Lotgenoten liefdesverdriet
Heb je liefdesverdriet?
Voor veel mensen lucht het op als ze hun verhaal opschrijven en delen.
- Je kunt hier je hart luchten.
- Je kunt de verhalen van lotgenoten lezen.
- Je kunt reageren op de ervaringen van lotgenoten.
Meer ondersteuning nodig?
Ontdek hier de verhalen van andere mensen met liefdesverdriet en deel jouw eigen verhaal.
Deel je verhaal
-
Emotionele afaire (Verhaal 49)
Ik had 1 jaar relatie met mijn ex-vriendin. Ik ben zelf ook een vrouw en dit was voor ons beide de eerste relatie met iemand van hetzelfde geslacht. We waren super verliefd op elkaar en de tot 11 maanden gingen we ontzettend goed. Toen begon ze steeds meer aandacht te besteden aan een vriendin van haar. Diepe gesprekken tot diep in de nacht, flirterig gedrag naar elkaar, uren niets van zich laten weten als ze met haar was en juist continu op haar telefoon zitten (contact met die vriendin) als wij samen waren, ook op intieme momenten waarop je überhaupt niet aan je telefoon zou moeten zitten.
Ik heb haar al vanaf het begin laten weten dat ik het super fijn vond dat ze zo goed bevriend waren, maar dat het me wel onzeker maakte. Het voelde alsof ik langzaam werd vervangen. Mijn ex-vriendin reageerde hier altijd op dat ik niet vervangen werd en dat het puur vriendschappelijk was.
Toch merkte ik dat mijn ex-vriendin steeds vaker liever met die andere vriendin was dan met mij. Liever haar aandacht en tijd aan die vriendin gaf dan in onze relatie stak. De diepe band die je (naar mijn mening) met je partner opbouwt was ze met haar aan het opbouwen, ten koste van mij.
Ik reageerde hier jaloers op en het had een negatief effect op onze relatie. Ik heb erg vaak aangegeven dat ik me er niet comfortabel bij voelde en dat het voelde alsof ze mij steeds meer aan de kant zette voor haar. Ik kreeg altijd mooie praatjes en excuses, maar er veranderde niets in het gedrag. Mijn grens werd keer op keer overschreden en ik liet het steeds toe om haar tevreden te houden. Ze gaf me het gevoel dat ik een blok aan haar been was wat ze af en toe uit verplichting ook nog even aandacht moest geven.
Niet veel later beëindigde mijn ex de relatie omdat haar gevoelens weg waren (twee weken daarvoor zei ze nog dat ik haar hele toekomst was). Ze gaf aan dat alle botsingen er voor hadden gezorgd dat haar gevoelens afnamen. Ze gaf aan dat ik haar niet vertrouwde.
Ze zijn nu nog steeds heel close en alleen maar met elkaar bezig (nog steeds 'vriendschappelijk'. Telkens als ik hun samen zie is het een confrontatie van hoe makkelijk ik ben vervangen. Hoe makkelijk de 'unieke' band die wij hadden, te vinden was in iemand anders, ongeacht dat het mij kapot zou maken.
Het is nu 3 maanden geleden en ik voel elke dag een enorme pijn. Mijn eigenwaarde is enorm aangetast. Bij een fysieke affaire heb je een heel duidelijk verhaal waarom iemand je heeft gekwetst. Ik merk dat ik het lastig vind om uit te leggen aan vriendinnen waarom dit me zo'n pijn doet. Dit is echt een gevalletje 'je moet het zelf voelen om te snappen'. Ik voel me dus ook heel eenzaam omdat ik niet het gevoel heeft dat iemand snapt wat voor impact het heeft als jouw persoon ineens haar aandacht verplaatst naar een ander en jou achter laat.
Mijn gevoelens voor haar zijn zo goed als weg, maar toch denk ik nog elke dag aan haar, ondanks hoe ze me heeft achtergelaten.Anoniem27-04-2024- Alle reacties weergeven...
-
Hallo Anoniem,
sommige dingen uit je verhaal zijn voor mij wel herkenbaar. Ik weet niet hoe de situatie nu met je is, ik hoop dat het beter met je gaat. Ik wil toch mijn verhaal met je delen.
Ik heb 4 jaar een relatie met een vrouw gehad, waarvan de eerste 1,5 jaar als partner en daarna als goede vriendin. Omdat ik het een paar keer uit- en aanmaakte als partner, raakte ze het vertrouwen erdoor kwijt. Mijn twijfelend gedrag (ben ik eerlijk in) brak haar, en ze kon een partnerschap niet meer aan. En dat begreep ik. We bleven met elkaar omgaan, maar zonder fysieke intimiteit. En dat ging goed. Zij wilde echter weer een partnerrelatie, en stond hier ook voor open. Ik maakte me er geen zorgen over, omdat ik wist dat er nog altijd gevoelens voor elkaar waren.
Maar nu heeft ze vorige maand een vrouw leren kennen op een dansfeest. Ze hielden contact, en spraken ook met elkaar af. Ze heeft toen tegen mij gezegd dat ze het met die vrouw wilde proberen, maar mij ook in haar leven wilde houden als goede vriendin. Omdat we veel gezamenlijke interesses hebben, en elkaar ook goed kennen.
Ik besef nu pas wat een enorme impact dit op mij heeft. Ik heb wel ooit tegen haar gezegd dat, mocht ze een relatie krijgen, ik geen gewone vriendin meer kon zijn. Dat ik dan het contact met haar zou verbreken, omdat ik het niet aan zou kunnen.
Maar ik merk dat dit mij grote moeite kost. Ik wil haar niet kwijt in mijn leven, maar zie met lede ogen aan hoe die vrouw steeds meer ruimte krijgt bij haar. En het doet ontzettend veel pijn. Ik heb nog moeite gedaan om het weer goed te krijgen, maar ze kan en wil het niet meer. Ik ben toen helemaal ingestort. Ben mijzelf kwijtgeraakt, ging volkomen in mezelf zitten.
Ik begrijp het goed waarom ze deze stap heeft gezet. Dat het aan mij te wijten is. Maar de pijn en het verdriet overheersen nog steeds.
Ik eet slecht, slaap slecht, huilbuien, pieker heel veel..
Ik heb me daarom voor hulp aangemeld. Omdat ik het alleen verwerken niet aankan.
Dankjewel voor het lezen..Poppy05-12-2025
-
Relatie breuk (Verhaal 85)
Ik ben al bijna 1 j geleden de liefde van mijn leven verloren na een relatie van 5j omdat zij wou ontdekken of ze zich kon verbeteren in het leven dat is iets dat aan mij blijft knagen de manier waarop ik behandeld ben geweest van de ene op de andere dag beteken je niets meer voor die persoon terwijl je alleen maar het beste wou voor haar langs een kant ben ik blij dat ik niet verder hoef in mijn leven wetende dat iemand zo kan veranderen maar terwijl mis ik enorm al de herinneringen die wij samen hebben meegemaakt ondanks alles wat ze mij heeft aangedaan blijf ik constant aan het positieve van onze relatie terugdenken daarom ook denk ik dat het maar niet lukt voor het los te laten . Iemand tips voor het te kunnen loslaten het verleden ?DCB09-11-2025 -
Verliefd op collega, niet wederzijds maar wel goede vrienden. (Verhaal 84)
Ik heb wellicht een apart verhaal. Mijn vrouwelijke collega en ik konden erg goed met elkaar op schieten. Zij heeft een vriend en een kind maar zij zocht in het begin veel contact met mij. Ik ben hier in mee gegaan en het contact werd steeds meer en spraken steeds vaker af tot een gegeven moment het een paar keer per week was en ik werd continue gebeld en geappt alles deelden we. zij loog over onze afspraakjes tegen haar vriend. Er is niks gebeurd tussen ons.
Ik heb haar na een jaar verteld dat ik haar wel leuk vind maar respect heb voor haar relatie maar als ze vrijgezel was ik het wel zou weten. Ons contact werd daarom niet minder. Laatst heeft haar vriend ons gezien en sinds dien spreken we minder af tot bijna niet en appt mij niet wanneer hij thuis is ( wat ik begrijp en respect voor heb ) maar wat ik ook merk is dat zij afstandelijker doet. Ik heb een keer ter sprake gebracht dat ik het erg jammer zou vinden als de vriendschap niet meer zou zijn en ik haar ontzettend waardeer zij gaf aan dat het wederzijds is. Maar ondanks dat merk ik dat zijn afstandelijker doet in haar gedrag naar mij. Ik merk dat ik dat erg pijnlijk vind en wil dit ook ter sprake brengen wat er nu is. Ik snap de gedragsverandering niet. Wat kan er aan de hand zijn en komt het nog goed met onze vriendschap. En zouden jullie het nog een keer ter sprake brengen of het laten?Herman27-10-2025- Alle reacties weergeven...
-
Ik denk dat je zelf goed genoeg weet dat je zelf meer wil dan vriendschap. Het feit dat zij zo benadering zoekt in een relatie, is het teken dat dit geen goede relatie is waar zij inzit. Zet jezelf even in de plaats van haar vriend, zou jij willen dat jullie spreken en een oplossing zoeken of dat de andere emotioneel gaat bedriegen? want dat is het ook. Het gaat waarschijnlijk niet om jou, Probeer deze vrouw uit uw hoofd te zetten en afstand te nemen, ze zal waarschijnlijk enkel naar jou toekomen als ze het moeilijk heeft, waarschijnlijk voor bevestiging. Het feit dat ze loog over afspraakjes wilt zeggen dat ze al emotioneel aan het bedriegen is, er moet niet gekust worden om het woord bedriegen uit te spreken...
Sorry, ik zou hiervan afstand nemen. Dit is veiligste voor jou.Anoniem02-11-2025
-
lat relatie (Verhaal 83)
Het is nu 2,5 maand geleden dat mijn vriendin onze relatie van 4 jaar heeft verbroken. Vanwege de afstand ik woon in Nederland en zij in België. Ik kon de afstand prima combineren omdat ik voor mijn werk precies halverwege werkte tussen onze woonplaatsen in.
We hebben elkaar via Tinder leren kennen en voor mij was het gelijk raak toen ik haar foto zag. Ik wilde deze vrouw dolgraag ontmoeten. We kregen een match en zo ontstond onze contact. We hebben na een paar ge-appt te hebben een afspraak gemaakt om elkaar in het echt te ontmoeten.
Toen we elkaar ontmoeten voelde ik inderdaad die klik. Ik vond haar meteen heel erg leuk, en gelukkig wilde ze graag nog een 2e keer afspreken.
Toen zijn we ook in bed beland en die ervaring was super goed. Alles klikte en ik voelde steeds meer voor haar.
Omdat we allebei kinderen hebben (ik heb 3 kinderen en zij 2), was het vanaf het begin duidelijk dat samen wonen er niet in zou zitten. De klik was dus bij beide goed en we spraken steeds meer af. Eerst was het alleen in een vrij weekend waarin we geen kinderen hadden en toen ging ik ook doordeweeks na mijn werk naar haar toe. We groeiden steeds meer naar elkaar toe.
Ik kwam er later achter dat zij na de breuk met haar ex al heel snel op tinder is gegaan omdat zij door haar ex bedrogen was en hierdoor afleiding zocht in seks.
Ik schrok hier wel van dat ze na een paar dagen na haar breuk op tinder is gegaan en niet eerst haar breuk heeft verwerkt. Ze vertelde ook steeds meer over haar verleden en dat ze in haar vrijgezelle tijd wel vaker gewoon de seks opzocht (ook met mannen) om in ruil daarvoor drugs te kunnen kopen. Ze heeft ook een opname van enkele maanden gehad omdat ze zichzelf sneed in haar armen en benen. De littekens zijn ook zichtbaar. Het schrok mij niet direct af en vond dat dit ook iets was in haar verleden. Ze verzekerde mij dat ze dit ook niet meer deed.
Waar ze wel moeite mee had was dat ze het heel jammer vond dat ze nu een geen relatie had waarmee ze kon samen wonen. Ze heeft altijd graag een gezin willen hebben en omdat haar ex haar had verlaten is die droom in duigen gevallen. Ze deelt de kinderen in co-ouderschap. De toeval wil dat de regeling met onze kinderen gelijk liep en ik kon daardoor vaak bij haar zijn en dan hadden we beide geen kinderen. Hierdoor hadden we veel tijd voor elkaar en zijn hier echt naar elkaar toe gegroeid.
Toch kwam soms haar wens dat ze geen echt gezin had (Ik bedoel met samenwonen) regelmatig opspelen en had ze het daar even moeilijk mee. Maar dan praten we erover en dan zakte dat gevoel weer omdat ze het zo fijn vond met mij. Ik voelde haar heel goed aan en paste zo goed bij haar zei ze.
En nu 2,5 maand geleden zei ze ineens dat ze geen lat relatie meer wilde en echt iemand in de buurt wilde vinden die geen kinderen heeft zodat die met haar kon samenwonen.
Ondanks dat ze dit vanaf het begin had gezegd kwam de breuk ineens toch onverwachts voor mij. Misschien had het overlijden van haar vader (die is 3 maanden geleden overleden na een ziekbed van 2 jaar) invloed op haar beslissing. Ook omdat onze relatie nog steeds heel goed was en zij mij nog heel graag ziet doet dit heel veel pijn. Een week voor we samen nog op vakantie wilden gaan maakte ze het dan uit. En zij is toen alleen op vakantie gegaan. Dit deed mij ook veel pijn. Ik had het gevoel dat ineens alles van mij ontnomen was. Ik zag haar vrolijk vakantie vieren, ze had namelijk een blog gemaakt van haar reis en ik volgde die. Daar kwam ze over als een blije vrouw die het heel leuk vond op haar reis. Terwijl ik in zak en as zat en haar heel erg mistte. In de komende weken heeft ze mij nog regelmatig ge-appt en stuurde mij sexuele appjes en fantaseerde ze hoe ze met mij seks wilde hebben.
Na haar reis ging ze met vrienden naar de gay pride in Antwerpen. Ze appte mij die avond of ik zin had om te komen. Ik wilde wel graag want ik mistte haar enorm. Ik ben naar haar huis gegaan en we hebben toen seks gehad. Ik had ergens de hoop dat is gaan twijfelen over de breuk maar dit was helaas niet zo. Ze mistte mij wel maar het was wel duidelijk dat ze nog achter de breuk stond. Ik vond mezelf nu stom dat ik toch naar haar toe was gegaan en ik had weer verdriet. De weken die volgde bleef ze sexueel getinte berichten sturen zodra ze zin had in seks.
Ze vroeg of ik het laatste weekend van de zomer nog langs zou komen. Natuurlijk wilde ik dat want ik wilde niet liever dan bij haar zijn. Ergens hoopte ik dat nu we elkaar 3 weken niet zouden zien dat dan voor haar goed zou doen. Ik ben dus dat weekend naar haar toe gegaan. Het weerzien was na die weken weer heel vertrouwd en ze kustte me en zei lieverd en schat tegen mij zoals we ook deden in onze relatie. We hadden seks maar opnieuw bleef ze erbij dat ze geen relatie meer met mij wilde. Ik voelde me opnieuw stom dat ik dan toch was gegaan.
Ik heb toen aangegeven dat ik nu rust wilde en even geen contact wilde hebben. Dit heb ik de afgelopen maand dan ook gedaan en ik voelde me ook rustig. Ik was wel heel benieuwd hoe het met haar ging inmiddels en stuurde een appje. Ze reageerde al snel en ze wilde mij heel graag zien en vroeg ik of van de week wilde komen.
Dat afgesproken ging ik die dag naar haar toe. Ik wist niet wat ik kon verwachten en was ook wel gespannen. Uiteindelijk hoorde ik waar ik al bang voor was. Ze had al 2 dates gehad. Een was verder geen klik mee, maar met de ander had ze contact wat meer een seks date zou zijn geweest. Nu blijkt dat ze daar wel een klik mee heeft en heeft daar nog een keer mee afgesproken. Nu wil het dat diegene ook 2 kinderen heeft. Dit raakt mij omdat ze tegen mij altijd moeite had met de drukte van al onze kinderen bij elkaar. Zij kon daar niet goed tegen.
Het moeilijke vind ik dat ze onze rustige stabiele liefdevolle relatie heeft beëindigd en nu met iemand date die ook kinderen heeft.
Heb tegen haar gezegd dat ik me ingeruild voelt. Ze vertelde ook doodleuk dat ze ook had gedacht om zoveel mogelijk seks dates af te spreken nu ze toch vrijgezel was.
Die avond zijn we dan naar bed gegaan en op den duur kwam ze dicht bij me liggen en ging mij strelen. Ze ging wel niet verder maar ik merkte dat ze wel opgewonden werd. Ik wilde wel meer want ze maakte me gek. Maar ze ging niet verder. Ze wist denk ik ook niet wat ze wilde. Ze zij dat alles wel vertrouwd voelde op de manier hoe ze weer bij me lag. We zijn dan uiteindelijk toch in slaap gevallen. Ik ben die ochtend vroeg vertrokken en we hebben elkaar niet meer gesproken. Ook niet of we elkaar weer gingen zien.
Ik weet nu niet zo goed wat ik moet doen. Zij wilt mij nog graag in haar leven als vrienden. Maar ik blijf hiermee zitten hoe ze omgaat met alles. Heb het idee dat ze het zelf ook niet weet en dit een soort vlucht gedrag is.
Zal ergens voor haar de klap nog komen...
Heeft ze het verdriet van het overlijden van haar vader wel verwerkt..
Gaat ze nu wel samen wonen met iemand die ook kinderen heeft.
Gaat ze die druk aan kunnen met alle kinderen bij elkaar..
Gaat ze mij nog eens missen en spijt hebben van onze breuk..
Cynthia04-10-2025 -
Onwetend gebroken 💔 (Verhaal 82)
Hallo. Ik weet me even geen raad zat in een relatie van 9 jaar en zo uit het niets zeg mijn vriend ik ben er klaar mee. Ik kan het niet bevatten hij zegt moet aan me zelf gaan werken.kan niks anders doen dan huilen en ben verdomme 46 jaar. Iemand misschien tips voor hier mee om te gaan. BedanktCarmen30-09-2025 -
Hij is (nog) niet verliefd. Kan dit goedkomen? (Verhaal 80)
Hi allemaal,
Ik date een paar maanden met een fantastische man. Het klikt op alle vlakken. Ik zou nooit met zoveel zekerheid durven zeggen dat iemand mij leuk vindt maar bij hem durf ik dat wel. Ik voel dat we een wederzijdse klik hebben.
Hij heeft mij alle signalen gegeven dat hij mij ook erg leuk vindt. Nog geen twee weken geleden nam hij mij mee een weekend weg en hebben we het twee nachten zo fijn met elkaar gehad. Hij geeft aan mij leuk te vinden, mij te missen, mij graag te zien etc.
Maar ineens.. sinds een paar dagen merk ik afstand. Ik heb gevraagd of er iets is en hij gaf aan (via de app) dat hij mij erg leuk vindt maar niet verliefd op mij is. Hij weet uberhaupt niet of hij verliefd kán worden. Maar hij wil dat wel graag zijn.
Ik heb hem aangeveven dat ik totaal geen haast heb en er geen druk op wil zetten om nu verliefd te moeten zijn. Hij is nu op vakantie, kijken wat voor gevoel hij krijgt als we elkaar even niet zien en spreken.
Ik ben er best wel kapot van maar houd ook hoop dat er wel degelijk een kans inzit dat dit nog goed komt. Is dit een typisch gevalletje van bindingsangst? Terugtrekken als het 'moeilijk' wordt of er teveel gevoelens bij komen kijken?
Of kan dit een teken zijn dat hij de handdoek in de ring gooit en ermee stopt?Gabri25-09-2025- Alle reacties weergeven...
-
Ik zit in een gelijkaardige situatie. Hij vindt je waarschijnlijk heel leuk en wil ergens dat hij verliefd op je wordt maar dat kan je niet forceren. Het lijkt alsof je in een relatie zit maar hij voelt niet wat moet en dat doet veel pijn. Ik heb hezelfde (zie verhaal hierboven). Ik hoop voor jou dat hij wel verliefd op je wordt maar verlies jezelf niet in eindeloos overdenken zoals ik heb gedaan en bescherm je grenzen.
japli29-09-2025
-
Pijnlijkste en mooiste afscheid ooit (Verhaal 81)
Ik ben een man van 30 en draag een zware rugzak mee uit mijn jeugd. Relaties zijn voor mij altijd moeilijk geweest, maar na 5 jaar had ik eindelijk de moed gevonden om me opnieuw open te stellen. Ik begon te daten via een app, in eerste instantie met de bedoeling om een FWB-relatie te hebben. De vrouw die ik leerde kennen (40) dacht daar net hetzelfde over.
Vanaf de eerste date klikte het enorm goed. Op de tweede date was het fantastisch en sliepen we samen. De weken erna zagen we elkaar regelmatig, soms wel twee keer per week. Na een aantal dates vertelde ik haar dat ik haar eigenlijk veel leuker vond dan enkel FWB en dat ik ook gewoon dingen met haar wou doen buiten de slaapkamer. Zij stemde daarin toe, en het voelde allemaal geweldig.
Na drie maanden samen daten, belde ze me plots vlak voor mijn vakantie: “Ik wil nooit een relatie met jou.” Ik was kapot, maar aanvaardde haar beslissing. Wel vroeg ik of we elkaar nog één keer konden zien om mooi af te sluiten. Toen ik terug was van vakantie spraken we opnieuw af. We hadden opnieuw een geweldige tijd, ze zei dat ze ervan genoot en al uitkeek naar onze volgende date. Ik was dolgelukkig.
Maar in september begon de drukte van haar job weer. Soms werkte ze 7/7 dagen, met veel stress en concentratie. Het contact via berichten werd minder. Ik probeerde haar ruimte te geven en pushte niet. Toch belde ze me drie weken later opnieuw: “Het moet stoppen, ik kan je niet geven wat je verdient.” Opnieuw voelde ik me gebroken. Ik vroeg of we konden afspreken om het te bespreken.
We wandelden meer dan twee uur samen. Ze gaf een vage uitleg, maar we kusten de hele tijd. Ik zag haar twijfelen, het leek alsof ze innerlijk een strijd voerde. Voor haar deur zei ze dat ik beter verder kon wandelen omdat ze geen afscheid van me kon nemen. We hadden meer dan honderd keer gekust, zelfs nadat ik mijn gevoelens voor haar had verklaard. Ze had het zichtbaar moeilijk om me los te laten.
Na dat afscheid heb ik een week afgezien. Ik probeerde mezelf wijs te maken dat dit niet definitief was. Uiteindelijk kon ik het niet meer houden en vroeg ik haar opnieuw om af te spreken, omdat ik duidelijkheid nodig had. Toen zei ze: “Ik wil dat niet meer doen, we moeten leren omgaan met onze gevoelens.” Op mijn vraag om uitleg zei ze dat ze heel graag verliefd op me had willen zijn, dat ze het geprobeerd had te forceren omdat het zo goed zat, maar dat de gevoelens gewoon niet kwamen.
