die maar boven je hoofd hangt en met de dag erger wordt, en werkelijk niemand die hier iets tegen doet!!
Ik kan zo niet langer leven in dit land, maar weet ook niet waar ik naar toe moet vluchten.
Het enige wat mij nog op de been houd is mijn escape plan en dat is er uit stappen!
Dat is het enige wat mij nog rust geeft.
Want werkelijk niemand kan je hier mee helpen, en geloof mij ik heb overal aangeklopt, ook bij elke GGZ instelling.
Zijn er meer mensen die zo tegen dit probleem aanlopen, zich niet meer veilig, zeker en happy voelen in deze maatschappij.
Ik ben ook zeer hoog sensitief dus alles komt mega hard bij mij binnen....
MichelMichel K> 2 jaar geleden-
Hoi Michel,
Helaas geen tips/adviezen, maar wel begrip. Mijn leven is ook aardig verwoest door angst en depressies. En ook ik voel me niet thuis in deze maatschappij. Ik denk dat we daarmee niet de enigen zijn. Ik heb net als jij veel angst rondom geld/rondkomen/rekeningen niet meer kunnen betalen. En dat is extra lastig als je door een ziekte niet meer kan werken en dus niet meer kan verdienen. Het is gewoon driewerf kak.Sophie> 2 jaar geleden -
Ik herken me volledig in jouw gevoel.
Ikzelf heb het de laatste tijd zo lastig met het idee dat we zelf betrokken gaan worden in de oorlog, en dan vooral als ik aan mijn kinderen denk. Het beheerst mijn hele leven.
Soms praten mijn kinderen tegen mij en moet ik echt mijn best doen en mij concentreren om te luisteren? Gewoon omdat mijn hoofd zo vol zit met die constante angst.
Op het werk en de sport kijk ik rond mij en kan ik gewoon niet snappen dat iedereen doorgaat met zijn leven alsof er niks aan de hand is. Ik wou dat ik zoals hen in het nu kon leven? Maar nee, de ene dag vermijd ik het nieuws en de volgende zit ik maar te scrollen en te scrollen naar nieuws in de hoop iets geruststellends te lezen.
Dit alles om te zeggen dat ik je begrijp...An19-12-2023 - Alle reacties weergeven...
-
Heb mijn hele leven last van malaisegevoelens. Laatste drie jaren op spoor angst. Dit zijn mensen met (eigen) ervaringen en zitten allemaal op dezelfde (juiste?) richting: Marian Mudder , Gabor Maté, Wijnand van Dam, Dr. Scott Eilers, Wouter Manders
Ervaring_persson_angst05-05-2024
-
-
Angststoornis (Verhaal 75)
Ik loop al een tijd met klachten veel denken altijd negatief. 7 weken weken terug liep ik naar binnen en laat daarbij mijn zoon in de auto. Die onder tussen eruit komt en over ren. Erwas een man bij gekomen en daarbij al mijn angst. Wat wat kan die man daar mee. Zou die met kenteken naar politie gaan en zorg melding maken. Nooit gehad en doodsangst ermee uitslaan inmiddels. 7 weken sta ermee op en ga ermee naar bed. Ruim een jaar geleden hebben ze bij ons stenen door ruiten gegooid. Vandalisme maar ik hen daar dus maanden mee gelopen elke dag en geen rust kunnen vinden. Daar tussen in een kitten gehad wat onder de ringworm zat. Weken mee gelopen eindelijk rust in me hoofd en niet elke dag dat ik er aandacht
Kreeg nieuwe kat en elke dag weken lang onderzocht mee naar dierenarts en laten bevestigen dat niets was maar toch nog blijven kijken want ze had een kaal streepje. Dit heb ik dus vaak en maak me dan constant druk. Zelf denk ik dus dat het angst stoornis is. Vaak gaat het om de kinderen bang ze kwijt te raken. In mijn zwangerschap was het als heel erg elke week bellen er is van alles mis, weds bevestig dat het goed was 2dagen later was ik weer negatief. En zo is dat met veel dingen en nu met mijn zoon incident al 7 weken vang dat ze kom van jeugdzorg en hem weg halen. Geen idee waarom. Ben altijd al overbezorgd geweest. Wie herken dit als angststoornis en hebben tips?? Binnen kort wil ik naar huisarts maar daar komt het geloof het of niet weer bang dat die mijn een slechte moeder vindt en vanalles ermee wil doen. Wie heeft er tips en zijn zeld ouders met jonge kinderenLisa03-05-2024 -
Setraline ophogen naar 75mg weer bijwerkingen.. (Verhaal 74)
Goede morgen,
Na 6 weken op 50mg te zijn geweest, nu op advies van de HA opgehoogd naar 75mg. Dit omdat ik een heftige terugval had in de angst en paniek.
Nu merk ik dat de bijwerkingen ook weer heftiger worden. Zoals misselijkheid en wazig in het hoofd.
Zijn er hier meer mensen mee bekend?Miranda19-04-2024- Alle reacties weergeven...
