Angsten - forum lotgenoten

Jij hebt denk ik , hypochondrie. Dit heb ik zelf ook. Als je maar wat voelt bv keelpijn, bultje, maagpijn , denk ik oh ik heb kanker. Dan ga ik naar de huisarts en die kijkt en onderzoekt het probleem en zegt dat het niks is en dat geloof ik ook. Maar door de spanning krijg ik weer maagpijn en ben ik weer bang voor maagkanker . En zo blijf je bezig met steeds een nieuwe klacht.

Hanny
Zou graag met je willen bellen hierover.
Mag ik je nr?
Gr marjan. Ook hypochonder 😪

Sterkte lieve mensen. Hoop dat het al beter met jullie
gaat. Fijne dag Hanny en Marjan

Heel lastige wanneer je steeds ouder wordt om van ‘verkeerd’ gedrag af te komen. Veel succes, je stoornis is je overkomen. Wees niet boos op jezelf, maar probeer het met mini stapjes toch aan te pakken. Je kan het!

Eens ben je slachtoffer geweest.En dit moet erg pijnlijk voor je zijn geweest. Momenteel kies je ervoor om deze rol voort te zetten.
neem hiervoor je verantwoordelijkheid. jij bent nu diegene die liefde en erkenning kan geven aan jezelf. dat je die liefde en erkenning niet hebt gekregen toen je kind was pijnlijk.Accepteer dat. maak je niet afhankelijk van anderen om iets waar jij nu voor dient te zorgen. neem je macht terug en ga zorgen voor jezelf.

Ja ik herken je verhaal heel erg goed.
Ik loop ook vaak te piekeren over van alles...
of het huis wel schoon genoeg is.. of mensen me wel aardig vinden,of ik het allemaal wel goed doe.

Bij mij persoonlijk denk ik dat het komt doordat ik ben opgegroeid met weinig complimentjes en bevestiging.
Ook in mijn jongere leven heb ik veel negatieve gebeurtenissen meegemaakt waardoor ik erg onzeker ben geworden.
Misschien is het bij jou ook wel iets uit je jeugd? Ook het in bed blijven liggen herken ik heel erg.
In bed voel je je veilig en je bent bang dat er die dag van alles weer op je af komt.

Ik herken dit ook heel erg goed. Het is zo vermoeiend! Ik ben er quasi zeker van dat dit bij mij komt door mijn jeugdjaren in combinatie met ingrijpende gebeurtenissen als volwassene. Elke dag voelt als een strijd, het heeft me zelfs tot bij de psycholoog gebracht. Alleen vrees ik dat dat niet genoeg gaat zijn mits ik mij ook zo ontzettend eenzaam/onbegrepen/onzeker en angstig voel.
Ik loop hier al jaren mee rond en ga steeds werken maar het is zo ontzettend uitputtend allemaal, ik hoop op betere tijden want momenteel is mijn hoofd een zeer donkere plek 😕

Je angst komt voort uit machteloosheid. Je hebt het gevoel dat dingen je overkomen i.p.v dat je wel degelijk invloed hebt.
Door de gebeurtenissen die je in je leven hebt meegemaakt te accepteren en te voelen dat het niet jouw schuld is,zul je voelen dat je in je kracht gaat staan.Het kan zijn dat je de pijn zult gaan voelen.Ben hier dankbaar voor en maak ruimte om je verdriet te uiten.Het mag er zijn en jij mag er zijn.Het was niet jouw schuld.Al had je het allemaal perfect gedaan.

Gewoon lekker thuisblijven vrouwke

Super bedankt voor je tip en je geeft me moed: ik heb een eetstoornis, maar als ik goed eet en sport gaat het ook zoveel beter, mentaal ook, hoe moeilijk ook dan vooral, maar ik houd zo van sport en hoop dat ik mezelf nog kan redden.
Zonder psychologische hulp, want dat hielp niet, ik voelde me nooit begrepen in de kern en dat haalde me nog meer down en moet het dan maar alleen aangaan.