Dat sloeg in als een bom. Alles voelde zo echt voor mij: de klik, de affectie, de warmte, het plezier, de nabijheid… Het leek alsof we in een relatie zaten. Ik heb al vaak gehuild, want ik dacht dat dit het eindelijk was na vijf jaar. Het is heel zwaar om te beseffen dat iets dat zo perfect voelde voor mij, voor haar toch niet werkte.
Ik probeer het te zien als een compliment dat ze verliefd op me wilde zijn. Maar forceren lukt niet. Voor mij blijft het pijnlijk dat ik me na zoveel tijd weer durfde openstellen, en dat dit het resultaat was. Schrijven helpt me om het een plek te geven, daarom deel ik mijn verhaal hierJalpi29-09-2025 -
Verlaten (Verhaal 79)
Een halfjaar geleden heeft mijn ex het plotseling met me uitgemaakt na 3 jaar samen zonder hiervoor ook maar iets van twijfels te uiten. Hij was mijn hele wereld en niks anders was belangrijk behalve hem. Zijn reden om het uit te maken was dat het ‘niet meer goed/veilig voelde’. Ik vond (vind nog steeds) de reden heel vaag en had hier veel vragen om. Inmiddels heb ik die vragen wel een beetje los kunnen laten en begrijp ik dat hij door zijn vermijdende aard gewoon nooit heeft gezegd hoe hij zich voelde en dit uiteindelijk is op gaan bouwen en is geknapt totdat hij niet meer verder kon. Maar toch heb ik er zoveel last van, nog 6 maanden later. Ik ben zo boos op hem dat hij mij zomaar heeft verlaten en niet heeft gevochten voor mij. Dat hij zijn twijfels niet eerder heeft gedeeld en we samen tot een oplossing konden komen. Dat hij van tevoren het met drie anderen besproken heeft dat hij het uit wilde maken (waaronder een gedeelde vriend die ik later die week nog zag) en niemand hierin zei dat hij dit niet moest doen/eerst met mij moest praten. Dat hij meteen al het contact verbrak en toen ik twee weken later tijdens ons laatste ‘closure’ gesprek vroeg of hij contact wilde (en ik er eigenlijk vanuit ging van wel) hij zei dat hij dit niet wilde en we moeten ‘leren zonder elkaar te leven’. Dat hij niet achteraf terug is gekomen met spijt, niet omdat ik hem per se terug wil, maar omdat ik zo graag wil dat hij inziet dat dit een te abrupte keuze is geweest en dit veel te pijnlijk is geweest voor mij. Ik mis hem heel erg maar ik ben nog steeds zo boos. Ik rouw om mijn oude zorgeloze leven waarin ik zo veel van iemand kon houden, mijn leven voelt nu zo leeg en betekenisloos. Ik twijfel heel erg of ik dit gevoel met hem moet delen, omdat ik heel erg graag wil dat hij dit weet en dat ik dit gevoel uit. Ik kan het idee niet aan dat hij denkt dat hij een goede/volwassene keuze heeft gemaakt. Maar ik ben bang dat het me verder mijn verdriet in trekt. En ik durf het niet en schaam me te erg om contact op te nemen, ik voel me dan de ‘gekke ex’. Bovendien zit hij nu in het buitenland en komt hij pas over een halfjaar terug, dus is fysiek contact sowieso onmogelijk nu, wat het extra lastig maakt. Ik voel me enorm alleen. Degene waarbij ik normaal dit soort heftige gevoelens zou delen is weg en ik weet niet bij wie ik dit in de plaats kan doen.Lena09-09-2025 -
2e relatiebreuk (Verhaal 74)
Lieve allemaal, hier op zoek naar enkele ondersteunende woorden. Helemaal mezelf aan het verliezen. Aan de kalmerende middelen omdat ik het nog niet kan bevatten. Zo koop je in november een nieuw huis en zo krijg je te horen dat er geen liefde meer is. Pijn van vorige scheiding komt terug, pijn die nauwelijks te dragen is. Voel me vooral schuldig en geen beeld bij toekomst. Angst om… waar kom ik te wonen. Uiteraard ook net baan kwijt. Veel liever vrienden om me heen maar ik kan nauwelijks de dag en nacht doorkomen. Ook in dromen gaat het door.
Wie heeft er ondersteunend woorden?Marre23-04-2025-
Zo snel mogelijk professionele hulp zoeken, dan kom je er zeer waarschijnlijk beter uit dan je nu vreest!
Carpios02-05-2025 -
Ik leef met je mee.
Hadden we maar een schakelaar om gevoel uit te zetten. Tijd heelt alle wondenAnoniem08-05-2025 -
Ik herken het helemaal. Het doet pijn, maar aan de andere kant wil je natuurlijk iemand die niet aan je twijfelt. Het blijft last, veel sterkte en bedenk je bent niet alleen.
Anoniem24-08-2025 - Alle reacties weergeven...
-
Heel herkenbaar, ik zou willen dat ik een antwoord had. Maar ik verdrink er zelf ook in. Morgen ga ik naar de huisarts, ik zeg het niet graag en wil het helemaal niet, maar ik heb denk ik medicatie nodig om mezelf staande te houden. Zoveel pijn, zoveel verdriet... alles is geblokkeerd.
Anoniem09-09-2025
-
-
Een vraag over je eerste liefde. (Verhaal 69)
Hi mensen die dit lezen,
Ik heb een vraag en hoor heel graag mensen hun ervaring. Deze vraag is: kom je over je eerste echte liefde heen? Iemand bij wie je het gevoel had 'if you know, you know'. Dat je het gewoon echt zeker wist.
Ik ben zo iemand een aantal maanden geleden verloren toen hij het uitmaakte. Reden had te maken met dat we zoveel van elkaar hielden, maar misschien nog persoonlijk moesten groeien en het hierdoor te intens werd. Nooit haat gevoelens naar elkaar gehad of elkaar proberen te kwetsen.
Ik kan me gewoon niet voorstellen dat ik hem zal vergeten en met iemand anders ditzelfde gevoel zal hebben.
Xx.14-10-2024-
Hi, het was niet mijn eerste liefde maar wel de meest intense voor mij dan. Ik was nog jong en andere personen kwamen er min of meer tussen. Nog altijd spijt van mijn beslissing om het te beëindigen en het geen kans te geven. Maar ik zag toen geen andere oplossing
Anoniem22-03-2025 - Alle reacties weergeven...
-
Hoe ben je hier uitgekomen?
Robin02-09-2025
-
-
De ware (Verhaal 78)
Hallo allemaal, graag wil ik mijn verhaal kwijt. Het begon in 2020, ik leerde na een relatie van 5 jaar haar kennen. Ik dacht echt woaw dit is de ware. Ik was zo verliefd, gevoel wat ik bij een andere vrouw nog nooit had gehad... de relatie begon goed maar toch ging het heletijd aan en uit.... ze ging vreemd met een goede vriend van mij.. ik heb zelf ook andere relaties gehad maar kreeg niet het gevoel wat ik voor haar had, en dacht elke keer nog aan haar. Zal ik misschien nooit meer verliefd worden? En nu vandaag kom ik erachter dat ze weer bij die ene jongen is , eerst loog ze erover en ineens wou ze video bellen met hem erin en een vriendin.... om mij kapot te maken... hoe kom ik hier boven op?Robin27-08-2025 -
De tussenfase (Verhaal 75)
We waren jong, 20 en 21 jaar. We studeerden beide in de leukste studentenstad van Nederland. Het was corona-tijd en de enige plek waar je keek voor contact was Tinder. Ik was niet opzoek naar een relatie maar na onze eerste date dacht ik daar heel anders over. De chemie was er direct. We hadden een flesje wijn leeggedronken en lagen al snel met elkaar in bed, op onze eerste date zij hij al love you tegen me.
Daarna gingen we rustig door, we keken als eerste dates alle Harry Potter films en deelden een liefde voor lekkere drankjes en hapjes.
Na 6 weken vroeg hij “wil je verkering met mij?”. Ik was smoorverliefd en dolgelukkig. Binnen een week ontmoette hij mijn ouders en ik die van hem. We zagen mekaar iedere week en deden leuke activiteiten samen. Mijn vriendinnen vonden hem schattig en perfect bij me passen.
Voor mijn stage vertrok ik naar Rotterdam. Het was een moeilijke tijd, de afstand was kort maar toch lang en ik miste hem heel erg. Hij zat in die tijd erg met zichzelf in de knoop en dat deelde hij niet met mij, hij loste het op door opzoek te gaan naar spanning en heeft toen met een ander meisje gezoend. Ik kwam er na 2 maanden achter omdat zij me had bericht via Instagram. Mijn hart was gebroken maar het idee van hem verliezen deed meer pijn dan de pijn die hij me aan heeft gedaan. Ik heb het hem vergeven. Ik ben daarna in therapie gegaan en kwam erachter dat mijn zelfbeeld ontzettend slecht was door vroegere pesterijen waardoor ik veel zelfhaat had. Ik gaf mezelf de schuld dat hij was vreemdgegaan maar dat slaat natuurlijk nergens op. Ik heb er ontzettend veel van geleerd en sta nu steviger met meer zelfliefde in mijn schoenen.
Een half jaar nadat ik terug was uit het westen is hij voor 5 maanden naar Spanje gegaan voor zijn studie. Dit was echt een test van onze liefde maar we hebben het zo goed gedaan. Ik ben een paar langs geweest en nadat hij terug was hebben we samenwonen besproken.
Na een half jaar hebben we ons eerste huisje gevonden. Een mooi appartement, we hadden allebei onze eerste fulltime baan en hebben het samen ingericht. We hebben een jaar vol met liefde, zorg en geluk samengewoond. Ik was dolgelukkig en we bespraken na een tijdje het kopen van een huis. Ik ben een planner en doorpakker en had onze eerste bezichtigingen gepland. Zonder dat ik doorhad dat hij langzaam weggleed. Hij communiceerde zijn twijfels niet maar creëerde alleen een scenario in zijn hoofd zonder dat met mij te bespreken en dat vrat hem op. Hij twijfelde of hij wel de juiste keuzes voor zijn toekomst had gemaakt en daar hoorde ik ook bij.
Nadat we bijna de knoop hadden doorgehakt over het kopen van een huis zat hij op een random dinsdag huilend op de bank en vertelde hij me dat hij niet zeker wist of hij doorwou met deze relatie. Mijn hart was in duizend stukken gebroken en mijn wereld stortte in elkaar. Ik heb nog nooit zulke pijn gevoeld.
Ik ben naar mijn ouders gegaan en ik heb even nagedacht over wat ik ga doen. Ik heb de keuze gemaakt om mijn baan op te zeggen, terug te gaan naar mijn ouders en 2 maanden op reis te gaan.
Ik had nog een maand uitwerktermijn bij mijn oude werk en in die tijd hebben mijn ex en ik nog samengewoond. Het voelt nog steeds raar om hem mijn ex te noemen. Hij voelde niet als mijn ex, we hebben nog seks gehad, knuffelend op de bank gelegen, we zijn uiteten geweest en ik heb samen met hem afscheid genomen van zijn ouders.
En nu, een maand later, zit ik op de bank bij mijn ouders in een soort tussenfase. Hij heeft niet duidelijk gezegd dat het echt voorbij is maar stuurt me een appje dat het hem spijt en dat we misschien weer samen komen maar dat hij nu alleen moet zijn en moet nadenken. Ik probeer door te gaan met mijn leven maar ik weet niet hoe. Mijn reis is gepland, mijn nieuwe tijdelijk werk is prima, mijn vrienden en familie zijn er voor me. Maar het enige wat ik wil is in de trein stappen en naar hem toe gaan. Ik zie hem over een maand, wat gaat er dan gebeuren? Mijn gevoel zegt dat we op dezelfde manier doorgaan als toen we nog samenwoonden; dat het gezellig is, we in bed belanden, maar hij niet kan uitspreken hoe hij zich werkelijk voelt.
Ik weet niet wat ik moet doen of hoe ik door moet gaan.Sofie03-07-2025- Alle reacties weergeven...
-
Lieve Sofie, zet jezelf op de eerste plaats en herinner jezelf wat je verdient. Dat is soms lastig te zien als je er middenin zit. Wat zou je een vriendin adviseren? Zou je haar aanmoedigen om ermee door te gaan en te zien hoe ze steeds wordt gekwetst? Het doet pijn om afstand te nemen, maar nog meer pijn om met iemand te zijn die niet 100 procent voor jou gaat en die met grote beslissingen (zoals een huis kopen) twijfelt.. Je hebt zoveel mooie nieuwe stappen gezet en kansen in het vooruitzicht, focus daarop. Dan zul je zien dat je gelukkiger bent met jezelf en je leven dan samen met hem. You got this <3
lot26-08-2025
-
Liefdesverdriet (Verhaal 73)
Een jaar geleden heeft mijn vriend besloten de relatie te beëindigen. We waren een niet samenwonend samengesteld gezin. We hebben een kleine 8 jaar een relatie gehad. In het begin waten we smoorverliefd. Ik ben nog steeds gek op die man. We hebben een lastige tijd gehad. Mijn zoon, toen 7 jaar en ADHD, kon niet goed met zijn oudste zoon (destijds een jongen die wat autistische trekjes had. Hij "haatte" sociaal zijn zoals hij dat vaak aangaf, was erg op zichzelf en kon mijn zoon moeilijk accpteren. Dat uitte zich vaak in vervelende situaties. Mijn zoon schreeuwde om aandacht, was aanwezig en wilde graag "contact". Zijn zoon trok zich steeds vaker terug. Dat was vaak best wel stressvol voor mij, vooral op vakanties. Het zorgde ook voor spanningen tussen mij en mijn ex-vriend. We zochten elkaar in de weekenden met de kinderen minder vaak op. Zodat de jongens hun eigen ruimte hadden. Daar heb ik geen spijt van, maar ik merkte dat ik er veel moeite mee kreeg. Ik miste "ons" en keek op tegen de happy families in onze omgeving. Ik merkt dat ik wat ontevreden werd en gaf het best vaak af op mijn ex. Ik wilde graag meer, miste na 7 jaar een gezamenlijke toekomstvisie. De laatste jaren groeiden de jongens steeds meer naar elkaar toe. Het ging steeds beter, maar toch was de verbinding tussen mij en mijn ex-vriend wat verloren gegaan. We gingen meer onze eigen weg en kregen vaker ruzies. Ik zat minder lekker in mijn vel en gaf best wel vaak af. Mijn ex houdt van aandacht van vrouwen. Hij is best een charmeur. Een voorbeeld is vage vrouwelijke bekenden op feestjes handkusjes geven en met uitgaan veel omringd willen zijn met vrouwen. Ook dronk hij best veel tot het niveau van dronken terugkomen van feestjes. En we hadden het laatste halfjaar van onze relatie heel veel feestjes. Ik werd daar onzeker van. Nu is zelfvertrouwen sowieso niet mijn sterkste kant. Toen ik vorigjaar op uitnodiging van mijn vader een weekje zou gaan skiën met hem kwam ik erachter dat mijn ex net in die week had afgesproken met een vrouw waar hij in zijn huwelijk met zijn exvrouw mee vreemd is geweest. Dit heeft mij erg gekwetst. Ik vond dat moeilijk (ondanks dat hij zei dat het niets voorstelde en dat er nog aan andere dame mee zou gaan). Hij kende die dames van de toneelclub waar hij jaren bij heeft gezeten, maar waar hij zeker ook 3,5 jaar geen contact meer mee heeft gehad. Ik was er verdrietig en boos over en op die dag heeft mijn ex de relatie verbroken. Hij vond en vindt dat ik veel verweet in de relatie en hij voelde zich door mijn humeur kleiner dan klein en liep op eieren. Ik heb hem nooit willen kwetsen en vind het heel erg dat ik hem daarmee verdriet heb gedaan. Ook vind ik het lastig dat hij ná de relatiebreuk met argumenten kwam die hij - in mijn beleving niet of weinig- kenbaar heeft gemaakt tijdens onze relatie. Voor mijn gevoel heb ik geen kans gehad om eraan te werken. Begin december was ik nog de vrouw voor hem, met mij wilde hij.oud worden. 4 december gaf hij mij en mijn zoon nog op voor een gezamenlijke familievakantie met zijn ouders (die waten afgelopen zomer 55 jaar getrouwd). Nog geen 3 weken later, op 28 december na nog gezamenlijk Kerst te hebben gevierd beëindigde hij de relatie.
Nog geen 3 maanden later zat hij in een andere relatie. Dat heeft mij erg pijn gedaan. Die relatie was na 5 maanden ook voorbij. Ik kreeg weer hoop, maar ik weet van gezamenlijke vrienden dat het boek voor hem echt gesloten is. We wonen in hetzelfde dorp. We spreken elkaar niet meer. Als ik hem tref in de supermarkt dan negeert hij mij. Dat vind ik verschrikkelijk. Na een jaar voel ik nog steeds veel pijn en verdriet. Ik mis hem, mijn oude leven en zijn jongens. Ze zijn toch ruim 7,5 jaar in ons leven geweest en ineens zie en spreek je ze niet meer.
Ik heb professionele hulp. Ook aan mezelf te werken. Ik heb ook "fouten" gemaakt in de manier van communiceren. Ben hard met mezelf aan hrt werk. Ik had gedacht dat we samen oud zouden worden en zo staat je leven op de kop en is je toekomstbeeld weg. De glans is er vanaf. Is het normaal dat je na een jaar nog steeds pijn en verdriet voelt? Herkennen mensen dit? En ga je ooit weer dat intense gevoel van verliefdheid krijgen bij een ander? Ik kan mij er niets bij voorstellen. Ik probeer van alles te ondernemen, mijn zinnen te verzetten, maar het voelt allemaal nog steeds zwaar.ANONIEM12-01-2025-
Ik begrijp het helemaal. Hier ook 7.5 jaar samen en net uit. En ik heb al pijn als ik aan hem denk met een ander. Ik hoop dat ik voorlopig niks meer van hem hoor. Tot ik mij beter voel.
SterkteCindy30-01-2025 - Alle reacties weergeven...
-
Ik herken het, ik had na een jaar gehoopt er bovenop te zijn maar het trauma is waarschijnlijk zo groot dat het meer tijd nodig heeft. Ik denk er nu aan om EMDR therapie te gaan volgen misschien dat het helpt.
Anoniem24-08-2025
-
-
Verlaten na 9 jaar (Verhaal 77)
Mijn verhaal begint in de zomer van 2015. Ik was toen net een jaar gescheiden toen ik mijn ex ontmoette via de hobby van mijn zoon. We raakten bevriend want een relatie was voor mij geen optie vanwege het grote leeftijdsverschil. Toch wist hij mij te overtuigen dat onze interesses en waarden en normen zo op 1 lijn lagen, dat leeftijd maar een getal is. Negen mooie jaren gingen voorbij waarin ik geloofde dat hij mijn soulmate is. Soms waren het ook moeilijke jaren vanwege het acceptatieproces van mijn kinderen en mijn familie, maar uiteindelijk werd hij volledig opgenomen. Hij had meer tijd nodig om zijn familie in te lichten, maar de jaren gingen voorbij en na 9 jaar wist zijn familie nog van niks. Hij was altijd bij vrienden zei hij, ook als we op vakantie gingen. Achteraf natuurlijk mijn eigen schuld dat ik dit zo lang heb gepikt maar ik hield van hem en wilde niet de vriendin zijn die hem zou dwingen tot iets. Maar het begon na 9 jaar wel te wringen, ik voelde me niet gezien en gewaardeerd. Hier hadden we vaak gesprekken over en ik zei dan ook dat als het niet goed voelde voor hem dat ik hem los zou laten. Hier wilde hij niks van weten tot hij 2 weken nadat we terug kwamen van vakantie hij uit het niets de relatie verbrak. Het excuus was dat hij het nooit aan zijn ouders zou durven te vertellen. Daar zat ik met onze 2 katten en de vijver die hij zo graag wilde. Hij trok de deur achter zich dicht en verdween alsof ik nooit had bestaan. Later kwam ik erachter dat hij zijn oog had laten vallen op een ander. Een rebound? Ik weet het niet en zal het waarschijnlijk ook nooit weten. Ik blijf achter met mijn verdriet en heb vaak gedacht om zijn ouders in te lichten, maar dit zou ik dan doen uit boosheid en frustratie en daar wil ik boven staan. Is hier iemand een soort gelijk iets heeft mee gemaakt? Er waren 0 aanwijzingen dat de relatie niet goed zat. We hadden zelfs alweer een nieuwe vakantie geboekt en hij zei nog elke dag hoeveel hij van me hield.Anoniem24-08-2025 -
Nu jaren later denk ik nog steeds aan mijn ex (Verhaal 30)
Ik ben 12 jaar bij mijn ex geweest. Het was een goede relatie en ik hou ontzettend veel van hem. Hij houdt/hield ook van mij.
Maar hij liet het niet genoeg zien, en daar werd ik erg onzeker van.
Die onzekerheid bleef groeien, hij leek mij niet te zien staan, of mij te willen.
Als ik aandacht van anderen kreeg vertekende ik dit totaal. Steeds vaker ging ik denken dat mijn ex dan niet om mij zou geven, omdat anderen mij immers wel zagen staan.
Uiteindelijk heeft dit geresulteerd in vreemd gaan van mijn kant. Wederom erg vertekent, omdat ik echte liefde dacht te zien in de ander, maar diegene zag enkel seks.
De relatie met mijn eindigde van mijn kant, ik was immers verliefd op een ander. Al bleek later dat ik verliefd was op het feit dat ik dacht dat deze ander wat in mij zag.
Nu jaren later denk ik nog steeds aan mijn ex. Ik kan hem niet vergeten. Ik heb inmiddels zelf al 2 jaar een nieuwe relatie, maar mis mijn ex nog elke dag. Het voelt voor mij niet eerlijk om mijn ex te proberen terug te winnen. Ik heb hem bedrogen, hij verdiend beter. Onlangs ben ik zwanger geworden van mijn nieuwe vriend. Wel erg gelukkig met mijn zwangerschap, want ik wilde altijd al graag moeder worden. Maar weet niet of ik mij op het gelukkigst voel met mijn nieuwe partner.
Onlangs hoorde ik dat mijn ex en en nieuwe relatie heeft. Ik heb positief gereageerd, ik gun hem het allerbeste. Maar sindsdien steekt het heel erg. Ik mis hem zo ontzettend nu. Ik kan dit met mijn huidige relatie niet bespreken. Ondanks dit een serieuze relatie is, voelt het voor mij niet hetzelfde als met mijn ex.
Ik weet niet goed wat ik aan moet met mijn gevoelens. Ik wil niet stoken in zijn nieuwe relatie. En gun mijn huidige vriend ook een goede relatie. Dit zijn mijn eigen diepste gevoelens die ik enkel hier kan delen.
Maar kan wel wat hulp hierin gebruiken…
Hoe wordt ik weer gelukkig?
LiefsNina> 2 jaar geleden-
Ik zou zeggen, volgend leven beter.