-
Hallo lees eens een stuk over rtms op Google mischien iets voor jouw. Heb er zelf geen ervaring mee .maar ga dit wel proberen mvg ....anoniem
Anoniem21-04-2024
-
in een klap bang angstig en paniek (Verhaal 15)
Hallo allemaal
mijn leven is sinds 8 maanden veranderd in deze 8 maanden ben ik zo bang angstig en paniek dat ik me zelf heb ik gemist hoe ik was vrolijk geen angsstoornis
Hoe het is begonnen ik volgen therapie het ging opzich goed allemaal totdat ik ineens ziek werd op een nacht was ik wakker in zweet en misselijk veel braken en plassen huisarts geweest zeide buikgriep maar daar leek het niet op het heeft 10 weken geduurd elke dag misselijk overgeven zweetaanvalen in nacht keer koud keer warm mijn slaap was helemaal verstoort lik ging bijna elke dag spiedpost en arts telkens zeide ze je hebt niks maar ik zelf was op uitgeput en angstige gedachten die door mij hoofd maar bleef draaien ik dacht dat ik dood ging zo erg voelde ik het ik keek naar alles met verdriet alsof het niet meer zal goed komen sindsdien heb ik angststoornis ik heb maanden lang niet meer kunnen lachen ik denk telkens het zelfde angst die in mij hoofd zit ik kan moeilijk na buiten ik me nergens op focussen ik ben me zelf kwijt geen zelfvertrouwen meer alleen angstig dat ik zo zal blijven ik gebruik 4 maanden lorazapam in begin heeft het me geholpen maar nu voel ik geen prikkels meer niet meer vrolijk ik kan get steeds niet accepteren dat ik nu zo ben wat moeilijk is het toch dat je leven in een klap kan veranderenFrank> 2 jaar geleden-
Praat mij er niet van wat een strijd is dat elke dag weer strijden de dag doorkomen. Smorgens opstaan erg zwaar en je moet de dag weer door 😡
Anoniem> 2 jaar geleden -
zou je niet een ad kunnen gaan gebruiken wie weet kan t julli wat gaan helpen
dolly> 2 jaar geleden -
Ik wens je veel.sterkte en beterschap toe
anoniem> 2 jaar geleden -
Heel lastige wanneer je steeds ouder wordt om van ‘verkeerd’ gedrag af te komen. Veel succes, je stoornis is je overkomen. Wees niet boos op jezelf, maar probeer het met mini stapjes toch aan te pakken. Je kan het!
Jessica> 2 jaar geleden -
Frank, hoe gaat het nu met je?
Emma> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
heel erg lastig om verder met begeleiding in kerklaan mij ben
bang voor begeleiding voor alles ik wil niet samen wonenwietse25-03-2024
-
-
Ben al bijna 3 jaar thuis (Verhaal 65)
Hoi ik ben Gizem, (moslim) een 20 jarige dame. Woon in Arnhem presikhaaf samen met mijn oma.
Ik Vind me zelf zo lelijk. Ik durf geen oogcontact te maken. En Durf mijn emoties niet te tonen. Heb sociale angsten. Ik durf helemaal niks. Ik durf eens nie buiten te lopen. :( of naar buiten te gaan. Heb geen vrienden. Na m'n 18e gestopt met school. ik spijbelde ook al altijd... Werd m'n hele leven wel gepest. ben al bijna 3 jaar thuis... heb niemand. Ik durf voor mezelf niet optekomen. Ik durf eens niet telefonisch te praten.Te veel zelfmoordpogingen gedaan. Heb vrienden nodig. 😞
Ik zou graag vrienden willen maken maar durf dat eens niet. Mensen die net zo alleen zijn en te veel sociale angsten hebben zoals ik, Zouden jullie vrienden met me willen worden.? Zo kunnen we elkaar ook helpen en ondersteunen met alles.
Redactie: Om mogelijk misbruik van persoonsgegevens te voorkomen, verwijderen we telefoonnummers en mailadressen binnen enkele weken na plaatsingGizem> 2 jaar geleden-
Lieve Gizem,
Wat ontzettend sneu om te lezen dat dit zoveel invloed heeft op jouw leven. Het doet me haast pijn om te lezen hoeveel verdriet je hebt en hoe je jezelf afwijst en neerhaalt. Als ik het zo lees denk ik wel dat het belangrijk is om jouw probleem bij de wortel aan te pakken. Jouw zelfbeeld is zo laag dat het voor angst en erge depressiviteit zorgt. 1 positief iets: je zelfbeeld staat niet vast. Eigenlijk creeëren wij ons zelfbeeld met herhaaldelijke gedachten die we over onszelf hebben. Oefeningen in zelfcompassie kunnen jouw zelfliefde ontwikkelen. Ik raad je aan om eens te zoeken op Gppgle naar zelfcompassie oefeningen.
Warme groet,
MargreetMargreet> 2 jaar geleden -
Hoi Gizem, ik heb ook angst klachten. Nadat mijn ouders zijn overleden is het verergerd. Ik ben vaak angstig als ik lichamelijk iets heb. Ik raak vaak in paniek. Ik heb angst voor doodgaan of ernstig ziek worden. Ik heb therapieën gehad. Je schrijft dat je moslim bent, ik ook en daarom adviseer ik je vooral om te mediteren. Dit heeft mij erg geholpen. Ik heb zelf ook weinig sociale contacten helaas en eenzaamheid maakt het inderdaad veel erger. Heb je geen steun van je oma? Ik hoop dat het al wat beter gaat met je. Veel sterkte.
A.06-01-2024 - Alle reacties weergeven...
-
Hé Gizem
Heb je bericht gelezen,..
( ik voel/de ook alleen )
Heb lang na gedacht hoe het nou komt,…
Heeft me veel energie gekost ( was meestal boos )
Die boosheid heb ik gebruikt om me doelen te halen,.. ben nog niet zo veel dat ik zeg ik heb ze behaald maar ik ben meer open vrolijk heb een doel,… ga nu met andere mensen om.
Ik wil graag met jou in contact komen gizem
Insta,..360mimounMimoun15-02-2024
-
-
Zijn dit echt psychosomatische klachten?.. (Verhaal 72)
Hi,
Ik zit er een beetje doorheen.. in mei 2022 voelde ik een harde onbeweegbare knobbel boven mijn borstbeen en ik begon enorm te stressen. Ik heb ocd en een angststoornis en ik had eigenlijk al geconcludeerd dat het kanker was en dat ik dood ging. Ik kreeg toen een drukkend gevoel rond mijn rechterslaap en achter mijn oor die 24/7 aanwezig is elke dag. Het stoort niet altijd maar het is er dus al sinds mei 2022 elke dag. Ik word er niet wakker door en het is ook niet erger als ik lig of iets (wat je vaak op google ziet als je hersentumor intypt).