Dank je wel en voor jou alle guts gewenst ook op evt. mindere dagen, dan ben je meestal, als je zoveel sport, ook gewoon moe en moet je rusten, dat is voor mij dan moeilijk, maar hopelijk lukt heb jij daar evenwicht in.

Wat ben ik zo blij dat ik je reactie heb kunnen lezen, momenteel bevindt ik exact in de zelfde situatie. Na drie verschillende cardiologen gezien te hebben denk ik nog steeds dat ik iets aan mijn hart heb. Alle soorten testen gedaan en niks slechts gelukkig.

Soms heb ik het idee dat ik beter een hartaanval kan krijgen zodat het allemaal over en uit is. Wordt zo moei van mij zelf dat ik uitgeput raakt.

Jij weet echt veel van eten en bewegen! Fantastisch gewoon! En dan nog tipjes en truckjes ook?! Volgens mij kun jij niet ziek worden. Ik wil absoluut niet betweterig doen oid. Maar jij bent echt geweldig

ik heb ook angstaanvallen dit bellemert my kan dan niet gaan werken ik weet wat het is je bent niet alleen lieve meid

Ik maak precies hetzelfde mee als jij.

Ik weet het soms ook echt niet meer.

Constant die pijn op de borst, brandend, stekend, drukkend en het straalt vaak uit naar arm, oksel, rug of nek. Ik kreeg zelfs diclofenac tegen pijn en ontsteking, omdat mijn huisarts het vermoeden had dat het een ontsteking is, maar de pillen hebben geen wonderen gedaan. Vrijdag as een afspraak bij de cardioloog voor een holter, maar volgens de huisarts is er niks mis met mijn hart, ze hebben in het ziekenhuis ook verschillende onderzoeken gedaan en alles is oke. Maar de pijn gaat niet weg, en ik heb alles maar dan echt alles al geprobeerd...

Hoe gaat het nu met jou?

Groetjes Ewii 26.01.2021

Hi,

Ik weet waar je doorheen gaat, omdat ik dit zelf ook heb/mee bezig ben. Paniekaanvallen, klachten als benauwdheid en steken rondom je borst. Ik heb zelf ook mijn hart laten checken enz.
Vervelend dat je ouders je niet meer geloven, maar geloof mij. Wat jij hebt komt vaker voor. Het is echt niet gek.
Ik zou zelf aanraden om naar een psychosomatische therapeut te gaan. (Als dat kan)
ik praat nu voor mijn eigen situatie, misschien heb je er iets aan. Het werd bij mij ook een cirkel qua klachten.
Vb. Lichamelijke klachten (benauwdheid/pijn rondom borst) gaven mij angstige gedachtes, dit geeft een verhoging van het stresshormoon. Hierdoor krijg je automatisch weer lichamelijke klachten (benauwdheid/pijn rondom borst) en zo verder..
Een psychosomatische therapeut kan daar bij helpen.

Ik ben zelf ook 20. Als je het er een keer over wil hebben kan dat. Dan geef ik mijn contactgegevens. Hopelijk heb je er wat aan en weet dat je hier niet alleen voor staat,

Hi,

You are not alone. Je verhaal klinkt herkenbaar. Ook over het ademhalen en naar de fysio worden gestuurd. Daar zit het “probleem” niet. Wat ik je kan aanraden is te onderzoeken wanneer het voor het eerst gebeurde en wat de trigger is geweest van het ontstaan van je angst. Kan je terug herleiden wanneer je voor het eerst lichte angst gevoelens?

Zekers, simpel volk krijgt hier meermaals mee te maken

Je bent wel een makkelijke prater

Wauw, ik herken dit heel erg! Wist ook niet dat er een naam voor was. Als je er achter komt hoe je hiermee om kunt gaan, hou ik me aanbevolen voor de tips!

Mwah

Wat een prachtig verhaal….ik hoop dat het goed met u gaat !
Ik heb ook veel angst in mijn hoofd en durf niet meer naar buiten
Daarom zou ik graag hulp willen, dit is geen leven zo !!

Lieve Groetjes en veel sterkte !!