Derk> 2 jaar geleden -
Misschien ben je al bevallen maar maak van je hart niet opnieuw ren moordkuil
Zie jezelf staan: Je hebt gekozen. Go for it
Hoop dat je een heel gelukkige moeder bentRita23-03-2024 -
Hoi je verhaal is voor mij heel interessant ik sta nu nl aan de andere kant van het verhaal ben de man die mijn vrouw is verloren aan een ander.
Het gebeurde abrupt zag het toen niet aankomen, nu achteraf gezien na veel lezen en onderzoek waren er kleine signalen die toch grote betekenis hadden..
Ondertussen is ze na een paar maanden gedumpt en ondanks dat hebbik haar terug gevraagd, we hebben samen een relatie van 12 jaar gehad met 2 prachtige kinderen
Mijn probleem is dat ik niet kon communiceren tijdens en na de relatie omdat ze dat simpelweg niet kon (haar gevoelens uiten of dat ik mijn gevoelens bij haar niet kon uiten)en daardoor vaak in het verleden val
Ik weet dat ik nu na8 maanden nog niet ben hersteld maar dit uiteindelijk zal doen en er geen weg meer terug is voor haar
Ik denk dat jou liefde hetzelfde heeft ervaren en die pijn heeft geleden ik kan je nu niet vertellen wat je wel en niet had moeten doen daar is het te laat voor
Maar van zijn standpunt dat je nu weer je leven hebt opgepakt en een kind van hem hebt ziet hij jou voor 100% gelukkig in je leven
Heeft jij je voor alles kunnen vergeven dan gunt hij je dat leven
Zoniet niet is het voor hem hartverscheurend
Maar jou verhaal is er 1 uit duizenden de spanning, verleiding,het niet voeden van je eigen relatie destijds,beginnen aan een rebound relatie waar je nu een kind van hebt zijn allemaal keuzes geweest waar je de gevolgen nu pas van voelt het is jammer maar tegenwoordig gebeurt dit vaker en vooral onder vrouwen
Denk eerlijk gezegt dat er niks anders op staat dan je focussen op je kind en je nieuwe liefde en het verleden echt achter je te laten met je schuld gevoel erbij
Weet dat dit heel makkelijk klinkt maar het is niet anders anders maakt het je gek en lijdt je huidige gezinnetje er ook onder
Ik heb nu zelf ik dat ik het niet makkelijk achter me kan laten omdat het zo abrupt gebeurde en ik de kans niet had er voor te vechten
Maakt me kappot en ben nu zelfs na 8 maanden gestopt met mijn werk omdat ik zoveeel fouten maakte
Maar uiteindelijk kom ik er overheen en is alles te laatTan22-04-2024 - Alle reacties weergeven...
-
Als ik eerlijk mag zijn...
Als jij hem bedrogen hebt moet je nu geen compassie zoeken,dat is dikwijls het probleem in relaties,niet praten,en dan domme dingen doen
Leer uit u fouten en focus u op uw toekomst en uw kindje,nieuwe partner
Als ik jou ex zou zijn en je hebt me bedrogen moest je allesinds nooit meer terug komen,omdat ik mijn vriendin ook ben verloren aan bedrog en achterklap over mij langs haar kant
Ik dacht ook dat het zonnetje scheen maar na een paar jaar en ondertussen een kindje van 4 jaar en een heel gedoe op de rechtbank over de omgangsregeling heb ik om een nieuwe relatie aan te gaan het vertrouwen volledig verloren
Dan blijf ik nog liever alleen met mijn zoontje dan bv binnekort nog eens gebroken te worden door een vrouw
Ik wens u verder succes met uw nieuwe relatie en jullie kindjeAnoniem15-08-2025
-
-
Gebroken (Verhaal 76)
Vandaag is mijn relatie uitgegaan . Ze heeft het uitgemaakt omdat ze een herseninfarct heeft gehad en mij niet toelaat. Weet niet hoe ik hier mee moet omgaan wilde voor haar er zijn. Wie heeft dit ook helaas meegemaakt? Weg gestoten door partner na herseninfarct?
Groetjes VivianViv28-07-2025-
Er voor haar zijn
Ikke28-07-2025 -
hoe ben jij er mee omgegaan? en hoe is het nu met jou?
Anoniem29-07-2025 - Alle reacties weergeven...
-
Ze laat me niet meer toe en heeft me geblokt hoe moet ik dan voor haar er zijn?
Anoniem29-07-2025
-
-
Ik vroeg je uit, en toen hoorde ik niets meer van je (Verhaal 58)
Ik wil niet meer liefhebben. Wil helemaal van niemand houden. Want niemand houdt van mij. En liefde leidt alleen tot teleurstelling. Ik heb van mensen gehouden. Dacht ik, denk ik. Maar ze deden mij pijn, en ze lieten mij in de steek. En niemand heeft mij ooit op een respectvolle manier uitgevraagd. Terwijl ik dat wel voor anderen deed. Mensen willen alleen maar dingen van mij ontvangen. Mensen willen alleen met mij omgaan als ik geld uitgeef en als ik succesvol ben. Dan willen zij van mijn succes profiteren. Maar wanneer ik hulp en liefde nodig heb, is niemand bereid ook maar een minuut van hun tijd te aan mij te besteden. Iedereen haat mij. Of is volledig onverschillig. En het pijnlijke is: het raakt mij. Want ik ben niet van steen. En ik heb gevoelens voor mensen. En ik wil erbij horen, en ik wil meedoen. Maar ik voel mij nergens welkom. Ook niet welkom in jouw armen.Gangmaker op het verkeerde feest27-06-2024-
Hoi gangmaker, zo te lezen ben je dan nog nooit de juiste persoon tegengekomen. Ze bestaan echt wel!
Anoniem22-03-2025 - Alle reacties weergeven...
-
Hoi gangmaker,
Hoe gaat het nu met je? Hier ook net relatiebreuk. mezelf behoorlijk kwijt. Kan het allemaal nog niet bevatten.Marre23-04-2025
-
-
Lesbisch (Verhaal 65)
Snap het af en toe niet meer met de dames.
Heb 3 relaties gehad waarvan ik bij ze alle 3 bedrogen ben.
Ze gingen gewoon vreemd met een andere dame.
Vraag me echt af waarom dat bij mij steeds gebeurd?
Ik ben zo monogaam in een relatie maar hun niet waarom.
Ben ook gestopt sinds kort met fb want werd toch steeds aangesproken door mijn exen van ik wil je terug, no way.
Maar vraag mij wel echt af zijn er nog echt dames die in een lesbische relatie monogaam zijn/blijven.
MIjn vertrouwen is heel erg geschaad.
heeft iemand hier ook ervaring mee gehad?
En hoe ging /ga je ermee om?
Groetjes VivianVivian17-09-2024-
Hoi hoi,
Heb een relatie gehad van 9 jaar met een vrouw.
Kinderen koophuis alles hadden we.
We zaten volle bak in de tropenjaren en door het slaapprobleem toen van onze zoon is ze er vandoor gegaan met een vrouwelijke collega.
Gevlucht omdat ze het allemaal niet meer zag zitten.
Zijn nu bijna 2 jaar uit elkaar.
Ergste vind ik dat ze er maanden over heeft gelogen dat heeft mij wel het meeste geraakt.Lot11-11-2024 - Alle reacties weergeven...
-
Hoi
Bedankr voor het reageren op mijn bericht.
Dat is niet fijn om te horen dat het jou ook overkomen is.
Hoe is het nu met je?
Groetjes vivAnoniem28-03-2025
-
-
liefdesverdriet (Verhaal 45)
2 jaar geleden heeft m'n vriend onze relatie na 25 jaar verbroken, sinds een half jaar is hij samen met de vrouw van een bevriend stel.Ze heeft altijd geaast op mijn positie en relatie, ze is stikjaloers.
Ik kan dit niet verkroppen en ben gisteren door het lint gegaan.
Hij heeft me tegen moeten houden en buiten gezet. Hij had me vanalles beloofd dat we nog vrienden zouden blijven, enz...
ik kan hier niet mee omgaan en ga eraan kapotAnoniem11-03-2024-
Hey, vind je het fijn als je iemand hebt waar je tegenaan kunt kletsen?
Ik, vrouw van 41, ga op dit moment ook door een hel van liefdesverdriet, misschien helpt het om de pijn te delen?P25-03-2024 -
17 dagen geleden heeft mijn vriendin het ook uit gemaakt. 20jaar lang liefde en leed gedeeld en 2 prachtige jongens op de wereld gezet. Momenteel erg aan het zoeken om mijn weg in deze hel te vinden. En net wat P zegt wie weet helpt het om de pijn te delen. Gr R
R30-12-2024 - Alle reacties weergeven...
-
Ik snap je hel3maal mijn man ging weg zonder watvte zeggen na 26 jaar huwelijk hij heb geen ander maar verder weet ik niks geen idee waar die woont krijg geen contact ben daar door door t verdriet ook helemaal door t lint gegaan tegen een hulpverlener die wel weet waar die is 26 jaar getrouwd en inene weg al ons geld mee huis kwijt sta nu op straat maar hij is gewoon weg was geen ruzie zei in verledennook altijd als we uitmekaar gaan blijven we altijd vrienden nou niet dus zelfs zn hondje wil die niet zien ben al 9 weken kapot
Sas09-03-2025
-
-
Je bent de liefste man die ik ken (Verhaal 4)
Je bent de liefste man die ik ken.
Maar je kiest niet voor mij.
Het ligt niet aan mij, dat niet.
Je houd van me, zal je ook altijd blijven doen.
Maar je blijft bij haar, waar je al 30 jaar bij bent.
Je kiest voor veiligheid en zekerheid.
Ik hou van je, ook al 30 jaar.
Helaas is het toen door een stommiteit mis gegaan.
En helaas is het nu ik je weer ben tegengekomen,
te laat voor ons.
Ik moet en zal door moeten gaan met mijn leven, ik heb geen keus.
Hoop dat de pijn en het missen minder wordt.
En ik wens je al het geluk van de wereld.L> 2 jaar geleden-
Ik wens jou ook veel geluk.
M.> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Ik weet hoe het voelt….zo herkenbaar behalve het stukje over hem, ik weet niet of hij het ook zo voelt. Maar de rest zou zo mijn stukje tekst kunnen zijn
❤️13-01-2025
-
-
Man weg. Na 26 jaar huwelijk (Verhaal 72)
Dinsdag is me man weggegaan maar zonder te zeggen hij zei ik hou van je ga apotheek tot zo hij moet nu nog terugkomen hij werd donderdag 50 ik toch taart en versiering in de hoop dat die kwam niet gekomen huisarts heeft wel gezegd dat ze niet kan zeggen geen ander is maar tijd voor zichzel nodig heb hij heb zlefs zn hond die m alles is achtergelaten het meest frusterende is heb die me verlaten is t time put maar voor hoe lang zn telefoon is uit hij is onbereiklbaar ik weet dat die leeft eiigen keuze is via via maar de manier waarop als je time out wil of scheiden of wat dan ook zeg t dan maar hij vertrekt zonder wat te zeggen hij heeft wel voorbwreid want op zomet en werkklesing na alles meegenomen en al zn toiletspullen zelfs tube tandpasta medicatie dus hij is bewust gegaan maar ik vind na 26 jaar huwelijk kan je toch gewoon zeggen dit is machteloos ik ben wanhopig slaap eet al week niet weet niet waar ik aan toe ben huisarts wijkagent zegt hij kiest even voor zichzelf komt wel terug oke maar dan zeg je dat toch je gaat toch niet weg met woorden hou van jou tot zo naast t vetdriet vind ik de onduidelijkheid nog ergst dat die niet zegt wat die wil time out scheiden hoj heb niks verabderd staat gewoon ingeschreven inkomen komt op rekening ook woning staat beijde namen behalve dat die voor mij spoorloos is r niks verandwrd maar snap niet. Dat je op zon manier weggaat na 26 jaar en ook de week van onze verjaardagen als je rust wil snap ik we hebben borderline dochter 10 jaar stress van woont gwlukkig niet meer thuis maar zeg dan ik moet even uit de situatie en ga wandelvakantie achotland doen ofzo wat die altijd wil hij heb zich op werk ziekgemeld en weigert elk contact ik ben gewoon raadeloos niet alleen hoe ia weggegaan maar ook dat ik niet weet wat die wil scheiden timeout ik snap t nietSas11-01-2025 -
Affaire (Verhaal 71)
Heey,
Hoe zal ik beginnen, ik heb 11 jaar een relatie met mijn vriend en woonde toen nog niet samen toen het gebeurde. vorig jaar kwam ik erachter dat mijn vriend 1 jaar een affaire had met een andere vrouw. Toen ik dit hoorde stortte mijn wereld helemaal in elkaar, ik ben door hele moeilijke maanden gegaan, ik at niet meer en zag het leven niet meer zitten. Ik heb het echt heel moeilijk gehad en nog steeds eigenlijk. Gek genoeg heb ik toch gekozen om met hem te blijven en om hem te vergeven. Nu wonen we 1 maandje samen en hebben toekomstplannen. Ik zie en voel dat hij enorm is veranderd(positief) maar ik zelf kan het allemaal maar niet loslaten. Dagelijks heb ik nog nachtmerries en moet ik soms dagenlang huilen en ben ik enorm verdrietig. Ik vertrouw hem voor geen meter meer. Hii doet zo erg zijn best en geeft mij een goed gevoel maar toch kan ik dit niet verwerken. Het doet zo erg pijn nog steeds. Mijn zelfbeeld is ook zo omlaag gegaan, ik voel me niet meer mooi en vergelijk mezelf zo erg met andere. Heeft iemand tips hoe ik hiermee om kan gaan? Of is er iemand die hetzelfde heeft meegemaakt? 🥲Anoniem09-12-2024 -
Hij is vreemgegaan (Verhaal 70)
Hey,
Mijn (ex) vriend en ik gingen 5 maanden geleden samenwonen. In september kwam ik erachter dat hij contact had met een ander meisje (dit al voor de tweede keer). Mijn vertrouwen is zo weg en het kwam maar niet meer terug dus vorige week heb ik besloten het uit te maken en dit ook gedaan. Dus ik woon weer bij me moeder en hij nog in het huis, want ik kan het simpelweg niet alleen betalen.
Ik hoorde laatst van hem dat een vriend bij hem komt inwonen. Zelf vind ik dit al zo snel. Het komt voor mij over van ik ben vervangen, terwijl als het uit is ik tijd nodig heb voor mezelf. Daarom doet dit me best wel veel pijn het voelt voor mij alsof ik niks voor hem heb betekent.
Tuurlijk ga ik het hem niet vragen, want dan krijg je toch de standaard antwoorden en voel ik mij alleen maar verdrietig.
Heeft iemand tips om hiermee om te gaan?
Liefs, CheridaCherida13-11-2024 -
Affaire over (Verhaal 48)
Ongeveer 1.5 jaar geleden heb ik langzaam iets gekregen met n collega. Al 25 ben ik samen met mijn man en hebben 2 kinderen samen. De relatie is ok maar na al die jaren voorspelbaar .
En daar was die collega , hij heeft er alles aan gedaan mij te krijgen. Charmant als ie was viel ik als een blok voor hem en zo begon het . Steeds zijn we korte periodes van n paar weken samen geweest maar steeds verbrak ik t contact omdat ik t liegen niet trok . Nu de laatste keer hadden we zo'n 3 maanden geen contact en besefte ik me dat mijn gevoelens voor hek echt waren. Ik wilde er alles aan doen uit te zoeken of er miss.n toekomst samen in zou zitten. Ik heb heel erg mn best gedaan en alles op alles gezet hem terug te krijgen. We hebben 3 weken contact gehad en eenmaal afgesproken en we zouden ervoor gaan .
Uiteindelijk hebben we ruzie gekregen en heeft hij mij gezegd dat ik n vergissing was en t contact is nu voorgoed verbroken. En ik ben gebroken . Alles had ik eraan willen doen onze liefde n kans te geven.
Blijkbaar zat dit voor hem heel anders in elkaar en hoeft t voor hem allemaal niet zo . Ik was er meer om hem uit de sleur van zij ln relatie te halen.
Mn hart is gebroken en kan dit verdriet alleen met mijn beste vriendin delen . Inmiddels is t 2 weken geleden dat we ermee gestopt zijn en heb hem 1 x gezien, hij negeerde mij . Ik moet hem uit mn hoofd zetten en doorgaan maar hoe als mijn hart bij hem ligt . Iemand ooit in zo'n situatie gezeten of wellicht tips ? Commentaar over mijn overspel zit ik niet op te wachten. Ik weet heel goed dat ik dit zelf allemaal aangericht heb alleen ik zou graag hulp hebben hier ook weer uit te komen.Sabrina4519-04-2024-
Heel veel sterkte toegewenst! Denk eraan dat het verdriet elke dag een klein beetje minder wordt. Iedereen geneest uiteindelijk van een gebroken hart.
Anoniem03-08-2024 -
Tweede forum dat je je verhaal zet! Wil je erover heen! Dan praat met je partner! Als je verder met hem wilt heeft hij het recht om te weten. Hij kan je vergeven zodat jij je eigen kunt vergeven. En dat is stap 1 stap 2 is begrip van je partner die is je maatje door dik en dun! Zo kun je verder anders loopt dadelijk alles stuk en ja heb je 2 maal gebroken hart!
J19-08-2024 -
En niet te vergeten je hebt een lange relatie. Dan is het gras altijd groener bij de buren! Waarschijnlijk mis je iets in je huidige relatie. Daarom moet je open zijn en heb je grote kans dat je samen eruit komen en zul je zien dat je niet eens meer de moeite doet m naar andere mannen te kijken! Maar zonder openheid naar je partner zal je er niet achterkomen en zal het ook niet veranderen dat je niet meer aan andere mannen überhaupt denkt.
J19-08-2024 -
Is haar verdiende loon om kapot te gaan van pijn! Ze heeft zelf haar partners de grond ingewerkt bedoeld of onbedoeld neem verantwoordelijkheid voor jouw daden! En niet afschepen jij bent verantwoordelijk voor jouw acties en de partner voor de zijne. Als het niet lekker gaat in je relatie moet je eraan werken of verlaten of iets maar niet vreemdgaan! Eens een slet altijd een slet in mijn ogen
Milano19-08-2024 -
Ik ben ook vreemd geweest en is dit een herkenbaar verhaal! Maar ik heb alles verteld! Nu is mijn relatie beter en ik voelde me ontzettend kut erover maar ik heb er wel veel van geleerd en heb oprechte excuses aan geboden aan mijn partner. Nu is onze relatie perfect en ik denk niet meer aan die sloerie waar ik mee vreemdging. Zit er zelfs aan te denken om die partner in te lichten. Dat heeft mijn partner het liefst. Denk daar nu dagelijks aan om toch te doen
Milano19-08-2024 -
Ja ik woon in België en ben vreemdgeweest met en Nederlandse uit de zorg. Ik ben haar thuis adres te weten gekomen. Mijn partner wil ook dat ik die inlicht omdat ik een soa had en zo uit is gekomen dat ik vreemd ben gegaan. Maar wil haar gezin niet kapot maken maar ja kans is groot dat ze ook een soa heeft. Ik ben in dubio om het te doen. Ik kan haar niet op een andere manier bereiken.
Anoniem19-08-2024 -
Deze dieptrieste vrouw is een goed voorbeeld
Dat partners psychisch gebroken worden. En voor de rest van hun leven getekend zijn! Waarschijnlijk heeft de topic starter geen empathie en zal die nooit eerlijk kunnen zijn. Zelfs vermoed ik dat zo’n persoon zelf nooit echt liefde heeft gekregen van of beide of 1 ouder. Dus mist iets in de opvoeding. Of narcistische ouder(s). Hebben gehad.Anoniem29-09-2024 -
@ J @ Milano, ik wordt een beetje misselijk van jullie reactie. Lijkt wel alsof J een vrouw is en vervolgens schrijft vanuit haar verdriet voor het vreemdgaan van haar man als Milano. Luister allebei, de vreemdganger is het probleem. Er valt niets te vergeven en geen enkele man die vreemd is gegaan en bewust sex heeft gehad met een andere vrouw durft die andere vrouw een sloerie te noemen. Dus J / Milano, hou je onzin voor jezelf.
Anoniem30-09-2024 -
Eens met bovenstaande wat een onzin reacties zeg.
Waarschijnlijk gaat haar man nog steeds met de “sloerie”, durft ze alleen niet weg.
Topicstarter sterkteAnoniem30-09-2024 -
😂😂😂
Anoniem30-09-2024 -
@anoniem
Je hebt haar andere post zeker niet gelezen?
Daar staat het iets anders! Ze wou zelfs haar partner en meer! Deze topic starter kan zelfs niet hier niet eerlijk zijn. Enigste waar de topic starter wilt is medelijden en haar partner maakt ze kapot om niet eerlijk te zijn naar hem. Dus lees eerst de andere post op de andere site! Daar staat meer infoJ01-10-2024 -
Dit is het oorspronkelijke verhaal.
Affaire over , kapot van verdriet
Ongeveer 1.5 jaar geleden ben ik geheel onverwacht in n affaire beland met n man die regelmatig op mijn werk komt. Vanaf t begin is dit moeilijk geweest ,ik kon niet met de situatie , gevoelens , leugens omgaan en heb meerdere malen deze affaire stop gezet.
De laatste keer hebben we ongeveer 3 maanden geen contact gehad maar ben altijd aan hem blijven denken. Toen hij weer meer op mijn werk verscheen groeiden we weer naar elkaar toe en ik besloot er voor te gaan . Ik had zelfs mijn gezin op willen geven voor hem , mijn gevoelens waren zo vreselijk heftig dat ik dacht hij de ware was.
Maar blijkbaar was er iets veranderd voor hem , mijn qpjes bleven ongeopend en hij vergat mij steeds. Nadat ik hem aangesproken heb op dit gedrag zei hij dat t n vergissing was dat we weer iets begonnen zijn.
Ik ben de dag erop naar zijn werk gereden en heb n gesprek geëist. Ik heb hem verteld dat ik er alles voor over had gehad om t samen te proberen , dat hij mij prioriteit was maar ik kreeg niets terug.
Uiteindelijk ben ik weg gelopen. Heb hem daarna niet meer gezien of gesproken. Ik had zo vreselijk gehoopt op n appje , een ik mis je of een we fixen dit maar de realiteit dringt inmiddels wel door , het gaat hem niet meer worden tussen ons.
Inmiddels is dit gesprek 3 weken terug en blijkbaar mist hij mij niet , ik daarentegen ga helemaal kapot van liefdesverdriet. Moet alles op alles zetten hem niet te appen en mn hoofd erbij te houden. Op mn werk zijn is hartverscheurend maar thuis word ik ook gek.
Ik denk dat ik zo ver ben dat hem terug krijgen geen optie meer is maar ik zou zo graag verder willen met mijn gezin , mijn huidige man en dit allemaal achter me laten. Hoe kom ik van deze pijn af , dit verdriet, dit gemis . Het is hartverscheurend . En hoe reageer ik als ik hem straks voor t eerst weer zal zien . Ik ben nog nooit zo kapot geweest van liefdesverdriet . Heel graag lees ik tips en ervaringen. Bedankt alvast .