Huisarts zei destijds dat het waarschijnlijk spanningen en stress was maar het is er na anderhalfjaar nog steeds. Kan dit dan echt de oorzaak zijn? Ik heb sinds een jaar ook parosmie (toevallig kort na corona) en soms raakt mijn geur ineens verstoord en ruiken dingen anders. Na slapen of na een paar uur trekt dat weg. Soms een paar dagen achter elkaar heftig en dan weer een week niet. Als je zoekt op drukkend gevoel rond slaap komt er soms uit; tumor in temporale kwab en de temporale kwab is ook verantwoordelijk voor geurherkenning etc. Rond mei 2022 ook een soort zwakker gevoel in mijn linker arm en been ontwikkeld. Deze kon de huisarts met de neurologische testjes (reflexen en oogreflexen etc) niet meten. Toch voel ik het soms als ik met links dingen moet doen (lukt allemaal prima maar soms voelt het iets zwakker). Dit is niet verergerd in de afgelopen 1,5 jaar. Verder heb ik ook dat ik soms niet goed kan nadenken of een onwerkelijk gevoel krijg en dan raak ik in paniek.
Mensen om me heen zeggen me dat ik rustig moet doen en dat symptomen van hersentumoren veel erger zijn en dat ze na 1,5 echt niet hetzelfde zouden blijven. Ik heb bijvoorbeeld ook nooit epilepsie of een ander soort aanval gehad. Wat denken jullie van deze symptomen? Kan dit echt spierspanning zijn na zolang elke dag?
Ik ben afgelopen dinsdag weer bij de dokter geweest. Die heeft weer wat neurologische testjes gedaan en alles was goed. Ik vind het vreemd, want ik voel echt dat mijn linker arm en been en heup minder kracht hebben. Dit is al 2 jaar zo, maar is niet erger geworden. Ook die druk in mijn rechterhoofd is er van wakker worden tot slapen al 2 jaar lang. Huisarts gaf aan dat de klachten bij een hersentumor niet zo gelijk zouden blijven na 2 jaar. Ze vindt een afspraak met een neuroloog niet nodig aangezien hij niet zomaar een MRI of CT scan laat maken, ze zegt dat hij me dan lichamelijk gaat onderzoeken en bij geen bijzonderheden in principe ook geen MRI aanvraagt. Denken jullie dat ik hier vrede mee moet nemen en dit moet vertrouwen gewoon? Ze heeft nu die testjes gedaan en 2 jaar geleden ook, niks veranderd.
Ze benoemde ook nog iets van een conversiestoornis, dat ik dat misschien zou kunnen hebben gezien de klachten opspeelden in een traumatische periode. Lijkt me dan toch gek dat de druk in het hoofd rechts en dat gevoel in de linkerhelft van mijn lichaam toevallig allebei door deze stoornis komen? Terwijl het rechterdeel van het brein de linkerhelft van het lichaam aanstuurt. Of zou dit wel kunnen? Online lees ik dat een hersentumor in de slaapkwab (in die regio heb ik die constante milde druk) kan zorgen voor rare sensaties met ruiken etc. Ben echt heel bang. Hoor graag jullie mening.Anoniem13-02-2024 -
liever alleen zijn (Verhaal 68)
Ik merk dat ik de laatste tijd veel liever alleen ben, of uiterlijk in een zeer beperkte groep qua mensen.
Ook merk ik vaker dat als ik buiten ben, dat ik me dan totaal niet happy voel en liefst zo snel mogelijk weer naar binnen wil, zeker als het buiten druk is met veel verkeer op de weg.
S.B.23-01-2024- Alle reacties weergeven...
-
Zeer herkenbaar . Ik heb een gegeneraliseerde angststoornis, en hoe vaker je daaraan toegeeft ( in mijn geval ) , hoe erger het wordt . Soms zie ik , afgezien mijn kinderen , weken lang niemand ., en is mijn enige “uitje” de supermarkten . Maar zelfs dat ben ik al aan het vermijden en app de kinderen met de smoes dat ik wat vergeten ben ., pak even mama’s pinpas en wil je even dat en dat halen ? Zodat ik maar niet zelf hoef. Daardoor wordt je leven erg beperkt . Ik ben overigens wel depressief en wacht al een tijd op de wachtlijst op hulp . Krijg jij ook hulp ? Ik wens je in ieder geval sterkte .
RayMG09-02-2024
-
Gedachtes die overheersen (Verhaal 70)
Ik weet niet zo goed of mijn verhaal onder de kop angst hoort maar ik plaats hem er toch maar even.
Mijn vrouw en ik zijn al 24 jaar bij elkaar, we zijn stapelgek op elkaar en hebben 3 geweldige kinderen.
Ik merk echter aan mijzelf dat ik mij heel vaak inbeeld dat het mis gaat. Dat zij verliefd op een ander is en daardoor ons gezin uit elkaar valt. Ik weet niet waar dit vandaan komt, zij geeft mij geen enkele reden dat dit zo zou zijn, ik ben niet overdreven jaloers aangelegd, ik controleer haar of haar telefoon ook niet en vertrouw haar blindelings. We hebben het fijn samen en op het gebied van seks heb ik ook niks te klagen.
Toch overheersen deze gedachtes soms, ik kan me echt verdrietig of boos voelen als ik hieraan denk maar ik kan er op de een of andere manier niet mee stoppen, het is mijn grootste angst dat ik haar zo kwijt zou raken en vraag me af of dit misschien de reden is dat ik hier last van heb, het is niet zomaar eraan denken maar soms echt visualiseren wat ik dan mmoet doen en het lijkt soms alsof ik me geestelijk hierop voorberreid terwijl het op niks is gebaseerd, is dit gek of herkennen mensen dit?Harm29-01-2024- Alle reacties weergeven...