Hoi ik heb ook last van paniekaanvallen ik ben opgenomen geweest .heb ik medicijnen gehad venlafaxine hielpen niet nu weer andere medicijnen fluvoaxemine in opbouw weer zo ziek en angst dit is inderdaad geen leven ik hoop ook dat het beter gaat worden als de medicijnen gaan helpen … grt diny

Ik ken dat van een kennis van mij. Diegene heeft hulp gezocht en het gaat al beter. Een goede tip. Omarm jouw angst en ga met een vertrouwenspersoon gewoon een stuk rijden. Laat het gebeuren. Ben je bang dat je een ongeluk veroorzaakt dan zou je dat een keer met een lesauto kunnen

Dag buren,

Ik ben de nieuwe buurvrouw en ik kies er op deze manier voor om met jullie kennis te maken. Dit doe ik omdat ik iemand ben die heel veel behoefte heeft aan persoonlijke ruimte. Ik ben dus niet iemand die zelf contact zoekt en voel me dus ook fijner en meer op mijn gemak als ik echt helemaal op mezelf ben.

En na er goed over nagedacht te hebben vond ik het uiteindelijk een goed idee om dit op deze wijze met jullie te delen zodat jullie ook begrijpen dat ik in het dagelijks contact dus zeg maar afstand houd, graag op mezelf blijf en het dus niks met jullie te maken heeft.

Om duidelijk te maken dat mijn intenties wel ok zijn, heb ik voor jullie bijgaand wel een doosje bonbons. Ik hoop dat jullie mijn keuze kunnen accepteren en respecteren en het niet persoonlijk opvatten, want dat is absoluut niet nodig; het is echt mijn ding dus.

Met vriendeijke groet en geniet van de bonbons!

de buurvrouw

Anna,

Ik lees jou, herken jou, voel jou.
Er is niks mis met jou. Ik denk te weten dat je bent getraumatiseerd. En dat is heel jammer en verdrietig. Je bent nog jong en je kan hier vast over heen komen met de juiste hulp.
EMDR heeft mij een heel eind op weg geholpen om mijn trauma's te verwerken en mezelf weer terug te vinden. Helaas was ik al voorbij 30 toen ik hier mee begon. Maar hé, beter laat dan nooit en ik ben nog steeds dankbaar hiervoor.
Ook heb ik ooit tijdens een lange depressieve periode, last van stemmen gehad. Vermoedelijk was ik psychotisch depressief en ook dit kan echt waar weer weggaan.
Je bent 16 en hoopt dat iemand je kan helpen, maar je moet het vooral zelf doen. Zo is het nu gewoon eenmaal. En dat moet je ook willen. Immers, jij staat met jezelf op en jij moet de hele dag dag met jezelf omgaan. Hoe fijn zou het zijn als je dan ook een beetje met jezelf kan opschieten, kan ontspannen en genieten. Met jezelf helpen bedoel ik dus vooral dat je door moet gaan met hulp zoeken. Gun t jezelf, want je bent het waard. Ik wou je als tip ook nog mee geven, ga vooral wel naar een klein praktijk en niet naar een grote instelling

Wat erg voor jou om dit allemaal te moeten meemaken ..Ik hoop zo dat je snel iemand vindt die jou kan helpen want je verdient beter dan dat! Ik duim voor jou!

Ik heb ook angst om te spreken voor een groep mensen maar voor mij werkt het volgende trucje: ik kijk over de mensen heen .. Misschien helpt dit voor jou ook? En uiteindelijk is wat je zegt op zo'n moment het belangrijkste en niet hoe. Veel sterkte!

Ik herken het zo. Zoek alsjeblieft contact!!!!!!!!!!!

xxxxx@xxxxxxxxxx

(redactie: Helaas doen we i.v.m. de nieuwe privacywetgeving avg identificeerbare persoonsgegevens zoals telefoonnummers en mailadressen verwijderen). 

Ik weet niet wanneer je dit hebt geschreven, maar ik kwam een tijdje terug een website tegen, de adf stichting. Deze stichting richt zich m.n. op mensen met angstklachten. Ik hoop dat je er iets aan hebt. Ik weet uit ervaring hoe vervelend het kan zijn. Maar weet ook uit ervaring dat het mogelijk is om er minder last van te hebben. Door therapie.