Lees meer
Sabrina45J01-10-2024 -
Als ze zelf al niet eerlijk kan vertellen hoe het zit en in haar eigen straatje praat is er toch iets mis met haar. Heb medelijden met haar partner en kinderen! Hoop dat ze een koekje van eigen deeg krijgt!
J01-10-2024 -
Durf ik wel want door haar heb ik een soa en blijkt dat ze op werk ook meerdere heeft gehad. En thuis een partner heeft met kinderen en die weet van niks! Wat ben je dan? Ja ik ben fout geweest en een eenmalige fout waar ik spijt van heb. Maar zij, hoe noem je dan zo’n vrouw die met iedereen de bed in duikt en liegt tegen partner?
Milano02-10-2024 -
Jemig lijkt inderdaad dat topicstarter een beetje narcistisch is. Totaal geen empathie en geen idee wat ze haar partner aan doet. Zou me niet verbazen dat ze in het dagelijkse leven ook alles verdraait. Een echte gaslichter.
Anoniem02-10-2024 -
Milano, je kunt het verkopen als een eenmalige fout, misschien ben je gewoon een hoerenloper en ben jij degene die ziektes verspreid… Kom niet met excuses en vinger wijzen na de daad, fout is een fout benoem het niet als iets eenmaligs, je vrouw had je er al lang uit moeten gooien. Laat de topic starter haar verhaal delen, niemand wacht op advies van een stelletje idioten die bedrogen zijn en nog steeds bij een bedrieger zijn. Kijk jezelf in de spiegels alsjeblieft!
Anoniem02-10-2024 -
En de topic starter dan? Die geeft haar partner geen keuze! Die bedriegt en liegt als geen ander! Of ben jij dat toevallig want daar zeg jij niks van. Praat over iemand die 1 maling een fout maakt en vervolgens moet die partner weggaan! Nou nou zeg jij praat ook met 2 monden. Hierboven zie je het bewijs dat topicstarter niet eerlijk is en zelf toe geeft dat de partner het niet weet. En zelfs wou verlaten. En dan nog niet eerlijk zijn naar partner wat voor persoon ben je dan? Vooral als jij hier die Milano al uitmaakt dat hij mischien wel liegt en alles verspreid. En niet te vergeten een …. noemt. Vreemdgaan en eerlijk toegeven naar je partner haal je ten minste niet de keuze die de partner recht op heeft weg. Als je liegt erover maak je het nou juist kapot en wekt meer haat en wrok gevoelens naar boven bij je partner! Laat staan de leugens die de vertrouwen niet alleen kapot maakt maar verbrijzeld. Een breuk kan nog helen maar verbrijzelen moeilijk tot niet. En de een kan meer hebben als de ander. En hoe noem je iemand die de partner en ouder van je kinderen verbrijzeld en niet eerlijk tegen bent? Nou ik zou zeggen narsist gaslichter of nog veel erger! Maar ja wie ben ik om iemands anders zijn mening in twijfel te trekken. Dit is mijn mening
Anoniem03-10-2024 -
Ja anoniem ik zat fout! Maar ik loog er niet over. Heb alles opgebiecht. Mijn relatie wat jouw niks aangaat is beter dan eerst. Ja ik had beter eerst kunnen praten of oplossen. Maar ja ik heb het fout aangepakt. Maar dat haalt niet weg dat jouw mening dat ik meer dingen heb gedaan (misschien) klopt. Heb veel moeten boete van me eigen (gevoel en vertrouwen breuk) daden. En ja mijn partner heb ik pijn gedaan. Dat besef ik al te goed en heb haar gesteund en alles aan gedaan om te laten zien aan haar dat ik te vertrouwen ben. Ja dat vergt geduld van mij zeide wat ik ook verdiend heb door mijn daad. Maar ik geef niet op om mijn partner te laten zien dat ik van haar hou en voor haar ga. Dat jij zo praat ongefundeerd is gewoon jouw frustratie. Kan ik niks aan doen. Er zit woede bij jouw denk ik. Wat misschien wel door een voorval is. Prima maar maak mij niet uit voor iets. Ik geef mijn mening en gevoel alleen maar. En laat de naam ewaar ik de fout mee heb gemaakt hier anoniem waardoor er niemand bezwaard hoeft te voelen. Jij haalt uit naar mij.
Milano03-10-2024 -
En binnenkort zal de partner waar ik de fout mee heb gemaakt het ook weten. Mijn partner wilt een briefsturen naar haar. En dat is haar recht! En ik hoop dat alles bij haar partner naar boven komt,
Milano03-10-2024 -
@ Milano, er zit totaal geen woede bij mij, integendeel ik verbaas me over de reacties hier, heel veel reactie vanuit woede. Iedereen is hier om zijn/haar verhaal te delen en verwacht geen oordeel van een andere. Daar is de forum voor. Ik merk juist dat het verhaal van de topic starter leidt tot frustratie bij de meeste en er best heftig gereageerd wordt. Het begon al met de reactie van J. Dit was geen advies geven maar meer een aanval. Het kan ook beschaafd, toch?
Vandaar dat ik reageer vanuit mijn vermoeden dat sommige die hier reageren zelf misschien in een slechte relatie zitten en kosten wat het kost bij een bedrieger blijven. Ik heb het dan over Anoniem en J. Het lijkt erop dat ze zelf nog vol wrok en haat zitten maar dit moeten ze richten aan hun eigen partners en niet deze topicstarter die ook aangeeft; “Commentaar over mijn overspel zit ik niet op te wachten. Ik weet heel goed dat ik dit zelf allemaal aangericht heb alleen ik zou graag hulp hebben hier ook weer uit te komen.”
En jij als vreemdganger doet eraan mee want jij verwijt de vrouw met wie je vreemd bent gegaan, ze heeft je toch niet gedwongen. Het was toch je keuze? Waarom zou je dan haar huwelijk willen verpesten. Wil jij dit of heb je wat te bewijzen aan dat vrouwtje van jou? Laat haar toch gewoon haar ding doen. Haar partner, haar relatie is toch niet jullie relatie.
@topic starter, je komt hier om je verhaal te delen, je bent naar mijn idee niet aan het gaslighten. Negeer de reactie die de meeste plaatsen vanuit hun eigen emotie. Heel veel sterkte! Jij verdient dit niet en je partner eigenlijk ook niet.Anoniem03-10-2024 -
Sorry anoniem maar als je aangeeft niet weten hoe en wat en zelfs je partner wou verlaten dan en dan ook nog aangeven dat ze verder wilt met haar gezin dan kun je niet doen alsof je neus bloed! Als ze echt voor haar gezin wilt gaan zal ze eerlijk moeten zijn naar haar partner. Dit zal blijven knagen. Elke keer als ze sex heeft met hem of er gebeurd iets waardoor je terug denkt aan die ander. Onbewust zal die partner het heus wel merken. En mocht het uitkomen wat vaak gebeurd dan is de kans groot dat ze hem verliest en nog verder in e put raakt. Ze moet eerlijk zijn naar haar eigen en naar haar partner zodat ze dat gedeelte zelf ook kan sluiten. Wat moeten die kinderen wel niet denken als het uitkomt enz. Meeste gevallen van ontrouw die worden opgebiecht gaan niet zo snel kapot als dat partner erachter komt. Maar ook dan kan de relatie door bestaan maar wel met ergere gevoelens en wantrouwen. Besef je geeft je partner een trauma die bij elk persoon anders is. De man van je kinderen die er voor je is door dik en dun bij de geboorte van je kinderen en andere positieve maar ook negatieve gebeurtenissen is er voor je. Maar nu op je zwakste moment kies je ervoor om hem buiten te sluiten en geeft aan dat je hem niet vertrouwt om er samen uit te komen. Sorry maar dan kies je zelf ervoor om in de shit te blijven ipv het op te lossen. Bent vrouw genoeg om vreemd te gaan maar oprecht naar je partner nee dat niet. Dan heb je geen empathie of gevoel naar je partner en kun je beter een punt erachter zetten dan zo door te gaan! En heb je dus 2 keer de keuze van je partner weg gehaald en je hebt schijt aan je gezin en bent alleen met je eigen bezig. Om in stilte er alles aan doen om je eigen schuldgevoelens of je relatie beter te maken heeft geen zin want de partner kan je niet vergeven zonder dat hij weet wat hij moet vergeven. En je kunt niet zeggen wat hij niet weet wat niet deert. want dat is in mijn ogen narcistische eigen schappen en onder de bank schuiven. Dus ja kom op is niks aanvallend aan. Maar wel bedoeld als bewust wording hoe je een ander behandeld wil je zelf ook behandeld worden. Dus ja hoop koekje eigen deeg en ja hoop dat er voor haar karma bestaat.
J04-10-2024 -
Ik heb het gevoel dat mijn partner vreemd is geweest en ook redelijk veel echte rode vlaggen. Maar ontkent alles. Zelfs is het zo dat alles is veranderd en mij alle aandacht geeft en laat weten dat ze van me houdt en gaat. Op alle gebieden. Ja dat vind ik fijn. Maar het blijft in me hoofd allemaal niet kloppen. Wil het afsluiten maar gaat niet. Ik gooi me eigen in van alles. Nu is het koken. Heb nu ineens ook aardig wat aandacht gekregen van andere vrouwen. En zelfs ook serieuze gesprekken. Maar het voelt allemaal kut. Mijn hoofd zegt goh je partner maakt je kapot maar mijn hart zegt je partner is alles. Ik hoop dat ik het allemaal in perspectief kan gaan zien. Ik weet van mijn partner dat ze meer van emotionele trouw is dan lichamelijke. Maar we hebben afgesproken niet vreemd te gaan. Want ik vindt beide alletwee erg. Nu is het zo dat ze regelmatig afgesproken dingen toch anders doet en zegt ow dat wist ik niet meer dat we dat afgesproken hadden en ja mijn mening is moet kunnen. Dan denk ik ja met trouw zijn is jouw mening toch ook anders houd je je daar dan wel aan! Nu denk ik dus van niet! Ben erg in de war daardoor. Dus ik ben het met J eens wat hij hierboven zegt. Je maakt meer kapot met neus bloeden dan eerlijk zijn.
Anoniem04-10-2024 -
Mischien is het wel fijn om reacties te krijgen van mensen die bedrogen zijn of mensen die nog in de stadium zitten van weten en niet weten van bedrog. Zo kun je vragen stellen en inzichten krijgen. Met meerdere kanten zou je zelf mischien een keuze kunnen maken wat te doen. Want zelf is de bedrieger radeloos. Dat zegt ook wat dat de bedrieger gevoel heeft en een fout heeft begaan. Met meerdere kanten heb je betere inzichten. Ja het mag minder heftig maar het is ook wel een heftig onderwerp voor de gene die bedriegt en de gene die wordt bedrogen. Dus ja er zijn ook partners die open relatie willen die eerst gesloten was en ook open die weer dicht willlen. Met zijn allen kunnen we wel helpen. Maar dan moet topic starter ook wel reageren dat gebeurd heel vaak niet meer. Maakt niks uit hoe er wordt gereageerd.
Karel04-10-2024 -
Nou anoniem mijn partner wil wraak. En dat snap ik. Ik heb het inderdaad zelf gedaan! Maar ik besef me al te goed wat ik heb gedaan. Die ander beseft het denk niet zo. Ze schaamt haar eigen nu dat ze is vreemdgegaan met meerdere zelfs. Maar ze belde mijn partner ook op en viel ons lastig. Ze weet zelf niet van ophouden naar mij en mijn partner. Als je de berichten leest en wat ze allemaal gezegd heeft tegen mij na dat ik niet mee wou en daarna op heb gebiecht thuis dan schrik jij. En snap dat mijn. Partner het aan haar partner wil laten weten maar ik ben hier niet om mijn en mijn partners acties te vertellen of kwijt te moeten. Heel de situatie is hier gewoon klote geweest door mij. En ik steun mijn partner met haar actie. Dus ik ga het niet allemaal rechtvaardigen hier. Ik maak niks kapot van die vrouw heeft ze zeg gedaan door haar acties als het kapot gaat. Iedereen heeft het recht te weten wat hun partners uitvreten achter hun rug. Maar anoniem ik heb een vermoede dat jij ook vreemd bent geweest. Als je in de ander een keer verplaatst zou jij het ook willen weten ongeacht wie het je verteld.
Milano04-10-2024 -
Hoe weet jij dat het om een huwelijk gaat? Kan ook geregistreerd partnerschap zijn. Maar je had het wel goed. Maar ik moet het wel zeggen. Want ik ben maar met 1 persoon vreemdgeweest en had het veilig gedaan. Maar blijkt dat je dus ook chlamydia kunt krijgen door oraal bevredigt te worden.
Milano04-10-2024 -
Milano jij bent echt vreemd en raar, sowieso geen ruggengraat verder.
ADO06-10-2024 - Alle reacties weergeven...
-
ADO je naam zegt genoeg.
Anoniem26-10-2024
-
-
Mijn ex was mijn alles, maar verdient hij beter? (Verhaal 66)
Hi, ik zal beginnen met mijn lieve ex. Hij was mijn eerste echte liefde en zag mijn toekomst met hem. Hij ook met mij. Alles ging super goed tot er een paar issues kwamen. Toen destijds frustreerde er een paar dingen mij heel erg. Hij had een beste vriendin waar hij erg close mee was. Dan even over mij. Ik heb nogal wat problemen met het vertrouwen van mannen. Ik heb het gevoel dat bijna alle mannen slechts aan seks denken en nooit zoveel liefde zouden kunnen voelen als ik. Dit komt mede door mijn eerste ex die een ontzettend beest bleek te zijn (kwam ik allemaal later pas achter). Dit brak mijn vertrouwen erg. Dan terug naar de issue. Ik vond het maar moeilijk allemaal dat hij steeds contact had met een andere meid. Daar begonnen de eerste ruzies. Ik dacht dat ik nooit boven haar zou komen te staan. Toen ontmoette ik haar op een dag en ze bleek een naar type te zijn. Ze maakte opmerkingen over dat ze met iedereen van de groep was gegaan maar 'nog' niet met mijn ex. Mij ex stond daarbij en zei niets. Ik ben er later over begonnen dat ik dat kwetsend vond. En hij reageerde daar eigenlijk op met niets. Hij deed niets. Dat kwetste mij nog meer. Waarom nam hij het niet voor mij op? Dit was eigenlijk het begin van mijn jaloezie en dat werd steeds erger. Het is op een gegeven moment uit gegaan vanwege een ruzie die ook met jaloezie te maken had (hij maakte het uit. Voor hem was het dat het hem allemaal teveel was en hij het heel moeilijk vond dat hij mij niet met de rest van zijn leven kon combineren. Dit was natuurlijk heel moeilijk om te horen, maar ik snapte het natuurlijk eigenlijk wel een beetje. Ik werd op een gegeven moment ook gewoon boos om alle kleine dingen die met andere meiden te maken had, Na 2 maanden contacte hij mij weer. Dat het hem speet dat hij weg was gegaan en hij het toen gewoon allemaal niet meer trok, maar ik wel de liefde van zijn leven was en hij zich dat heel snel realiseerde. Ik was super blij, want voor mij voelde het hetzelfde. Echter, in die 2 maanden dat het uit was heb ik mij nog nooit zo slecht gevoeld. Mijn hart was in 1000 stukjes gebroken het moment dat hij zonder mij verder wilde. Ik kan wel zeggen dat ik tegen depressief aan zat die tijd. Toen hij ineens weer in mijn leven kwam, was ik blij, maar dat pijnlijke gevoel van de break up is nooit weggegaan. Ik voelde me blij maar depressief en gekwetst, Maar ik wilde het natuurlijk voor hem nog een keer proberen. Het begin ging goed. Maar ik merkte dat ik nog niet geheeld was van de emoties van ervoor. Ik zat enorm slecht in mijn vel. Hierdoor begonnen de ruzies weer. Ik bleef er maar op terug komen dat hij me had verlaten en het voor zijn beste vriendin bleef opnemen. Het deed zo'n pijn. Toen kwam de klapper, we kregen een enorme ruzie (via de telefoon). Ik was dronken en heb iets heel doms gedaan. Ik heb de vriendin bericht dat ze mijn ex wel mag hebben en ik hoop haar niet meer te zien. Dat is waar mijn ex brak en hij was klaar met mij. Met mijn dronken destructieve houding dacht ik prima. De volgende dag kickte de spijt natuurlijk meteen in. Ik wilde het goedmaken maar het was te laat. Ik had mijn emoties totaal niet onder controle (mede door de pil). Hij heeft het toen uitgemaakt met een lief berichtje, we hielden tenslotte het meest van elkaar. Hij zei iets dat we even alleen moesten zijn om aan onszelf te werken. Ik moest zeker aan mezelf werken. Dus dat ben ik sindsdien gaan doen. Het is 8 maanden geleden dat het uitging. Deze maanden heb ik zo ontzettend veel geleerd en gedaan. Heel veel nieuwe avonturen aangegaan om mezelf in het diepe te gooien en dichter bij mezelf te komen. Ik ben echt gegroeid. Nu ben ik op een moment dat ik hem een berichtje wil sturen. Ik mis hem natuurlijk enorm en zie in dat ik het hem zo moeilijk heb gemaakt op sommige momenten in de relatie en ik snap dat het voor hem niet te doen was. Maar ik ben zo bang dat hij al door is gegaan met zijn leven en niets meer van me wil weten. Zal ik het berichtje wel sturen? Of hij zin heeft om eens bij te kletsen. Ik denk dat ik het morgen zal sturen.Char08-10-2024- Alle reacties weergeven...
-
Lieve Char,
Je leeft maar één keer. Je hebt niks te verliezen. Is hij jouw grote liefde? Stuur hem dan een bericht en laat het hem weten Veel succesAnoniem14-10-2024
-
Je was de meest bijzondere mens die ik ooit heb ontmoet (Verhaal 3)
Vrouw, 43 jaar:
Jaren geleden hebben we twee jaar een relatie gehad. Je was de meest bijzondere mens die ik ooit heb ontmoet. Maar wat waren de omstandigheden moeilijk; jij woont in een ander land, spreekt een andere taal en vooral: jij bent een katholiek priester en dus mag je niet trouwen en kinderen krijgen.Ik kon mij er niet in vinden uiteindelijk, in die omstandigheden, en we hebben afscheid genomen. Maar nog altijd denk ik dagelijks aan je en schieten de tranen mij daarbij vaak in de ogen. Het doet nog steeds zo'n pijn dat we het leven niet samen hebben kunnen delen en ik raak de twijfel maar niet kwijt of mijn beslissing de goeie was.
Vrienden die ik erover vertel, zeggen van wel en dat ik je moet vergeten en geen energie in gedachten aan jou moet steken nu ik intussen getrouwd ben met zo'n goeie man en twee lieve kinderen heb.
Natuurlijk hebben ze gelijk, maar toch...
Anoniem> 2 jaar geleden-
Gevoelens kun je niet dwingen.
Gevoel en verstand kunnen elkaar zo met elkaar strijden.
De twijfel laat niet voor niets van zich horen...die is het zwijgen niet op te leggen en dat is niet voor niets.Ineke - Therapie Meppel> 2 jaar geleden -
Hi,
Wauw, je verhaal raakt me...
..
Alles wat ik zou schrijven over de inhoudt zou tekort doen aan jouw ervaring. Wellicht helpt het je om je gedachten aan hem te veranderen door hem te ontmoeten in het bijzijn vakje partner... Zo kan je eigenwijze hoofdje zien dat die plek al gevuld is met een leuke man....
Zomaar...
BAsh> 2 jaar geleden -
Ik ga je proberen te verlossen.
Je idealiseert deze man. Je kent hem niet. Als jij voor hem de ware was, was hij jou getrouwd wat ook in de bijbel staat!
Dan 2e punt. Als hij wel sex met je heeft gehad, dan heeft hij jou gebruikt en is hij een leugenaar en schijnheilig. Laat hem los.
En anders stuur je een privé detective op hem af. Weet je gelijk hoe het echt zit.kip> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
AMEN !
Natas13-08-2024
-
-
Vreemdgaan (Verhaal 52)
Hoi,
Ik ben erachter gekomen dat mijn partner van anderhalf jaar vreemd is gegaan.
Iedereen om me heen is boos op hem en vinden dat ik het helemaal moet afsluiten.
Ik ben voornamelijk heel verdrietig en gebroken.
Wel zie ik aan hem dat hij heel veel spijt heeft, het toegeeft aan zijn fouten.
Hij komt er voor uit en geeft aan dat hij het graag had teruggedraaid. Dat hij doorheeft wat hij hiermee weggooid en me weer terug wil.
Hij geeft aan dat hij therapie gaat zoeken, dat hij altijd laat weten met bewijs als hij ergens is en dat hij alles gaat doen om zichzelf te bewijzen.
Ik zou graag willen zeggen dat ik dat niet doe. Maar ik houd zoveel van hem, en hij betekend alles voor me.
Natuurlijk heb ik tijd en ruimte nodig om erover na te denken.
Daarnaast ben ik bang dat hij weer de fout gaat maken, wat hij aangeeft dat hij dat niet zal doen omdat hij beseft hoeveel pijn dit bij mij en zichzelf heeft veroorzaakt en weet wat hij heeft weggegooid.
Maar ik zit erover na te denken om het nog een kans te geven, als hij de dingen doet die hij beloofd. Alleen ben ik zo bang voor de reactie die ik dan waarschijnlijk vanuit mijn vrienden en familie zou ontvangen. Ze zullen mij voor gek verklaren, mij stom vinden dat ik deze beslissing maken. Want volgens hun zou hij het zeker weer doen.
Ik kan er met niemand over praten. Daarom dit bericht in de hoop op eerlijke antwoorden en misschien van mensen die in dezelfde situatie hebben gezeten.Gabi27-05-2024-
Gabi, je zult nooit weten wat de toekomst brengt. Blijven is in onzekerheid leven, het kan nog een keer gebeuren en je zult nooit volledig herstellen van de pijn en verraad. Herstellen doe je echt nooit en de triggers zullen altijd blijven. Hij deelt nu zijn locatie maar is dit hoe jullie eruit gaat zien? Moet hij de rest van zijn leven verantwoording afleggen omdat jij onzeker bent. Voor hem is dit op de lange termijn ook niet uit te houden en volgende keer maakt hij er een eind aan. Er is geen ruimte voor vreemdgaat in een goede relatie. Dat wat hij miste zal hij blijven missen. Nu slaat de paniek bij hem toe, en daar reageert hij op. Wat je aan het doen bent is uitstel van executie!
Weggaan is je eigen weg volgen, je eigen geluk vinden en loslaten. Met loslaten zal je ook geen pijn meer voelen. Gelukkig heb je mensen om je heen die je door deze moeilijke situatie kunnen helpen. Ik spreek uit ervaring wanneer ik zeg, soms is loslaten ook goed. Mentaal en fysiek veel beter.Anoniem05-06-2024 -
@Gaby .Hoe ben je erachter gekomen als ik vragen mag?