-
De angst die je heb is niet gek. Iedereen is wel is bang om iemand te verliezen of kwijt te raken. Vaak zit er meer achter je angsten. Probeer voor je zelf uit te vinden waar het vandaan komt. Of zoek desnoods hulp hiervoor bij je arts. Het kan zijn dat je iets aan het ontwikkelen ben wat kan lijden tot een stoornis. Wel betekend het dat je heel veel om je partner geef en dat is een pluspunt voor jezelf. Probeer positief te zijn. Want op dit moment zijn het gedachtes en staat het los van de werkelijkheid.
Hou je taai.Anoniem08-02-2024
-
Breuk met therapeute - existentiele angst (Verhaal 67)
Breuk met therapeute - existentiele angst
Mijn verhaal is de volgende: Ik ben 22 jaar bij een psycholoog geweest die mij enorm heeft geholpen tijdens alle hoofdstukken van mijn leven (relatie, vaderschap, scheiding,…). Ik ben dankzij de therapie een ander persoon geworden. Echter 6 maanden geleden heeft mijn psychologe beslist om te verhuizen en zei ook dat zoals met vele dingen in het leven aan alles er een einde komt. Sedertdien is er bij een existentiële angst losgebroken dat alles verterend is. Ik ben ook onder medicatie (die de angst wat tempert, wat ook de bedoeling is) maar de angst is zeer erg, van s’morgens tot s’avonds. Ik vermoed dat ik zeer sterk afhankelijk ben geworden van die relatie met die therapeute, dat ik in feite zonder het te beseffen daar bij wijze van spreken mijn thuis heb gemaakt en waarschijnlijk ook geen diepgaande connecties meer heb gemaakt buiten die relatie. Ik bewandel nu verschillende pistes: therapie, praatgroepen, vrijwilligerswerk,… Maar die angst is zeer sterk, met vervreemding en depersonalizering. Zijn er nog mensen die dit hebben meegemaakt?Fred22-12-2023 -
Het zit allemaal in mijn hoofd, maar het maakt mij wel gek. (Verhaal 58)
hoi ik ben linsey en ik heb paniek-angststoornis.
mijn grootste angst is spugen, maar heb sinds kort last van andere angsten.
ik ervaar op dit moment veel stress en onduidelijkheid vanwege woningsituatie waardoor ik heel slecht slaap. Slaap is voor mij heel belangrijk en dan pieker ik..
Nu ben ik bang dat ik depressief word of een Psychose krijg.
Het zit allemaal in mijn hoofd, maar het maakt mij wel gek.
het zijn pure angsten. want ik ben dol op het leven en wil zeker niet dood..
maar toch blijft mijn hoofd andere dingen zeggen...
ervaar ik dit als enige?Linsey> 2 jaar geleden-
Ja hoor zeer herkenbaar zelvende probleem hier
Anoniem> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Emetofobie? Zoek eens via Google op Rob Kelly en The Thrive Programme. Naar het schijnt hebben zij zeer goede resultaten behaald bij cliënten met emetofobie (angst om over te geven/ziek te worden).
Anoniem> 2 jaar geleden
-
-
Als de dood voor angst (Verhaal 41)
Als de dood voor angst
Tunnels, vliegtuigen, alleen zijn, sociale contacten, het uitgaan van mijn partner, een buikje krijgen, financiële stabiliteit verliezen, gek worden, verslaafd raken, kleine ruimtes, ik ben er bang voor.
Gek genoeg ben ik niet bang voor de dood. Althans, nog niet. Het piekeren en de demonen in mijn hoofd zijn constant op zoek naar angst. Ik ben continu onrustig en ervaar veel paniekaanvallen. Het is slopend, ik wil er vanaf.
Ik slaap slecht en mijn relatie staat op het spel. Alles in mijn relatie lijkt soms een bedreiging te zijn. Exen, andere mannen, het feit dat ik niet altijd bij mijn liefste kan zijn.
Ik ben mijn angst niet. Ik wil graag kunnen vertrouwen en ontspannen. Ik wil niet achterdochtig en jaloers zijn.
Hoe kom ik hier in godsnaam vanaf?
Schematherapie lijkt niet te werken, medicatie slaat niet aan of maakt de klachten erger. EMDR helpt niet.
Ik heb hulp nodig. Alsjeblieft help mij. Ik weet niet meer wat ik moet doen. Ik ben wanhopig.Ruud> 2 jaar geleden-
Hoi ruud hoe gaat het nu met je?
1988> 2 jaar geleden -
Je hebt gerealiseerde angststoornissen.
Ik heb ook en je moet terug denken naar je jeugd of gebeurtenissen in je leven.
Paniekaanvallen is voor mij de ergste
Ik heb jaren kunnen draaien op alpazolam
En oxazepam. Hier kan je 20 jaar mee vooruit.
Pas wel op met deze middelen....ik heb er misbruik van gemaakt en was zeer verslaafd aan en heb weg gegooid kreeg daar door een psychose met gevolgen verplichte opnemenMartin> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Hoi Ruud,
Zoek eens op Google naar The Thrive Programme. Wellicht is dat wat voor je! Ik hoop het zo.Margreet> 2 jaar geleden
-
-
Ik pieker enorm veel, ik kan haast zeggen dat het dwangmatig is. (Verhaal 19)
Ik pieker enorm veel, ik kan haast zeggen dat het dwangmatig is.
Ik ben altijd al onzeker geweest, maar de laatste jaren neemt die onzekerheid andere wegen.
Ik pieker voortdurend over alles!
Enkele voorbeelden:
- Ik stuur een berichtje naar iemand, maar deze persoon antwoord geruime tijd niet. Ik bedenk al wat ik verkeerd gedaan heb. Ik vind pas rust als er geantwoord wordt.