Heel veel succes en sterkte!!

Liefs Leone

Kan er ook over spreken helaas. Heb wel geen eetproblemen ofzo. Maar omwille onzekerheid en gebrek aan zelfvertrouwen, angst dat telkens boven komt. Heel lastig om mee te leven idd. Elke dag weer. Als ik sport helpt het wel en voel ik me wat beter.

Oh kan veel vertellen hierover.

Wanneer heb je dit geplaatst is dit recent? Wie leest dit allemaal?

Heel herkenbaar. Jammer dat je nergens kunt zien wanneer iets geplaatst is.
Helaas heb ik geen tips.
Ze zeggen vaak...gewoon doen, maar dat is zo gemakkelijk gezegd.

Succes en sterkte,
A

Hallo Joost, hoe gaat het met jou? Heb jij misschien een Burnout?

Hallo Ewil, miss heel raar, maar kan het zijn dat je middenrif verkrampt? Ik heb het al heel lang en wat mij help is om bruiswater te drinken, zodat ik hard kan boeren...
Sterkte met je zoektocht!

Hier herken ik me in. Vorig jaar heb ik een tijd online school gehad. Ik merkte dat ik zoveel energie over had vergeleken met nu ik weer naar school ga(examenklassen gaan wel naar school).

Afgelopen week had ik pijn op mijn borst en daardoor paniek. Mijn Lorazepam was op waardoor nog meer paniek. Ook ik heb een ambulance gebeld. Geweldig zo rustig als deze mensen blijven in tegenstelling tot de arts van de huisartsenpost die olie op het vuur gooide. Ik slik een hogere dosering Lorazepam en dat voorkomt meestal een heftige aanval. Artsen schrijven dit echter niet graag voor maar de dagen zijn daardoor dragelijker. SSRI’s hebben mij nooit geholpen. Overigens ben ik in het verleden vaak bij een cardioloog geweest, altijd alles normaal. Ben toen gaan sporten en kreeg daardoor meer vertrouwen in mijn hart. Maar veel succes. Je bent vast HARTstikke gezond!

Hier iemand die zich herkend :). Wat zijn je angsten precies

Hoi Bas,

Ik denk dat het altijd afhangt van de persoon en zijn gedrag hoe goed hij/zij kinderen zelfstandig kan opvoeden of hoe het loopt in een omgangsregeling. Dat geldt voor mensen zonder en met autisme ;-) Ik ken psychisch heel gezonde mensen die niks bakken van de opvoeding en ik ken autisten die dat heel goed doen met hun kinderen.
De vraag is dus: wat voor een persoon ben jij met je autisme en hoe gedraag jij je? Wat zijn dan je zwakke kanten? En hoe is dat dan voor de kinderen die jij gaat opvoeden? Helemaal alleen kan je dat antwoord niet geven, want ja, iedereen heeft zo zijn blinde vlekken. Je moet er dus iemand bij halen die jou goed kent en inzicht in de situatie kan krijgen om er iets over te zeggen. Dat helpt.
Aangezien jij om ongezouten meningen vraagt op een forum, denk ik dat jij je wel aardig gaat redden in die opvoeding ;-))
Belangrijk is dat jij beseft dat je zeker ergens de plank gaat misslaan, iets emotioneels over het hoofd zal zien, ergens niet tegemoet gaat komen aan de behoefte van het kind. Dat is niet te voorkomen. Hoe ga je dat oplossen of ondervangen? Die vraag is voor jou de belangrijkste om te beantwoorden.
Ik ben niet de allergeduldigste vrouw op de wereld. In de opvoeding van mijn dochter had ik geen geduld om haar te leren rolschaatsen. Zij werd om de haverklap driftig en daar kon ik niet tegen. Ik liet haar eerst alleen modderen langs een muur, maar zag dat het haar teveel frustreerde. Daarna heb ik mijn moeder gebeld, die vele malen geduldiger is als ik, en zij heeft mijn dochter leren rolschaatsen. Ik keek ernaar vanaf een afstandje en kon er toen erg van genieten. Kunst is dus om gedrag van het kind te zien, het de kans te geven om in contact met anderen te komen en dan van die te krijgen wat het nodig heeft. Of zelf het contact zoeken voor het kind als je ziet dat het misschien nodig is of gewoon regelmatig contact met anderen hebben zodat het kind zelf iemand anders kan inschakelen. Kinderen kunnen heel goed ervoor zorgen dat ze krijgen wat ze nodig hebben, zolang jij er maar voor zorgt dat er anderen in de buurt zijn om dat te kunnen doen. Je hoeft het ook niet alleen te doen of helemaal alleen te kunnen. Niemand kan dat.
Je staat er duidelijk bewust bij stil, dus dat zegt mij dat je open staat om te leren. Dat is nou precies wat alle goede ouders doen. Ik heb vertrouwen in je .