Anoniem12-06-2024 - Alle reacties weergeven...
-
(1)Je zegt dat je er met niemand over kan praten, maar gelijktijdig weet kennelijk een deel van je familie het en verwacht jij dat ze jou veroordelen. Hoe weet jouw familie hiervan als jij er met niemand over praat? Heeft je partner er reclame over gemaakt?
(2) jij moet gewoon doen wat jij voor goed houdt, maar ik zou inderdaad eerst afwachten en ervaren of hij zijn goede voornemens ook daadwerkelijk uitvoert en je ook daarmee niet bedot.Natas13-08-2024
-
-
Ex gaat meteen via dating apps op zoek (Verhaal 50)
Hallo allemaal,
Na een relatie van 5 jaar heeft mij vriendin het uitgemaakt. We hebben een zoontje van twee jaar en wonen samen in een koophuis. Ik heb zelf ook twee kinderen van een eerdere relatie.
We hadden alles goed voor mekaar en ook een goede regeling voor mijn andere twee kinderen. De oudste zag ik om het weekend en de middelste woonde ook bij ons.
Na de relatie van mij ex vriendin van haar ex man die 7 jaar heeft geduurd ging zij na twee dagen al met een andere man naar bed. Ze ging op tinder en zocht voornamelijk mannen die sex wilde. Ze vertelde dit toen aan het begin van onze relatie. Nu ben ik al best onzeker en vond dat aan een kant ook niet zo fijn om te horen. Met mij wilde ze ook uiteindelijk alleen sex maar dit draaide uit op verliefdheid en een relatie die nu dus na 5 jaar is gestrand.
Eind 2022 kreeg ik contact met een vrouwelijke collega die mij heel interessant vond. Ik wist niet goed hier mee om te gaan en ging hier in mee, dit draaide uit op app contact en 1 x zijn we samen ergens wat wezen eten. Hier is mijn huidige ex achter gekomen en is toen natuurlijk heel boos geworden maar we hebben het wel uitgepraat. Vanaf juli 2023 was er niks meer gebeurd en ben ik van baan veranderd. We zijn toen ook nog op vakantie geweest in de zomer.
Hierna merkte ik wel vanuit haar veel afstand, geen zin meer in sex, en aanrakingen vond ze niet zo fijn meer. Hier werd ik erg onzeker van en op een avond dat ze een uitje had met haar werk werd ik heel erg wantrouwig en had geappt dat ze maar iemand anders moest gaan neuken. Ze was toen in een café .
Eenmaal thuis maakte ze het uit want ik was te ver gegaan, het was de druppel.
Nu delen we natuurlijk nog een huis, en hadden een aantal zaken op papier gezet.
1. respect houden voor elkaar
2. Niet meteen een andere relatie aangaan de eerste 6 maanden.
Nu hangen er camera’s aan het huis en een video deurbel, deze moesten ineens ingeschakeld worden na 3 weken. Ook vond ik nieuwe lingerie in huis een waren al onze sex speeltjes weg gegooid en vervangen voor twee nieuwe speeltjes.
Ja 6 weken , vond ik per toeval een condoom in de prullenbak na een weekend dat zij in huis was geweest .
Een aantal weekenden later vond ik haar lingerie weer nat in haar kast, gewassen. Alle Google speakers waren los getrokken, roosters van de ramen waren dicht, lamellen waren overal pot dicht en het bed was verschoond en gewassen.
Nu ben ik er pas geleden achter gekomen dat er weer een man is langs gekomen in huis. We zijn nu 4 maanden uit elkaar , ze zij dat dit een date was en pas haar eerste date. Ze vond hem leuk en wilde nogmaals op date.
Ze zit dus ook op Tinder en Bumble.
Zelf moet ik niet denken aan een nieuwe relatie, het voelt nu enorm alsof ik vervangen ga worden. Ingeruild voor een beter exemplaar.
Wat is jullie mening hierover?Martin12-05-2024-
Ik vind dit allemaal heftig. Je moet jezelf de vraag stellen? Wil ik dit? En zie je jezelf nog terug samenkomen?
Liefde is toch iets anders dat dit niet?Brink12-07-2024 -
Lijkt op mijn verhaal, 17 jaar samen, 2 Kids, droomhuis en opeens de stekker er uit omdat ze geen zin meer had zonder redenen. Na een kleine 2 maand is ze veranderd in een tinderslet en dat is dan het voorbeeld voor mijn kinderen. Voel me verraden, ben boos en heb veel verdriet, ik snap er geen reet van.
Ik hoop echt dat ze een hele berg karma over haar heen krijgt en er in verzuipt, dit is slecht het puntje van de ijsberg......Anoniempie28-07-2024 -
Lijkt op mijn verhaal, 17 jaar samen, 2 Kids, droomhuis en opeens de stekker er uit omdat ze geen zin meer had zonder redenen. Na een kleine 2 maand is ze veranderd in een tinderslet en dat is dan het voorbeeld voor mijn kinderen. Voel me verraden, ben boos en heb veel verdriet, ik snap er geen reet van.
Ik hoop echt dat ze een hele berg karma over haar heen krijgt en er in verzuipt, dit is slecht het puntje van de ijsberg......Anoniempie28-07-2024 - Alle reacties weergeven...
-
Helaas heb ook een situatie als dit in het heden na 13 jaar samen 2 zonen van 12 en 5 jaar. Had ze me gedumpt. Contact daarna was sporadisch in verband met onze kinderen. Na 16 maanden veranderde haar gedrag merkte dat verliefd was en veel ging liegen. Tot dat ze mij zei dat ze een nieuwe vriend heeft. En ongevraagd al aan me kinderen had voor gesteld. In tussen ook haar nieuwe vriend ontmoet en heb via hem heeel veel informatie gekregen. Mn ex gedraagt zich zo vreemd met simpele dingen. En blijft voornamelijk door met liegen. En in tussen tijd heeft ze me zoon van 12 helemaal gemanipuleerd. Om contact met mij te breken. Ik herken me ex vrouw totaal niet meer hoe zij zich gedraag . Ze is gehaast geweest met voorstellen aan der familie. En ze zit momenteel op een roze wolk. Ik krijg steeds woede om dat ze constant liegt. En weet dat dit niet lang meer goed zal blijven .
Der nieuwe vriend woont trouwens in België en zij in Nederland. Ben eigenlijk radeloos. En ben bang op de effecten van mij kinderen, in de toekomst. Trouwens is tot heden een zon genaamde lat relatie en der nieuwe vriend heeft ook nog een kind van 9 jaar. Mij gevoel zegt ook dat dit niet goed kan aflopen haar nieuwe relatie helaas lijkt ze blind in de liefde. Ik maak me alleen zorgen om onze kinderen. Gun haar de nieuwe relatie. Alleen ben der leugens meer dan zat.Ro13-08-2024
-
-
Ik had mezelf toegestaan er in te storten.... weer bedrogen (Verhaal 9)
Mijn ex en ik ontmoette elkaar 3 jaar geleden op een fantastische manier aan de andere kant van het land. Ze bleek toevallig om de hoek te wonen. Het was direct vuur en vlam en sinds die dag zijn we onafscheidelijk geweest; zij was alles wat ik wilde en ik leek alles te zijn wat zij wilde. Bovendien leek het het lot dat we elkaar op zo’n speciale manier hadden ontmoet.
We bouwden een leven op; begin 2020 huurden we samen een huis, er kwam een hond, startte een business, spraken over kinderen en trouwen en fantaseerden over wat de volgende stappen zouden zijn. Zij sliep regelmatig bij haar ouders; dat was makkelijker met haar werk en de hond. De intimiteit werd ook minder, maar dat zou niks met mij te maken hebben.
Begin september begon het even te rommelen. Ik ging een week naar mijn ouderlijk huis, maar na 5 dagen stond ze al voor de deur om me te vertellen dat ze niet wilde dat we uit elkaar zouden gaan. Mijn hart maakte een sprongetje; het was er nog. De maand erna ging prima. We gingen weer samen aan de bak, de intimiteit was terug en de trouwplannen werden concreter.
Op 14 oktober sloeg de mood plotseling om; ze sliep opeens elke dag bij haar ouders; dit zou makkelijker zijn met de nieuwe baan die ze had. Als ze thuis was keek ze me nauwelijks aan en haar beste vriendin kwam elke keer over de vloer op het moment dat we even samen een gezellig avondje zouden hebben. Ze probeerde ruzie te maken over de kleinste dingen; voornamelijk over de app als ze niet thuis sliep. Eind oktober had ze me zo ver dat ik geïrriteerd reageerde en vertelde dat ik dit gedrag zat was. ‘Zullen we dan maar uit elkaar gaan?’ Appte ze terug.
De aarde zakte onder mijn voeten. Hoe kon dit zo plotseling? We zouden toch trouwen? Er zou een tweede hond komen? Zij was toch degene die 3 maanden eerder nog kinderen wilde? We spraken in de week erna een paar keer af en hadden gesprekken over dat ze nu even niks voelde en niet wist hoe het kwam. Ze was druk door een carrièreswitch of waren het toch de ruzietjes? Het zou beter zijn als ik in ieder geval niet meer daar zou wonen. Op het moment dat ik uitgeschreven was, was het tòch beter om het niet een ‘relatie’ te noemen, maar deur zou op een kier staan, we zouden dikke maatjes blijven en alles samen blijven doen; niemand wist wat de toekomst zou brengen. Zij zei het hier ook mega moeilijk mee te hebben en daarom ben ik haar financieel en zakelijk bij blijven staan; €1500 uit eigen zak gespaard. Tegelijkertijd verwijderde ze al onze foto’s, stonden mijn spullen na 3 dagen al in de hoek geflikkerd, werd ze furieus toen ik ongevraagd iets in onze woning op kwam halen, kwam ik achter kleine leugentjes en ontdekte ik dat haar ex-vriendje haar ‘toevallig’ mid oktober had gecontacteerd. Op het moment dat ik haar daar mee confronteerde mocht ik haar niet wantrouwen en haar niet storen in ‘haar process’. Uit schaamte en de angst om haar helemaal kwijt te raken zei ik ja en amen en droop ik af. Het bleef echter wringen.
De dag dat ik de (weinige) spullen op zou halen die uit de verdeling was gekomen, kwam de aap uit de mouw: ze was tijdens het process van uit elkaar gaan al bezig met haar ex-vriendje terug in haar leven halen. Waar ze tegen mij zei dat ze in diepe rouw was en daarom alles zo snel mogelijk verwijderde, appte ze hem dat we al 2 maanden uit elkaar waren. De bewuste vriendin die telkens over de vloer kwam was mid-oktober al ingelicht en speelde het spelletje vrolijk mee. Terwijl zij in ons huis met onze spullen en een gedeelte van mijn geld achterbleef, zat ik op de zolder van mijn moeder te wachten op een verlossend/vriendschappelijk berichtje die mijn ontdekkingen deden ontkrachten; alles wat ik kreeg waren berichtjes over geld.
Ik had besloten kalm te blijven, me aan de afspraken te houden en rustig weg te gaan, maar in praktijk liep dit anders. Ik gooide er uit wat ik wist en zei de spullen die ze me af zou betalen mee te willen nemen. Ze ontkende. Beiden in tranen knuffelden en kusten we elkaar; we zouden het er van de week over hebben.
3 dagen later werd ik geblokkeerd. Toen ik over de app vroeg wat dit was, gaf ze aan dat IK vaak te ver was gegaan en zij het door de vingers had gezien. ‘De koek is op’. Twee weken later ontving ik een lief berichtje over mijn nieuwe huis, met direct de vraag of we het geld wat ik nog zou krijgen zouden kunnen verrekenen met iets ten behoeve van haar, wat ik niet heb toegezegd. Ik gaf aan dat ik haar genoeg tegemoet ben gekomen, zeker met hoe ze me behandeld. Ik kreeg een ijskoud berichtje terug dat ‘alles volgens haar was afgehandeld’. Weg geld. Weg spullen & weg vertrouwen. Ik ben naar haar ouderlijk huis gerend om nog te praten, maar ze liep na 5 minuten weg. Daarna heb ik nog een half uur aan haar ouders uit geprobeerd te leggen hoe de vork in de steel zit, maar die waren er van overtuigd dat mijn ex niet in gesprek ‘kon’ omdat ze ‘niet met de emoties kon hanteren’. Ik heb daarna niks meer gehoord.
Ik ben 2 keer eerder bedrogen en ik had na twee jaar in deze relatie het eindelijk toegelaten dat ik mezelf helemaal hier in mocht storten. Ze heeft me altijd verzekerd dat ze ‘niet zoals m’n ex was’; zij was tenslotte ook meerdere keren heftig bedrogen en voorgelogen. We zijn nu anderhalve maand verder, maar ik ben het nog steeds helemaal kwijt. Mijn gevoelens voor haar zijn niet weg, ik twijfel of ik stappen moet ondernemen om m’n spullen terug te krijgen en ik zie echt niet in hoe ik ooit nog iemand moet vertrouwen. Alle tips zijn meer dan welkom!Anoniem> 2 jaar geleden-
Wat onwijs kut dit. Je klinkt zelf als een lieve (maar ietwat naieve) vent die beter verdient dan dit.
Het is jammer dat je je hart hebt gegeven aan iemand die het in zich had om er misbruik van te maken. Waarchijnlijk niet omdat ze een slecht mens is, maar omdat zij haar eigen onopgeloste issues (denk ex) had.
Mijn intuitie zegt: Zo mogelijk alles terugclaimen. Daarna loslaten (hoe moeilijk ook); en gaan voor iemand waar je veilig bij bent om liefde te geven op jouw manier.Floris> 2 jaar geleden -
Haal alles terug en laat jezelf niet zo manipuleren.
Co> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Geen hoop houden, ze heeft bewezen dat ze dat niet waard is. Nooit meer opnieuw met haar verder willen, ze zal je altijd blijven kwetsen, het gaat haar veel te makkelijk af.
DotDot30-07-2024
-
-
Is het normaal wat ik voel? (Verhaal 62)
Een paar jaar geleden, toen ik 31 was, kreeg ik voor het eerst een serieuze relatie. Ik heb een lichte vorm van autisme en ik durfde het daarvoor nooit aan. Maar in mijn eerste relatie heb ik ook meteen wel alles gedaan. Ik ben bij mijn ex ingetrokken, ik had een stiefdochtertje, twee katten, we hebben samen een puppy gekocht en ik heb bij mijn ex zelfs nog mijn rijbewijs gehaald. Helaas is de relatie niet goed afgelopen. Ik heb sterk de indruk dat mijn ex zwaar narcistisch is, maar ik weet niet of dat voor deze vraag relevant is. Mijn ex heeft me zonder pardon uit huis gezet en ik heb 8 maanden bij mijn moeder gewoond. Die periode was oprecht een nachtmerrie. Ik dacht in het begin dat het nog jaren zou duren voor ik een eigen woning kon krijgen en mijn ouderlijk huis zit vol met herinneringen die ik het liefste vergeet. Ik kwam er meteen achter dat mijn moeder een vrij serieus drankprobleem heeft, een paar weken nadat ik bij haar introk brak ze haar enkel op vier plekken en ik moest voor zowel haar als mijn hondje zorgen. Mijn ex had namelijk gedreigd om hem in een asiel te stoppen als ik hem niet zou overnemen. Een paar maanden later is hij helaas uit de tuin ontsnapt en aangereden op de snelweg. Maar in al die drukte is er nog iets gebeurd. Vier maanden nadat het uit was, kwam ik erachter dat mijn ex alweer een nieuwe vriend had. Daar was ik ook al die tijd al bang voor. Twee weken voordat ze mij dumpte, was ze namelijk met hem naar een concert geweest. Ik weet niet of ze vreemdgegaan is, maar vanaf dat moment was ik wel al bang dat ze verliefd op hem was. Het is namelijk ook nog eens een heel erg knappe jongen.
Toen ik dat hoorde, voelde het echt alsof ik uit elkaar gescheurd werd. Ik heb nog nooit in mijn leven zo verschrikkelijk veel pijn gevoeld. Ik sliep en at nauwelijks meer, ik had een veel te hoge bloeddruk en ik ben in een paar weken meer dan tien kilo afgevallen. We zijn nu een paar maanden verder en de pijn is gelukkig al minder. Maar nog steeds wel aanwezig. Ik heb in de tussentijd veel nagedacht over waarom het zoveel pijn deed. Er zijn verschillende redenen. Ik voelde me in de steek gelaten, afgedankt en ingeruild, maar bovenal: ontkend in mijn bestaan. De periode bij mijn ex in huis voelde voor mij heel bijzonder. Het was de eerste keer dat ik mijn eigen gezin had. En toen ze zo snel een nieuwe vriend kreeg, voelde het alsof onze relatie nooit bestaan had. En alsof ik nooit bestaan had. Ik probeerde er nog met mijn ex over te praten, maar zij wilde dat niet of nauwelijks. Ze erkende ook niet dat ik pijn voelde. Ze deed net alsof wat zij deed volstrekt normaal en logisch was. Mijn vraag is nu: klopt dat? Is wat zij heeft gedaan inderdaad normaal en is mijn reactie gewoon overdreven? Ik heb het contact nu verbroken, maar ik merk dat ik nog steeds heel veel behoefte heb aan validatie van haar. Dat ik alleen maar iets waard ben als zij het zegt. Wat ik me afvraag, is of die behoefte normaal of abnormaal is. En ook of het blijft of vanzelf weer verdwijnt.Sjoerd20-07-2024 -
(Verhaal 56)
Mijn naam is Sanne en ik ben 19 jaar. Ik heb 4 jaar geldeden mijn ex leren kennen (we noemen hem even James, James is 20 jaar) door een vriendin van mij. Het was de vriend van de broer van de vriendin van mij. Ik had destijds nog een andere vriend (we noemen hem even piet), maar piet was dus al wel kort na dat ik James had ontmoet vreemd op mij gegaan. Een week later had James dat dus inmiddels ook gehoord en wilde hij met mij afspreken. ik dacht eerst bij mezelf ben je gek. Ik ga niet net na dat het uit is gelijk met een andere jongen afspreken, maar ja wat had ik te verliezen Piet was toch vreemd op mij gegaan, Fock hem, dacht ik. Toen ik dus eenmaal bij James aankwam hadden we het zo gezellig en hadden we dus al vrij snel seks gehad, waar ik overigens helemaal geen spijt van had. Steeds meer gingen we afspreken en werd het eigenlijk meer Friend With Benefits. We waren er allebei oké mee, maar na langere tijd afspreken begon ik toch wel gevoelens te krijgen. We spraken dat jaar al veel af met zijn vrienden en dan mijn vriendinnen erbij. Na een tijdje kregen sommige vrienden van hem dus ook relaties met mijn vriendinnen en uiteindelijk ik dus ook met James!
Mijn leven kon niet meer stuk, ik was het gelukkigste meisje ooit. We hadden een leuke vriendengroep met relaties maar ook gewoon mensen erbij zonder relaties. We gingen gezamenlijk naar feesten, festivals en zuipavondjes gewoon bij mensen thuis. Na 3 jaar elk weekend met een vriendengroep te hebben gezeten kwam er dus een einde aan.
Mijn ex James had het uitgemaakt en ik was er helemaal kapot van, niet alleen omdat het uit was tussen hem en mij maar ook omdat ik gewoon zo bang was dat ik mijn vriendengroep kwijt zou raken. IK WILDE DAT ECHT NIET! Nou had James het wel gewoon echt netjes uitgemaakt in het echt en zei die ook dat hij wilt dat alles goed bleef tussen hem en mij en ik ook altijd nog welkom was bij de vriendengroep. Hij maakte het uit omdat hij niet meer zo die gevoelens had, maar toch iets in mij zei van dat hij het te weinig had geprobeerd. Ik kon gewoon niet accepteren dat het uit was. Het is gewoon te kort! dit kan het niet geweest zijn! was dit het dan? Er ging van alles door mn hoofd.
James is een week later naar mij toegekomen om zijn laatste spullen op te halen. Ik had een brief voor hem geschreven. Ik wilde hem die geven voordat hij weg zou gaan. Na 20 minuten te hebben gepraat ging hij weg. Ik heb hem vervolgens de brief gegeven die hij nog geen seconde in zn hand had en ging lezen. ik ben terug naar binnen gegaan en hij is de brief vervolgens gaan lezen. 2 uur later; ik dacht dat James me niks meer ging sturen, en ik dacht.....Dit is het dan. maar dan toch ineens een melding van James. Hij zei dat hij ontzettend heeft gehuild van de brief en dat hij is gaan twijfelen of die wel de juiste keuze heeft gemaakt, oftewel James moest nadenken.
Na in die tussentijd heeft hij mij nog veel gecontacteerd en noemde me vaak schat, lekkerding, etc. Ik kreeg natuurlijk hoop van dit soort opmerkingen. Ook had hij mijn moeder een berichtje gestuurd met dat zijn. Hoofd nog alle kanten op gaat en hij het moet reflecteren.
Een halve week na dat ik hem die brief had gegeven was me ik vriendinnen wat gaan drinken, ook James was op dat moment in de stad. Mijn vriendinnen wilde naar huis gaan, maar ik wilde natuurlijk nog niet weg en zocht James op ,ook wist ik dat er nog een ander vriendinnetje van mij in die zelfde club was dus daarvoor ging ik ook. Dit is uiteindelijk de domste fout ooit geweest. Ik kwam dus James en zijn goeie vriend Mats tegen. ik gaf ze allebei een knuffel en ben toen naar die andere vriendin van mij gelopen. Ohw even om het verhaal kloppend te maken, Mats is dus een goeie vriend van James, maar Mats zit dus ook in onze vriendengroep. Maargoed Mats en James waren natuurlijk alleen maar met meiden bezig die avond. Ik kwam er een beetje bij staan en ging uiteindelijk ook een beetje met Mats dansen, ik denk dat die dat ook een beetje deed om mij dus af te leiden James en met wie hij op dat moment mee bezig was.
HET MOMENT WAAROP ALLES MIS GING, Ik liep naar buiten met Mats en zag m'n ex James staan Ik was nogal dronken ik dacht dat James mij ook had gezien. We gingen naast ze staan en BAM wat ziek ik; hij zoent met die meid waar die al de teletijd mee stond. Bah, mijn wereld draaide om. Ik dacht dat hij nog aan het twijfelen was om terug naar mij te gaan, maar dat heb ik blijkbaar verkeerd begrepen. Ik werd zoooo kwaad en misselijk van alleen al het zien dat die haar zoende dat ik dus, ZN FUCKING BESTE VRIEND ZOENDE.