- Ik weet dat ik geen fout heb gemaakt in dat ene dossiertje op het werk, maar bedenk alle mogelijke pistes waar het fout zou gelopen zijn.
- Ik controleer alles 100 keer (auto wel vast? Deur wel op slot gedaan? Stekker uitgetrokken? ...).
- Ik lees een artikel en projecteer het op mijn leven. Bijvoorbeeld een artikel gelezen waarbij een persoon pas op zijn/haar 30e erachter kwam dat ze voor hetzelfde geslacht viel. Dan begon ik non stop te piekeren of ik dit wel niet kan voorhebben? Echter heb ik een relatie met mijn partner en ben ik gelukkig . Maar ik pieker hier zo dwangmatig over. Dit is gelukkig al minder.
- Ik was ooit op een feestje en was spijtig genoeg goed aangeschoten. Ik kan een jarenhalf later nog piekeren of ik wel niks verkeerd heb gedaan of gezegd. De gedachte sprong me te binnen: stel dat ik mijn partner bedrogen heb en ik weet het niet meer? Ook al zegt iedereen van niet, ik blijf dit door mijn gedachten halen.
Dit zijn slechts enkele voorbeelden uit mijn non stop dwangmatig piekergedrag.
Dit begint mijn leven over te nemen, ik functioneer niet meer zoals vroeger. Ik heb vaak een onveilig gevoel, kan niet altijd tegen sociale contacten, ik ween te pas en te onpas ...
Ik heb reeds therapie gevolgd, maar heb gevoel dat dit slechts helpt op korte termijn.
Ik ben zo bang dat dit nooit over zal gaan, want dit is onhoudbaar. Ik word hier zo ongelukkig van. Ik ben bang dat ik hierdoor geen toekomst heb (wil zo graag kinderen bijvoorbeeld, maar wat als ik nog zo ben? Wat als ik dit niet aankan? Wat als ik dit doorgeef?)
Is dit herkenbaar voor iemand?
Zo ja, wat doen jullie hiermee?Anoniem> 2 jaar geleden-
Goed dat je dit zelf serieus neemt en hulp zoekt. Ik wens je een goede psycholoog toe. En sterkte met de verandering.
Voor Nikita> 2 jaar geleden -
Ik herken me in je piekerstoornis en je verhaal. Ik had er ook voor gekozen geen kinderen te nemen vanwege o.a. deze reden. Het is een vreemde stoornis. Oefeningen als meditatie en oefeningen om te aarden kunnen je uit je hoofd halen. Als je gevoel over jezelf fijn wordt straal je dat uit naar je omgeving en wellicht toekomstige kinderen. Veel succes met leren jezelf leuk te vinden!
Jessica> 2 jaar geleden -
Ik heb dit eigelijk ook altijd onbewust gehad, tot dat ik een zoontje kreeg maanden na de bevalling begonnen de paniekaanvallen, gekke bange gedachtes.. ik hoop inderdaad ook dat het echt overgaat want ben ook heel bang dat ik het zal meegeven, en of de angsten niet meer aankan en er niet meer voor hem zal kunnen zijn.. me grootste angst is toch echt om in een gekke huis te komen of in een kliniek bahbah
Anoniem> 2 jaar geleden -
Zo herkenbaar. Ik heb het altijd een beetje gehad maar sinds de geboorte van mijn kinderen is het echt dwang geworden.
Ondertussen zijn ze volwassen en zijn er momenten van mentale rust. Maar de episodes waarin het opkomt, zijn zo overweldigend. Ik functioneer gewoon niet meer.Anneke-1977> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
-
Ben al 2 banen verder (Verhaal 64)
Hi, ik ben 25, en hoop dat meer mensen hebben waar ik last van heb. Sinds April kreeg ik meerdere paniekaanvallen, vervolgens ging dit ook over naar darmklachten, hyperventileren, ziekte angst ivm hoofdpijn, duizelig dus bang voor hersentumor en meer. dit speelt nu bijna 6 maanden en ik voel me hierdoor mentaal heel erg in de war. Ben al 2 banen verder, vind niks leuk ook meer lijkt wel. Ik ben niet suicidaal maar vind t gewoon niet leuk op deze manier, hele verwarrende gedachte, alsof de balans/stabiliteit eruit is ook. hoop dat iemand het herkent!
Groet,Martin> 2 jaar geleden -
De ex van mijn kind (Verhaal 63)
Door het borderlinegedrag van de ex van mijn kind is er elke dag wel een zorg of crisis die de ex veroorzaakt. Saboteert elk overleg, poging tot afspraak maken enzovoort. Houdt de kinderen weg van ons kind en beïnvloedt ze negatief.
Dat maakt dat ik elke ochtend wakker word met de angst: wat nu weer?
Ook als er nog niets gebeurd is. Maar ik weet dat het weer zal komen.
Dus bepaald geen ongefundeerde angsten.
Hoe ga je daarmee om, als de angsten reëel zijn?anoniem> 2 jaar geleden -
Ik zit er kompleet door heen (Verhaal 53)
Wie herkent dit verhaal? Ggz benadeling diagnose depressie. andere zijn van mening angst, piekerstoornis. 3 jaar lang zware vermoeidheid,tot het niet meer kunnen volgen en consenteren in een gesprek,tot niks meer in staat, slapen,slapen, en nog eens slapen. Dwang matig piekeren, de hele dag angst, en denken aan de dood, er kompleet klaar mee zijn ,geen vat meer op je gedachten, op je leven, enz.escitalopram gekregen, 5 mg deze maken het geheel nog erger, of ik nog meer van me zelf af ga staan En bezig ben met er maar klaar mee te zijn .voel me een verdwaalde zombie. Geen ide meer wie ik ben .in de overleving.s fase, en elke dag of week wordt het zwarte gat maar groter. Een opname, gaat blijkbaar niet. Je staat er blijkbaar bijna alleen voor .als er een crisis probleem is ,bellen ze je na een uurtje terug. En kan je het vergeten .Of ze hebben geen bed meer. Of de klachten, zijn niet erg genoeg, of maak er maar wat van .maar een opname hoe maar.tis of ze je gewoon niet begrijpen. Of alleen maar alles oplossen met antidepressiva. En gewoon, los het thuis maar zelf op.is het een depressie. Is het een pieker stoornis. Ja ik wordt er gek van .o weet je wat je Heb gwoon een depressie zeggen ze dan maar .Maar als je aangeeft. Je agressie, woede, en als maar piekeren doet. Hoor je zeggen dat hoort bij depressie. Ik zit er kompleet door heen. Herkenbaar?? AUB even reageren mvg anoniempjeAnoniem> 2 jaar geleden-
Wat ontzettend naar om te lezen!