Ook ik ben alleenstaande mama van een zoontje van 10 maanden en heb een beetje het zelfde verhaal.. alleen ik kan me der dan ook overal druk om maken de hele dag door over de gekste ziekste dingen die er wel niet zou kunnen gebeuren wat natuurlijk nooit zou kunnen gebeuren maar toch je word er niet goed van..

Ik herken me in je piekerstoornis en je verhaal. Ik had er ook voor gekozen geen kinderen te nemen vanwege o.a. deze reden. Het is een vreemde stoornis. Oefeningen als meditatie en oefeningen om te aarden kunnen je uit je hoofd halen. Als je gevoel over jezelf fijn wordt straal je dat uit naar je omgeving en wellicht toekomstige kinderen. Veel succes met leren jezelf leuk te vinden!

Waar heb dit gehad...

Ik ben ook doodsbang voor de tandarts ik moet alles laten trekken maar durf niet ik krijg dan hartkloppingen.

Ik ken dit. Schrijf op. Ik mag er zijn. Steeds lezen druk bijje weghalen. Acceptatie jij bent zoals je bent. Succes.

Wat vervelend om te horen Carline.

Die psychotherapeut klinkt ook erg onprofessioneel, dat hij naar jou een boze uitbarsting heeft. Dat is zijn rol helemaal niet.

Via mijn werk heb ik ervaring en contact met heel veel cliënten en therapeuten, maar zoiets heb ik nog nooit gehoord.

Ik hoop dat je bij zijn beroepsvereniging een klacht hebt ingediend over hem.

Verder hoop ik dat je je inmiddels beter voelt (al dan niet met hulp van een andere therapeut of psycholoog)

Ik had dat vijf jaar geleden, iemand die ff mijn gehoorapparaat zou afstellen,was mijn derde apparaat .
Ik wilde telkens uitleggen wat ik hoorde ding werkten echt niet,
Hij hield me zo voor de gek, ik hoorde bepaalde vervorming deed ie een geit na,
Ik werd zo bang van geluiden en kreeg zware tinnitus telkens als ik het gehoorapparaat in doe krijg ik heel veel angst,
Geluiden zijn niet meer als voorheen.
Ik heb apparaat nodig helaas

Hoi wat vervelend om te horen dat ze je niet goed hebben geholpen .Ik denk vaak dat opgeleide mensen wel heel slim zijn...
Maar van jouw verhaal hoor ik dat ze niet goed naar jou hebben geluisterd. Wat zijn jouw behoeftes ,wat heb je nodig om verder te kunnen? Ik hoop dat je ergens terecht kan misschien bij een psycholoog om de oorzaak te achterhalen achter jouw angsten en dat ze jou echt steun en hulp kan geven.

Hoi lissi Ik heb ook angststoornissen,
Ook veel begeleiding wat niet hielp, en idd veel pillen waar ik dan ook weer angstig van word.
Op het moment dat de angst komt door mijn gedachten komt er een hele film voorbij.
Ik ga overgeven de hele avond ,
Mbr helpt bij mij niet voor trauma omdat ik dan duizelig word
Weet jij wel waar je angst vandaan komt, en ga je dan ook overgeven .
Mss hebben we wat aan elkaar .
Groetjes wendy

Hoi Lissie,heb je buiten de inrichting nog ook hulp gehad van hulpverleners,en wat is jou angst waar ben je bang voor?

groetjes app