Ik dacht echt gelijk; fuck wat heb ik gedaan, ik heb alles verpest! Later toen de club dicht ging stond James buiten. Ik liep naar hem toe en begon te huilen, omdat ik zo gekwetst was dat hij met die meid zoende. WTF dacht je wel niet James, eerst geef je mij hoop en dan zoen je een meid voor mn gezicht? Wat dacht je wel niet. En toen begon James naar mij te schreeuwen hij had het gezien van Mij en Mats. Hij werd zo boos en begon te schreeuwen. WAAROM DE FUCK ZOEN JIJ MIJN BESTE VRIEND. Ik was overrompeld van hoe boos die wel niet was. Ik zei toen; Ja maar je zag dat ik daar stond en je zoent alsnog die meid voor me gezicht en je gaf me ook nog eens hoop wtf. Hij zei dat hij helemaal niet wist dat ik daar stond en me niet gezien had. Ik was erg dronken dus ik durfde ook niet met 1000% zekerheid te zeggen da die me zag maar dat dacht ik wel op dat moment, ander had ik nooit gereageerd op die manier. Later kwam Mats aanlopen die vervolgens een schop tegen ze been kreeg. Met dat die heel gauw moest oprotten en een nep vriend is. daarna liep James boos weg. ik heb hem nog vaak willen bellen om sorry te zeggen, maar hij was nog te boos en bleef me maar ophangen.
Na goed; het komt erop neer ik had het gewoon verpest nu en ik had zo'n ongelofelijk schuldgevoel. Hij is een week later naar me toe gekomen om nog mijn laatste spullen te brengen. Ik heb hem toen in de auto nog even gesproken en mijn oprechte excusses aangeboden. Dat ik dit nooit zo had gewild. Hij reageerde hier redelijk oké op maar ook wel weer koud aan de andere kant. Hij zei dat hij het me al had vergeven maar dat het hem echt veel pijn heeft gedaan en hij ook geen reden meer ziet om met de groep te zitten. ik vind dit natuurlijk fk kut want ik wilde juist de groep behouden. Hij zei dat het tijd nodig had. ik bood nogmaals mn excuus aan en liep weer naar binnen. Ik heb hem daarna verder niet meer gesproken, alleen een week later nog gezien bij een feestje hier gaf die me ook weer een knuffel en maakte die ook een opmerking met dat die niet naar ons wilde toekomen omdat die bang was voor mij, maar dat was natuurlijk als grapje bedoelt, Marja toch.
Mn vriendinnen waren natuurlijk ook wel erg teleurgesteld in me en in mijn acties de laatste tijd en nu ook nog dit. Ik weet gewoon niet meer wat ik moet en hoe ik mezelf een houding moet geven. Ik wil dat alles weer wordt zoals vroeger, maar ik ben gewoon zo bang dat ik het voor altijd verpest heb. Mijn vriendinnen hebben nog wel allemaal een relatie met zijn vrienden dus er zullen vaak genoeg avondjes komen dat iedereen daar wel is. Ik weet alleen niet wat ik nou toch moet doen Ik weet niet wat ik moet doen met hem en of ik wel of niet naar de vriendengroep moet gaan ik weet het allemaal niet HELP!Ik heb echt even advies nodig! kunnen jullie mij helpen27-06-2024 -
Sluipend (Verhaal 55)
7 jaar met mijn ex geweest in die tijd kregen wij 2 kinderen,doordat hij veel controle over mij wilde en erg jaloers was door gevolg van middelen misbruik ben ik uiteindelijk verhuisd naar een andere stad.
Doordat ik op gegeven ogenblik na 5 jaar best ernstig ziek werd en hoorde via via dat mijn ex volledig clean was ,werk had ,eigen huis etc voelde het veilig genoeg om terug te gaan naar onze stad van herkomst.
De band met de kinderen werd weer opgebouwd en in het begin was het moeilijk en zat ik nog vol met boosheid ,trauma en emoties.
1.5 jaar zijn wij nu verder en ivm gezondheid woont mijn zoontje 4 dagen in de week bij vader
Mijn ex heeft ondertussen ook een andere vriendin ,maar de afgelopen paar maanden hebben zij veel ruzie ( wonen niet samen) maar sindsdien maakt hij steeds vaker advances naar mij toe ( mis je mij niet en zal ik langs komen als de kinderen slapen)
Ik heb zelf geen familie ( iedereen is overleden) en ben erg aangewezen ivm de kinderen op zijn hulp,maar het benauwd mij en ik klap dicht.
Gisteren was ik naar de winkel om de hoek en toen ik terug kwam had mij dochter hem binnen gelaten en stond hij klusjes in mijn huis te doen.
Hij heeft sinds begin dit jaar mede gezag gekregen dus even zomaar weggaan is geen optie ook omdat ik het gewoon niet alleen kan,maar elke dag zie ik hem bijna en bellen ( onder het mom van de kinderen ) elke dag verschillende keren ....langzaam betrekt hij zich steeds meer in mijn leven.
Mijn dochter had tegen haar vader gezegd dat een jongen van de winkel verderop in de straat wel altijd heel vriendelijk tegen mama deed ..vervolgens is hij met beide kinderen zogenaamd ijs daar gaan kopen ( ik denk om even te laten zien dat hij de vader is en hem laten denken dat hij mijn man ofzo is.)
Ik wil geen relatie meer met geen enkele man
Hou ik nog van hem ?
Ja als de vader van mijn kids ,maar gruwel bij het idee dat hij überhaupt iets zou willen.
Dion15-06-2024 -
Plots aan de kant gezet, waarom? (Verhaal 54)
Je bent 10 jaar getrouwd, en een jaar geleden heb je me uit het niets benaderd. We hadden elkaar al eens een paar keer gezien, en er was dan altijd een klik tussen ons, meer nog een aantrekking. Zeven maanden lang hebben we hevig gechat met elkaar, avonden en dagen lang. In die tijd hebben we 4 keer afgesproken, we namen 's ochtends samen de trein naar de stad waar we beide werken, jij stapt 2 haltes eerder af dan ik. Soms spraken we iets vroeger af en dronken we samen een koffietje. Maandenlang gaf je me de idee dat je gek op me was, je flirtte met me, wilde afspreken en samen de trein nemen, en je liet me zelfs geloven dat je verliefd was. Ik werd (ook?) verliefd op jou, wetende dat jij getrouwd was en niet sprak over je man te verlaten. 'Voorlopig niet' had je een keer gezegd. Toen ik na 8 maanden waarin ik vele positieve signalen van je aantrekking had gekregen, zowel van jou als van mijn zus, jouw beste vriendin, je na onze vierde treinrit een sms stuurde met dat ik je had willen kussen op de trein en vroeg of dat ok was geweest, klapte je dicht. Je reageerde heel koel, zei dat ik je stress gaf, en dat je afstand nodig had. Een week later, dat is nu vier maanden geleden, vertelde je me dan dat je me niet ging kunnen geven wat ik wilde. Mijn wereld stortte in, en het was het begin van maanden aan pijn, ellende, dissociatie en puur emotioneel en fysiek lijden. Je liet een enorme leegte achter, en liet me vooral zitten met de vraag waarom. Waarom gaf je me het gevoel dat ik je gepusht had? Wat wilde je dan al die tijd? En waarom schoof je me die maandag met 1 telefoontje van je werk zomaar opzij? Ik kan het en jou niet uit mijn hoofd zetten, en weet niet wanneer ik me terug beter zal voelen. Ik mis je, verlang naar je, maar ben zo kwaad hoe je me aan de hebt geschoven.William10-06-2024 -
Gelukkig met mijn gezin en toch nog liefdesverdriet (Verhaal 53)
In mijn jeugd had ik een relatie met een meisje dat uit Guatemala naar België is gekomen vanwege de burgeroorlog.
Haar broer en zijzelf zijn naar hier gekomen in 1980.
Bij ons eerste contact had ik meteen een klik, ik was 11, en zij 10 jaar oud.
Vriendschap werd liefde en onze relatie had zijn ups en downs, ze is bij mij komen wonen (bij mijn ouders). we woonden dus 4 jaar samen op mijn kamer.
De pleegmoeder kwam op een dag met een vliegtuigticket voor mijn vriendin.
Mijn vriendin is toen een maand naar Guatemala terug gekeerd, bij haar familie. Bij haar terugkomst meldde ze me dat ze ginder in contact gebracht werd met een man. Het was geen liefde op het eerste zicht, maar ze begon iets voor hem te voelen toen ze met hem naar een romantische plek was geweest.
Gedurende het jaar dat daarop volgde is ze terug bij ons ingetrokken.
het jaar erna is ze teruggekeerd naar Guatemala. Ze mistte haar land.
bij haar terugkomst heeft ze het uitgemaakt, maar met de woorden "ik hou van jou." ze heeft me toen een knuffelbeertje en een parfum gegeven, en ze had net dezelfde dingen voor haar nieuwe (vriend?).
Gedurende 4 jaar heb ik in een depressie gezeten. Op het einde van deze depressie heb ik mijn huidige echtgenote leren kennen. Ik heb aan mijn vrouw direct gezegd dat mijn hart nog altijd vol zit van mijn ex. We hebben drie kinderen en zijn nu reeds 25 jaar getrouwd.
Mijn ex is hier in België gehuwd met de Guatemalaan, ze hebben hier een kindje gekregen en zijn dan naar Guatemala verhuisd. Mijn vriend is in 2015 ook naar ginder terug gekeerd. Gedurende al deze jaren heb ik geen contact meer gehad met M. ik stuurde wel altijd berichten naar haar broer, maar deze zei me dat zijn zus geen contact heeft met de familie, al wonen ze op 5 km van mekaar.
Vorig jaar is mijn vriend overleden. Ik ben naar Guatemala gegaan met mijn echtgenote, en we zijn daar ontvangen door de familie van mijn ex.
De mama van mijn ex vertelde me dat de man van M. overleden is in 2017.
Mijn ex wil geen contact met mij, omdat ze bang is mijn huwelijk te breken. Dus ze heeft ook nog steeds gevoelens voor mij.
Ik zou zo graag terug in contact komen met haar. Mijn echtgenote heeft hier geen problemen mee, maar ik weet ook niet wat het zou geven als we ooit in mekaars buurt zouden komen.Erik30-05-2024 -
Belogen en bedrogen. (Verhaal 51)
Ik leerde mijn man kennen 19 jaar geleden.
Ik werkte als verzorgende of en huis was een verpleeghuisarts.
We kregen na een half jaar een relatie!
Hij die daar (verpleeghuis) al wat relaties had gehad vond in mij de ware en ik in hem.
Hij woonde al meteen in omdat hij niet woonachtig was in NL.
Ik raakte als snel zwanger en hij deed daarop een huwelijksaanzoek.
Hij bleef wel een beetje een aantrekking hebben naar het vrouwelijk schoon, maar kon hem niet betrappen op misstappen hierin.
We wilde een kind en daar was onze eerste zoon, ik wilde een tweede maar hier moest hij over nadenken. Uiteindelijk wilde hij drie kinderen.
De tweede kwam en uiteindelijk was ik ook zwanger van een derde.
Bij deze ging het mis, niet de zwangerschap gelukkig maar wel zijn aandacht die steeds meer naar een andere vrouw ging.
Uiteindelijk stond na twee maanden ineens de man van een vrouw waar hij iets mee had voor de deur, hij vroeg of ik van de relatie wist.
Ik had wel een vermoede maar wist het niet zeker.
Dit aan mijn man verteld en gevraagd wat er van waar was, niets natuurlijk.
Uiteindelijk heb ik het hem vergeven!
Dit was misstap 1 daarop zijn er nogal wat kleinere misstappen geweest. Niet vreemdgaan maar wel andere vervelende dingen.
Na 11 jaar samen te zijn wil hij ineens onze relatie beëindigen, ik had dit niet zien aankomen ( of gewoon mijn kop in het zand gestoken)
Hij werkte al een tijdje in BE maar we woonde nog wel in NL.
Ik wilde onze relatie nog niet beëindigen en stelde voor dat we samen zouden verhuizen naar BE waar we dan ons leven konden verder zetten.
Ook in deze periode had hij oog voor het andere geslacht en hier ook mee afgesproken, maar geen sex gehad naar zijn zeggen.
Toen ik in BE zat ben ik erachter gekomen dat hij medicatie gebruikten of liever misbruikten ( verslaving)
In het begin had ik dit niet door merkte wel dat hij raar reageerde, dacht dat hij in één burn-out of iets dergelijks zat.
Ik heb hem deze vraag eens gesteld maar hij zei dat dit niet waar was en dat ik niet wist waar ik het over had.
Uiteindelijk heb ik hem betrapt hierop!
Wat voor mij wel een fijn gevoel was want ik kreeg ineens een bevestiging van wat ik al een langere tijd dacht.
I5 jaar later inmiddels was het 2019 heeft hij mij verlaten en binnen drie wk had hij een relatie met iemand.
Ik moest het huis waarin we woonde na een paar maanden verlaten en naar een appartement gaan.
Dit was wel een mooi appartement wat ik zelf geregeld had.
Ik miste hem wel !
Het ergste was dat ik met hem samenwerkte en hem dus elke dag ook zag.
We zijn uiteindelijk na 10 maanden weer terug bij elkaar gekomen.
Ik gaaf daarin aan dat ik wel een eerlijke start wilde en dat ik die verslaving ook niet meer wilde meemaken.
Nadat mijn appartement weer verhuurd werd aan een ander begon zijn gedrag ook weer te veranderen. Hij gebruikte inmiddels weer, ook dit gaf hij niet toe.
Uiteindelijk weer betrapt ( meerdere malen)
Steeds had hij er spijt van en zei dat er verbetering zou komen. Sinds 2022 is hij ook echt gestopt hiermee.
Maar ik heb nog wel 2x het gevoel gehad dat dit toch nog speelde, maar hij zei dat dit echt niet het geval was.
Mijn gevoel naar hem toe was inmiddels wel veranderd en op den duur kon /wilde ik hem niet meer geloven. Ben toch nog wel bij hem gebleven.
Nu 12 April vertelde hij dat hij de relatie wilde verbreken omdat hij verliefd is geworden op iemand die 20 jaar jonger is en twee kleine kinderen heeft. Zij zat ook nog in een relatie maar die is inmiddels beëindigd.
Ik heb dit draaiboek als eens meegemaakt dus dit zou toch gemakkelijker moeten zijn maar het voelt of het alleen maar zwaarder is. Ik voel me dus echt belogen en bedrogen.
Nu wil hij natuurlijk scheiden na 19 jaar en dit moet zo snel mogelijk. Mag tijdelijk 2.5 jaar in het huis blijven en dan moet ik wat anders gevonden hebben
We hebben nu zoons van 18-17 en bijna 16 jaar.
Wat vinden jullie van het verhaal en wat moet ik doen!Esther19-05-2024- Alle reacties weergeven...
-
Vooral niet meer naar hem terug gaan en je eigen leven gaan leiden
Jan21-05-2024
-
Verliefd op mijn beste vriendin (Verhaal 43)
Ik ken deze vriendin al een aantal jaren, echter sinds 1,5 jaar deelden wij, ideeën, gevoelens,
en geheimen met elkaar. Daarnaast sporten wij graag met elkaar, en genoten wij van elkaars gezelschap. Kortom, een naar wat ik toen dacht, een echte vriendin. Helaas kreeg ik gevoelens voor haar, hele diepe gevoelens waar ik niet om heen kon, en niet van weg kon lopen. Ik werd verliefd zoals ik nog nooit eerder geweest was. Daarnaast voedde zij dat mij bij met geflirt, uitspraken, en aanrakingen. Er was slechts 1 probleem, ik ben getrouwd en wilde dit niet. Ik was zo ver heen op dat moment dat ik dacht mijn soulmate gevonden te hebben, en was bereid als de gevoelens wederzijds waren alles achter te laten. Wij hadden een hele sterke en goede, fijne band. Althans, dat dacht ik.. Nadat ik mijn gevoelens kenbaar had gemaakt, sloeg ze de deur dicht, en metselde een muur om zich heen die voor mij niet te slechten was. Ze wilde geen contact meer met mij. Dat terwijl ik er was voor haar op haar donkerste momenten, haar mijn schouder gegeven heb, naast mijn hart en ziel. Het bleek dat zij een slecht verleden had met haar familie, en ex partner, die veelal uit een slecht crimineel verleden kwamen. Ze ontkende altijd hier deel vanuit gemaakt te hebben. Na mijn bekentenis escaleerde het snel. Ik kon maar niet geloven dat mijn soulmate mij in de kou liet staan, zonder mijn vragen te beantwoorden. Na een aantal malen vergeefs contact gezocht te hebben, werd ik gebeld, vanuit de gevangenis ...
Ik werd bedreigd door haar oom, wat blijkt een veroordeelde moordenaar te zijn, die al 8 jaar vast zit. Hij dreigde mijn familie en kinderen wat aan te doen, wist waar ik woonde, en zou mensen op ons afsturen als ik nog 1x contact zou zoeken met mijn vriendin.
Ik zie haar nog bijna dagelijks. Van een serieuze confrontatie met die beste man of zijn vrienden is het nooit gekomen, maar naast dat ik geschrokken ben, ben ik zo verschrikkelijk teleurgesteld en verdrietig. Mijn vriendin lijkt een narcist te zijn, die mij gebruikt heeft voor haar doelen en bevestigingen. Het probleem is dat ik zelfs nu, 5maanden na dato, mijn gevoelens voor haar niet van mij af kan schudden. Ik kan het niet loslaten, heb geen antwoorden gekregen, en voel mij zo leeg en hol. Het lukt mij maar niet om af te sluiten, zelfs na die bedreiging. Nog steeds word ik emotioneel als ik aan haar denk, en lijk steeds maar weer terug te vallen in dat diepe zwarte gat. Ik weet het niet meer en heb echt hulp nodig..Lucky13-02-2024- Alle reacties weergeven...
-
Je zegt het zelf ze is een narcist die zijn meesters in het manipuleren en jou op een treinverkeer plaatsten uiteindelijk alles om eigen belang en gevoelens, het zijn gebruikers die met jouw gevoelens spelen koste wat het kost
Ze laten je achter met het gevoel wat je had kunnen krijgen/ houden en dat schuift je in de situatie waar je nu in zit en het niet los kunnen laten
Advies is niks was waar en alles gespeeld hoe hard het ook klinkt.
Loslaten is het enige om jezelf niet kapot te maken vergeet niet dat mensen die je tegenkomt een les voor jou leven is,
ook je huidige vrouw of je werkt en waardeert je eigen relatie of je eindigt die omdat je van binnen weet dat je verleiding buiten isTan22-04-2024
-
Verliefd op ander stel (Verhaal 47)
Ons avontuur begon heel mooi met het daten met andere stellen. Zo ook kwamen wij dit stel tegen en zowel ik als mijn vrouw voelde een onwijze aantrekkingskracht. Er was zo’n goede klik dat we super vaak afspraken. De gevoelens bleken van alle kanten wederzijds. Mijn vrouw was verliefd op de man geworden. Ik was verliefd op haar geworden en eigenlijk waren we allemaal verliefd. Uiteindelijk waren de gevoelens van mijn vrouw minder geworden voor die man dan ik voor die vrouw. En de partners van mij en mijn geliefde wilde er allebei mee stoppen. Wat achterblijft is liefdesverdriet voor mij omdat ik haar niet meer mag zien en spreken van mijn vrouw. Ik ben er erg verdrietig over. Het is een erg eenzame vorm van liefdesverdriet omdat niemand weet dat wij deze relatie hebben gehad met het andere stel. Ook wil ik mijn vrouw niet verdrietig maken door te zeggen dat ik de ander mis. Hoe kan ik haar vergeten?Zoet11-04-2024 -
Ik heb echt even advies nodig om hier mee om te gaan (Verhaal 15)
Ik zou heel graag tips willen om hier mee om te moeten gaan, dus hier mijn verhaal:
Ik heb mijn ex 3 jaar geleden tijdens het stappen in mijn stad leren kennen. Hij en zijn vrienden zijn na de tijd nog mee geweest met mij en mijn vriendinnen ik daar verder te borrelen. Ik had net mijn relatie uit, dus nooit geen ogen en oren na deze jongens gehad. Nu kwam ik afgelopen december 1 van deze jongens tegen op tinder en we werden een match. We hadden meteen een aanknopingspunt en het contact was super leuk. We gingen op date en al snel waren er al heel veel gevoelens (toen nog niet wetende dat hij met bindingsangst kampte) ik ging mee naar zijn vrienden en hij naar die van mij. Na een tijdje liet hij al wel doorschemeren dat hij niet weet of hij wel toe was aan een relatie (wist vanaf het begin dat hij 7 jaar vrijgezel was om een bewuste reden) hij vind het moeilijk om mensen binnen te laten omdat hij geen mensen meer wil verliezen. Zijn hele omgeving zag hij gek hij op mij was en vooral hoe hij zichzelf kon zijn in mijn bijzijn van zijn vrienden. Iedereen zei dat hij het een kans moest geven en hij zijn handen dicht moest knijpen met mij.. uiteindelijk werd dit een relatie. Hij heeft 2 hele grote vriendengroepen, werkt veel, sport mega veel en dus nog een relatie.
Ik wist dat hij zich niet 100% kon geven, maar had gehoopt dat ik dat muurtje wel kon afbreken. Na een tijdje ontstond er druk vanuit onze omgeving.. gesprekken als samenwonen kwamen toen we heel erg vaak op tafel.
Ik heb een kat en ineens kwam er een opmerking vanuit hem ‘ik wil geen kat in huis’. Ik ga die kat niet weg doen, nooit niet. Hij woont op best wel een afstand en hij zou daar nooit weg willen, dus ik zou mijn leven hier in de toekomst achter laten, mijn vrienden, familie, daar gaan wonen en niks hebben. Ik vond dat die kat maar een compromis moest zijn.
Er kwam natuurlijk veel te veel spanning op hem te staan. Ik had het gevoel alsof ik steeds moest vragen wanneer we elkaar weer zouden zien, hij vond mijn goedemorgen appjes soms heel vervelend, alsof ik op repeat stond zei hij.
Op een zondag kregen we ruzie. We zouden elkaar dat weekend eigenlijk niet zien omdat hij met vrienden was en zondag was het Moederdag. Ik besloot toch om naar hem toe te gaan zodat we samen konden zijn. Onderweg stuurde ik hem een berichtje of het goed was dat ik zijn kant op kwam. Hij had al dingen gepland met zijn vrienden en naar zijn ouders.. ik ben weer naar huis gegaan. Hij zou mij in de middag bellen, deed hij niet, hij zou na het eten bellen, deed hij niet.. pas ergens laat in de avond belde hij mij. Ik nam op en maakte de opmerking: heb je eindelijk een plekje in je agenda gevonden voor mij? Toen wou hij het eigenlijk al meteen uitmaken, maar deed dat niet. Hij wou nadenken, wou wel contact houden de aankomende week. Dat gebeurde dus. Ik was op van de zenuwen, sliep niet, had geen honger en kapot van verdriet.
Ik had hem expliciet gevraagd dat als hij wist wat hij wou (dus alleen verder) ik het eerder wou weten omdat ik het simpelweg niet trok.
Hij wou maandag bij mij komen om te praten, wat de uitkomst ook zou zijn
Vrijdag vroeg ik hem of hij na had kunnen denken en dat had hij.