Ik wil je graag alle sterkte toe wensen! Je gaat door een moeilijke periode maar blijf doorgaan! Neem toch ook maar de medicatie en hou dat vol!Willem> 2 jaar geleden -
Willem bedankt voor je reactie
Anoniem> 2 jaar geleden -
Ken Dat heel goed
Priscilla> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Ik herken het.
Ik heb tinnitus, harde hoge sissen in het oor en harde pulserende zoem toon.
Daar wordt ik letterlijk gek van en depressief.
Ik vertel je dit om te laten zien dat je niet alleen staat met zware tijden in ons leven.
Gedeelde smart is halve smart.
Het is denk ik verstandig verstandig om wel medicatie te proberen.
Mitrazepine hoor ik goede resultaten over.
Ik wens je sterkte.Jan> 2 jaar geleden
-
-
De angst voor kanker is zo groot (Verhaal 59)
Wanneer gaat dit over? De angst voor kanker is zo groot. Ook al verzekerd de huisarts dat het niet zo is, (dat geloof ik dan voor 1 dag), het beheerst mijn leven. Je omgeving wil je hier ook niet steeds mee lastig vallen. Op dit moment heb ik last van maagzuur, misselijkheid, slijm in slokdarm, vieze smaak in mijn mond. Dus conclusie: ik heb kanker en ga,dood. Dit duurt nu al een aantal weken en het leven wordt er niet leuker op. Het is zelfs zo erg dat ik suïcidale gedachten heb. HELP wie o wie??Roos> 2 jaar geleden-
Help me alstublieft.
Roos> 2 jaar geleden -
Hoi Roos, Het is van hier uit makkelijk te zien dat het de angst is die ervoor zorgt dat je je zo rot voelt, niet de mogelijke kanker. Maar als je gedachtes zo sterk en zo overtuigend zijn, dan gaan mijn woorden je niet overtuigen ben ik bang.
Als je suicidale gedachtes hebt, dan zou ik je wel heel erg aanraden om even te kijken 113.nl
Sterkte!J.> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Hoi Roos,
Dit soort angsten kunnen enorm verlammend en beangstigend zijn. Bij een goede psycholoog kun je dit wel laten behandelen, gun jezelf dat! Er is iets aan te doen!F> 2 jaar geleden
-
-
Wat denken jullie hiervan? (Verhaal 40)
Hallo,
Mijn vrouw en ik zijn 6 jaar bij elkaar ( 4 getrouwed) en hebben 2 schatten van kinderen.
Nu hebben we van alles meegemaakt, en wil/kan/durf ik even verder niet over uit te wijden.
Relatietherapie gestart ( intake gehad ) en nu wachten op de volgende afspraak.
Ik zou graag willen weten wat anderen hiervan denken:
Mijn vrouw heeft een klik met een collega, deze heeft interesse in haar.
Mijn vrouw zegt dat ze met een dame gaat yoga doen en lunchen.
Nu komt er bij dat de broer van deze dame ook meegaat voor de lunch ( is teven ook een collega van haar)
En de collega waarmee ze in klik heeft gaat ook mee.
Ik geef aan dat ik dit moeilijk vind dat die kerel meegaat, want volgends mij zijn we bezig met onze relatie te herstellen.
Antwoord dat ik terug krijg, dat ze gwoon met wat mensen gaat lunchen.
Ik zeg daarop dat snap ik en dat gun ik je ook, maar ik denk dat als je die persoon buiten je werk om ziet dit negatief effect zou hebben op ons.
En als je 1 op 1 met hem zou afspreken vind ik dat helemaal niet kunnen.
Antwoord van haar is dat als ze dat wil dat ze dat gewoon zou moeten kunnen.
Wat moet ik hiermee, ik maak mezelf misschien wel helemaal gek, maar dit is toch niet normaal.
Ik wil graag ons gezin hersteld hebben, zij is er mee ingestemd om therapie te volgen en dan komen er dit soort acties.
Graag hoor ik jullie gedachtes.
DannyDanny> 2 jaar geleden-
Je vrouw geeft duidelijk aan lak aan jouw grenzen te hebben. Dat is een behoorlijke red flag. Ik kan me voorstellen dat er in dat geval nog meer zaken zijn die spelen waarbij jij aan het korste eind trekt. Je benoemt al iets dat zich al het eea heeft voorgedaan.
De vraag is dus of jullie relatie wel gelijkwaardig is. Of jij dezelfde vrijheden geniet als zij. Of zij hetzelfde respect kan opbrengen voor jou als jij voor haar. In hoeverre jullie er voor elkaar zijn; is dat in balans...
Leg dit voorval iig bij de therapeut op tafel. Als het ongelijkwaardig blijft en zelfs erger wordt dan maakt dat alleen maar duidelijker dat je vrouw haar eigen agenda heeft en jij daar niet of in mindere mate op voorkomt. Als dat duidelijk voor je is, dan is er niks meer te halen en ook niks meer te redden.
In dat laatste geval zul je dan voor jezelf moeten kiezen en haar los laten en je eigen weg weer gaan. Dat lijkt eng en heavy maar is in the end wel het beste wat je (in dat geval!) kunt doen.
Kijk naar tekenen of je angstig en onzeker van je partner wordt, of je het gevoel hebt op eieren te moeten lopen, of zij jou devalueert, dat zij jou laat voelen dat je tekort schiet. Dat zijn allemaal 'red flags' die aangeven dat je in een toxische relatie zit waar niemand, maar dan ook niemand gelukkig in kan worden en waar je ook niets, maar dan ook niets te zoeken hebt.
Als je dat soort zaken aankaart en iemand is niet bereid verantwoordelijkheid te nemen...... run like hell.Me> 2 jaar geleden -
Wegwezen en de eer aan jezelf houden. Let altijd op de 3 a's; yoga, collega en...
Anoniem> 2 jaar geleden -
Ieder mens is verantwoordelijk voor zijn eigen gevoelens en ook voor het voelen van zijn geluk.
Wat verlang je van haar?
Dat zegt veel over wat jezelf mist in de relatie met jezelf.
Je mag je gevoelens de ruimte geven.En alleen jij kunt jezelf helen.Het heeft niets met haar van doen.
liefde betekend elkaar niet nodig hebben om in je eigen behoeften te voldoen. liefde betekend delen.jeanny> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Ga jij ook doen wat je leuk vind. Kijken hoe zij daarop reageert.
Anoniem> 2 jaar geleden
-
-
Ik voel vanalles (Verhaal 61)
Hallo allemaal,
Sinds 2 weken ervaar ik.weer erge stress klachten :-(
Achteraf gezien begon dit al eerder, spierpijn in benen, knieeen, moe, snel geprikkeld, hartoverslagen noem het maar op.
Wij hebben 5 iui rondes gehad (vruchtbaarheidsbehandelingen) tot nu zonder resultaat. Ik twijfelde heel erg om.door te gaan en te lang gewacht om dit kenbaar te maken bij mijn man.
Gelukkig zijn we er beide overeens dat het goed geweest is en we het houden bij onze dochters uit ons beide vorig huwelijk.
In die tussen tijd bij de huisarts geweest en nu komende dinsdag krijg ik een holter voor 3 dagen.
Vorige week zijn we op vakantie gegaan, waar ik me totaal slecht begon te voelen, ik heb altijd heimwee dus dacht dat het daarvan kwam. Hartoverslagen, moe, nergens zin in, huilen ect.
21 juli belde mn vader want onze hond bleef daar logeren totdat wij wij terug van vakantie kwamen.
Hij belt normaal nooit zomaar, hij gaf aan dat het niet goed met onze hond ging.
Meteen onze spullen gepakt en naar huis gegaan, om 10u in de avond met 2 kinderen.
Voelde dat het niet goed was.. ( ook de hond had last van heimwee als wij er niet waren)
Onze hond is 12.5j en heeft al jaren last van tumortjes en nierfalen.
Toen we thuis kwamen was ze zo blij, gelukkig wonen we naast mn vader dus waren zo thuis.
Samen met mn man op de bank geslapen omdat de hond zo onrustig was.
Helaas de dag erna hebben we haar moeten laten inslapen.
Sinds dien ben ik mezelf niet meer, angstig, hartoverslagen in de avond, geen eetlust en diarree in de ochtend, constant zenuwachtig
Holter is uitgesteld naar nu komende dinsdag dus ben benieuwd.
Ben zo bang dat ik me niet meer goed ga voelen.
Slik wel door de dag valeriaan tabletjes dat helpt enigszins.
Citalopram 10mg heb ik al jaren, ik.heb deze klachten vroeger ook al eens gehad maar erger. Ook.door een keuze waar ik op een gegeven moment niet meer achter stond. ( had met mijm exman een appartement gekocht) gelukkig hier wel nog onderuit kunnen komen.
Heeft iemand misschien tips voor mijn klachtenIk voel vanalles> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Ik herken je verhaal. Alleen heb ik het nooit eerder op deze manier gehad. Ik heb meer moeite hetbte accepteren dus uit het niet zo goed. Maar als ik praat mrt mensen lucht het wel op. De luisterlijn bv.
Het is rouw.. dat mag er zijn. Al zegt een stemmetje in me 'liever niet'.marjon> 2 jaar geleden
-
Ik kon me overal druk om maken (Verhaal 7)
Ik kon me overal druk om maken; bij alles wat er te gebeuren stond kon ik een rampenscenario bedenken. En dat voelde ook alsof dat zeker zou gaan gebeuren; anders zou ik dat toch niet zo bedenken?
Vast een goede reden om me druk te maken.. Tot ik hier met een therapeut over sprak, die me duidelijk maakte dat ik simpelweg een grote fantasie heb. Het feit dat ik iets kan verzinnen betekent niet automatisch dat ik er ook bang voor hoef te zijn.
Sindsdien ben ik minder snel bang, en kan ik zelfs vaak genieten van mijn creatieve brein.
D.> 2 jaar geleden-
Dank je wel D. voor jouw reactie.
Bij mij komt tekst nu hard binnen. Ik heb behoefte aan
subtielere tekst. Ik snap wel wat je schrijft en ik heb
daar misschien wel baat bij.
Vriendelijke groet, JokeJose> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Leuk zeg!!! Wat bedoel je eigenlijk, Joke? Mij niet helemaal duidelijk.