Zaterdagochtend kreeg ik een appje dat hij mij zondag wel zou bellen, nou ik voelde de bui al hangen en heb hem het voorzetje gegeven dat ik alleen wou weten of hij voor zichzelf zou kiezen. Ik kreeg een appje terug met dat hij idd voor zichzelf koos. Zondag hebben we gebeld en toen zei hij: als ik bij je was geweest had ik wss nog gezegd dat we het wel konden proberen. SPIJT dat ik had, dat ik mezelf niet in bedwang kon houden. 5 weken zijn nu om. Ik heb hem nooit meer gezien. Er is nog anderhalf week contact geweest vanuit mijn kant, niet dagelijks. En toen heb ik besloten om geen contact meer met hem te zoeken op wat voor manier dan ook.
Dat is mij gelukt, ik mis hem en ben zo gek op hem..
gisteren kon ik het niet meer opbrengen om niks te sturen.
Ik stuurde: hi, ben even benieuwd hoe het met je gaat
Hij: hi, goed goed en met jou?
Ik: fijn om te horen dat alles goed met je gaat. Hier gaat ook alles goed.
Hij: daar ben ik erg blij mee!
Ik: ik zag dat lupin s2 online stond.. moest ik even aan denken
Hij: ik zag het idd ook voorbij komen.. erg prettig.
Ik: vond het fijn om iets van je gehoord te hebben.
Hij: dat ben ik helemaal met je eens.
HOE NU VERDER?
Sorry voor het lange verhaal, ik heb echt even advies nodig om hier mee om te gaan en of hier überhaupt nog een kans in zitShar> 2 jaar geleden-
Ik heb geen echte ervaring met liefdesrelaties, maar ik weet wel dat het lastig is om in een relatie te zitten waar jij de enige bent die er helemaal voor gaat.
Ik vind hem zelf erg egocentrisch overkomen. Als hij niet klaar is voor een relatie is het beter om geen contact meer te hebben. Als hij er wel klaar voor is, moet hij jouw ook tevreden houden en er voor je zijn. Zoals ik al zei, ik heb geen echte ervaring. Ik snap het instinct om naar je hart te willen luisteren, maar je verstand moet op nummer 1 blijvenAlex> 2 jaar geleden -
Het is beter voor je zelf dat je imand anders zoekt. Zelf heb ik ook een vriendschapsrelatie gehad met een narcist . Ik heb onlangs pas echt ontdekt dat hij dit is. Zulke mensen willen alleen maar profiteren van je. Je mag nog zoveel om hen geven als je wilt ,dankbaar zullen ze nooit worden . Je kunt hen gewoon nooit doorgronden, het zijn hopeloze gevallen
Uit ervaring weet ik echter dat ze moeilijk uit je hoofd te wissen zijnAnnemie> 2 jaar geleden -
Wow! Bijna identiek het zelfde verhaal als wat ik momenteel helaas moet doorstaan. Ik heb zelfs mijn huwelijk opgegeven om bij hem te zijn, en samen te gaan wonen… helaas na 12 heerlijke weken, en 1 week samenwonen, werd ineens onverwachts de handdoek in de ring gegooid…. En met precies de zelfde redenen… daar sta ik dan: verliefd, verloren, en diep ongelukkig van verdriet…
Roro> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
De fout die iedereen maakt is denk ik dat een relatie bullshit is. Als je niet minimaal 40 jaar samen bent is het al geflopt denkt men.
Maar liefde zijn ook gewoon momenten!
Mensen willen bezitten. Je bezit niks!
Geniet van het moment
Soms loopt de liefde helaas niet synchroon dat zou het mooiste zijn op hetzelfde moment elkaar zat zijnTruus23-03-2024
-
-
De sukkel (Verhaal 46)
Mijn ex en ik ontmoetten elkaar op werk. Allebei in een niet helemaal gelukkige relatie. Ik had al een verleden waarbij ik vreemdging en ik schaamde me kapot hiervoor want heb nooit iemand willen kwetsen met mijn ongezonde klote gedrag. De eerste keer dat ik haar zag, wekte al direct mijn interesse. Ze zag er zo knap en lief uit. Maanden later raakten we dan echt in gesprek en jemig, wat was ik per direct weg van haar. We werden verliefd, ik kon er niks tegen doen ondanks dat ik mijn partner in die tijd nooit pijn had willen doen. Ik heb nog lang met een rotgevoel rond gelopen terwijl ik steeds meer van deze vrouw hield. Ze hield me een spiegel voor en ik zag elke keer dat ik mezelf echt moest beteren. We kwamen dichterbij elkaar maar ik stootte haar ook iedere keer weer af. Ik wist vanaf het begin dat zij hét was maar zag zo ook dat ik veel beter moest om dat ook voor haar te zijn. Ik kon toen nog niet zo helder zien (en toegeven) dat ik door veel trauma in mijn jeugd een ontzettend groot monster in mij had wonen. Ik hield zo verschrikkelijk veel van haar en toch hield iets me telkens tegen. Ik zakte weer weg in een - wat ik nu pas veel beter kan aanduiden - depressie en schaamde me enorm tegenover haar omdat ze werkelijk alles voor me deed. Ik stond uit en voelde me koud en leeg en hierdoor ook zo waardeloos en ondankbaar naar degene die me zo liefhad. Ik ging weer vreemd. Niet omdat ik iemand anders wilde of dacht dat er beter was, maar omdat ik simpelweg ‘wist’ dat ik onwaardig was voor een liefde als deze. Ik heb het haar direct verteld en zei dat het beter was als ze weg zou gaan. Heb haar verschrikkelijk veel pijn gedaan en daarmee ook mijzelf. De maanden erna ben ik nog dieper gezakt dan ik ooit was geweest. Zij bleef zich aan mij vastklampen, ik stond steeds dichterbij het besluit een einde te maken aan dit leven. Ik heb alles geprobeerd het te verdoven en te bewijzen aan mezelf en iedereen dat ik het echt niet waard ben. In de tussentijd hield (en hou) ik nog steeds zielsveel van haar ookal zal een ieder nu denken dat ik een monster ben. Maanden gingen verder en ik ben een strijd aangegaan waarvan ik niet eens wist dat die er was, laat staan dat ik hem ooit zou winnen. Op 31 december zei ze mij dat ik haar soulmate was, haar liefde en dat ze hoopte dat ik ooit terug wilde en durfde te komen. Ik was toen nog niet sterk genoeg na mijn donkere strijd om te zeggen dat ik niets liever wilde. Wilde haar nooit hoop geven of maar kruimels om bij me te houden. Wilde geen toxische relatie met haar terwijl ik wist dat ik alleen terug mocht komen als ik de volle 100% kon geven. Ik kroop steeds verder uit mijn schulp en durfde sinds kort echt te zeggen dat ik deze gigantische monsters heb aangekeken en nu weet wat ik moet doen om ze te verslaan. Zij is in die tijd alleen verder gegaan en voelt nu geen liefde meer voor mij. Ze wilt niet meer met me praten en ik voel dat ze zich ook veel beter voelt zonder mij in haar leven. Naast dat het mijn hart heel blij maakt om haar eindelijk ik rust en geluk te zien, is mijn hart ook gebroken om het feit dat ik nu te laat ben. Het voelt ergens alsof ik dan toch altijd gelijk had dat ze ‘beter af is zonder mij’ terwijl mijn verstand ook echt wel weet dat ik dat zelf zo heb gemaakt. Ik kan en wil haar niet overtuigen om nog iets voor mij te voelen. Die liefde is er gewoonweg niet meer. Het is duidelijk dat er geen verlangen is om mij nog te zien of spreken dus het enige wat ik nu nog kan doen is van haar houden op afstand en verder gaan met mijn groei. Ze is het mooiste dat ik ooit bij mij heb mogen hebben en daar ben ik voor altijd dankbaar voor. Kon ik haar maar laten zien hoe klaar ik er nu voor ben..NY12-03-2024 -
Onbeantwoorde liefde (Verhaal 44)
Al jaren lang verliefd op dezelfde vrouw,
We komen en gaan in elkaars leven, er altijd spraken is van veel liefde van beide kanten.
Helaas kan zij echt nooit voor mij kiezen, en ik juist wel altijd klaar ben om de hele wereld aan haar te geven?
Nu wil ze proberen om vrienden te blijven maar dat kan toch niet als je zo gek bent op elkaar,??Anoniem06-03-2024- Alle reacties weergeven...
-
Dat klinkt heel warm en geborgen 'de wereld aan haar geven'. Ik snap jouw gevoel zo goed; zit er zelf ook diep in nu maar ik denk dat de verwerking heel traag zal zijn. Of het kan, hangt denk ik heel erg af van de context. Maar zelf zou ik altijd hopen op een 'plus', onder welke vorm dan ook. Zuiver platonisch lijkt me een kwelling maar misschien met de tijd?? Ik denk dat het kan lukken als je lange tijd afstand genomen hebt, ondertussen andere perspectieven hebt en opnieuw waardevol kan zijn in elkaars leven. Sterkte hoor...
Sara09-03-2024
-
Inmiddels 26 jaar aan t tobben (Verhaal 42)
Het was een sprookje i. Mijn beleving , ik 17 zei 28
Net als t liedje van Rob de Nijs
Dochter samen inmiddels is dochter ook al mamma elke x na ong 7 jaar gaat het mis
Zijn al eens 7 jaar uit elkaar geweest en toch elkaar gevonden en nu 6 jaar later toch weer uit elkaar
Ik blijf gevoelens houden voor haar
En kan het moeilijk loslaten
I
Kan moeilijk met naasten praten ( lukt wel maar die hebben een eigen mening , is niks mis mee
Ik vindt het lastig 🫣🫣🫣 moet ik LDD doorbijten of is het verstandiger om professionele hulp hierbij te vragen ???Niet belangrijk02-02-2024 -
Wat als jij de stap had durven nemen? (Verhaal 41)
Wat als jij de stap had durven nemen?
Jij nam een stukje van mijn hart mee, voor altijd. Waarom ben je op mijn pad gekomen? Je wist hoe ik in het leven stond en toch blijf ik achter met verdriet en een constant verlangen, om ooit aan jouw zijde te kunnen zijn.
Ik geloof en voel dat ook jij van mij houdt, maar toch kies je ervoor om in een ongelukkige relatie te blijven. Dagen, weken, maanden gaan voorbij zonder contact. Maar er is geen moment waarop ik niet aan je denk.
Wat als je toch voor mij koos? Ik zou willen zeggen dat ik op je wacht, maar ik weet dat ik het verdriet dat ik nu voel ooit moet loslaten. Ik moet jou loslaten, na meerdere pogingen in bijna drie jaar kwamen we steeds opnieuw dichtbij elkaar, maar nu is het anders. Ik moet jou loslaten, maar een stuk van mijn hart krijg ik nooit meer terug. Ik weet niet of ik ooit van iemand zal kunnen houden, zoals ik dat bij jou deed. Jij was de man, mijn man met wie ik mijn leven wilde doorbrengen.
Ik hoop dat jij gelukkig wordt, na alle pijn die je me bezorgde is dat mijn wens, dat verdien jij.
Je hartAnoniem> 2 jaar geleden-
Je verdient beter en zoals je aangeeft; deze persoon zal nooit gelukkig zijn. Vreselijk om in een liefdeloze relatie te zitten en dan maar te faken totdat je het waarschijnlijk niet meer kan. Ooit gaat het voor goed kapot, dit realiseert de persoon ook wel. Zielig natuurlijk voor de wederhelft
Pak je leven weer op, denk minder aan deze persoon en ga vooral genieten! Ooit zul je terugkijken en beseffen dat deze persoon het niet waard was. Deze persoon zal voor de rest van zijn leven spijt hebben van de verkeerde beslissing die genomen is. Wanneer jij een nieuwe relatie aangaat, geloof me deze persoon zal terugkomen maar dan moet jij de deur dichthouden!Anoniem> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Bedankt voor jouw krachtige woorden!
Ik ga en bouw verder aan mijn eigen pad, wetende dat er ergens wel iemand is die 100% voor mij zal gaan. Die persoon verdien ik. Vaak dwalen mijn gedachten nog af naar “hem”, soms is dat woede, maar ook nog verdriet. Ik weet dat dit minder wordt, elke dag kan ik er meer afstand van nemen en voel ik dat ik mezelf terugvind. Een nietszeggend bericht van zijn kant na 3 maanden geen contact heb ik gewoon naast me gelegd. Wat had ik hiervoor snel geantwoord en alles gedaan om ook maar iets van contact te hebben, maar nee, dit is nu anders. Ik hoef hem niet meer, het is genoeg geweest. Hij verdient mij niet. Moeite doen voor mij of toch inzien dat hij weg wil uit die ongelukkige situatie was het enige waar ik nog op hoopte, maar dit is er niet en komt er misschien nooit.
Houden van iemand heeft voor mij een gans andere betekenis. Alles doen voor die persoon, die je zo liefhebt, en die nooit uit je gedachten en hart gaat. Dat speciale gevoel als je die persoon ziet en vooral niet door het leven kunnen zonder die persoon.
Ik geloof nog steeds in de liefde, die ene liefde voor je hele leven. Die krachtige, charismatische, lieve, mooie man naast mijn zijde, waar ik naar opkijk, dat blijft mijn grootste wens, om ooit dit geluk te mogen ervaren en te mogen zeggen “dit is mijn man”.Anoniem31-01-2024
-
-
Nog steeds verdriet als ik mijn ex zie (Verhaal 12)
Ondanks dat het jaren geleden is en ik al lang weer een nieuwe vriendin heb vind ik het nog altijd moeilijk om mijn ex onder ogen te komen. Ik voel dan weer het verdriet en ben niet in staat om maar enig woord met haar te wisselen.
Anoniem> 2 jaar geleden-
Liefdesverdriet wordt veel en vaak onderschat. Het verbreken van een liefdesrelatie kan diepgaande emotionele wonden slaan.
Het is belangrijk dat er voldoende aandacht aan wordt besteedt. en het verdriet wordt verwerkt. Door onverwerkt verdriet kunnen er op den duur allerlei (lichamelijke) onbegrepen klachten ontstaan.Ineke - Therapie Meppel> 2 jaar geleden -
Het is dan niet fijn afgerond. Erg herkenbaar.
kip> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Ik denk dat dit vaak schromelijk wordt onderschat (de mate en heftigheid van liefdesverdriet). Natuurlijk heeft het ook te maken met het al dan niet (zeer) gevoelige type, de mate van schuldgevoel..."had ik maar dit, of had ik dat maar niet, of eerder, beter of anders verteld/aangepakt etc..."Ik had nooit gedacht dat ik op mn 67e nog een enorme (als vulkaan) diepe liefde voor een vrouw kon voelen, iets unieks tot dan, en dat het een jaar daarna aan diggelen ligt wegens een ketting aan miscommunicatie waardoor er na n klein jaar een einde aan kwam. Dat is nu een half jaar geleden en er gaat nauwelijks een dag voorbij dat ik niet aan haar denk. Maar terugkeer naar haar is schier onmogelijk. (ze heeft zich achter n muur verscholen en vertrouwt niet meer op n betere toekomst samen.) Het is de bittere werkelijkheid en met mensen die dan zeggen: "Ach, daar kom je wel weer snel overheen, voor haar 25 anderen", is misschien goed bedoeld maar werkt voor mij dus niet zo. Onverwerkt verdriet kent een hele lange adem. Van je afschrijven, Zelfhulp programma opstellen. Denken en schrijven over en aan de voordelen die er aan de breuk zitten, is ook n goede tip.
Mr Snow30-12-2023
-
-
Moeite met loslaten (Verhaal 40)
Mijn korte relatie (6 maanden) is sinds juni over, maar ik heb moeite met loslaten. Sinds kort ben ik mijn ex gaan idealiseren en dat beheerst mijn leven. Ik heb de relatie zelf uitgemaakt omdat ik een 'twijfel' had, vaak denk ik ook van: heb ik wel de juiste keuze gemaakt. Maar ik weet dat ik de juiste keuze heb gemaakt.Tinkie> 2 jaar geleden -
3 maanden terug uit elkaar gegaan (Verhaal 39)
Mijn ex en ik zijn 3 maanden terug uit elkaar gegaan. Ze gaf aan dat door hoe wij communiceren zij het gevoel kwijt is geraakt. Desondanks dat ze nog veel van me houd. Ik was/ben er kapot van. Het is niet dat ik het niet zag maar ik zat niet op het punt waar zij op zat. Een week of 2/4 later opnieuw een gesprek gehad over of er nog iets was wat ik kon doen om wat we hadden nog te herstellen. Hieruit kwam dat als we communicatie technisch veranderde en hierin transparanter zouden zijn ze het niet zou weten waarom we niet weer terug bij elkaar kwamen. Dit gaf mij logischerwijs hoop. Afgesproken in Oktober weer te beginnen met daten en te kijken of er nog potentie in zit. En tot die tijd even geen contact te hebben. Ik ben hierin de gene die hier het meeste moeite heeft. Ook al werk ik heel hard aan mezelf en is de verslaving die impact had op mijn humeur en communicatie vaardigheden over blijft het gevoel dat ik niet genoeg heb gedaan. Ik heb het gevoel alsof ze me überhaupt niet terug wilt. Dit komt meerendeel door dat we weinig tot geen contact hebben. Nu was dit ook de afspraak maar in mijn hoofd blijft het idee leven dat als ze het nog had gewild ze wel eerder iets van contact had geïnitieerd.
Ik schommel heel erg tussen vrij zeker weten dat het goed komt naar het gevoel van dat dit niet meer te redden is en ik mezelf alleen maar ga teleurstellen in Oktober.
Ook al weet ik ook dat als ze überhaupt geen interesse meer had ze überhaupt niet met me op date meer zou willen.
Komt er een beetje opneem dat ik gewoon niet zo goed zou weten wat ik zou moeten zonder haar. Heb in deze 3 maanden ook niet kunnen beginnen aan het verwerken gezien ze me het gevoel geeft dat er nog een kans is.Anoniem> 2 jaar geleden -
Scooter van een vriend gecrasht (Verhaal 37)
Ik had de scooter van een vriend van mij gecrasht en hij had daarvoor gezegd als je crasht kosten op jou, maar daarna wou ik het volle bedrag betalen maar mijn ouders vonden dat het 50/50 moest en daarna heb ik hem niet meer gesproken alleen ik weet niet hoe ik hem moet aanspreken, ik heb hem al tien maanden niet meer gesproken.Gijs> 2 jaar geleden -
Wat is er mis met mij dat ik toch nog bij hem wilde zijn? (Verhaal 33)
Ik huil terwijl ik dit schrijf. Ik heb het zelf uitgemaakt. Kon echt niet verder na 3 jaar. Ben mezelf kwijtgeraakt. Hij heeft mij 4x zwaar mishandeld en ik heb een jaar geleden aangifte gedaan. Wat is er mis met mij dat ik toch nog bij hem wilde zijn? Snap mezelf echt niet. Nu eindelijk de knoop doorgehakt en ben zelfs opgelucht ergens. Een soort bevrijding. Veel nachtmerries dat wel. Heb er PTSS en een depressie aan overgehouden.
Deze verhalen raken mij zo. Ik wens iedereen veel sterkte en weet: na regen komt zonneschijn. Morgen bevrijdingsdag. Mooie dag om mijn nieuwe vrijheid te vieren. Bedankt voor het lezen en ik wens iedereen liefde en geluk.Jessie> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Hoi Jessie,
Knap dat je bent gestopt. Ik maak het ook mee en zit er middenin. Het is zo moeilijkL> 2 jaar geleden
-
Naar mijn idee houdt hij nog altijd van haar (Verhaal 36)
Mijn ouders zijn 10 jaar geleden gescheiden. Mijn vader heeft naar mijn gevoel vandaag de dag er nog steeds veel last van. Mn moeder heedt de relatie beëindigd. Mn vaders is inmiddels al wel weer 3 jaar getrouwd met zijn nieuwe vrouw. Maar mijn broertje en ik mogen niet praten of dingen delen met onze moeder en hij wil ook niks over horen.
Naar mijn idee houdt hij nog altijd van haar. Omdat zijn haat zo groot is.
Inmiddels hebben mijn man en ik samen een tweeling en met hun verjaardag moeten wij het altijd in 2en splitsen. Want hij wil haar absoluut niet zien.
Mijn moeder vindt t geen probleem en zegt ook we zijn toch beide verder gegaan met ons leven. Beide een nieuwe partner met wie we gelukkig zijn..
Althans heb ik soms m'n twijfels bij m'n vader.
Hij gaat ook nog steeds elk jaar op vakantie naar de plek waar wij eerder met t gezin kwamen.
Nu vanavond kreeg ik weer een berichtje ik wil niet dat jij iets deeld in de groepsapp deeld van de familie van je moeder. Die hoeven niet te weten wat ik doe. Waarom zou ik dat überhaupt doen.. alsof hun dat wat aangaat
(Waarschijnlijk heeft ie weer wat biertjes op)
Hij gooit mij ook vaak voor de voeten dat ik steeds om m'n moeder ga lijken.
Maar ben in de jaren meer mezelf geworden. M'n eigen mening gekregen ipv altijd maar meegaan in het verhaal van hem.
Dit kan hij moeilijk accepteren.
(Ik heb al bij een psycholoog gelopen en mijn problemen/gevoelens bespreekbaar gemaakt. En het plekjes kunnen geven)
Op deze manier krijg ik steeds minder behoefte om met m'n vader om te gaan en jaagt hij me alleen maar weg.
Ik vind eigenlijk dat hij hulp moet gaan zoeken om zijn emoties en gevoel een plek te kunnen gaan geven. En zichzelf niet meer de schuld gaat geven dat zijn huwelijk is misgelopen.
Maar weet niet hoe ik dit moet doen of zeggen tegen hem.. Al is dit ook niet mijn taak.Dochter van> 2 jaar geleden -
Hartverscheurend gevoel (Verhaal 27)
Bedankt voor het lezen.
Mijn relatie begon 10 jaar geleden, ik was bijn in een dikke burn out wat ik toen zelf nog niet doorhad.
We leerden elkaar kennen, deden dezelfde sport en dat was leuk.. tot ik volledig instortte , dat heeft veel therapie en andere therapien buiten de reguliere HA gekost
Ik verhuisde met zoon hond en kat naar zijn huis. Dat gaf wel opluchting.
Ik deed het huis en alles wat ik kon doe qua energie.na 2 jaar gingen we weer verhuizen, wonen op de camping was onze tussen woning. Uiteindelijk daar 4 jaar gewoond. Weer van plan te verhuizen ivm stijgende huizenmarkt. 1 jaar in een oude boerderij.. vreselijk was het
Ons eigen huis laten bouwen 2mnd later RELATIE over.
Na 10 jaar!
En nu over 6 weken ga ik weer terug naar een gewoon rijtjeshuis
Zonder man maar wel met kind en nu 2 honden.