Gerda> 2 jaar geleden
-
-
Angstig dat ik baarmoederhalskanker heb (Verhaal 43)
Ik ben sinds kort erg angstig dat ik baarmoederhalskanker heb. Ik ben bekend met PCOS(hormoon schommelingen) maar om het uit te sluiten heb een zelf test laten doen maar nu moet ik 4 weken wachten voor de uitslag en ik weet niet eens of ik de uitslag wil zien. Als het HPV positief is dan betekend het dat ik me verder moet laten testen met een uitstrijkje en dat betekend ook dan dat de HPV er al 10 jaar zit want ik ben niet van partner veranderd afgelopen 11 jaar dus dan maak ik me gedachten nog gekker en denk ik dit is het einde. Verder voel ik me gezond maar kan zo niet meer slapen en continue angst aanvallen en nerveus zijn. Ik zit er zelfs aan te denken om de uitslag niet te openen en gewoon vertrouwen op me lichaam!!! Kan iemand mij adviseren of kalmeren aub?Ranya> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Hoe is je uitslag? Sorry voor de late reactie. Lees het nu pas. Als je zo lang dezelfde partner hebt zal de kans minimaal zijn
Aida> 2 jaar geleden
-
Paniek om hier alleen te zijn (Verhaal 55)
Ik zou graag raad willen.
Wij zijn sinds kort verhuisd naar Spanje en dat is helemaal leuk.
Nu is mijn man voor zn werk een paar weken naar een ander land en aangezien we hier pas een paar weken wonen heb ik best wat paniek om hier alleen te zijn.
Weet iemand wat te doen?Anne> 2 jaar geleden -
Hoe kan ik hiermee omgaan? (Verhaal 52)
Goede avond,
Ik zal mijn gezin even kort beschrijven.
mijn moeder heeft 9 jaar geleden een man leren kennen en er mee getrouwd. Hij heeft 2 dochters, 1 van 25j (dezelfde leeftijd als mij) en 1 van 16j.
Mijn moeder is super gelukkig met mijn stiefvader en ik ben daar heel tevreden mee, alleen zorgt men jongere stiefzus voor problemen sinds ze begonnen is met puberen.
Situatie
Mijn stiefzusje van 16j leerde verkeerde vriendinnen kennen en jonges die haar leerde roken, jointjes smoren en al op vroege leeftijd seksueel contact lieten krijgen. terwijl ze er zelf nog niet klaar voor was...
ze loog veel over bepaalde zaken zoals dat roken ( terwijl men stiefvader en moeder ook rookte), terwijl ze het wel erg vinden dat ze dat beginnen doen is maar daar geen probleem van maken. Haar moeders (slechte) thuissituatie. Over die joint weten ze tot de dag van vandaag nog niks zeker over.
Maar het ergste is dat ze begonnen is met stoken tussen mijn moeder en stiefvader. Ze hebben haar ervoor aangepakt, maar nu durft ze helemaal niks meer zeggen over haar leven en krijgt men moeder daar de schuld van...
Ik ben bang, als het zo voort gaat dat ze gaan scheiden.
Ik luister naar mijn moeders verhalen en de verhalen van mijn stiefvader, maar ik weet niet goed hoe ik ze kan helpen...
Ik heb zelf al voorgesteld of ze als gezin eens met elkaar kunnen praten zodat alle zorgen nog eens op tafel word gelegt en zo men stiefzusje misschien opener kan worden naar mijn moeder toe en mijn moeder haar terug kan vertrouwen...
Kan iemand mij misschien helpen hoe ik hen kan helpen of er mee kan omgaan? Ik ben echt bang voor hun relatie. Ik zie mijn stiefvader ook zo goed als mijn eigen vaderSilke> 2 jaar geleden -
Angst om fouten te maken (Verhaal 11)
Mijn stress kwam en komt nog steeds wel eens voort uit angst om fouten te maken. Op school was ik bang om fouten te maken in opdrachten die ik moest doen.
Op werk was ik bang om fouten te maken in memo's. In relatie met vrienden, kennissen en collega's was ik bang iets verkeerds te zeggen. Daarnaast werd ik gekweld door schuldgevoelens, de angst om tekort te schieten.
Een jaar geleden ben ik in therapie gegaan bij Lies en zij heeft mij geholpen om inzicht te krijgen in mijn faalangst en de middelen in handen gegeven om daar vanaf te komen. Zij heeft mij de criticus in mijzelf leren zien. Deze criticus stond constant aan de zijlijn mij te vertellen wat ik allemal fout deed.
Zij heeft mij geholpen in dialoog te treden met deze interne criticus en zij heeft mij geleerd een nieuw verbond te sluiten met deze interne criticus. In plaats dat deze mij bekritiseert, is mijn interne criticus verworden tot een coach die mij moed en vertrouwen in spreekt.Angst om fouten te maken> 2 jaar geleden-
Mag ik Lies nummer?
Polio> 2 jaar geleden -
Er bestaat inderdaad een boek over de innerlijke criticus.
Ik ben toen ook de innerlijke dialoog aan gegaan met deze criticus die nogal heftig kon zijn.
Ik merkte dat dit bij mij niet hielp.
Ik ben gaan accepteren dat hij er mag zijn. Wetend dat hij zich heel bang en machteloos voelt.
Ik weet dat je schaduwkanten er ook mogen zijn en dat er altijd iets moois in te vinden is als je ze liefde stuurt en ze laat weten dat ze er mogen zijn. Vervolgens transformeren ze.
jeanny 2 december 2022jeanny> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Oh wat fijn dit even te lezen als lotgenoot. Ik zie het allemaal niet meer zitten omdat ik een fout heb gemaakt jegens een contractverlenging bij een collega. Toen ik overspoeld werd door angst en schuld zocht ik met man en macht hulp. Deze psycholoog zei na 1 keer " joh, stuur je spijtmail gewoon ' . En nu...nu zie ik het leven helemaal niet meer zitten. Die tweede fout rakelede misschien wel oude wonden open en of erger...ik heb geen controlle...Bang dat ik mijn hele leven moet boeten...hoe doe ik dat? Dit is geen leven...en ik heb gewoon een gezin...
Jo> 2 jaar geleden
-