Mijn man was nooit thuis altijd bezig met zijn sport wat we eerst samen deden. Hij wil er niet voor vechten en terwijl ik wel een ander huis heb gevonden moest ik nog maanden samenwonen. Wat is dat moeijlijk! ZEKER ald je hoorr dat hij al op date was gegaan terwijl ik alles nog doe in het mooie huis waar we samen zouden blijven tot we oud waren.
Maar helaas .alles is weg. Voel me depri en het wordt steeds erger
Hoop andere verhalen te lezen hoe ik dit hartverscheurende gevoel betrr zou kunnen verwerkenJustme> 2 jaar geleden-
Wat een eerlijkheid. Respect voor het geschrevene. Ik heb alleen geen antwoord. Dat heb jij alleen. x
Theo> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Ja herkenbaar… alles is weg !
Ik heb van alles geprobeerd … nu 11/2 jaar later lijk ik haar nog te missen. Ik word ook niet verlieft op een ander… wel geprobeerd ….Rob> 2 jaar geleden
-
-
Hij was en is elke dag bij mij in mijn gedachten (Verhaal 35)
Ik ben jong getrouwd met mijn grote liefde.We waren dolverliefd en ik adoreerde hem.We kregen 2 kinderen en toen kwamen de eerste scheurtjes..hij was altijd klussen bij een ander en ik voelde me alleen gelaten met de kinderen.We leefden steeds meer langs elkaar heen. Ik ging met vriendinnen op stap en kreeg aandacht van andere mannen.We xijn gescheiden na 25 jaar huwelijk en ik ben later hertrouwd. Hij is alleen gebleven en drank werd zijn grootse vriend..daar is hij aan overleden...hij was en is en blijft mijn grote liefde..de vader van mijn kinderen.En van hem was ik ook zijn grote liefde...dat zag ik in zijn ogen als hij mij aankeek. Er was geen weg terug.Hij was en is elke dag bij mij in mijn gedachten.Arev> 2 jaar geleden -
Bij hem ben ik dood (Verhaal 34)
Mijn man is erg lui. Op elk gebied toont hij geen enkele moeite. Niet voor mij, de kinderen, mijn familie, zijn familie, vrienden.
Ik moet achter alles aan, rekening met hem houden, alles regelen, hem aan alles herinneren, voorzichtig zijn met hoe ik iets overbreng. Het maakt me moe, fysiek, mentaal zit ik erdoorheen. Gedachtes van de dood beginnen me te bekruipen. Maar ik denk aan de kinderen. Bij hem weggaan is de enige oplossing. Ik heb niemand, ik ben alleen. Bij hem ben ik dood. Mijn kinderen zijn de enigen voor wie ik leef, die het waard zijn.Verdrietig> 2 jaar geleden -
Het liefst blijf ik bij hem maar moet ik dan eerlijk zijn? (Verhaal 31)
Ik ben vreemdgegaan met een collega (gezoend in de club) .. ik heb er spijt van en wil het mijn vriend niet vertellen dus heb ik een punt achter onze relatie gezet. Maar we wonen samen en hij woont bij mij tot hij een eigen woning heeft. Dus inprincipe zitten we nog gewoon in een relatie. Ook voor de buiten wereld en thuis knuffelen we ook veel en veel verdriet van beide kantebn.
Het liefst blijf ik bij hem maar moet ik dan eerlijk zijn? Of moet ik de waarheid een beetje verbuigen over wie en wanneer? Help!!Britney> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Hoi, ik zou ten alle tijden eerlijk blijven. Daar kom je altijd het verste mee, hij zal boos worden om het feit neem ik aan.
Ik zou je eerlijkheid waarderen en met je in gesprek gaan.
Mvg,anoniem> 2 jaar geleden
-
Ik wil wel, maar hoe dan..? (Verhaal 32)
Hallo, ik ben Esther, 47 en ik woon sinds een jaar alleen met mijn 2 volwassen kids. Mijn vriend, 52, met wie ik 12 jaar samengewoond heb, heeft me ruim een jaar geleden, na wat spanningen, toch onverwachts verlaten. Dit was echt een hel voor mij, waar ik toen doorheen ging. De problemen waren van de laatste tijd en ik verwachtte niet dat hij het bijltje er zo gemakkelijk bij neer zou gooien. Hier had ik me dus even flink in vergist. Het leek alsof hij als een bevrijde puber verder ging, samen met een goede (lesbische) collega, bij wie hij ook introk. Zij vond een poosje later een andere woning en mijn ex bleef in het oude huis wonen. Het leek hem goed te gaan, ook al was hij erg onrustig en ik rouwde diep. Sinds afgelopen nazomer heb ik echter mijn leven weer goed op de rit, ik kan meestal weer genieten, heb inmiddels een leuke vriendenkring (singles) opgebouwd en ik kan zeggen dat het best weer goed met me gaat. Met hem gaat het wat minder. Zijn lesbische vriendin heeft een serieuze relatie gekregen en verder heeft hij niet echt vrienden ofzo. Hij vindt het fijn om alleen te zijn, zegt hij. Maar eind dit jaar begon hij erover dat hij spijt heeft. Ik wist niet goed wat ik ervan moest denken. En vorige week vroeg hij of ik een hapje met ‘m wilde eten en dat hebben we gedaan. Het was gewoon gezellig, zoals vanouds eigenlijk en we hebben ook gesproken over de hele situatie. Het voelde goed en we houden nog steeds van elkaar en ook de aantrekkingskracht is er nog steeds. Onze relatie was nog niet zo slecht. We besloten om rustig aan te gaan kijken of er nog toekomst in zit.. Nu ben ik sindsdien alleen ontzettend aan het piekeren, heb er veel stress van, alles komt weer naar boven en… het vertrouwen is er helemaal niet meer. Echt 0,0%. Ik wil wel, maar hoe dan..? Het ging de laatste tijd zo goed met me en dit geeft me veel spanning. Kan het nog goedkomen?
Groetjes EstherEsther> 2 jaar geleden -
-
Ik kon het niet meer dragen (Verhaal 19)
Ten eerste, ik had sinds december 2019 een relatie met een dame en de relatie heeft helaas 4,5 maanden geduurd. Zij is zelf half doof en een reuma op haar bepaalde plekken. Zij is verder rustig, vrolijk, serieus en heeft hart van goud. Ik had haar al paar maanden ervoor leren kennen en hadden wij meteen een goeie klik. Wij hebben zo vaak leuke contact gehad.
Ondertussen toen wij relatie hadden, begon het opeens na eerste maand al niet lekker gaan. Er waren allerlei dingen die door haar gedachtes rond spookten vooral dingen die zij heeft mee gemaakt heeft in haar verleden. Zij begon steeds meer deprimerend te voelen met een stemmingswisselingen, ook af en toe tranen uit haar ogen.
Sinds die tijden bleef ik haar veel ondersteunen en mijn energie insteken, vanaf februari 2020 al. Elke dag had zij een mentale klachten dat ik net alsof ik psycholoog ben haar bleef steunen en gesprekken voeren om weer haar te laten opluchten.
Zij had ondertussen suïcidale gedachte gehad toen het op een gegeven moment haar vol zat, toen luchtte ze weer op gelukkig nadat ik haar gesteund heb.
Maar goed uiteindelijk heb ik haar ouders overgehaald om naar de Psycholoog te gaan ivm vermoedelijke depressie. Uiteindelijk is zij aangemeld bij de GGMD de Psycholoog voor de doven mensen.
Ondanks dat ik zelf Diagnose PDDNOS heb kon ik het niet meer dragen, ik kreeg ook telkens steeds sombere klachten en teveel stres en piekeren. Ik had uiteindelijk helemaal geen zin meer in relatie en heb ik het met moeite moeten uitmaken. Kortsamengevat zij was idd verdrietig, heel logisch. Ten slotte samen uitgepraat en op een goeie manier afgesloten en elkaars leven succes gewenst.
Ondertussen had ik al een erge opgeluchte gevoel en wilde ik zelfs niks meer over haar horen omdat ik ook zelf klaar mee was. Ik vond het aan ene kant erg zielig maar aan de andere kant ik wist toen niet of ik een goeie keuze heb gemaakt en voelde ik me erg schuldig waarbij ik ook moest huilen. Vele mensen om mijn heen vinden dat ik een goeie keuze heb gemaakt om mij zelf uit brand te redden. Ik was opgelucht geworden uiteindelijk om uit het brand te kunnen stappen.
Ondertussen toen het winter periode 2020 begon, bleef ik steeds leeg te voelen van binnen dat ik iets mis, een meisje in mijn leven natuurlijk. Ik werd de laatste 4 weken somber en kreeg ik stemmingswisselingen. Ik had het gevoel dat ik nog van mijn ex houd en opeens de tijden met haar samen erg mist. Zelfs kreeg ik af en toe op mijn werk tranen. Zij woont vlakbij mij buurt en zie ik haar heel af en toe, dan stort mijn wereld in waarbij ik pas na 3 a 4 dagen weer vrolijk ben. Ik heb uiteindelijk hulp gehad van de psycholoog waarbij ik mezelf mentaal weer heb kunnen oppakken. Ik voel me in het algemeen wel stuk beter dan eerst. Ik kreeg het advies om een jongedame te nemen die even sterk is als ik zodat ik niet veel last op mijn schouders hoeft te dragen.
Het probleem bij mij is, ik vind het moeilijk om mijn ex te vergeten en juist als ik haar in mijn buurt zie stort mijn wereld in. Dan duurt het ongeveer 3a4 dagen dat ik weer opgeknapt ben van binnen.
Af en toe zit ik alsnog doorheen en zeg ik tegen mij zelf waarom moet ik dit moeilijke tijd gehad hebben?! Mijn ouders, broer en mensen in mijn omgeving hebben mij gesteund dat ik een juiste keuze heb gemaakt en dat ik niet mezelf schuldig moet voelen terwijl ik me nog steeds af en toe schuldig voel.
Ik hoop dat ik hiervoor aantal tips mee krijg indien iemand zoals psycholoog en een lotgenoot mijn bericht ook mee heeft gelezen.
Ik dank jullie van hartelijk alvast dat ik mijn hart mag laten opluchten en dat waardeer ik graag.
Anoniem> 2 jaar geleden-
Beste anoniem,
Ik begrijp je heel goed. Ik zit momenteel in eenzelfde soort situatie. Gisteren mijn relatie beëindigd, hij gediagnosticeerd met ptss en depressie. Voelt heel naar om er niet meer te zijn voor hem en ik mis hem andersom ook in hoe hij voor mij is, al kan ik niet veel van hem vragen omdat alles heel zwaar al voor hem is. Ik heb het vooral beëindigd omdat het voor mij zoveel energie kost, ook met werk afronden en nieuwe baan en cursus in het vooruitzicht. Daarbij heb ik zelf ondertussen ook doen inzien dat ik echt wel meer last heb van bindingsangst dan ik dacht. Mijn nu ex wilde terecht dat ik daarmee aan de slag zou gaan, maar voor mij was de moeite in tijd en geld ook weer een extra drempel. Zeker nu ik al het idee heb dat ik overbelast ben. Sinds de breakup gisteren heb ik ook erg veel last van liefdesverdriet, erg depressieve gevoelens, schuldgevoelens en huilbuien. Aan de ene kant weegt de relatie me zwaar en kost het energie, aan de andere kant was het ook een steun en vertrouwdheid, die nu door mijn toedoen weg is.
Ik hoop voor jou, en voor mij op een later moment, dat het wellicht mogelijk is om toch nog eens een kop koffie met je ex te drinken. Als de liefde echt is en je blijft eraan denken is het toch houden van. Misschien was het het verkeerde moment, maar moet je naar je eigen gevoel luisteren en de stap durven zetten, met kans op afwijzing. Op dat laatste hebben onze exen ook zeker recht, want hun vertrouwen is geschaad. Ik wens je het allerbeste.Jolanda> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Afstand nemen even een pauze, is in deze een betere optie dan uitmaken. Na een verandering periode kan iemand in betere doen zijn. En terugkomen op keuzes is ook een keuze.
Echter zal je wel 5x zoveel je best moeten doen haar te waarderen. En terug te winnen. Een andere keuze is weggaan. Verhuizen.kip> 2 jaar geleden
-
-
Na 4 jaar uit elkaar te zijn nog steeds verdriet en frustraties (Verhaal 13)
Na 4 jaar uit elkaar te zijn nog steeds verdriet en frustraties... Ik wil er van af!
4 jaar geleden heb ik de stap genomen om mijn relatie van bijna 20 jaar te beëindigen na de zoveelste misstap van mijn ex. Met zoveel verdriet en pijn heb ik toen die beslissing genomen en voor mijzelf gekozen. Een verschrikkelijke periode was het gevolg, het vertellen aan onze kinderen, huis verkopen, de onzekerheid van het vinden van een nieuw huis, tijdelijk inwonen bij mijn zus met de kinderen, het vinden van een huis, verhuizen, nieuwe plek voor de kinderen en alle emoties die hierbij horen. Nu 4 jaar later heb ik een heerlijk huis, 2 pracht kinderen, financieel onafhankelijk van hem, lieve mensen om mij heen, een goede en leuke baan, goed contact met mijn ex en toch zijn er nog te veel momenten dat ik aan hem/ons denk, verdriet voel, pijn voel, gefrustreerd ben, hoe kan dat?
Hij woont nu samen met zijn nieuwe vriendin, een aardige meid. De kinderen vinden haar ook aardig, ze moeten wel wennen aan nieuwe regels in huis en een vader die toch anders is geworden. Het blijft mij pijn doen als ik de kinderen daar breng, is dit normaal?
Ik heb zelf totaal niet de behoefte aan een nieuwe relatie, zo nu en dan weleens een date gehad maar merk dat ik het snel benauwd krijg en het contact houden als een verplichting ga zien. Misschien nog niet de juiste man tegengekomen...
Ik schrijf dit nu van me af omdat ik hoop dat er een dag komt dat ik los kom van het verdriet en de frustratie, van hem, van het perfecte plaatje wat ik in mijn hoofd had. Ik geniet heel veel van het leven en alle gezelligheid en plezier wat het leven geeft, helaas zijn er momenten, en dat is wel vaak met een wijntje, dat de pijn, frustraties en verdriet weer keihard naar bovenkomen en ik werkelijk een soort delirium krijg. Ik wil dit niet meer...
Anoniem> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Heftig. Een man vind altijd binnen no time een nieuwe slet. Het gaat erom dat jij nu aan jezelf gaat denken.
Bekijk het zo: Wat voor taken is hij nog wel geschikt voor?
Jou hart.. nee
Geld.. Ja
Taxi .. Ja
Meer niet. Dus sluit dat gevoel af.
Je had hem bij je kunnen laten wonen, zorgen dat al zijn geld bij jullie bleef. dan was hij buiten de deur gaan sexen en had je hem gewoon geen sex meer gegeven was hij toch gebleven. Zo zijn mannen nu eenmaal soms. Echter jij hebt voor een leven zonder hem gekozen. Ook een moeilijk proces. Gelukkig nu op orde. Nu je emoties nog op orde. Zorg dat jij nu gelukkig gaat worden, en niet alleen hij! Jij mag nu egoïstisch worden.
Zorg ervoor dat jij hem bijvoorbeeld, niet meer gaat zien, zo mogelijk. Of breng de kids langs met een knappere vent naast je. ;)
En zie hem als sperma donor. Lijkt me wel zo verstandig voor je gevoel. Vrouwen zijn vaak emotioneel, hij is allang verder gegaan. Jij bent in zijn ogen een vrouw die voor zijn kinderen zorgt , puur een financieel last .. Dus hoe ga jij hem nu zien? Blijf je jezelf pijn doen met illusies?kip> 2 jaar geleden
-
Ik wilde ervaren hoe het is om vreemd te gaan (Verhaal 8)
Mijn naam is Thom en ik ben zelf vreemd gegaan op mijn allerliefste vriendin, ik ben 20 jaar oud en mijn vriendin is 23 jaar oud. Dit is mijn eerste relatie van 1,5 jaar en ik was ontzettend nieuwsgierig naar andere meiden dat wist zij en merkte ze ook op instagram ik ging dingen liken wat ze niet fijn vond ze heeft mij zoveel geleerd zoals basis principes omdat ze ontzettend wijs is en ze gewaarschuwde altijd voor dit soort dingen. Maar ik had eerlijk moeten communiceren met haar en een therapeut in moeten schakelen. maar dat is achteraf.
ik ben 3 weken geleden vreemd gegaan omdat. "er niet iets miste" maar omdat er een vraagstuk open was, en die vraag was “wat ga ik voelen als ik vreemd ga, als ik die spanning opzoek hoe voel ik mij daarbij” en daaruit kon ik mij de vraag stellen of ik het vraagstuk kan weghalen voor mij zelf, of is dit juist wat ik meer wil?
Ik wist dat het daarna niet oké was en ik voelde mij aan de andere kant veilig omdat ik wist wel wat ik wilde, dat is niets liever dan bij jou zijn want niemand anders kan geven wat jij kan geven! Liefde uit je oprechte hart.
maar ondanks het 3 weken later is en ik wist dat ik voor haar wilde gaan, kwam ze er gister achter en is het uit! ik wil dit graag goed hebben maar mijn vriendin is klaar met mij, zelf vindt ik het fijn om te praten in een groep en naar andere mensen te luisteren maar 1.1 kan ook als het niet heel veel kost ik heb wel gezegd tegen mijn vriendin dat ik hulp ga zoeken.
jullie comments lees ik graag
Mvg,
JackJack Oreilly> 2 jaar geleden-
Tja.... je wilde graag ervaren hoe het is om vreemd te gaan, nu kun je dat volledig ervaren, inclusief de gevoelens die het in je vriendin heeft opgeroepen en wat dat vervolgens weer met jou doet. Ik vind het super dat je voor de ervaring bent gegaan en er niet van blijft dromen en de ander de schuld geeft dat je niet kan doen wat je wilt. Nu kun je kijken of je dit vaker wil doen.. of misschien liever niet? :-)
Anoniem> 2 jaar geleden -
Ik weet niet hoe oud je bericht is, en of je dit antwoord nog leest en of het nog actueel is. Vreemdgaan gaat eigenlijk nooit over seks, maar over onderliggende verlangens en behoeftes. Als je bij jezelf nagaat wat het is dat je eigenlijk wilt, kun je volgende keer kiezen voor een manier die jouw allerliefste niet beschadigt.
Anoniem> 2 jaar geleden -
Beste Anoniem
Goh wat een rauwe rouw. Ik wens je heel veel sterkte om dit te boven te komen.Een andere anoniem> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Nu heb je geleerd, dat je een hart van een vrouw maar 1x krijgt en door zoiets kunt breken. Nu weet je hoe het voelt. Klote en je bent haar kwijt Zoals ze was. Ookal komt ze terug, ze zal je haten.
Een kopje kun je naar 1x laten vallen, dan is het kapt. Lijmen kan maar de barsten zitten er nu een m aal . Snap je het nu?
Wees dus blij met wat je hebt, koester dat, en train jezelf te focussen op behouden ipv egoïstisch zijn en duivelse verleidingen. Waarmee je mooie dingen kapot maakt.
Probeer bij keuzen rekening te houden met wat het bij een ander voor gevoel geeft, dit kun je doen door je voor te stellen hoe het zou zijn als je meiske met je beste vriend zou slapen achter jou rug om bijvoorbeeld . Succeskip> 2 jaar geleden
-
-
Hij blijft me kwetsen (Verhaal 28)
3 jaar geleden ben ik verliefd geworden op een jongen waarvan ik dacht dat het een goeie jongen voor mij was. We hadden veel contact en voelde voor mij als “ iets”. Ik was toen 12 dus het was niet super serieus. 3 jaar later ben ik nog steeds niet over hem heen. Hij heeft me met veel gekwetst, waaronder mijn overleden moeder belachelijk gemaakt, mij vaak genoeg hoer, slet, lelijk genoemd en toch probeert hij elk weekend aandacht van mij te krijgen en ik ben daar te zwak voor dus laat het toe. Meestal praten we niet op zo’n avond en doen we alleen maar wat hij wilt. Ik ga daar in mee, omdat ik bang ben dat hij boos wordt en niks meer van me wilt. Ik heb nadat hij mijn moeder belachelijk had gemaakt een aantal maanden zonder hem geweest. Dat was heel lastig en ben niet over hem heen gekomen. Ik ben daarna weer met hem gegaan in de hoop dat ik sterk genoeg was om hem los te laten als hij me nog een x zou kwetsen. Ik had niet verwacht dat hij het nog zou doen, omdat ik echt heel boos was en zijn familie ook. Toch heeft ie me vaak genoeg weer gekwetst en ben ik weer terug bij af. Tips plsOlivia> 2 jaar geleden -
Liefdesverdriet en het nu onbereikbare (Verhaal 26)
33 half jaar een relatie gehad.
Afgelopen 4 jaar waren tropenjaren, er is zoveel gebeurd in die 4 jaar. Ik dacht dat onze relatie alles kon overleven. Ik ga en kan niet in details treden.
Helaas, ze werd verliefd op een ander, nota bene een man die mij waarschuwde dat hij er werk van zou maken als ik niet mij beter ging gedragen.
Ik wuifde het weg. En nu? Nu zit ik al 2 maanden te huilen. Afgelopen week kreeg ik een anonieme brief dat hij en mijn ex een verhouding hebben, en hij heeft nog een partner! Dit resulteerde in kortsluiting bij mij, immers, ik werd al een tijdje voorgelogen toen we nog een relatie hadden. En dat maakt het nog wranger. Ik ben nog steeds gek op haar, ook nu nog. En dit doet pijn, heel veel pijn. Ben ik 1 van die sukkels die nooit over zijn ex partner heen zal komen??? Dan ben je van middelbare leeftijd, en het enige wat je denkt is, wat brengt mijn toekomst..
Liefdesverdriet en het nu onbereikbare, het zuigt....Mar> 2 jaar geleden -
Gevoelens voor een vrouw (Verhaal 25)
Ik ben 14 jaar samen met mijn man en heb 3 dochters. Ik heb een gelukkig huwelijk. Nooit twijfels gehad en nooit gevoelens überhaupt voor een vrouw gehad. Op vakantie met man en kinderen zag ik de mooiste vrouw ter wereld. Helemaal betoverd ben ik door haar. Ze werkte in het hotel en heb haar kort gesproken, maar haar Engels was zeer moeizaam. Ik kan deze vrouw niet vergeten. Wat is dit? Als ik haar foto’s zie, doet m’n hart letterlijk pijn. Het voelt zo niet goed dat ik haar nooit meer zie. Snap er helemaal niks van waar dit vandaan komt, maar weet wel dat onze blikken elkaar vaak kruisten en hier iets zat. Anders was het me nooit zo aan het hart gegaan. Wat mis ik haar enorm! Heb geen idee hoe ik hiermee moet omgaan. Het belemmert m’n dagelijks leven zelfs en snap niet hoe dit zo ver kan zijn gegaan..
Wie herkent zo’n hopeloze onmogelijke verliefdheid out of the blue en hoe ben je daar mee omgegaan?
:(Liva> 2 jaar geleden